Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Ο Λόγος του Δημάρχου κατά την ορκομωσία του



Παραλείπω το πρώτο κομμάτι της ομιλίας με τους χαιρετισμούς στους παρευρισκόμενους καθώς και το αμέσως μετά, που ήταν το ήδη δημοσιευμένο (και σχολιασμένο) Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Δημάρχου μας.

Ο Δήμαρχος μας λοιπόν είπε στην συνέχεια τα ακόλουθα (κράτησα την ορθογραφία και τις υπογραμμίσεις του συντάκτη:

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Ευχές στον ενικό και στον πληθυντικό


Μα τι Χριστούγεννα είναι τούτα! Ανοιξιάτικά και καταστροφικά για τις παραγωγές μας. Θέλουμε βροχές και έχουμε λιακάδα! Η προσμονή για καλύτερες ημέρες τούτη την περίοδο του χρόνου όπου οι νύχτες είναι οι πιο σκοτεινές και μακριές (και κανονικά οι πιο κρύες) του έτους, δεν προσφέρεται με τέτοιο ζεστό καιρό. Αντί να είμαστε κλεισμένοι μέσα και να χουχουλιάζουμε δίπλα στο τζάκι, κυκλοφορούμε με κοντομάνικα!

Για αυτό κι έφερα την χιονισμένη Κωπαΐδα σήμερα εδώ, από τις φωτογραφίες των ΘΕΣΠΙΑΚΩΝ, και ως συνδετικό σημείο των οικισμών του νέου Δήμου μας.

Τις μέρες αυτές οι δικτυότοποι είναι μάλλον βαρετοί. Η κύρια πολιτική είδηση που δεν έχει ενδιαφέρον είναι οι απανωτές και αναμενόμενες ευχές των πολιτικών παραγόντων.

Μου ήρθαν αλλά και δημοσιεύτηκαν παντού διάφορες τέτοιες ευχές και δεν μπορώ να μην σχολιάσω το πνεύμα μερικών απο αυτές.

Καταρχήν, σε ότι αφορά στους πολιτικούς αντιπροσώπους στην τοπική εξουσία,  παρατηρώ ότι μας εύχονται οι νικητές των πρόσφατων αναμετρήσεων. Εκείνοι που έχασαν, είναι σαν να έχουν πειστεί ότι ο ‘νικητής τα παίρνει όλα’ και δεν έχουν όρεξη για ευχές. Μπορεί να έχασαν την εξουσία αλλά εμείς είμαστε εδώ κι ένας καλός λόγος πάντα είναι ευπρόσδεκτος αλλά από ότι φαίνεται η πίκρα τους είναι μεγάλη. Κάποιοι γίνονται ιδιαιτέρως κακοί με γειτονικούς δήμους σε μια προσπάθεια ενίσχυσης της υστεροφημίας τους.

Οι νικητές και οι κρατούντες (βουλευτές κυρίως) που είναι στο προσκήνιο εύχονται και το άρωμα του πολιτικού αέρα είναι έκδηλο.

Τα αποσπάσματα με πλάγια γράμματα που αναφέρω στη συνέχεια, είναι από τέτοια μηνύματα.

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Η άποψη της Ιεράς Συνόδου για την κρίση


Στον εκκλησιασμό της Κυριακής, στην μάνα μου έδιναν ένα φυλλάδιο με την ανάλυση της περικοπής του Ευαγγελίου και άλλα σχόλια σχετικά με το νόημα της ημέρας. Η μάνα μου δεν συνήθιζε να το φυλάει το φυλλάδιο αυτό και κάποτε είπε σε μια γειτόνισσα που την ρώτησε σχετικά, ότι το πετάει. Η γειτόνισσα, που ήταν θρησκευόμενη, εξανέστη: ‘να το καις σε πιάτο και να πετάς τα αποκαΐδια  σε μέρος απάτητο’ υπέδειξε με αυστηρό ύφος αλλά δεν έπεισε την μάνα μου που συνέχισε να χρησιμοποιεί το φυλλάδιο ως προσάναμμα.

Πρόσφατα μοιράστηκε στους ναούς ένα φυλλάδιο απο την Ιερά Σύνοδο. Αναλυτικά μπορείτε να διαβάσετε το σχετικό πόνημα των ιεραρχών μας εδώ. (με πλάγια στοιχεία είναι τα αποσπάσματα απο το συγκεκριμένο κείμενο).

Αν ζούσε η μάνα μου, θα έπαιρνε το φυλλάδιο που μοιράστηκε ήδη σε άλλες εκκλησιές αλλά στην δική μας όχι ακόμα, θα το μελετούσε εμβριθώς αλλά τελικά θα έμενε με την απορία ‘τελικά για ποιόν γράφηκε και τι θέλει να πει;’. Και αφού δεν θα καταλάβαινε τις βαθυστόχαστες οικονομολογικίζουσες θεολογίες, μάλλον κι αυτό θα κατέληγε στα τζάκι. Αδίκως, διότι ο τίτλος ‘προς το Λαό’ είναι από μόνος του επιβλητικός, πολύ περισσότερο που προέρχεται από την Ιερά Σύνοδο της Ελλάδος. Παραπέμπει σε ανάλογου ύφους και αποστολή κείμενα κρίσιμων για τους λαούς στιγμών είτε την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης είτε την περίοδο της Επανάστασης των Μπολσεβίκων.

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Παραγωγή ενέργειας και για την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής μας


Ολοκληρώνω σήμερα τις σκέψεις μου για την "ενέργεια". Υπογραμμίζω την λέξη "σκέψεις" διότι δεν πρόκειται για "λύσεις" αλλά για απόψεις που ζητούν την κριτική και την δική σας συμβολή.

Στην παραγωγή της ενέργειας μέχρι σήμερα, ο ρόλος της ΔΕΗ ήταν κυρίαρχος αλλά ελλιπής. Η ΔΕΗ, για παράδειγμα, όπως σωστά παρατήρησε κάποιος φίλος στην ανάρτηση που ήταν η αφορμή για τούτα τα κείμενα, θα μπορούσε προ πολλού να έχει προβεί σε εκσυγχρονιστικές κινήσεις και να έχει αναπτύξει την παραγωγή ηλεκτρισμού από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (απε). Αλλά στον ρόλο που της είχαν αναναθέσει όλα αυτά τα χρόνια κάτι τέτοιο δεν υπήρχε. Η ΔΕΗ έπρεπε να παράγει με τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε να ωφελείται ένας τσούρμο από εξωτερικούς υπεργολάβους και συμβούλους και ταυτόχρονα να διαμορφώνεται ένας στρατός κομματικών ψηφοφόρων υπαλλήλων.

Για να καλύψουν την πολύχρονη απραξία τους στην δημιουργία μονάδων, έστω και με συνεργασία ιδιωτικών επιχειρήσεων, αλλά με σχεδιασμό, μελέτη κι ενημέρωση των τοπικών κοινωνιών, αναθέτουν βιαστικά και εκβιαστικά προς τους κατοίκους -η ανάγκη για θέσεις εργασίας είναι το περίστροφο για την συναίνεση ή τα πρόστιμα προς την ΕΕ- σε επιχειρηματίες την κατασκευή αυτών των μονάδων και . . . βλέπουμε.

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Ένα κράτος που εκπέμπει αρνητική ενέργεια


Το παλιό καλό καιρό της αστυφιλίας, οι μεσίτες διαφήμιζαν "οικόπεδα με φως, νερό, τηλέφωνο". Όποιος είχε αυτά τα τρία, εκείνη την χαρισάμενη εποχή της αντιπαροχής, ήταν ευτυχισμένος
  • Φως, δηλαδή παροχή ηλεκτρικού ρεύματος από την ΔΕΗ
  • Νερό, από την τοπική Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης για να ξεδιψά και να διατηρείται το επιθυμητό επίπεδο καθαριότητας
  • Τηλέφωνο, από τον ΟΤΕ, για να επικοινωνεί
Σήμερα, θα προσθέταμε επιπλέον και
  • Συγκοινωνία (αστική ή υπεραστική) ή τουλάχιστον δρόμους (αλλά χωρίς ληστρικά διόδια και λακκούβες)
  • Σχολεία, παιδικούς σταθμούς, γήπεδα
  • Φαρμακείο και Κέντρο Υγείας για τα θέματα της υγείας
  • Τράπεζα για τις πληρωμές
Όπως βλέπετε, όλες αυτές οι υπηρεσίες υπάρχουν σήμερα στους οικισμούς του Δήμου μας. Άρα από οικιστική άποψη, ο κάτοικος ενός Δήμου σαν το δικό μας, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον κάτοικο των μεγάλων πόλεων. Άλλα μας λείπουν.

Για πολλά χρόνια όλες αυτές οι υπηρεσίες, παρέχονταν από επιχειρήσεις όπου το κράτος ήταν ο κύριος, ή καλύτερα, ο μοναδικός ιδιοκτήτης.

Η αντίληψη που κυριάρχησε στους πολίτες, ήταν ότι οι παροχές από τις επιχειρήσεις αυτές θα έπρεπε να είναι ελάχιστου κόστους, ίσως και κάτω από το πραγματικό παραγωγικό κόστος, "Να πληρώσει το κράτος", ήταν η μόνιμη επωδός όλων μας. Το ότι η ελαχιστοποίηση του κόστους επιφέρει και σαφή μείωση της ποιότητας, αυτό δεν το είπε κανείς τότε. Ούτε οι κρατικοί υπάλληλοι ούτε οι εκπρόσωποι των εργαζομένων. Όλοι τους επέπλευσαν για χρόνια σε μια θάλασσα συνθημάτων και λαϊκισμού.

Αυτή την αδράνεια αξιοποιούν τώρα όλοι εκείνοι που σπρώχνουν να περάσουν όλες αυτές οι επιχειρήσεις σε ιδιώτες επενδυτές, χωρίς αιδώ, χωρίς όρους.

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Ενεργώ, καταναλώνω ενέργεια άρα υπάρχω


Η λέξη "ενέργεια" σημαίνει το σύνολο των κινήσεων του ανθρώπου με σκοπό την επίτευξη συγκεκριμένου αποτελέσματος. Όταν δηλώνω ότι "πράττω", χρησιμοποιούμε το ρήμα "ενεργώ" Θυμάμαι κάτι σημειώματα που έφταναν σε διάφορα σπίτια του χωριού από κάποιους βουλευτές με την έκφραση "κατόπιν ενεργειών μας, ο υιός σας μετετέθη εις . . ." για να δηλωθεί κάποιο ρουσφέτι. Μερικές φορές επίσης το ρήμα "ενεργήθηκα" επιφέρει δύσοσμα αποτελέσματα αλλά οπωσδήποτε πιο αθώα και "οικολογικά" σε σχέση με τα ενεργήματα των πολιτικάντηδων.

Στις τεχνικές και φυσικές επιστήμες, ο όρος "ενέργεια" σημαίνει την ικανότητα προς παραγωγή έργου και με αυτό το περιεχόμενο μας περιτριγυρίζει ενέργεια με πολλές μορφές: για να φτιάξουμε το φαγητό μας στην ηλεκτρική κουζίνα (ηλεκτρική ενέργεια), για να ζεσταθούμε στο τζάκι (θερμική ενέργεια), για να οργώσουμε με το τρακτέρ (μηχανική ενέργεια), για να γίνει ο μούστος κρασί (χημική ενέργεια), για να διώχνουμε το σκοτάδι (φωτεινή ενέργεια). Βέβαια η πιο τρομακτική ακούγεται ότι είναι η πυρηνική ενέργεια αλλά σε πολλές χώρες σ' όλο τον κόσμο αλλά και στην γειτονιά μας (Βουλγαρία, Ιταλία) χρησιμοποιείται για παραγωγή ηλεκτρισμού.

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Αγροτοπατέρες και αγροτοακροατές στην τελευταία συνέλευση της ΠΑΣΕΓΕΣ


Πριν λίγες μέρες, μάθαμε από την Ελληνική Στατιστική Αρχή (άλλαξε το όνομα της Στατιστικής Υπηρεσίας για να ξορκίσουν την διαστροφή των δεδομένων) τα μαντάτα για το 9μηνο της χρονιάς:
  • Ανεργία στο 12,6% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού που καταγράφεται, διότι υπάρχει ένα άλλο μέρος, όχι μικρό, που δεν καταγράφεται
  • Μείωση του ΑΕΠ κατά 4,5% που το περιμέναμε
  • Μείωση των επενδύσεων παγίου κεφαλαίου κατά 20% κι απορώ πως θα έρθει η παραγωγική ανάκαμψη της οικονομίας
  • Καθίζηση 24,8% της οικοδομικής δραστηριότητας για τρίτο συνεχή χρόνο.
Τίποτα δεν φωτίζει το τούνελ που είμαστε εκτός από την αύξηση κατά 2,8% στην προστιθέμενη αξία της γεωργίας -λέει- και πολύ θά ήθελα να μάθω από που ήρθε αυτή η αύξηση.

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Αρχίζει η επανάσταση κι εγώ στην "απέξω";


"Το χρήμα κάνει τον κόσμο να γυρίζει"  τραγουδάει ο κομπέρ στο φιλμ "Καμπαρέ" κι επειδή οι τράπεζες έχουν το χρήμα, οι τράπεζες μας στριφογυρίζουν και μας ζαλίζουν.

Το καιρό που έμπαινα στη ζωή, στην Θήβα υπήρχε η Εθνική τράπεζα για τους πλούσιους, η Ιονική για τους μικρούς εμπόρους, η Εμπορική για τους μεγάλους εμπόρους και η Αγροτική για εμάς τους αγρότες.

Όταν ερχόμαστε στην Θήβα για δουλειές στην Ένωση, ο πατέρας μού έδειχνε το κτίριο της Εθνικής και μου έλεγε "από αυτούς, μακριά". Πράγματι εκείνος ποτέ δεν είχε δανειστεί από τις Τράπεζες και η μόνη δοσοληψία που είχε ήταν να πάει για είσπραξη καμιάς επιταγής στην Αγροτική. Στο πολύ μακρινό ιστορικό της οικογένειας υπήρχε κάτι σαν περιουσία που χάθηκε σε τοκογλύφους αλλά για αυτό δεν μιλούσαμε στο σπίτι. Με τον θάνατο των δικών μου έχασα δια παντός την δυνατότητα να πληροφορηθώ την συμμετοχή του χρήματος στην οικογενειακή δυστυχία μας αλλά η συμβουλή του πατέρα μου είναι νόμος και για εμένα: "από τις τράπεζες μακριά".

Οι μόνες επιχειρήσεις που πολλαπλασιάζονται είναι οι τράπεζες. Το κτίριο της Ένωσης το έχουν περισφίξει πλέον κι άλλες τράπεζες, νέες δυναμικές και αδηφάγες ενώ στα Βάγια ήρθε η Αγροτική.

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Ω Πολιτισμέ μου, που είσαι;


Ένα βότσαλο στο λιμνασμένο μυαλό μας μπορεί να αποδειχθεί η πρωτοβουλία των συμπολιτών μας για την διαμόρφωση και παρουσίαση της Πρότασης. Η αλήθεια είναι ότι από το πολύ καθισιό έχουμε όλοι μας διαμορφώσει μεγάλες προσδοκίες για την πρωτοβουλία αυτή. Είναι η βαθειά ανάσα κι ένα ‘δεν πάει άλλο ρε γαμώτο’ για το Ερημόκαστρο που είναι χαμένο στους διαλογισμούς χαμένων μεγαλείων. Δεν θέλουμε να μείνουμε στα ίδια.

Παράγοντας ζωογόνος είναι οι νέοι πολίτες του Δήμου μας που αν καταφέρουν και ξεπεράσουν αγκυλώσεις του δικού μας παρελθόντος τότε κάτι πολύ καλό θα γεννηθεί.

Διότι το παρελθόν δεν είναι πάντα καλό κι όμορφο. Όμως είμαστε προϊόντα του και έτσι αξίζει να διασώσουμε εκείνα τα στοιχεία που θα μας βοηθήσουν να αντέξουμε την πίεση ενός μέλλοντος που εισβάλλει από όλες τις μπάντες ορμητικό, καταστροφικό και ξετσίπωτο. Για τους αισιόδοξους σαν κι εμένα, κάτι καλό θα βγει απ’ όλα αυτά αλλά προς το παρόν πρέπει να κρατήσουμε άμυνα, να αντέξουμε και η εμπειρία των προηγούμενων μας είναι χρήσιμη.

Και με την εισαγωγή αυτή θέλω σήμερα να πω την άποψη μου για το τρίτο κεφάλαιο της Πρότασης με την επικεφαλίδα ‘ΗΘΗ  ΕΘΙΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ  ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ’. Δεν κάνω κριτική, άποψη διατυπώνω, διότι επί της ουσίας συμφωνώ.

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Μικρή πολιτική, χωρίς πάθος. Μεγάλη πολιτική με κούφια λόγια.


Είναι γνωστή η ιστορία για τον άνδρα που έλεγε στους φίλους του για το πως έχουν χωρίσει τις δουλειές στο σπίτι με την γυναίκα του.

"Η γυναίκα μου ασχολείται με όλα τα μικρά και ασήμαντα: τι θα φάμε, το θα καλλιεργήσουμε φέτος, σε τι τιμή και σε ποιόν έμπορο θα πουλήσουμε τα κρεμμύδια, που θα αγοράσουμε οικόπεδο για το κορίτσι, αν θα αλλάξω τρακτέρ." και άλλα παρόμοια.

Έκπληκτοι οι φίλοι του τον ρώτησαν "και ποιά είναι τα σημαντικά;", κι εκείνος με στόμφο και πόζα απάντησε "η διεθνής οικονομική κρίση, η σύγκρουση στην Κορέα, οι σχέσεις με την Τουρκία, . . . " και ήταν ικανός να συνέχιζε αν δεν άρχιζαν να φεύγουν οι άλλοι.

Η διατύπωση των δύο κατηγοριών προβλημάτων οριοθετεί και τα μεγέθη της πολιτικής.

Με τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών όπου πρέπει να διατυπωθούν ιδέες για την υπέρβασή τους όλοι αποφεύγουν να ασχοληθούν. Αυτή είναι η μικρή πολιτική. Είναι η πολιτική του συγκεκριμένου και της επιβίωσης. Είναι η δύσκολη πολιτική, διότι το γενικό προσωποποιείται: η γενική πολιτική ιδέα γίνεται πράξη συγκεκριμένου πολίτη και συμπολίτη μας και κρίνεται με την πράξη και την δράση του. Μετρούν τα έργα και όχι τα λόγια!

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Η πρόσφατη ομιλία του Αλέκου Παπαδοπουλου



Ως ένα διάλειμμα από τα πολύ τοπικά θέματα, σας προτείνω να διαβάσετε την πρόσφατη ομιλία του Αλέκου Παπαδόπουλου  του Αλέκου Παπαδόπουλου στην εκδήλωση του ΕΛΙΑΜΕΠ με θέμα "Η κρίση μητέρα της αλλαγής: για μια διαφορετική Ελλάδα".

Η ομιλία έγινε στις 23 Νοεμβρίου 2010 και το πλήρες κείμενο της, με την ορθογραφία, τους τονισμούς και τις υπογραμμίσεις, όπως δόθηκε στους δημοσιογράφους, ακολουθεί:

«Κυρίες και κύριοι,
Πράγματι, στις κανονικές χώρες η κρίση είναι “η μητέρα της αλλαγής”. Αυτό όμως δεν ισχύει για τη χώρα μας. Δεν κατακτήθηκαν ακόμα οι πολιτικές, κοινωνικές και πολιτισμικές προϋποθέσεις για τον μετασχηματισμό της σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.
Το 2011 θα είναι μια ιδιαιτέρως αποκαλυπτική χρονιά. Θα διαμορφωθούν νέες πραγματικότητες στο πολιτικό, στο κοινωνικό και στο οικονομικό πεδίο.

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Εικόνα μου είσαι Συνεταιρισμέ μου, αλλά βοήθα με, να μη μας λυπάμαι!



Από τα σχολικά χρόνια προβάλλεται σε όλους μας το αγαθό της συλλογικής εργασίας, της συνεργασίας. Από τα Αμπελάκια των χρόνων της Οθωμανικής κυριαρχίας μέχρι τις σημερινές Ενώσεις Συνεταιρισμών και την ΠΑΣΕΓΕΣ έχει περάσει πολύς καιρός και οι αλλαγές είναι τεράστιες.

Η δημιουργία των Αγροτικών Συνεταιρισμών, άνοιξε τον δρόμο για την αντιγραφή τους από άλλους επαγγελματίες και έτσι βλέπουμε σήμερα τους Συνεταιρισμούς Υδραυλικών, Ηλεκτρολόγων, Καταναλωτών, κ.α.. Το γεωργικό συνεταιριστικό κίνημα στην εποχή του, κυρίως στην δύσκολη μεταπολεμική περίοδο, δημιουργήθηκε από τα πιο προοδευτικά μυαλά αγροτών της εποχής. Είναι ιστορία με τραγικές πλευρές το πως έφτασαν οι Συνεταιρισμοί να καρκινοβατούν σήμερα και να έχουν συσσωρευμένες ζημιές.

Για πολλούς, η καταστροφική αυτή πορεία, ήταν αποτέλεσμα μελετημένων μεθοδεύσεων επιχειρηματικών και κυβερνητικών κύκλων. Ίσως. Αλλά αυτό δεν ήταν αναμενόμενο; Τι περιμέναμε, ότι θα μας έραιναν με τριαντάφυλλα, ειδικά οι πολιτικοί του συγκεκριμένου κράτος που δεν νοιάζεται για εμάς αλλά μόνο για τις ψήφους των αγροτικών περιοχών;

Άρα, έχουμε κι εμείς τις ευθύνες μας. Χάσαμε χρόνο και σπαταλήσαμε χρήμα αλλά δεν χάσαμε ακόμα το μέλλον.

Θεωρία και πράξη της αγροτικής οικονομίας εν Ερημοκάστρω


Καταρχήν θέλω να πω ότι οι σκέψεις που γράφω εδώ και μοιράζομαι μαζί σας δεν είναι κατευθύνσεις για εγγυημένη επιτυχή δράση αλλά ιδέες για συζήτηση. Δεν πιστεύω να πιστεύετε ότι ξέρω τι πρέπει να κάνω για να λύσω το οικονομικό πρόβλημα. Αν το ήξερα θα το έκανα και δεν θα έγραφα τώρα όλα τούτα. Νομίζω ότι δεν υπάρχουν έτοιμες και σίγουρες λύσεις και αυτό θα φανεί και στην συνέχεια. Αλλά θέλω να πιστεύω ότι αν αρχίσουμε να συζητάμε, χωρίς προαπαιτούμενα και προκαταλήψεις, με ειλικρίνεια και θετική επιδίωξη να υλοποιήσουμε αλλαγές στην ζωή μας, τότε όλα θα γίνουν καλύτερα για όλους μας.

Σε κάθε κατάσταση για να σχεδιάσεις την κατάλληλη κίνηση και να ωφεληθείς πρέπει να εξετάσεις επισταμένως και να κατανοήσεις τις αντικειμενικές  και τις υποκειμενικές προϋποθέσεις. Μάθημα πρώτο φιλοσοφίας και πολιτικής οικονομίας. Ας προσπαθήσουμε να τα κάνουμε πράξη στην αγροτική οικονομία του απλού Ερημοκαστραίου αγρότη.

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Αγρότες ταλαίπωροι και πάντα μπερδεμένοι


Μιλώντας για την γεωργική εργασία ή την αγροτική εργασία, δεν μπορώ παρά να κάνω ένα ταξίδι στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν. Δεν είναι αχρείαστη αυτή η αναδρομή. Ίσως μας βοηθήσει να καταλάβουμε πιο καλά το που πάμε και το πώς πρέπει να επιβιώσουμε. Θα εκτιμήσω ιδιαίτερα τις προσθήκες και τα σχόλια που θα μας βοηθήσουν να αντιληφθούμε ότι ο δρόμος που πήραμε και φτάσαμε ως εδώ, δεν ήταν μονόδρομος κι ότι πάντα υπάρχει η δυνατότητα μιας άλλης εξέλιξης.

Για πολλά χρόνια οι πατεράδες μας καλλιεργούσαν τα ίδια χωράφια και παρήγαν τα ίδια προϊόντα: στάρι, κριθάρι, πατάτες, βαμβάκι, φασόλια, φακές, ρεβίθια. Μετά, με την Χούντα έγινε η ανάπτυξη της κρεμμυδοπαραγωγής και ήρθαν τα πολλά λεφτά που γκρέμισαν τα παλιά σπίτια με τις αυλές και τους κήπους και έφτιαξαν αποθήκες. Έτσι το Ερημόκαστρο έγινα σαν τα Λιόσια ενώ τα γειτονικά χωριά που δεν είχαν την οικονομική ανάπτυξη τη δική μας, οι ‘κακόμοιροι’ κράτησαν τους κήπους τους

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Μια "πρόταση" με καλές προθέσεις που περιμένει τα δικά μας "ρήματα"


Μετά τις εκλογές, κάτι προκαλεί το κοιμισμένο ενδιαφέρον των Ερημοκαστραίων για την ανάπτυξη της περιοχής και για δημιουργία. "Κάλλιο αργά παρά πότε" θα σκεφτεί ο καλοπροαίρετος αναγνώστης και θα αφοσιωθεί στο σχετικό κείμενο που δημοσιεύτηκε στα ΘΕΣΠΙΑΚΑ, και που για την ευκολία της επικοινωνίας θα τα αποκαλώ από εδώ και μπρός σκέτο "Πρόταση".

Καταρχήν οφείλονται πολλά συγχαρητήρια και "μπράβο" στους συντάκτες του κειμένου για την προσπάθεια και το κουράγιο τους. Με όλη την μιζέρια και την κακομοιριά μας και την παντελή έλλειψη αισιοδοξίας μας, ας μην βιαστούμε να καταδικάσουμε ως ‘μια από τα ίδια’ την προσπάθεια αυτή.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι πολλοί από τους συντάκτες της Πρότασης, έχουν στο παρελθόν προσπαθήσει να διατυπώσουν τέτοιες ή παρόμοιες προτάσεις αλλά "κόλλησαν" στην προκατάληψη και τον "σνομπισμό" όλων μας. Μπορεί κι εκείνοι να έκαναν σφάλματα "επικοινωνιακά", αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να τους καταλογίσει κανείς "σκοτεινές" προθέσεις. Εκ του αποτελέσματος κρίνοντες, βλέπουμε ότι οι συμπολίτες μας αυτοί, έπεσαν θύματα της προσφοράς τους, απομονώθηκαν, δεν εκλέχτηκαν ποτέ σε δημόσιο αξίωμα, οδηγήθηκαν στο περιθώριο και η απογοήτευση άρχισε να τους τριγυρίζει.

Αν υπάρχει σήμερα ένας ουσιαστικός κίνδυνος απαξίωσης της Πρότασής τους είναι, αυτή τους η προϊστορία στο τοπικό πολιτικό σκηνικό, να επισκιάσει την ουσία της πρωτοβουλίας τους, να ταυτιστεί δηλαδή το περιεχόμενο της Πρότασης με τα συγκεκριμένα πρόσωπα και έτσι να χαθεί μια ακόμα ευκαιρία για να ξεκολλήσουμε από τον πάτο. Και μόνο για αυτή την επιμονή τους να προκαλέσουν την συζήτηση και τον προβληματισμό μας ακόμα μια φορά τους συγχαίρω.

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Πνεύματα εξέγερσης πέριξ του Πολυτεχνείου και οι σαμάνοι της εξουσίας


Οι ψυχές των ανθρώπων που πεθαίνουν, γίνονται πνεύματα και συνεχίζουν να ζουν στον χώρο όπου συνέβη το μοιραίο και απώλεσαν δηλαδή το σώμα τους. Στην λαϊκή μας παράδοση, τα γεφύρια, τα πηγάδια, τα ρέματα, τα μέρη δηλαδή όπου χάθηκαν άνθρωποι από ατύχημα ή από φόνου, έχουν κρατήσει τις ψυχές των θυμάτων και τις νύχτες, με την βοήθεια του ανέμου, ακούει ο περαστικός ταξιδευτής φωνές, οιμωγές, και κραυγές και βιάζεται να τρέξει μακριά αλαφιασμένος, αν δεν ξέρει το ειδικό για την κάθε περίπτωση ξόρκι.

Στην περιοχή του Πολυτεχνείου, στην Αθήνα, τέτοιες ημέρες του Νοέμβρη, υπερίπτανται τα πνεύματα των θυμάτων της εξέγερσης εκείνης της νύχτας του 1973. Εκείνη την νύχτα, με τον αλήστου μνήμης Ντερτιλή -ακόμα φυλακισμένο αμετανόητο στον Κορυδαλλό- να γυρνά λυσσασμένος έξω από την πύλη με το περίστροφο στο χέρι ουρλιάζοντας, τους μπάτσους να κτυπάνε με τα γκλομπς, τους ελεύθερους σκοπευτές να ρίχνουν στον σωρό από τις γύρω ταράτσες, και τους συμπαραστάτες των καταληψιών να έχουν πάρει αποστάσεις. Εκείνη την νύχτα, που μόνο αλλόφρονες νέοι μεθυσμένοι απο την ατμόσφαιρα που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει πίσω από τα κάγκελα και πωρωμένοι φαντάροι κυκλοφορούσαν και μπουκάριζαν στο προαύλιο και στα αμφιθέατρα που είχαν γίνει νοσοκομεία κι όλοι οι άλλοι, οι ‘σώφρονες νομοταγείς πολίτες’, άκουγαν, από τα ραδιόφωνα στα σπίτια τους, την εκπομπή και τις ανατριχιαστικές φωνές των εκφωνητών. 

Χωρίς να το έχουν καταλάβει, εκείνη την νύχτα παρακολουθούσαν το πρώτο ριάλιτι, που κάθε χρόνο τώρα το ξαναπαίζουν στην τηλεόραση, αλλά κανείς δεν τους ζήτησε, ευτυχώς, να ψηφίσουν για την απόσυρση τόσων ‘παικτών’.

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Πάνω που το βούλωνε ο Ανθιμος μας προέκυψε ο . . . μουεζίνης!



Με την θρησκοληψία και τον φανατισμό δεν τα πάω καθόλου καλά. Κατά καιρούς εντυπωσιάζομαι και απορώ με τα χριστεπώνυμα πλήθη που γεμίζουν τα προαύλια των ναών για να προσκυνήσουν ιερές εικόνες που ταξίδεψαν από μακριά ή για να προσκυνήσουν κάποιον πνευματικό που επίσης άφησε το γιατάκι του κι ήρθε στους κοσμικούς χριστιανούς να τους ευλογήσει. Δεν τους καταλαβαίνω.

Χωρίς να θέλω να είμαι δηκτικός προς τους θρησκευόμενους, οφείλω να παρατηρήσω ότι οι περισσότερες θρησκείες ενώ διακηρύσσουν την αγάπη προς τον συνάνθρωπο έχουν γίνει η αιτία για πολλούς πολέμους, σφαγές και καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πολύ πριν την μυστική αστυνομία των σύγχρονων αυταρχικών καθεστώτων, η Ιερή Εξέταση στην Δύση και οι αφορισμοί στην Ανατολική, έδωσαν έμπρακτα μαθήματα εξολόθρευσης της διαφορετικής άποψης.

Ο Μωαμεθανισμός δεν πάει πίσω. Όχι ως θρησκευτικό δόγμα αλλά ως οργάνωση των Αγιατολάχ και των Μουεζίνηδων επιδεικνύει την ίδια εξολοθρευτική φανατίλα. Θυμάστε πριν μερικά χρόνια που είχαν επικηρύξει με θάνατο τον συγγραφέα Σαλμάν Ρουσντί ή τον Δανό σκιτσογράφο που είχε τολμήσει να κάνει τον Μωάμεθ σε κάποια γελοιογραφία;

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Τα εκλογικά αποτελέσματα και ο σοφός Σωκράτης



Τα αποτελέσματα των εκλογών πυροδότησαν την συζήτηση για την αποχή. Γι εκείνους του πολίτες που δεν ήρθαν στα εκλογικά κέντρα και "μίλησαν" απουσιάζοντας. Απορώ για την ικανότητα όλων των πολιτικών κομμάτων να διαβάζουν το "μήνυμα" και να οικειοποιούνται τους απόντες. Ερμηνεύουν οιωνούς και κρυφά σημεία που μόνον εκείνοι βλέπουν;

Εγώ πάλι με όσους από όλους αυτούς που δεν ψήφισαν στο χωριό μας συζήτησα, το μόνο που κατάλαβα είναι ότι τους πλημμυρίζει η απογοήτευση και η αδιαφορία. Η απογοήτευση καθώς αισθάνονται ότι τίποτα δεν γίνεται και η αδιαφορία ως προς ένα πολιτικό σύστημα που τους βάζει -έτσι τουλάχιστον τους φαίνεται- στο περιθώριο.

Κανένα μήνυμα δεν κατάλαβα ότι έστειλαν οι συμπολίτες μας. Συνέχισαν σιωπηλοί και σκυθρωποί την ζωή τους.

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Για τον Γιώργο Ντασιώτη

Αγαπητέ Γιώργο Ντασιώτη

Μόλις σε ψήφισα, οπότε δικαιούμαι δια να σου ομιλώ. Διότι εσένα ψήφισα. Από τους δημοτικούς συμβούλους στο ψηφοδέλτιο σας, ξέρω ελάχιστους και για μερικούς δεν έχω την καλύτερη εικόνα.

Πριν λίγες ημέρες παρακολούθησα την τηλεσυνέντευξη σου. Ως Χριστός εν μέσω των δύο (ωραίων) "ληστών". Εμφανώς τρακαρισμένος, με ωραίο χαμόγελο αλλά εντελώς απροετοίμαστος. Είχες έξι λεπτά στην διάθεση σου και επαναλαμβανόσουν συνεχώς με γενικόλογες αναφορές και φράσεις κλισέ.

Δεν είναι εύκολη η δημοσιότητα και κυρίως το να μιλάς στο "γυαλί". Θέλει την τεχνική του. Αν με είχες ρωτήσει θα σου έλεγα μερικά κόλπα και θα "έγραφες" πολύ καλύτερα. Μερικές φορές εκεί που σακιάζω κρεμμύδια ή μαζεύω τις ελιές φαντασιώνομαι ότι είμαι σύμβουλος -λέει- πολιτικής επικοινωνίας και διαφήμισης. Κανείς δεν είναι τέλειος, έτσι;

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Να αλλάξουμε πριν πλαντάξουμε. Να τους αλλάξουμε πριν μας βουλιάξουνε.


Κάθε φορά που πρέπει να διαλέξουμε κάτι (χρώμα για τους τοίχους του σπιτιού, αυτοκίνητο, τρακτέρ, σύστημα άρδευσης, πολιτικό εκπρόσωπο στην Βουλή, δήμαρχο) μια συγκίνηση μας πιάνει, επειδή μια αλλαγή επίκειται. Κάθε επιλογή, μας δίνει την δυνατότητα αλλαγής.

Υπάρχουν αλλαγές μικρές, καθημερινές, που δεν τους δίνουμε καμία σημασία. Τις θεωρούμε δεδομένες: το φαγητό, το δρομολόγιο προς την δουλειά, η καθημερινή περιποίηση του προσώπου.

Ειδικά για το πρόσωπό μας, η δύναμη της συνήθειας, μας επιβάλλει την εικόνα που βλέπουμε και μόνο όταν συναντήσουμε κάνα φίλο έπειτα από καιρό ή κοιτάξουμε τις φωτογραφίες στο οικογενειακό άλμπουμ, συνειδητοποιούμε τις αλλαγές που συσσωρεύτηκαν στο σώμα μας.

Πολύ πιο δύσκολο είναι να διαπιστώσουμε τις αλλαγές στις αξίες και στον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε και κατανοούμε το κόσμο γύρω μας. Για αυτό και παραπονιόμαστε πως δεν καταλαβαίνουμε τους νέους. Δεν είναι δυνατόν να τους καταλάβουμε κι αυτό είναι φυσικό. Διότι εκείνοι περνάνε τρέχοντας κι εμείς μένουμε κολλημένοι στο νοητικό χθες. Το μόνο που μας μένει είναι να ισχυριζόμαστε το πόσο πιο καλοί είμαστε εμείς κάποτε και πόσο τεμπέληδες ή αγνώμονες είναι τούτοι σήμερα.

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Μήνυμα του Υποψήφιου Δημάρχου Αλιάρτου κ. Ντασιώτη Γεωργίου





Αγαπητές συμπολίτισσες - Αγαπητοί συμπολίτες του Καλλικράτειου Δήμου


Αισθάνομαι την ανάγκη να σας ευχαριστήσω  όλες και όλους για την θετική ανταπόκρισή σας απέναντι στην παράταξή μας την «Ανεξάρτητη Κίνηση Πολιτών».


Η καθαρότητα των θέσεων μας, η φερεγγυότητα των προσώπων του ψηφοδελτίων μας, οι ρηξικέλευθες πρωτοβουλίες μας, ο πολιτισμένος και  ευγενικός αγώνας ,μας κατέστησαν πρώτη δύναμη στον δήμο και μια ανάσα από την οριστική νίκη.


Αυτό είναι νίκη δική σας. Γιατί αγνοήσατε τις Κασσάνδρες της παραπληροφόρησης, την λάσπη ,αλλά και τον επικίνδυνο τοπικισμό και δώσατε ώθηση σε νέες ιδέες και νέα πρόσωπα να δοκιμαστούν στα κοινά.


Σας ευχαριστούμε θερμά και σας καλούμε και την ερχόμενη Κυριακή να σταθείτε δίπλα μας ,να υπερψηφίσετε τον συνδυασμό μας και να δώσετε την νίκη σε ότι πιο αγνό υπάρχει  στην πολιτική  σκηνή του τόπου μας.


Θα είναι η πρώτη φορά που εσείς θα έχετε επιλέξει τον δήμαρχο, χωρίς κομματικά χρίσματα και δεσμεύσεις. Έναν Δήμαρχο με απευθείας εντολή από τους πολίτες πανίσχυρο για την τετραετία που έρχεται.


Μαζί θα πανηγυρίσουμε  την επιτυχία, η οποία θα ανήκει σε όλους. Την επόμενη ημέρα δεν θα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, αλλά πολίτες που αγωνιούν για τον τόπο τους.
                                
Σας ευχαριστώ


Αγαπητέ Γιώργο Ντασιώτη,

Νομίζω ότι παρόλη την ένταση της εβδομάδας που θα έχεις, πρέπει να αρχίσεις να γράφεις το νικητήριο μήνυμα της Δευτέρας.

Όσο για την διαπίστωση σου ότι θα είσαι -εκ του τρόπου της επιλογής σου- πανίσχυρος, πιστεύω ότι θα είσαι τόσο ισχυρός  όσο πιο πολλούς από εμάς ενεργοποιήσεις στην υλοποίηση των όσων έχεις ανακοινώσει.

Καλή επιτυχία!

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Δημιουργική καταστροφή κι εξέλιξη ή θάνατος από βαρεμάρα



Σε γειτονικό δικτυότοπο, με αφορμή τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών, έγινε λόγος για το ότι η κοινοβουλευτική ιδεολογία είναι σε φάση αμφισβήτησης.

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι ένα σύστημα οργάνωσης του κράτους. Είναι μια μορφή της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που όμως στην πραγματικότητα είναι αριστοκρατία: επιλέγονται δηλαδή οι άριστοι, οι καλύτεροι από τους πολίτες.

Εάν ο τρόπος λειτουργίας του όλου συστήματος κρίνεται ανεπαρκής -δηλαδή η μη ανταπόκρισή του στις πραγματικές εκρηκτικές ανάγκες των πολιτών- τότε απαιτείται μια γενική αναθεώρηση του όλου συστήματος προσώπων, διαδικασιών, αντιλήψεων.

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Πρώτα αποτελέσματα πρώτες σκέψεις



Κάθε τρία ή τέσσερα χρόνια οι πολίτες αυτές της χώρας ψηφίζουν τους αντιπροσώπους τους στην Βουλή ή στα όργανα Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Θεωρητικά είναι οι στιγμές για τις οπαίες πρέπει να θεωρούνται υπεύθυνοι διότι μετά τις εκλογές, όλη την ευθύνη την αναλαμβάνουν οι αντιπρόσωποι ενώ οι πολίτες ψηφοφόροι ξανακάθονται στην καρέκλα στο καφενείο και αρχίζουν να παραποιούνται και να βρίζουν.

Οι φράσεις κλισέ που ακούστηκαν πάλι αυτές τις ημέρες είναι ότι "στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα" και ότι "ο κυρίαρχος λαός έστειλε με την ψήφο του το μήνυμα".

Στην δημοκρατία και στην κοινωνία δυστυχώς υπάρχουν αδιέξοδα. Να, τώρα εμείς για παράδειγμα, προς τα εκεί πορευόμαστε. Η ανάθεση εν λευκώ της διοίκησης της χώρας σε ανεπαρκείς ανθρώπους, είναι η συνταγή πρόσκρουσης με το τοίχο του αδιεξόδου.  Η οικονομική επιβίωση και η κοινωνική μας υποβάθμιση είναι πολύ σοβαρός λόγος για να εγερθούμε.

Ο πολίτης ψηφίζοντας δεν στέλνει κανένα μήνυμα. Αποφασίζει ατομικά με μια διαδικασία που είναι δύσκολη να αναλυθεί και αυτό είναι όλο. Επιλέγουμε αυτό που μας μοιάζει ή μας ταιριάζει την συγκεκριμένη στιγμή της ψηφοφορίας. Σπανίως επιλέγουμε κάτι που είναι του μέλλοντος ασχέτως του ότι μπορεί να ακούγεται όμορφο.

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Προεκλογικοί χρωματικοί προβληματισμοί


Τα χρώματα από μόνα τους δεν έχουν ιδεολογία. Στην παλέτα ενός ζωγράφου τα χρώματα είναι όργανο δημιουργίας μια άλλης πραγματικότητας.

Η σχέση που έχουν οι άνθρωποι με τα χρώματα είναι ενδιαφέρουσα. Στην κοινωνική ζωή οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα χρώματα για να εκφράσουν ιδέες και συναισθήματα. Βάφουν τα σπίτια τους, βάφουν τα μαλλιά τους, διαλέγουν τα ενδύματα και τα καλύμματα των επίπλων, επιλέγουν το αυτοκίνητο.

Μάλιστα είναι τόσο πολύ δεμένα με την ζωή μας τα χρώματα, που ειδικά για μερικά από αυτά είναι άμεσοι οι συνειρμοί.

Μόλις δεις την φίλη σου με κατάμαυρα ρούχα, θα την ρωτήσεις ανήσυχη για το εάν πενθεί κάποιο αγαπημένο της πρόσωπο. Το μαύρο είναι το χρώμα των καλόγερων, του θανάτου. Το μαύρο είναι η απουσία φωτός. Στο σύμπαν υπάρχουν οι μαύρες τρύπες: σώματα με τόσο μεγάλη δύναμη βαρύτητας που έλκουν το φως! Σκοτεινός συνειρμός: μερικές γυναίκες επίσης έχουν αυτή την ιδιότητα: σε τραβάνε και σε εξαφανίζουν. Οι αράχνες "μαύρες χήρες" σε πεθαίνουν με το τσίμπημα τους. Είναι το χρώμα των μελαγχολικών "ίμο" εφήβων, των ΠΑΟΚζήδων. Στον πολιτικό στίβο είναι το χρώμα του φασισμού αφού το είχε χρησιμοποιήσει ο Μουσολίνι και είχε ντύσει με μαύρα πουκάμισα τους μπράβους του. Αλλά είναι και των αναρχικών και με αυτό το χρώμα γεμίζουν οι τοίχοι γύρω από το Πολυτεχνείο και τα Εξάρχεια στην Αθήνα.

Η συνέντευξη της Ευτυχίας Τηγανή Λάμπρου



Δημοισέυω στην συνέχεια την ηλε συνέντευξη της Ευτυχίας Τηγανή Λάμπρου, η οποία είναι υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τον συνδυασμό του κ. Βίτση "ΝΕΑ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ – ΕΝΟΤΗΤΑ- ΑΝΑΠΤΥΞΗ".

Η απόφαση για διεκδίκηση της ψήφου των συμπολιτών σου δεν είναι εύκολη. Χρειάζεται κάποιο θάρρος ή κάποια εμπειρία (αγροτικός, επαγγελματικός, φοιτητικός, συνδικαλισμός, κ.λ.π.). Υπήρχε κάτι τέτοιο στην ζωή σου;

Απάντηση.: Δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση η διεκδίκηση της ψήφου. Χρειάζεται θάρρος και εμπειρία. Ευτυχώς θάρρος είχα και έχω πάντα στην ζωή μου με τη διαφορά ότι τώρα δεν είναι μόνο αντιμετώπιση οικογενειακών ή προσωπικών προβλημάτων αλλά αντιμετώπιση ανθρώπων που ο καθένας έχει διαφορετική πολιτική άποψη, ιδιοσυγκρασία και χρειάζεται διαφορετικός τρόπος προσέγγισης. Εμπειρία, δηλώνω απερίφραστα, ότι δεν έχω στη συλλογή ψήφων, αλλά πιστεύω ότι αγωνίζομαι και αυτό θα κριθεί από το αποτέλεσμα, τη διάθεση και την εκτίμηση των ψηφοφόρων του νέου Δήμου μας.

Ποιο είναι το βασικό σου κίνητρο για την απόφασή σου να συμμετέχεις στις εκλογές;

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Η συνέντευξη του Γιώργου Ντασιώτη


Δημοσιέυω το κείμενο που μου έστειλε ο Γιώργος Ντασιώτης, υποψήφιος Δήμρχος του νέου Δήμου (με πλάγια στοιχεία τα δικά του λόγια) με τις απαντήσεις του στις γνωστές ερωτήσεις προς υποψήφιους (είναι ο πρώτος που μου απαντά κι ελπίζω να μην είναι ο μόνος). 

Τον ευχαριστώ για τα καλά του λόγια και σας . . . τον παραδίδω:

Αγαπητέ Έρμο Καστριώτη

Ειλικρινά χαίρομαι για τον τρόπο που παρεμβαίνεις στην προεκλογική ενημέρωση κι αυτό για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι υπάρχει άμεση και επιτακτική ανάγκη να ενημερωθούν οι ψηφοφόροι κάτι που το κάνεις εξαιρετικά και ο δεύτερος γιατί σε ζηλεύω, ως bloger κι εγώ, υπό αναστολή λόγω εκλογών και δεν σου κρύβω ότι θα ήθελα να είμαι στη θέση σου και να υποβάλλω τις ερωτήσεις.

Με μεγάλη χαρά θα προσπαθήσω να απαντήσω στις ερωτήσεις σου.

Η απόφαση για διεκδίκηση της ψήφου των συμπολιτών σου δεν είναι εύκολη. Χρειάζεται κάποιο θάρρος ή κάποια εμπειρία (αγροτικός, επαγγελματικός, φοιτητικός συνδικαλισμός, κλπ.). Υπήρχε κάτι τέτοιο στην ζωή σου;
Απάντηση: Η επιθυμία μου να ασχοληθώ με τα κοινά δεν είναι καινούρια, από τα μαθητικά μου χρόνια είχα ενεργό συμμετοχή σε συλλόγους, μαθητικούς πολιτιστικούς κτλ. Ως φοιτητής ήμουν αντιπρόεδρος στο ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου. Υπήρξα υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο Αλιάρτου το 1998, αλλά δεν εξελέγη ο συνδυασμός, ούτε εγώ, πάντα ήμουν ενεργό μέλος της κοινωνίας της Αλιάρτου. Από τον Ιούνιο του 2010 είμαι πρόεδρος στον Περιβαλλοντικό Σύλλογο Αλιάρτου, του οποίου είμαι ιδρυτικό μέλος.

Εάν είχες ξαναεκλεγεί σε θέση δημοτικού άρχοντος (συμβούλου ή δημάρχου), πως αξιολογείς την προσφορά σου και την εμπειρία σου; Προφανώς και είναι θετική αλλά τι ήταν εκείνο που σε ενόχλησε, σε πλήγωσε και πως σκέφτεσαι να το αποφύγεις;
Απάντηση: Η ερώτηση αυτή δεν με αφορά.

Ποιό είναι το βασικό σου κίνητρο για την απόφασή σου να συμμετέχεις σε τούτες ειδικά τις εκλογές;

Μαχαλάδες και παρέες


Εν αρχή ήσαν οι μαχαλάδες. Δεν ξέραμε γειτονιές. Τα παιδιά τουλάχιστον, έτσι, σε μαχαλάδες ήμαστε οργανωμένοι κι έτσι κάναμε τους πολέμους μας. Οι μεγάλοι είχαν τα σόγια και με τους συγγενείς κάνανε τις δουλειές τους.

Μετά, στην μεταπολίτευση το κόμμα και το κίνημα έφερε τα μεγάλα οράματα και τις ανατροπές που έφεραν την Αλλαγή και αυτή μας γέμισε εξουσία. Ρινίσματα μιας εξουσίας απρόσιτης ως τότε κι αυστηρής μας έπεσαν πάνω μας κι εμείς συγκινημένοι τα παραλάβαμε.

Χορτάσαμε ορολογίες, διαδικασίες και εξουσίες.

Τότε ακούσαμε και ότι την Ελλάδα την κυβερνάνε τρείς οικογένειες και οι παρέες.

Όχι τα κόμματα, αλλά οι παρέες. Μια καινοφανής πολιτική ανάλυση που ισοπέδωνε ότι είχαμε επισταμένως αφομοιώσει σε συσκέψεις και συνεδριάσεις μυστικές. Τα είδαμε όμως και στα χωριά μας από κοντά, τα εμπεδώσαμε, πειστήκαμε και το βουλώσαμε.

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Το προεκλογικό πρόγραμμα του "φουλ επίθεση"



Έλεγα τις προάλλες ότι όταν κάποιος έχει να πει κάτι το λέει. Να, ο φίλος "φουλ επίθεση" μου έστειλε τις ιδέες του ως μήνυμα σε ανάρτηση αλλά κρίνω πως αποτελούν ικανό κείμενο προς συζήτηση για αυτό και το παρουσιάζω.

Όταν εννοούσα πρόγραμμα για τον Δήμο, κάτι τέτοιο είχα στο νού μου προφανώς εμπλουτισμένο και οργανωμένο σε πρόγραμμα και προτεραιότητες και όχι την δήλωση "είμαι καλός άνθρωπος" και άλλα παρόμοια.

Προτείνω να αρχίσουμε αυτή την συζήτηση και με βάση το σημερινό κείμενο να κτίσουμε τις απαιτήσεις μας απο την νέα Δημοτική Αρχή. Ακόμα κι αν δεν είμαστε εγώ ή κάποιος από εσάς στην τοπική εξουσία, νομίζω οτι μπορούμε να έχουμε άποψη και να διεκδικήσαμε την υλοποίησή της. Ας είναι η διαδικασία αυτή η απαρχή για μια μόνιμη και ουσιαστική ενασχόληση μας με τα της κοινωνίας μας διότι οι εκλογές έρχονται και παρέρχονται εμείς όμως εδώ θα είμαστε. Και τα προβλήματα επίσης!

Με την ευκαιρία αυτή θέλω να ζητήσω ότι όποιος έχει τέτοιας έκτασης κείμενα, ας μου τα στέλνει με το ημεηλ για να τα κάνω αναρτήσεις. Έτσι βολεύει καλύτερα στην συζήτηση.

Η άποψη του "φουλ επίθεση" για το τι πρέπει να κάνει η νεά Δημοτική Αρχή στον Δήμος μας είναι η ακόλουθη (με πλάγια γράμματα):

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Απεγνωσμένη έκκληση για λίγη ενημέρωση



Έχω στείλει σε μερικούς υποψήφιους το γράμμα που ακολουθεί (με πλάγια στοιχεία) αλλά ακόμα τα αποτελέσματα είναι πενιχρά. Είναι μηδενικά. Τζίφος. Κανείς δεν μου έχει απαντήσει. Σνομπάρουν τον ΕΡΜΟ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗ;


Λίγο πριν απογοητευτώ τελείως, απευθύνω ανοικτή πρόσκληση προς κάθε υποψήφιο του Δήμου Αλιάρτου για ενημέρωση (μας) και τζάμπα προβολή (του/της).


Να η επιστολή που στέλνω


Αγαπητέ υποψήφιε Δημοτικέ Σύμβουλε,


Σε λίγες ημέρες θα πρέπει να αποφασίσω για το ποιός θα με αντιπροσωπεύει στο τοπικό αλλά και στο Δημοτικό Συμβούλιο. Μεγάλη η ευθύνη και ειλικρινά είμαι σε αμηχανία. Μαζί με εμένα και πολλοί άλλοι. 


Σε παρακαλώ να μας βοηθήσεις να σε γνωρίσουμε καλύτερα. Λίγο πολύ ως συμπατριώτη σε γνωρίζω αλλά θέλω να ακούσω και την φωνή σου για το τι εσύ πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις για τους συνδημότες  σου. 


Ξέρεις, η δέσμευση μπροστά στο κοινό με την μορφή της εξομολόγησης είναι πολύ σημαντική και για εμένα αλλά καιν για εσένα. Για αυτό επιθυμώ μια ηλε συνέντευξη μαζί σου. Θέλω να μάθω για τον τρόπο που σκέπτεσαι για τα δημοτικά πράγματα και για το πως νομίζεις οτι θα μας είσαι χρήσιμος.

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Προεκλογικά διλήμματα και τροφή για σκέψη προεκλογικώς



Λένε όλοι, και το επιβεβαίωσε και ο Πρωθυπουργός στην διακαναλική συνέντευξη, ότι το γενικό πολιτικό περιεχόμενο αυτών των περιφερειακών εκλογών είναι δεδομένο, πολύ περισσότερο απο τις άλλες φορές.

"Μνημόνιο και δυσάρεστα μέτρα" ή "αντιΜνημόνιο και χάος" είναι το δίλημμα, είπε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και εξήγησε πως αν το αποτέλεσμα δεν είναι καλό για τις ΠΑΣΟΚικές δυνάμεις, τότε θα προκαλέσει εκλογές διότι θέλει να έχει ακόμα πιο νωπή την εντολή προφανώς για νέα μέτρα.

Ψηφοδέλτιο Αυτοδιοικητικού Κινήματος


Έλαβα κι ευχαρίστως δημοσιεύω το ψηφοδέλτιο του "Αυτοδιοικητικού Κινήματος Περιφέρειας Στερεάς" (υποψήφια Περιφερειάρχης η Δέσποινα Σπανούδη) για το νομό Βοιωτίας.

Θεωρώ την παρουσίαση πολύ καλή: απλή και ενημερωτική. Ελπίζω και των άλλων συνδυασμών (αν μου στείλουν) να είναι παρόμοια. Εύχομαι "καλό βόλι" στους ψηφοφόρους και καλή επιτυχία στους υποψήφιους. 

Εκφράζω την φιλία μου (τουλάχιστον από συν-μπλογκική διαπλοκή) προς τον Δημήτρη Λαγό (του δικτυότοπου ΣΤΕΙΡΙΔΑ - EL STEIRI - ΣΤΕΙΡΙ ΒΟΙΩΤΙΑΣ), με την προσδοκία να συνομιλήσουμε εκ του σύνεγγυς κάποτε), διότι πολίτης που συγγράφει ηλεκτρονικώς έχει πολλά αντισώματα ενάντια στην διαφθορά και πολλές ευαισθησίες που απαιτούν ενθάρρυνση και υποστήριξη.




Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Όταν καλές επιλογές δεν έχω, απέχω;



Στις δημοτικές εκλογές μέχρι σήμερα, έπρεπε να επιλέξω τους ανθρώπους που θα διοικούσαν τον Δήμο και ταυτόχρονα έπρεπε να στείλω ένα μήνυμα προς την κάθε φορά Κυβέρνηση για τις επιλογές της. Συνήθως μέχρι σήμερα σε τοπικό επίπεδο υπήρχαν οι ‘περίπου κομματικοί’ συνδυασμοί και σε επίπεδο Νομού οι ‘καθαρόαιμοι κομματικοί’ συνδυασμοί. Έτσι μπορούσα να επιλέξω και να στείλω ότι μήνυμα ήθελα.

Μεταξύ μας όμως, έχω βαρεθεί να στέλνω μηνύματα που κανείς δεν λαμβάνει υπόψη του.

Στις πολύ τοπικές, τις δημοτικές εκλογές, υπήρχε πάντα μια εγγενής αντίφαση. Διότι πράγματι υπήρχαν (και υπάρχουν!) άνθρωποι που κρινόμενοι για την δυνατότητα προσφοράς τους στην μικρή κοινωνία μας είναι άψογοι, είναι φιλότιμοι, είναι τίμιοι αλλά έχουν διαφορετικές πεποιθήσεις από τις δικές μου σε ότι αφορά τα ζητήματα της Μεγάλης Πολιτικής σε εθνικό ή σε διεθνικό επίπεδο.

Με απασχολούσε πάντα το ‘τι να κάνω’, ειδικά όταν επρόκειτο για ανθρώπους συγγενείς η και φίλους και κυρίως με βασάνιζε το ερώτημα για το ποιό κριτήριο είναι το πιο σημαντικό: το γενικό πολιτικό ή το τοπικό και προσωπικό;

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Η θυμωμένη δημοτική υπάλληλος επανέρχεται



Η γνωστή μας πια δημοτική υπάλληλος ήταν ήδη θυμωμένη αλλά διαβάζοντας την δήλωση του δημοτικού άρχοντα εξοργίστηκε και μου έστειλε και νέο σημείωμα το οποίο παραθέτω.

Ξανατονίζω ότι όλα όσα αναφέρει, δεν έχουν καμία σχέση με τους Δήμους της περιοχής μας. Αυτό μας έλειπε!


Θα σε παρακαλούσα θερμά να το δημοσιεύσεις . Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο, για να μάθουν ότι δεν έχουν να κάνουν με βλάκες.


Στο προηγούμενο σημείωμα είπα για τα Έξοδα ενός Δήμου τώρα θα πω για τα Έσοδα που είναι ένα σημαντικό κομμάτι για την λειτουργία ενός Δήμου . 


Πριν απ' αυτό όμως θα εξηγήσω πρακτικά και εμπειρικά πως κατάλαβα τι σημαίνει διαπλοκή .

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Αποκλειστική δήλωση νυν δημοτικού παράγοντα που είναι και πάλι υποψήφιος




Πάμε προς τις εκλογές κι ακόμα είναι πολλά αυτά που δεν ξέρουμε από τους υποψήφιους. Σκέφτηκα πάντως ότι αν κάποιος από τους νυν διοικούντες που είναι και πάλι υποψήφιος ήθελε να μας μιλήσει με ειλικρίνεια στα όρια του θράσους θα μας έλεγε τα ακόλουθα:

Έπειτα από πολλές παροτρύνσεις γνωστών και φίλων αποφάσισα να είμαι υποψήφιος για μια ακόμα φορά.  Αφορμή για αυτά που θα σας πω, στάθηκε η απάντηση που έδωσε συνδυασμός σε αιτήματα των δημοτών της Αλιάρτου. Τόλμησαν οι Αλιαρτινοί να θέσουν ερωτήματα και με τον τρόπο που τα διατύπωναν έκαναν κριτική στην προηγούμενη δημοτική αρχή. Αίσχος! Δεν μπορείς να κρίνεις εάν δεν έχεις διοικήσει. Τελεία και παύλα (.-).

Επίσης η δήθεν δημοτική υπάλληλος, σε τούτο εδώ το μπλογκ, με τσάντισε. Όλο γενικά σχόλια και υπονοούμενα. Συγκεκριμένες καταγγελίες κυρά μου έχεις να κάνεις; Δεν σε παίρνει άλλωστε, γιατί ο λαός είναι με το μέρος μου  και θα στο αποδείξω ευθύς.

Ευτυχώς δεν τόλμησαν οι συμπατριώτες μου οι Θεσπιείς, να θέσουν σε εμένα ερωτήματα για το τι θα κάνω αφού βγω -διότι σίγουρα θα βγω- κι έτσι αποφασίζω εγώ να τους διευκολύνω και να απαντήσω εγώ στις ερωτήσεις που δεν τόλμησαν να μου κάνουν.

Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση.

Τόσα χρόνια τώρα είμαι υποψήφιος και μετά εκλέγομαι δημοτικός σύμβουλος και δήμαρχος και παράγων και ευχαρίστως αναλαμβάνω τις ευθύνες που εκείνοι, οι ψηφοφόροι, δεν τολμούν να αναλάβουν!

Τους λέω λοιπόν:

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Είμαστε ο μοναδικός λαός στον κόσμο που έχει εθνική γιορτή την απόλυτη άρνηση: το ΟΧΙ




Την ώρα που ο Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι συνομιλούσε με τον Μεταξά εκείνη την νύχτα της 27ης προς 28η Οκτωβρίου 1940, ένα άλλο δράμα παιζόταν στο κέντρο της Αθήνας. Ο 28 ετών άνεργος Φίλιππος Μαρκάκης εισέβαλε στην κλινική όπου εργαζόταν η νοσοκόμα Αναστασία Χατζή και την πυροβόλησε κατ’ επανάληψη με αποτέλεσμα να την τραυματίσει στο κεφάλι σοβαρά αλλά μάλλον η Χατζή επέζησε τελικά. Από τους πυροβολισμούς ξύπνησαν όλοι και όρμησαν προς τον κακούργο. Αυτός προσπάθησε να διαφύγει και αφού ανέβηκε στην ταράτσα του κτιρίου έπεσε από εκεί και σκοτώθηκε. Όπως αποδείχθηκε από την σχετική έρευνα, ο Μαρκάκης είχε νοσηλευτεί πριν από λίγο καιρό στην συγκεκριμένη κλινική και συνεδεθη ερωτικώς με την Χατζή η οποία όμως στην συνέχεια απέρριψε τα επανειλημμένα διαβήματα του Μαρκάκη να συνεχίσουν τον δεσμό τους και έτσι τα πράγματα οδηγήθηκαν στην τραγική τους εξέλιξη.

Επίσης εκείνη τη νύχτα, αναφέρεται και δεύτερη αυτοκτονία: του 40ετούς Κανέλλου Κίκιζα, χωρίς να αναφέρεται η αιτία.

Ο ελληνικός λαός λοιπόν εκείνο το πρωί ξεκίνησε για τα ελληνοαλβανικά σύνορα ήδη με τουλάχιστον δύο απώλειες νέων ανθρώπων που σίγουρα θα επιστρατεύονταν -ο ένας βέβαια αποδεδειγμένα κακός σκοπευτής- αλλά παρόλα αυτά νίκησε και κατατρόπωσε τον εισβολέα.

Οι ειδήσεις για αυτά τα τραγικά γεγονότα είναι αληθινές και αν δεν με πιστεύετε δείτε στην ανατυπωμένη έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ 29 Οκτωβρίου 1940 που κυκλοφόρησε με το φύλλο της εφημερίδας την Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010.

Στην ίδια ανατυπωμένη έκδοση είναι ενδιαφέρουσες κι άλλες πληροφορίες για την καθημερινότητα της εποχής όπου ενώ γίνεται χαμός με τις διαταγές για επιστράτευση, για επιτάξεις οχημάτων και κτηνών, τις αυστηρές οδηγίες συσκότισης, για την απαγόρευση εξόδου από την χώρα όλων, υπάρχουν επίσης ανακοινώσεις για τις τιμές των μακαρονιών και των παξιμαδιών.

Ότι και να λέμε και να πιστεύουμε για τις μεγάλες στιγμές της ιστορίας, υπάρχει πάντα η καθημερινότητα της ανθρώπινης φύσης που μας κλείνει το μάτι περιπαικτικά!

88 χρόνια για μιαν περιττή (;) δικαστική ετυμηγορία!




Η εβδομάδα αυτή με ωθεί προς την ιστορία και την σχέση ιστορικών γεγονότων με το σήμερα.
Το σημερινό κείμενο αφορά την γνωστή υπόθεση της "Δίκης των Έξι" ενώ το επόμενο θα αφορά την 28η Οκτωβρίου 1940.

Η περιοχή Γουδή (που έγινε γνωστή ως ‘Γουδί’) ήταν για πολλά χρόνια πεδία ασκήσεων για τον στρατό. Ολόκληρη αυτή η περιοχή από τον σημερινό Δήμο Παπάγου μέχρι τον Δήμο Ζωγράφου, ήταν ένας άδενδρος τόπος με λίγα πουρνάρια και πολλές θυμαριές και ποτιζόταν συχνά από το αίμα των εκτελεσμένων. Οι εκτελέσεις γίνονταν κυρίως για πολιτικούς λόγους αλλά και οι άλλες των εγκληματιών του κοινού ποινικού κώδικα, δεν ήταν λίγες.

Η σημαδιακή για την χώρα μας εκτέλεση ήταν αυτή των έξι (6) πολιτικών ηγετών, στις 15 Νοεμβρίου του 1922. Οι καταδικασθέντες από έκτακτο δικαστήριο (υπόθεση γνωστότερη ως «η δίκη των Έξι»), κατηγορηθέντες ως υπαίτιοι της Μικρασιατική καταστροφής ήταν οι πολιτικοί Δημήτριος Γούναρης, Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, Νικόλαος Στράτος, Νικόλαος Θεοτόκης και Γεώργιος Μπαλτατζής καθώς και ο τότε αρχιστράτηγος Γεώργιος Χατζηανέστης. Πριν την εκτέλεση, στον ίδιο χώρο προηγήθηκε δημόσια ατιμωτική καθαίρεση στρατιωτικών από νεώτερους στρατιωτικούς.

Μην περιμένετε να σας παρουσιάσω την ιστορία της περιόδου. Μπορείτε να την βρείτε και να την διαβάσετε παντού. Είναι ενδιαφέρον μάλιστα το ότι όλοι οι ιστορικοί περιγράφουν χωρίς πολλά σχόλια (καταδικαστικά ή επιδοκιμαστικά) αυτή την πράξη. Σιωπηλά όλοι δέχτηκαν το γεγονός αυτό ως Νέμεση για την Μικρασιατική καταστροφή. Αλλά μάλλον και ως εθνικό στίγμα θεωρούμενο απέφευγαν όλοι να το συζητούν και να το αναλύουν.

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Το ξέσπασμα της δημοτικής υπαλλήλου


Μου έστειλε την σκέψη της ηλεκτρονικά. Δεν την ξέρω. Κι άλλοι το κάνουν αλλά με αυτήν είναι σαν κάτι από μέσα μου να βγαίνει ασθμαίνοντας στην επιφάνεια. Μιλάει γρήγορα, αγχωτικά, σαν να θέλει να βγάλει ένα βάρος, ένα σίχαμα από μέσα της. Σαν να θέλει να με βρίσει αλλά αυτό που λέει θαρρώ πως έχει σημασία για όλους μας ενόψει τον εκλογών και σας το παραδίδω:

Κατά τύχη  διορίστηκα και στο δημόσιο  - δεν έχω να ξεπληρώσω γραμμάτια με το σπαθί μου μπήκα. Δήμος ούτε ήξερα και τι είναι. Έμαθα όμως και το έμαθα καλά . Κατά αρχάς θα ξεκινήσω από τους αιρετούς . Το πρώτο που πρέπει να ξέρεις – θα χρησιμοποιήσω μια ατάκα του Σπύρου Καλογήρου από την ταινία ΛΟΛΑ που λέει στον Νίκο Κουρκουλο ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΑΡΗ . Δεν υπάρχει έλεγχος των δαπανών. Θα σου πω μόνο ότι

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

Αλονζανφάν ντε λα συνταξή, κουφάλες!



Αφορμή για το κείμενο αυτό είναι οι συνεχιζόμενες μαζικές απεργίες στην Γαλλία με αφορμή την πρόθεση της κυβέρνησης Σαρκοζί να επιμηκύνει το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης από τα 60 στα 62. Θυμίζω ότι σε εμάς το όριο αυτό είναι 60 για τους πολλούς και 65 για τους ασφαλισμένους στον ΟΓΑ. Η εξέγερση των Γάλλων, λένε τα δημοσιεύματα είναι εντυπωσιακή ως προς την μαζικότητα αλλά όχι και τόσο ως προς την αποτελεσματικότητα της.

Οι Γάλλοι, οπαδοί της καλής ζωής, φροντίζουν τις ημέρες της απεργίας να παίρνουν την άδειά τους διότι έχουν πολλές ημέρες άδεια, περίπου τριάντα ετησίως, ενώ με το προσωπικό ασφαλείας στους οργανισμούς όπου το προσωπικό απεργεί -και οι Γάλλοι το τηρούν αυτό- κάπως απαλύνονται οι επιπτώσεις. Βέβαια, καθώς τα πρατήρια αδειάζουν από βενζίνη, δεν ξέρω πόσο θα συνεχίσει αυτή η ειδυλλιακή εικόνα των διαδηλώσεων.

Πολλές από τις μέριμνες των νοικοκυριών την περίοδο της βιομηχανικής ανάπτυξης και της σύνολης κοινωνικής εξέλιξης πέρασαν στο λεγόμενο ‘κοινωνικό κράτος’. Δηλαδή οι εργαζόμενοι το ζήτησαν και οι εξουσίες, ως συμβιβασμό, το δέχτηκαν. Μάλιστα όσο πιο αναπτυγμένη η κοινωνία τόσο πιο πολύ ο παραδοσιακός λεγόμενος οικογενειακός ιστός έχει διαρραγεί (αυτό απαιτεί η αγορά) και οι πολίτες αναμένουν τις υπηρεσίες αυτές από το κράτος. Αυτός είναι κυρίως ο λόγος που οι Γάλλοι αλλά και οι άλλοι Ευρωπαίοι είναι τόσο μαχητικοί. Διότι για αυτούς δεν υπάρχει νοικοκυριό να τους αναλάβει αν τυχόν το σύστημα δεν έχει λεφτά.

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Βουβή, ανιαρή και "πολιτισμένη" προεκλογική περίοδος προς δόξαν των "μουλωχτών"



Πάμε προς την τελική φάση των Δημοτικών εκλογών. Μερικές ημέρες ακόμα μένουν και ακόμα δεν έχουμε ακούσει ή διαβάσει τα προγράμματα και τις διακηρύξεις των υποψήφιων δημάρχων.

Εδώ που τα λέμε, τα προγράμματα θα είναι ίδια διότι είναι απολύτως κοινά και γνωστά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Ας πούμε το θέμα της δημιουργίας αποχετευτικού δικτύου στο Ερημόκαστρο και του βιολογικού καθαρισμού. Δεν υπάρχει κάποιος που να μην συμφωνεί. Τότε γιατί τόσοι υποψήφιοι; Ποιές είναι οι διαφορές τους;

Μια σημαντική διαφορά θα ήταν να μας πούνε το πως ιεραρχούν (χρονικά κυρίως) τα προβλήματα ή την μέθοδο με την οποία θα τα υλοποιήσουν. Αλλά για αυτά πολλά ζητάω. Ρώτησα κάποιον υποψήφιο και η απάντηση που εισέπραξα είναι ότι όλα αυτά ‘θα τα εξετάσουν μετά τη νίκη τους’.

Τι μένει; Μωροφιλοδοξίες αυτών που γευτήκαν την τοπική εξουσία και των άλλων, μια φυσική τάση αντίδρασης στην κακοδιοίκηση, ένα πείσμα ‘να αλλάξει κάτι ρε γαμώτο’ και μια κούφια ελπίδα για νέον αέρα στους οικισμούς μας.

Ένα νέο έργο θέλουμε αλλά οι πρωταγωνιστές που είναι οι ίδιοι θα μετατρέψουν την απόπειρα νέας δημιουργίας σε σούπα και στο αέρα που θα μπαίνει από τα ανοικτό παράθυρο της νέας δημοτικής αρχής θα έρχεται μαζί με τη μπόχα από την σήψη του ντοματόζουμου ή των λυμάτων που χύνονται στους δρόμους μας, η αποφορά των προηγούμενων διοικήσεων που θα είναι πάλι παρούσες και θα χαμογελάνε για την νίκη τους.

Μετά την αποτύπωση των φυλών των υποψηφίων σε προηγούμενο κείμενο, θέλω να δούμε τώρα τους συνδυασμούς υποψηφίων που μας προτείνονται.

Ο ένας συνδυασμός είναι ξεκάθαρα ένας κομματικός συνδυασμός αφού εκπορεύεται από το ΚΚΕ και διαφοροποιείται από γεννησιμιού του, σαφώς, από τους άλλους. Ακούστηκε ότι κάποιος Κοντογιάννης είναι ο υποψήφιος δήμαρχος αλλά αυτό μικρή σχέση έχει.

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Αναζητείται κυρίως λογική (. . . με ολίγη ευαισθησία)



Η Κυριακή ήταν μια μεγάλη αναμονή για τα έντονα καιρικά φαινόμενα που δεν ήρθαν. Η μέρα ήταν τελικά πολύ καλή για περπάτημα και αυτό έκανα. Παράτησα το καφενείο και πήρα τον δρόμο για τον Ελικώνα.

Έτσι κι αλλιώς δεν καταλαβαίνω πλέον πολλά πράγματα από τα όσα γίνονται ενόψει των δημοτικών εκλογών. Ακούω διάφορες φήμες αλλά επίσημες απόψεις απουσιάζουν. Ακόμα πιο χειρότερο, απουσιάζει η ουσιαστική συζήτηση για τα συγκεκριμένα θέματα που μας απασχολούν. Μάλλον έχω αρχίσει να πιστεύω ότι δεν υπάρχουν κοινά προβλήματα. Έχει γίνει κυρίαρχο γι το ποιός θα είναι σε ποιόν συνδυασμό και με το τι θα κάνει ο νικητής Δήμαρχος και οι συν αυτώ ουδείς ασχολείται.

Είτε έχουμε αντιληφθεί όλοι ότι έτσι κι αλλιώς δεν θα γίνει τίποτα και έχουμε παραδοθεί μοιρολατρικά στην μιζέρια μας είτε δεν έχουμε καταλάβει τίποτα και περιμένουμε να δούμε το θέαμα των ανακοινώσεων και του ξεκατινιάσματος των υποψηφίων. Αμφότερα μίζερα και απορριπτέα.

Με εξέπληξε η φήμη ότι πολίτες από το Ερημόκαστρο -μια γυναίκα μάλιστα με ενδιαφέρουσα κοινωνική δράση- που  πρωτοστάτησαν στην διεκδίκηση της αναφοράς του ονόματος Θεσπιές ως όνομα του νέου Δήμου, συντάσσονται με το ψηφοδέλτιο του Βίτση. Αγνοώ την πραγματική επιδίωξη τους και ταυτόχρονα βαρέθηκα να ακούω, το ξαναλέω, ότι όλα είναι για τα λεφτά, για τις έμμισθες θέσεις της νέας Δημοτικής διοίκησης. Μπορεί να είναι αλήθεια. Αλλά αυτό είναι το ζητούμενο;

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Οι φυλές των πολιτικών (και των υποψηφίων μας) και η δημοσιότητα


Όλοι δικαιούνται δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας, είχε παρατηρήσει ο Αμερικανός Άντι Γουόρχολ, αλλά δεν μας είπε κάθε πότε. Εάν η φράση λέγεται για όλη την ανθρώπινη θνητή ζωή του καθενός μας τότε μου φαίνεται δίκαιο και ορθό ο καθένας μας να έχει αυτή την πολυτέλεια.

Μερικοί όμως επιθυμούν και επιδιώκουν την δημοσιότητα για περισσότερο χρόνο. Κι όπως κλέβουν όνειρα, ιδέες, χρόνο, έτσι κλέβουν και δημοσιότητα από τους υπόλοιπους, αδιαφορώντας για το περιεχόμενο αυτής τους της εμφάνισης: να ακούγονται, να φαίνονται, να σχολιάζονται κι ας είναι και κοροϊδίες! Είναι η πιο απλή εξήγηση για την επιτυχία του Λαζοπούλειου Τσαντιριού.

Δημοσιότητα είναι να σε βλέπουν, να σε ακούν και να σε αναγνωρίζουν πιο πολλοί από τα μέλη της κοινωνίας στην οποία ανήκεις. Δηλαδή να πιστεύεις εσύ ότι οι άλλοι, οι πολλοί σε βλέπουν και σε ακούν και σε αναγνωρίζουν. Δεν σε νοιάζει και δεν μπορείς να ξέρεις τι σιγοψιθυρίζουν καθώς σε κοιτάζουν. Αλλά κι εκείνοι ίσως δεν καταλαβαίνουν αυτά που λες.

Η καλή δημοσιότητα είναι όταν λες πράγματα που όσοι σε ακούν τα θεωρούν σωστά. Τότε υπάρχει ταύτιση κοινού και προβαλλόμενου και ο ψυχικός συντονισμός δημιουργεί ανάταση.

Στο Δημοτικό σχολείο, στο τέλος της σχολικής χρονιά ή στις εθνικές επετείους, παίζαμε θέατρο και το χωριό από κάτω μας κοίταζε και μας καμάρωνε αλλά κι εμείς με όλο το τρακ και την συγκίνηση το απολαμβάναμε. Ήταν μια καλή δημοσιότητα.

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Για τον γιατρό κ. Καμούτση.

Αγαπητέ μου γιατρέ,

Έχεις φωτογένεια, συμπαθητικό βιογραφικό αλλά στην περίπτωση σου ισχύει το "η σιωπή είναι χρυσός". Ο πατέρας σου μπορεί να μου έχει κάνει μάθημα, αν και νομίζω ότι πιο πολύ στο Κασκαβέλι ήταν.

Εν πάση περιπτώσει , τι τις θέλεις τις διακηρύξεις; Διότι να τώρα με αναγκάζεις να σχολιάσω στρέφοντας τις ίδιες σου τις προτάσεις εναντίον σου. "Συ είπας" θα λέω και δεν θα νίπτω τα χείρας μου αλλά θα ψηφίσω εναντίον σου.

Εκτός εάν με πείσεις για τα λάθη μου. Ιδού εγώ!

Είχα διαβάσει και σχολιάσει κάποιο κείμενό σου και είχα από τότε υποψιαστεί ότι ήταν προσπάθεια για πολιτική παρουσία. Ουδείς ψόγος επ’ αυτής της επικοινωνιακής σου στρατηγικής αλλά τώρα θα πρέπει να με ακούσεις και να αποδείξεις ότι αξίζεις την σημασία που σου δείχνω.

Η συζήτησή μας μάλιστα ίσως είναι μια ευκαιρία για να καταλάβω κάποιες λεπτομέρειες των περιφερειακών εκλογών που παρόλες τις προσπάθειές μου δεν κατάφερα να διευκρινίσω. Σου υπόσχομαι να σου διαθέσω εδώ σε αυτό το δικτυότοπο του ΕΡΜΟΥ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗ όσο χώρο θες για να προβάλλεις εσύ και οι σύντροφοι σου τις απόψεις σου.

Τις απόψεις σου και όχι αναμασήματα κομματικής προπαγάνδας, έτσι;

12 Οκτωβρίου 1944: η επίσημη απελευθέρωση της Ελλάδας


Λίγο καθυστερημένα την θυμήθηκα την ημερομηνία αυτή αλλά πρέπει να την μνημονεύσω.

Στις 12 Οκτωβρίου 1944 αποχωρούσαν οι Γερμανοί κατακτητές από την Αθήνα. Ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους τρελαμένος από την χαρά και την προσδοκία. Οι φωτογραφίες της ημέρας δείχνει τους πολίτες της Αθήνας με ενθουσιασμό να κρατάνε πανό με συνθήματα και με τις σημαίες των κρατών που μετείχαν στην αντιναζιστική συμμαχία: Ρωσική, Αγγλική, Αμερικάνικη και πολλές Ελληνικές βεβαίως.

Πρακτικά για τις επόμενες τέσσερις ημέρες η Αθήνα ήταν στα χέρια του ΕΑΜ και του ΚΚΕ που ήταν η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη στον πολιτικό συνασπισμό. Η τήρηση της τάξης ήταν υποδειγματική από την ΕΠΟΝ και τον ΕΛΑΣ.Δεν έγιναν λεηλασίες, δεν έγιναν βιαιοπραγίες, δεν έγιναν δολοφονίες.

Κι όμως την ημέρα αυτή δεν την γιορτάζουμε.

Την αφήνουμε να περνάει στα μουλωχτά και προσμένουμε την αργία της 28ης σε λίγες ημέρες για να πάμε εκδρομή! Αν θυμάστε σε μία από τις πρώτες αναρτήσεις είχα πει για αυτή μας τη μανία να γιορτάζουμε ενάρξεις αγώνων και θυσίες (ήττες δηλαδή) και ποτέ χαρμόσυνες νίκες!

Οι Έλληνες πρακτικά και ουσιαστικά απελευθερώθηκαν μόνοι τους.

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2010 : ΟΙ ΔΗΜΟΤΕΣ ΡΩΤΟΥΝ



Απο το ΒΗΜΑ ΑΛΙΑΡΤΟΥ πήρα το παρακάτω μήνυμα:

Από σήμερα και μέχρι την ερχόμενη Κυριακή στις 22:00 το βράδυ, έχουν οι αναγνώστες μας την ευκαιρία να θέσουν τα ερωτήματά τους στους συνδυασμούς του κ. Βίτση και της Ανεξάρτητης Κίνησης Πολιτών.

Τα ερωτήματα μπορείτε να τα στείλετε στο Βήμα Αλιάρτου με τρεις τρόπους:

1.  Μέσω του προγράμματος αλληλογραφίας που χρησιμοποιείται πατώντας στον   παρακάτω σύνδεσμο:

2.  Συμπληρώνοντας την ειδική φόρμα που έχουμε δημιουργήσει και θα βρείτε  εδώ:
(Στη συγκεκριμένη φόρμα δεν φαίνεται ο αποστολέας(όπως ακριβώς συμβαίνει με τα σχόλια), αν δεν έχει συμπληρώσει στο συγκεκριμένο πεδίο το email του. Η συμπλήρωση του ονόματος και του email είναι προαιρετικά)

3.   Γράφοντας το σχόλιο-ερώτημα σε αυτή την ανάρτηση
(Σχόλιο που απαντά σε άλλο σχόλιο θα διαγράφεται αυτομάτως)


Ενδιαφέρουσα και αξιέπαινη πρωτοβουλία που δείχνει για τις δυνατότητες που δίνει η τεχνολογία στην επικοινωνία.

Επί της ουσίας όμως είμαι πολύ απαισιόδοξος διότι, στην καλύτερη περίπτωση, τι να πρωτορωτήσει κανείς και από πού να αρχίσει.

Θα βοηθούσε πολύ το αν . . .

Διάφορα