Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Μικρή πολιτική, χωρίς πάθος. Μεγάλη πολιτική με κούφια λόγια.


Είναι γνωστή η ιστορία για τον άνδρα που έλεγε στους φίλους του για το πως έχουν χωρίσει τις δουλειές στο σπίτι με την γυναίκα του.

"Η γυναίκα μου ασχολείται με όλα τα μικρά και ασήμαντα: τι θα φάμε, το θα καλλιεργήσουμε φέτος, σε τι τιμή και σε ποιόν έμπορο θα πουλήσουμε τα κρεμμύδια, που θα αγοράσουμε οικόπεδο για το κορίτσι, αν θα αλλάξω τρακτέρ." και άλλα παρόμοια.

Έκπληκτοι οι φίλοι του τον ρώτησαν "και ποιά είναι τα σημαντικά;", κι εκείνος με στόμφο και πόζα απάντησε "η διεθνής οικονομική κρίση, η σύγκρουση στην Κορέα, οι σχέσεις με την Τουρκία, . . . " και ήταν ικανός να συνέχιζε αν δεν άρχιζαν να φεύγουν οι άλλοι.

Η διατύπωση των δύο κατηγοριών προβλημάτων οριοθετεί και τα μεγέθη της πολιτικής.

Με τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών όπου πρέπει να διατυπωθούν ιδέες για την υπέρβασή τους όλοι αποφεύγουν να ασχοληθούν. Αυτή είναι η μικρή πολιτική. Είναι η πολιτική του συγκεκριμένου και της επιβίωσης. Είναι η δύσκολη πολιτική, διότι το γενικό προσωποποιείται: η γενική πολιτική ιδέα γίνεται πράξη συγκεκριμένου πολίτη και συμπολίτη μας και κρίνεται με την πράξη και την δράση του. Μετρούν τα έργα και όχι τα λόγια!

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Η πρόσφατη ομιλία του Αλέκου Παπαδοπουλου



Ως ένα διάλειμμα από τα πολύ τοπικά θέματα, σας προτείνω να διαβάσετε την πρόσφατη ομιλία του Αλέκου Παπαδόπουλου  του Αλέκου Παπαδόπουλου στην εκδήλωση του ΕΛΙΑΜΕΠ με θέμα "Η κρίση μητέρα της αλλαγής: για μια διαφορετική Ελλάδα".

Η ομιλία έγινε στις 23 Νοεμβρίου 2010 και το πλήρες κείμενο της, με την ορθογραφία, τους τονισμούς και τις υπογραμμίσεις, όπως δόθηκε στους δημοσιογράφους, ακολουθεί:

«Κυρίες και κύριοι,
Πράγματι, στις κανονικές χώρες η κρίση είναι “η μητέρα της αλλαγής”. Αυτό όμως δεν ισχύει για τη χώρα μας. Δεν κατακτήθηκαν ακόμα οι πολιτικές, κοινωνικές και πολιτισμικές προϋποθέσεις για τον μετασχηματισμό της σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.
Το 2011 θα είναι μια ιδιαιτέρως αποκαλυπτική χρονιά. Θα διαμορφωθούν νέες πραγματικότητες στο πολιτικό, στο κοινωνικό και στο οικονομικό πεδίο.

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Εικόνα μου είσαι Συνεταιρισμέ μου, αλλά βοήθα με, να μη μας λυπάμαι!



Από τα σχολικά χρόνια προβάλλεται σε όλους μας το αγαθό της συλλογικής εργασίας, της συνεργασίας. Από τα Αμπελάκια των χρόνων της Οθωμανικής κυριαρχίας μέχρι τις σημερινές Ενώσεις Συνεταιρισμών και την ΠΑΣΕΓΕΣ έχει περάσει πολύς καιρός και οι αλλαγές είναι τεράστιες.

Η δημιουργία των Αγροτικών Συνεταιρισμών, άνοιξε τον δρόμο για την αντιγραφή τους από άλλους επαγγελματίες και έτσι βλέπουμε σήμερα τους Συνεταιρισμούς Υδραυλικών, Ηλεκτρολόγων, Καταναλωτών, κ.α.. Το γεωργικό συνεταιριστικό κίνημα στην εποχή του, κυρίως στην δύσκολη μεταπολεμική περίοδο, δημιουργήθηκε από τα πιο προοδευτικά μυαλά αγροτών της εποχής. Είναι ιστορία με τραγικές πλευρές το πως έφτασαν οι Συνεταιρισμοί να καρκινοβατούν σήμερα και να έχουν συσσωρευμένες ζημιές.

Για πολλούς, η καταστροφική αυτή πορεία, ήταν αποτέλεσμα μελετημένων μεθοδεύσεων επιχειρηματικών και κυβερνητικών κύκλων. Ίσως. Αλλά αυτό δεν ήταν αναμενόμενο; Τι περιμέναμε, ότι θα μας έραιναν με τριαντάφυλλα, ειδικά οι πολιτικοί του συγκεκριμένου κράτος που δεν νοιάζεται για εμάς αλλά μόνο για τις ψήφους των αγροτικών περιοχών;

Άρα, έχουμε κι εμείς τις ευθύνες μας. Χάσαμε χρόνο και σπαταλήσαμε χρήμα αλλά δεν χάσαμε ακόμα το μέλλον.

Θεωρία και πράξη της αγροτικής οικονομίας εν Ερημοκάστρω


Καταρχήν θέλω να πω ότι οι σκέψεις που γράφω εδώ και μοιράζομαι μαζί σας δεν είναι κατευθύνσεις για εγγυημένη επιτυχή δράση αλλά ιδέες για συζήτηση. Δεν πιστεύω να πιστεύετε ότι ξέρω τι πρέπει να κάνω για να λύσω το οικονομικό πρόβλημα. Αν το ήξερα θα το έκανα και δεν θα έγραφα τώρα όλα τούτα. Νομίζω ότι δεν υπάρχουν έτοιμες και σίγουρες λύσεις και αυτό θα φανεί και στην συνέχεια. Αλλά θέλω να πιστεύω ότι αν αρχίσουμε να συζητάμε, χωρίς προαπαιτούμενα και προκαταλήψεις, με ειλικρίνεια και θετική επιδίωξη να υλοποιήσουμε αλλαγές στην ζωή μας, τότε όλα θα γίνουν καλύτερα για όλους μας.

Σε κάθε κατάσταση για να σχεδιάσεις την κατάλληλη κίνηση και να ωφεληθείς πρέπει να εξετάσεις επισταμένως και να κατανοήσεις τις αντικειμενικές  και τις υποκειμενικές προϋποθέσεις. Μάθημα πρώτο φιλοσοφίας και πολιτικής οικονομίας. Ας προσπαθήσουμε να τα κάνουμε πράξη στην αγροτική οικονομία του απλού Ερημοκαστραίου αγρότη.

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Αγρότες ταλαίπωροι και πάντα μπερδεμένοι


Μιλώντας για την γεωργική εργασία ή την αγροτική εργασία, δεν μπορώ παρά να κάνω ένα ταξίδι στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν. Δεν είναι αχρείαστη αυτή η αναδρομή. Ίσως μας βοηθήσει να καταλάβουμε πιο καλά το που πάμε και το πώς πρέπει να επιβιώσουμε. Θα εκτιμήσω ιδιαίτερα τις προσθήκες και τα σχόλια που θα μας βοηθήσουν να αντιληφθούμε ότι ο δρόμος που πήραμε και φτάσαμε ως εδώ, δεν ήταν μονόδρομος κι ότι πάντα υπάρχει η δυνατότητα μιας άλλης εξέλιξης.

Για πολλά χρόνια οι πατεράδες μας καλλιεργούσαν τα ίδια χωράφια και παρήγαν τα ίδια προϊόντα: στάρι, κριθάρι, πατάτες, βαμβάκι, φασόλια, φακές, ρεβίθια. Μετά, με την Χούντα έγινε η ανάπτυξη της κρεμμυδοπαραγωγής και ήρθαν τα πολλά λεφτά που γκρέμισαν τα παλιά σπίτια με τις αυλές και τους κήπους και έφτιαξαν αποθήκες. Έτσι το Ερημόκαστρο έγινα σαν τα Λιόσια ενώ τα γειτονικά χωριά που δεν είχαν την οικονομική ανάπτυξη τη δική μας, οι ‘κακόμοιροι’ κράτησαν τους κήπους τους

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Μια "πρόταση" με καλές προθέσεις που περιμένει τα δικά μας "ρήματα"


Μετά τις εκλογές, κάτι προκαλεί το κοιμισμένο ενδιαφέρον των Ερημοκαστραίων για την ανάπτυξη της περιοχής και για δημιουργία. "Κάλλιο αργά παρά πότε" θα σκεφτεί ο καλοπροαίρετος αναγνώστης και θα αφοσιωθεί στο σχετικό κείμενο που δημοσιεύτηκε στα ΘΕΣΠΙΑΚΑ, και που για την ευκολία της επικοινωνίας θα τα αποκαλώ από εδώ και μπρός σκέτο "Πρόταση".

Καταρχήν οφείλονται πολλά συγχαρητήρια και "μπράβο" στους συντάκτες του κειμένου για την προσπάθεια και το κουράγιο τους. Με όλη την μιζέρια και την κακομοιριά μας και την παντελή έλλειψη αισιοδοξίας μας, ας μην βιαστούμε να καταδικάσουμε ως ‘μια από τα ίδια’ την προσπάθεια αυτή.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι πολλοί από τους συντάκτες της Πρότασης, έχουν στο παρελθόν προσπαθήσει να διατυπώσουν τέτοιες ή παρόμοιες προτάσεις αλλά "κόλλησαν" στην προκατάληψη και τον "σνομπισμό" όλων μας. Μπορεί κι εκείνοι να έκαναν σφάλματα "επικοινωνιακά", αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να τους καταλογίσει κανείς "σκοτεινές" προθέσεις. Εκ του αποτελέσματος κρίνοντες, βλέπουμε ότι οι συμπολίτες μας αυτοί, έπεσαν θύματα της προσφοράς τους, απομονώθηκαν, δεν εκλέχτηκαν ποτέ σε δημόσιο αξίωμα, οδηγήθηκαν στο περιθώριο και η απογοήτευση άρχισε να τους τριγυρίζει.

Αν υπάρχει σήμερα ένας ουσιαστικός κίνδυνος απαξίωσης της Πρότασής τους είναι, αυτή τους η προϊστορία στο τοπικό πολιτικό σκηνικό, να επισκιάσει την ουσία της πρωτοβουλίας τους, να ταυτιστεί δηλαδή το περιεχόμενο της Πρότασης με τα συγκεκριμένα πρόσωπα και έτσι να χαθεί μια ακόμα ευκαιρία για να ξεκολλήσουμε από τον πάτο. Και μόνο για αυτή την επιμονή τους να προκαλέσουν την συζήτηση και τον προβληματισμό μας ακόμα μια φορά τους συγχαίρω.

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Πνεύματα εξέγερσης πέριξ του Πολυτεχνείου και οι σαμάνοι της εξουσίας


Οι ψυχές των ανθρώπων που πεθαίνουν, γίνονται πνεύματα και συνεχίζουν να ζουν στον χώρο όπου συνέβη το μοιραίο και απώλεσαν δηλαδή το σώμα τους. Στην λαϊκή μας παράδοση, τα γεφύρια, τα πηγάδια, τα ρέματα, τα μέρη δηλαδή όπου χάθηκαν άνθρωποι από ατύχημα ή από φόνου, έχουν κρατήσει τις ψυχές των θυμάτων και τις νύχτες, με την βοήθεια του ανέμου, ακούει ο περαστικός ταξιδευτής φωνές, οιμωγές, και κραυγές και βιάζεται να τρέξει μακριά αλαφιασμένος, αν δεν ξέρει το ειδικό για την κάθε περίπτωση ξόρκι.

Στην περιοχή του Πολυτεχνείου, στην Αθήνα, τέτοιες ημέρες του Νοέμβρη, υπερίπτανται τα πνεύματα των θυμάτων της εξέγερσης εκείνης της νύχτας του 1973. Εκείνη την νύχτα, με τον αλήστου μνήμης Ντερτιλή -ακόμα φυλακισμένο αμετανόητο στον Κορυδαλλό- να γυρνά λυσσασμένος έξω από την πύλη με το περίστροφο στο χέρι ουρλιάζοντας, τους μπάτσους να κτυπάνε με τα γκλομπς, τους ελεύθερους σκοπευτές να ρίχνουν στον σωρό από τις γύρω ταράτσες, και τους συμπαραστάτες των καταληψιών να έχουν πάρει αποστάσεις. Εκείνη την νύχτα, που μόνο αλλόφρονες νέοι μεθυσμένοι απο την ατμόσφαιρα που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει πίσω από τα κάγκελα και πωρωμένοι φαντάροι κυκλοφορούσαν και μπουκάριζαν στο προαύλιο και στα αμφιθέατρα που είχαν γίνει νοσοκομεία κι όλοι οι άλλοι, οι ‘σώφρονες νομοταγείς πολίτες’, άκουγαν, από τα ραδιόφωνα στα σπίτια τους, την εκπομπή και τις ανατριχιαστικές φωνές των εκφωνητών. 

Χωρίς να το έχουν καταλάβει, εκείνη την νύχτα παρακολουθούσαν το πρώτο ριάλιτι, που κάθε χρόνο τώρα το ξαναπαίζουν στην τηλεόραση, αλλά κανείς δεν τους ζήτησε, ευτυχώς, να ψηφίσουν για την απόσυρση τόσων ‘παικτών’.

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Πάνω που το βούλωνε ο Ανθιμος μας προέκυψε ο . . . μουεζίνης!



Με την θρησκοληψία και τον φανατισμό δεν τα πάω καθόλου καλά. Κατά καιρούς εντυπωσιάζομαι και απορώ με τα χριστεπώνυμα πλήθη που γεμίζουν τα προαύλια των ναών για να προσκυνήσουν ιερές εικόνες που ταξίδεψαν από μακριά ή για να προσκυνήσουν κάποιον πνευματικό που επίσης άφησε το γιατάκι του κι ήρθε στους κοσμικούς χριστιανούς να τους ευλογήσει. Δεν τους καταλαβαίνω.

Χωρίς να θέλω να είμαι δηκτικός προς τους θρησκευόμενους, οφείλω να παρατηρήσω ότι οι περισσότερες θρησκείες ενώ διακηρύσσουν την αγάπη προς τον συνάνθρωπο έχουν γίνει η αιτία για πολλούς πολέμους, σφαγές και καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πολύ πριν την μυστική αστυνομία των σύγχρονων αυταρχικών καθεστώτων, η Ιερή Εξέταση στην Δύση και οι αφορισμοί στην Ανατολική, έδωσαν έμπρακτα μαθήματα εξολόθρευσης της διαφορετικής άποψης.

Ο Μωαμεθανισμός δεν πάει πίσω. Όχι ως θρησκευτικό δόγμα αλλά ως οργάνωση των Αγιατολάχ και των Μουεζίνηδων επιδεικνύει την ίδια εξολοθρευτική φανατίλα. Θυμάστε πριν μερικά χρόνια που είχαν επικηρύξει με θάνατο τον συγγραφέα Σαλμάν Ρουσντί ή τον Δανό σκιτσογράφο που είχε τολμήσει να κάνει τον Μωάμεθ σε κάποια γελοιογραφία;

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Τα εκλογικά αποτελέσματα και ο σοφός Σωκράτης



Τα αποτελέσματα των εκλογών πυροδότησαν την συζήτηση για την αποχή. Γι εκείνους του πολίτες που δεν ήρθαν στα εκλογικά κέντρα και "μίλησαν" απουσιάζοντας. Απορώ για την ικανότητα όλων των πολιτικών κομμάτων να διαβάζουν το "μήνυμα" και να οικειοποιούνται τους απόντες. Ερμηνεύουν οιωνούς και κρυφά σημεία που μόνον εκείνοι βλέπουν;

Εγώ πάλι με όσους από όλους αυτούς που δεν ψήφισαν στο χωριό μας συζήτησα, το μόνο που κατάλαβα είναι ότι τους πλημμυρίζει η απογοήτευση και η αδιαφορία. Η απογοήτευση καθώς αισθάνονται ότι τίποτα δεν γίνεται και η αδιαφορία ως προς ένα πολιτικό σύστημα που τους βάζει -έτσι τουλάχιστον τους φαίνεται- στο περιθώριο.

Κανένα μήνυμα δεν κατάλαβα ότι έστειλαν οι συμπολίτες μας. Συνέχισαν σιωπηλοί και σκυθρωποί την ζωή τους.

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Για τον Γιώργο Ντασιώτη

Αγαπητέ Γιώργο Ντασιώτη

Μόλις σε ψήφισα, οπότε δικαιούμαι δια να σου ομιλώ. Διότι εσένα ψήφισα. Από τους δημοτικούς συμβούλους στο ψηφοδέλτιο σας, ξέρω ελάχιστους και για μερικούς δεν έχω την καλύτερη εικόνα.

Πριν λίγες ημέρες παρακολούθησα την τηλεσυνέντευξη σου. Ως Χριστός εν μέσω των δύο (ωραίων) "ληστών". Εμφανώς τρακαρισμένος, με ωραίο χαμόγελο αλλά εντελώς απροετοίμαστος. Είχες έξι λεπτά στην διάθεση σου και επαναλαμβανόσουν συνεχώς με γενικόλογες αναφορές και φράσεις κλισέ.

Δεν είναι εύκολη η δημοσιότητα και κυρίως το να μιλάς στο "γυαλί". Θέλει την τεχνική του. Αν με είχες ρωτήσει θα σου έλεγα μερικά κόλπα και θα "έγραφες" πολύ καλύτερα. Μερικές φορές εκεί που σακιάζω κρεμμύδια ή μαζεύω τις ελιές φαντασιώνομαι ότι είμαι σύμβουλος -λέει- πολιτικής επικοινωνίας και διαφήμισης. Κανείς δεν είναι τέλειος, έτσι;

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Να αλλάξουμε πριν πλαντάξουμε. Να τους αλλάξουμε πριν μας βουλιάξουνε.


Κάθε φορά που πρέπει να διαλέξουμε κάτι (χρώμα για τους τοίχους του σπιτιού, αυτοκίνητο, τρακτέρ, σύστημα άρδευσης, πολιτικό εκπρόσωπο στην Βουλή, δήμαρχο) μια συγκίνηση μας πιάνει, επειδή μια αλλαγή επίκειται. Κάθε επιλογή, μας δίνει την δυνατότητα αλλαγής.

Υπάρχουν αλλαγές μικρές, καθημερινές, που δεν τους δίνουμε καμία σημασία. Τις θεωρούμε δεδομένες: το φαγητό, το δρομολόγιο προς την δουλειά, η καθημερινή περιποίηση του προσώπου.

Ειδικά για το πρόσωπό μας, η δύναμη της συνήθειας, μας επιβάλλει την εικόνα που βλέπουμε και μόνο όταν συναντήσουμε κάνα φίλο έπειτα από καιρό ή κοιτάξουμε τις φωτογραφίες στο οικογενειακό άλμπουμ, συνειδητοποιούμε τις αλλαγές που συσσωρεύτηκαν στο σώμα μας.

Πολύ πιο δύσκολο είναι να διαπιστώσουμε τις αλλαγές στις αξίες και στον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε και κατανοούμε το κόσμο γύρω μας. Για αυτό και παραπονιόμαστε πως δεν καταλαβαίνουμε τους νέους. Δεν είναι δυνατόν να τους καταλάβουμε κι αυτό είναι φυσικό. Διότι εκείνοι περνάνε τρέχοντας κι εμείς μένουμε κολλημένοι στο νοητικό χθες. Το μόνο που μας μένει είναι να ισχυριζόμαστε το πόσο πιο καλοί είμαστε εμείς κάποτε και πόσο τεμπέληδες ή αγνώμονες είναι τούτοι σήμερα.

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Μήνυμα του Υποψήφιου Δημάρχου Αλιάρτου κ. Ντασιώτη Γεωργίου





Αγαπητές συμπολίτισσες - Αγαπητοί συμπολίτες του Καλλικράτειου Δήμου


Αισθάνομαι την ανάγκη να σας ευχαριστήσω  όλες και όλους για την θετική ανταπόκρισή σας απέναντι στην παράταξή μας την «Ανεξάρτητη Κίνηση Πολιτών».


Η καθαρότητα των θέσεων μας, η φερεγγυότητα των προσώπων του ψηφοδελτίων μας, οι ρηξικέλευθες πρωτοβουλίες μας, ο πολιτισμένος και  ευγενικός αγώνας ,μας κατέστησαν πρώτη δύναμη στον δήμο και μια ανάσα από την οριστική νίκη.


Αυτό είναι νίκη δική σας. Γιατί αγνοήσατε τις Κασσάνδρες της παραπληροφόρησης, την λάσπη ,αλλά και τον επικίνδυνο τοπικισμό και δώσατε ώθηση σε νέες ιδέες και νέα πρόσωπα να δοκιμαστούν στα κοινά.


Σας ευχαριστούμε θερμά και σας καλούμε και την ερχόμενη Κυριακή να σταθείτε δίπλα μας ,να υπερψηφίσετε τον συνδυασμό μας και να δώσετε την νίκη σε ότι πιο αγνό υπάρχει  στην πολιτική  σκηνή του τόπου μας.


Θα είναι η πρώτη φορά που εσείς θα έχετε επιλέξει τον δήμαρχο, χωρίς κομματικά χρίσματα και δεσμεύσεις. Έναν Δήμαρχο με απευθείας εντολή από τους πολίτες πανίσχυρο για την τετραετία που έρχεται.


Μαζί θα πανηγυρίσουμε  την επιτυχία, η οποία θα ανήκει σε όλους. Την επόμενη ημέρα δεν θα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, αλλά πολίτες που αγωνιούν για τον τόπο τους.
                                
Σας ευχαριστώ


Αγαπητέ Γιώργο Ντασιώτη,

Νομίζω ότι παρόλη την ένταση της εβδομάδας που θα έχεις, πρέπει να αρχίσεις να γράφεις το νικητήριο μήνυμα της Δευτέρας.

Όσο για την διαπίστωση σου ότι θα είσαι -εκ του τρόπου της επιλογής σου- πανίσχυρος, πιστεύω ότι θα είσαι τόσο ισχυρός  όσο πιο πολλούς από εμάς ενεργοποιήσεις στην υλοποίηση των όσων έχεις ανακοινώσει.

Καλή επιτυχία!

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Δημιουργική καταστροφή κι εξέλιξη ή θάνατος από βαρεμάρα



Σε γειτονικό δικτυότοπο, με αφορμή τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών, έγινε λόγος για το ότι η κοινοβουλευτική ιδεολογία είναι σε φάση αμφισβήτησης.

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι ένα σύστημα οργάνωσης του κράτους. Είναι μια μορφή της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που όμως στην πραγματικότητα είναι αριστοκρατία: επιλέγονται δηλαδή οι άριστοι, οι καλύτεροι από τους πολίτες.

Εάν ο τρόπος λειτουργίας του όλου συστήματος κρίνεται ανεπαρκής -δηλαδή η μη ανταπόκρισή του στις πραγματικές εκρηκτικές ανάγκες των πολιτών- τότε απαιτείται μια γενική αναθεώρηση του όλου συστήματος προσώπων, διαδικασιών, αντιλήψεων.

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Πρώτα αποτελέσματα πρώτες σκέψεις



Κάθε τρία ή τέσσερα χρόνια οι πολίτες αυτές της χώρας ψηφίζουν τους αντιπροσώπους τους στην Βουλή ή στα όργανα Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Θεωρητικά είναι οι στιγμές για τις οπαίες πρέπει να θεωρούνται υπεύθυνοι διότι μετά τις εκλογές, όλη την ευθύνη την αναλαμβάνουν οι αντιπρόσωποι ενώ οι πολίτες ψηφοφόροι ξανακάθονται στην καρέκλα στο καφενείο και αρχίζουν να παραποιούνται και να βρίζουν.

Οι φράσεις κλισέ που ακούστηκαν πάλι αυτές τις ημέρες είναι ότι "στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα" και ότι "ο κυρίαρχος λαός έστειλε με την ψήφο του το μήνυμα".

Στην δημοκρατία και στην κοινωνία δυστυχώς υπάρχουν αδιέξοδα. Να, τώρα εμείς για παράδειγμα, προς τα εκεί πορευόμαστε. Η ανάθεση εν λευκώ της διοίκησης της χώρας σε ανεπαρκείς ανθρώπους, είναι η συνταγή πρόσκρουσης με το τοίχο του αδιεξόδου.  Η οικονομική επιβίωση και η κοινωνική μας υποβάθμιση είναι πολύ σοβαρός λόγος για να εγερθούμε.

Ο πολίτης ψηφίζοντας δεν στέλνει κανένα μήνυμα. Αποφασίζει ατομικά με μια διαδικασία που είναι δύσκολη να αναλυθεί και αυτό είναι όλο. Επιλέγουμε αυτό που μας μοιάζει ή μας ταιριάζει την συγκεκριμένη στιγμή της ψηφοφορίας. Σπανίως επιλέγουμε κάτι που είναι του μέλλοντος ασχέτως του ότι μπορεί να ακούγεται όμορφο.

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Προεκλογικοί χρωματικοί προβληματισμοί


Τα χρώματα από μόνα τους δεν έχουν ιδεολογία. Στην παλέτα ενός ζωγράφου τα χρώματα είναι όργανο δημιουργίας μια άλλης πραγματικότητας.

Η σχέση που έχουν οι άνθρωποι με τα χρώματα είναι ενδιαφέρουσα. Στην κοινωνική ζωή οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα χρώματα για να εκφράσουν ιδέες και συναισθήματα. Βάφουν τα σπίτια τους, βάφουν τα μαλλιά τους, διαλέγουν τα ενδύματα και τα καλύμματα των επίπλων, επιλέγουν το αυτοκίνητο.

Μάλιστα είναι τόσο πολύ δεμένα με την ζωή μας τα χρώματα, που ειδικά για μερικά από αυτά είναι άμεσοι οι συνειρμοί.

Μόλις δεις την φίλη σου με κατάμαυρα ρούχα, θα την ρωτήσεις ανήσυχη για το εάν πενθεί κάποιο αγαπημένο της πρόσωπο. Το μαύρο είναι το χρώμα των καλόγερων, του θανάτου. Το μαύρο είναι η απουσία φωτός. Στο σύμπαν υπάρχουν οι μαύρες τρύπες: σώματα με τόσο μεγάλη δύναμη βαρύτητας που έλκουν το φως! Σκοτεινός συνειρμός: μερικές γυναίκες επίσης έχουν αυτή την ιδιότητα: σε τραβάνε και σε εξαφανίζουν. Οι αράχνες "μαύρες χήρες" σε πεθαίνουν με το τσίμπημα τους. Είναι το χρώμα των μελαγχολικών "ίμο" εφήβων, των ΠΑΟΚζήδων. Στον πολιτικό στίβο είναι το χρώμα του φασισμού αφού το είχε χρησιμοποιήσει ο Μουσολίνι και είχε ντύσει με μαύρα πουκάμισα τους μπράβους του. Αλλά είναι και των αναρχικών και με αυτό το χρώμα γεμίζουν οι τοίχοι γύρω από το Πολυτεχνείο και τα Εξάρχεια στην Αθήνα.

Η συνέντευξη της Ευτυχίας Τηγανή Λάμπρου



Δημοισέυω στην συνέχεια την ηλε συνέντευξη της Ευτυχίας Τηγανή Λάμπρου, η οποία είναι υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τον συνδυασμό του κ. Βίτση "ΝΕΑ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ – ΕΝΟΤΗΤΑ- ΑΝΑΠΤΥΞΗ".

Η απόφαση για διεκδίκηση της ψήφου των συμπολιτών σου δεν είναι εύκολη. Χρειάζεται κάποιο θάρρος ή κάποια εμπειρία (αγροτικός, επαγγελματικός, φοιτητικός, συνδικαλισμός, κ.λ.π.). Υπήρχε κάτι τέτοιο στην ζωή σου;

Απάντηση.: Δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση η διεκδίκηση της ψήφου. Χρειάζεται θάρρος και εμπειρία. Ευτυχώς θάρρος είχα και έχω πάντα στην ζωή μου με τη διαφορά ότι τώρα δεν είναι μόνο αντιμετώπιση οικογενειακών ή προσωπικών προβλημάτων αλλά αντιμετώπιση ανθρώπων που ο καθένας έχει διαφορετική πολιτική άποψη, ιδιοσυγκρασία και χρειάζεται διαφορετικός τρόπος προσέγγισης. Εμπειρία, δηλώνω απερίφραστα, ότι δεν έχω στη συλλογή ψήφων, αλλά πιστεύω ότι αγωνίζομαι και αυτό θα κριθεί από το αποτέλεσμα, τη διάθεση και την εκτίμηση των ψηφοφόρων του νέου Δήμου μας.

Ποιο είναι το βασικό σου κίνητρο για την απόφασή σου να συμμετέχεις στις εκλογές;

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Η συνέντευξη του Γιώργου Ντασιώτη


Δημοσιέυω το κείμενο που μου έστειλε ο Γιώργος Ντασιώτης, υποψήφιος Δήμρχος του νέου Δήμου (με πλάγια στοιχεία τα δικά του λόγια) με τις απαντήσεις του στις γνωστές ερωτήσεις προς υποψήφιους (είναι ο πρώτος που μου απαντά κι ελπίζω να μην είναι ο μόνος). 

Τον ευχαριστώ για τα καλά του λόγια και σας . . . τον παραδίδω:

Αγαπητέ Έρμο Καστριώτη

Ειλικρινά χαίρομαι για τον τρόπο που παρεμβαίνεις στην προεκλογική ενημέρωση κι αυτό για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι υπάρχει άμεση και επιτακτική ανάγκη να ενημερωθούν οι ψηφοφόροι κάτι που το κάνεις εξαιρετικά και ο δεύτερος γιατί σε ζηλεύω, ως bloger κι εγώ, υπό αναστολή λόγω εκλογών και δεν σου κρύβω ότι θα ήθελα να είμαι στη θέση σου και να υποβάλλω τις ερωτήσεις.

Με μεγάλη χαρά θα προσπαθήσω να απαντήσω στις ερωτήσεις σου.

Η απόφαση για διεκδίκηση της ψήφου των συμπολιτών σου δεν είναι εύκολη. Χρειάζεται κάποιο θάρρος ή κάποια εμπειρία (αγροτικός, επαγγελματικός, φοιτητικός συνδικαλισμός, κλπ.). Υπήρχε κάτι τέτοιο στην ζωή σου;
Απάντηση: Η επιθυμία μου να ασχοληθώ με τα κοινά δεν είναι καινούρια, από τα μαθητικά μου χρόνια είχα ενεργό συμμετοχή σε συλλόγους, μαθητικούς πολιτιστικούς κτλ. Ως φοιτητής ήμουν αντιπρόεδρος στο ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου. Υπήρξα υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο Αλιάρτου το 1998, αλλά δεν εξελέγη ο συνδυασμός, ούτε εγώ, πάντα ήμουν ενεργό μέλος της κοινωνίας της Αλιάρτου. Από τον Ιούνιο του 2010 είμαι πρόεδρος στον Περιβαλλοντικό Σύλλογο Αλιάρτου, του οποίου είμαι ιδρυτικό μέλος.

Εάν είχες ξαναεκλεγεί σε θέση δημοτικού άρχοντος (συμβούλου ή δημάρχου), πως αξιολογείς την προσφορά σου και την εμπειρία σου; Προφανώς και είναι θετική αλλά τι ήταν εκείνο που σε ενόχλησε, σε πλήγωσε και πως σκέφτεσαι να το αποφύγεις;
Απάντηση: Η ερώτηση αυτή δεν με αφορά.

Ποιό είναι το βασικό σου κίνητρο για την απόφασή σου να συμμετέχεις σε τούτες ειδικά τις εκλογές;

Μαχαλάδες και παρέες


Εν αρχή ήσαν οι μαχαλάδες. Δεν ξέραμε γειτονιές. Τα παιδιά τουλάχιστον, έτσι, σε μαχαλάδες ήμαστε οργανωμένοι κι έτσι κάναμε τους πολέμους μας. Οι μεγάλοι είχαν τα σόγια και με τους συγγενείς κάνανε τις δουλειές τους.

Μετά, στην μεταπολίτευση το κόμμα και το κίνημα έφερε τα μεγάλα οράματα και τις ανατροπές που έφεραν την Αλλαγή και αυτή μας γέμισε εξουσία. Ρινίσματα μιας εξουσίας απρόσιτης ως τότε κι αυστηρής μας έπεσαν πάνω μας κι εμείς συγκινημένοι τα παραλάβαμε.

Χορτάσαμε ορολογίες, διαδικασίες και εξουσίες.

Τότε ακούσαμε και ότι την Ελλάδα την κυβερνάνε τρείς οικογένειες και οι παρέες.

Όχι τα κόμματα, αλλά οι παρέες. Μια καινοφανής πολιτική ανάλυση που ισοπέδωνε ότι είχαμε επισταμένως αφομοιώσει σε συσκέψεις και συνεδριάσεις μυστικές. Τα είδαμε όμως και στα χωριά μας από κοντά, τα εμπεδώσαμε, πειστήκαμε και το βουλώσαμε.

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Το προεκλογικό πρόγραμμα του "φουλ επίθεση"



Έλεγα τις προάλλες ότι όταν κάποιος έχει να πει κάτι το λέει. Να, ο φίλος "φουλ επίθεση" μου έστειλε τις ιδέες του ως μήνυμα σε ανάρτηση αλλά κρίνω πως αποτελούν ικανό κείμενο προς συζήτηση για αυτό και το παρουσιάζω.

Όταν εννοούσα πρόγραμμα για τον Δήμο, κάτι τέτοιο είχα στο νού μου προφανώς εμπλουτισμένο και οργανωμένο σε πρόγραμμα και προτεραιότητες και όχι την δήλωση "είμαι καλός άνθρωπος" και άλλα παρόμοια.

Προτείνω να αρχίσουμε αυτή την συζήτηση και με βάση το σημερινό κείμενο να κτίσουμε τις απαιτήσεις μας απο την νέα Δημοτική Αρχή. Ακόμα κι αν δεν είμαστε εγώ ή κάποιος από εσάς στην τοπική εξουσία, νομίζω οτι μπορούμε να έχουμε άποψη και να διεκδικήσαμε την υλοποίησή της. Ας είναι η διαδικασία αυτή η απαρχή για μια μόνιμη και ουσιαστική ενασχόληση μας με τα της κοινωνίας μας διότι οι εκλογές έρχονται και παρέρχονται εμείς όμως εδώ θα είμαστε. Και τα προβλήματα επίσης!

Με την ευκαιρία αυτή θέλω να ζητήσω ότι όποιος έχει τέτοιας έκτασης κείμενα, ας μου τα στέλνει με το ημεηλ για να τα κάνω αναρτήσεις. Έτσι βολεύει καλύτερα στην συζήτηση.

Η άποψη του "φουλ επίθεση" για το τι πρέπει να κάνει η νεά Δημοτική Αρχή στον Δήμος μας είναι η ακόλουθη (με πλάγια γράμματα):

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Απεγνωσμένη έκκληση για λίγη ενημέρωση



Έχω στείλει σε μερικούς υποψήφιους το γράμμα που ακολουθεί (με πλάγια στοιχεία) αλλά ακόμα τα αποτελέσματα είναι πενιχρά. Είναι μηδενικά. Τζίφος. Κανείς δεν μου έχει απαντήσει. Σνομπάρουν τον ΕΡΜΟ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗ;


Λίγο πριν απογοητευτώ τελείως, απευθύνω ανοικτή πρόσκληση προς κάθε υποψήφιο του Δήμου Αλιάρτου για ενημέρωση (μας) και τζάμπα προβολή (του/της).


Να η επιστολή που στέλνω


Αγαπητέ υποψήφιε Δημοτικέ Σύμβουλε,


Σε λίγες ημέρες θα πρέπει να αποφασίσω για το ποιός θα με αντιπροσωπεύει στο τοπικό αλλά και στο Δημοτικό Συμβούλιο. Μεγάλη η ευθύνη και ειλικρινά είμαι σε αμηχανία. Μαζί με εμένα και πολλοί άλλοι. 


Σε παρακαλώ να μας βοηθήσεις να σε γνωρίσουμε καλύτερα. Λίγο πολύ ως συμπατριώτη σε γνωρίζω αλλά θέλω να ακούσω και την φωνή σου για το τι εσύ πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις για τους συνδημότες  σου. 


Ξέρεις, η δέσμευση μπροστά στο κοινό με την μορφή της εξομολόγησης είναι πολύ σημαντική και για εμένα αλλά καιν για εσένα. Για αυτό επιθυμώ μια ηλε συνέντευξη μαζί σου. Θέλω να μάθω για τον τρόπο που σκέπτεσαι για τα δημοτικά πράγματα και για το πως νομίζεις οτι θα μας είσαι χρήσιμος.

Διάφορα