Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Η Αννα, ο Αρης και η Συναίνεση: πρόβα για επιβίωση ενός ανάξιου θιάσου


Η “συναίνεση” είναι καταρχήν θετική έννοια. Η “συνεργασία”, η “συζήτηση” επίσης. Μάλιστα πολλές φορές εδώ έχουμε αναφερθεί στο έλλειμμα συνεννόησης στον πολιτικό κόσμο για πολύ βασικά, εθνικού χαρακτήρα θέματα.

Και να που η πρόσφατη εξέλιξη μας διέψευσε: στην ψήφιση του νέου νόμου για τα ΑΕΙ αλλά και στο τελικό στάδιο της υπόθεσης για το ούτως ειπείν σκάνδαλο Ζήμενς, το πολιτικό σύστημα συντονίστηκε πλήρως και ομονόησε. Μάλιστα στο Κοινοβούλιο, στην ψηφοφορία για τον νόμο των ΑΕΙ, η συναίνεση αυτή πήρε τη μορφή εναγκαλισμών ανάμεσα σε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ κι ένας στεναγμός ανακούφισης βγήκε από τα χείλη τους. Μια γελοία εικόνα που αποκάλυψε ότι οι πολιτικές διαφορές δεν υφίστανται επί της ουσίας αλλά οι κορώνες και οι φιλιππικοί εκατέρωθεν ανταλλάσσονται χάριν θεάματος και για να δικαιολογηθούν, βρε παιδί μου, οι βουλευτικές θέσεις των αντιπροσώπων.

Για το θέμα της Ζήμενς, οι αντιπρόσωποι τελικά κατέληξαν ότι δεν μπορούν να βρουν τίποτα μεμπτό και συνεπώς τζάμπα τα ταξίδια της δικής μας Τσόνογλου στο Μόναχο και χαμένες τόσες ώρες συσκέψεων στην σχετική επιτροπή της Βουλής. Δηλαδή, εμείς οι πολίτες στείλαμε τους αντιπροσώπους μας (τους βουλευτές) να μάθουν να μας πουν που πήγαν τα λαδώματα της Γερμανικής εταιρείας κι εκείνοι που είχαν δηλώσει επανειλημμένα την θέληση τους έως βεβαιότητας για την αλήθεια, τώρα, χωρίς ντροπή, χωρίς απολογία, συνεχίσουν την πολιτική τους βόλτα ως εάν να μην υπήρξε τίποτα και όλα έγιναν “περί όνου σκιάν”.

Προφανώς και οι πολίτες θέλουν την συναίνεση αλλά αυτό που είδαμε δεν ήταν η συναίνεση που έχει ανάγκη ο τόπος. Πιο πολύ το θέμα θύμιζε την συμφωνία απαλλαγής συνενόχων δια της με θράσος ομοφωνία τους ότι τελικά “όλοι είμαστε ίδιοι και αφού εμάς εκλέγεται αρκεστείτε στις δηλώσεις μας και πάμε παρακάτω”.

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

Η ιστορία διδάσκει ότι δεν μας διδάσκει τίποτα


Πέρασε και η γιορτή μου και κανείς δεν μου ευχήθηκε. Αναμενόμενο. Οι άνθρωποι θυμούνται τους πιο γνωστούς και ισχυρούς και οπωσδήποτε η Αγία Παρασκευή είναι πιο πάνω στην ιεραρχία των χριστιανών αγίων από τον μικρασιάτη Ερμόλαο. Σας τους Θεσπιείς που η υπερδύναμη Σπάρτη τους καπελώνει αλλά για αυτά θα πω κι άλλα στη συνέχεια.

Χρειάστηκε να κατέβω στην Πρωτεύουσα για κάποιες ιατρικές εξετάσεις και πέρασα από την πλατεία Συντάγματος. Στην θέση των αντίσκηνων των αγανακτισμένων, οι κηπουροί του Δήμου κάτι φύτευαν και μερικοί θαρραλέοι τουρίστες περνούσαν μέσα στην κάψα του ελληνικού καλοκαιριού. Σε μια γωνιά είδα πεταμένη μια αφίσα στην οποία, ως όρκος ερωτικός, αναφερόταν η υπόσχεση “δεν θα φύγουμε εάν δεν φύγουν κυβέρνηση, δάνεια και τρόικα”. Όμως αυτοί έμειναν κι εκείνος που κόλλησε την αφίσα είναι που έχει φύγει και μάλλον είναι σε κάποια παραλία και καυτηριάζει τα κακώς κείμενα ανάμεσα σε δυο ριξιές ζαριών στο τάβλι.

Διάφορα