Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

Εξουσίες κι "απλοί" αθώοι πολίτες



Διαπιστώνω ότι συχνά γίνεται αναφορά στις δραστηριότητες της Χρυσαλητείας με ένα λόγο όλο δέος, έμπλεο προειδοποιήσεων για το κακό που μας περιμένει αλλά επί της ουσίας ελάχιστα γίνονται για να γίνει κατανοητό το φαινόμενο αυτό. Χωρίς κατανόηση και μόνο με επίκληση σε κάποιο ακαθόριστο δημοκρατικό αντίσωμα δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί η έκφραση αυτή λαϊκισμού και ρατσισμού. Οι καταγγελίες λειτουργούν περισσότερο ως διαφήμιση για αυτούς παρά ως προειδοποίηση και κάλεσμα για αντίδραση. 

Οι διάφορες εκφράσεις του λαϊκισμού δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Αμέσως μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, υπήρξαν πολλές προσπάθειες να γίνει κατανοητό το ναζιστικό και φασιστικό φαινόμενο, που υπήρξαν κατεξοχήν εκφράσεις λαϊκισμού. Για πολλά χρόνια οι δημοκρατικές κοινωνίες φαίνεται ότι κάπως είχαν ελέγξει εκείνες τις τάσεις κι ένας συνδυασμός οικονομικής ανάπτυξης με διεύρυνση πολιτικών δικαιωμάτων τις είχε θέσει στο περιθώριο. Όμως καθώς τα πράγματα έχουν δυσκολέψει "το θηρίο" κτυπάει τα κάγκελα του κλουβιού και έχει αρχίσει να τα λυγίζει.

Η συνταγή νομίζω ότι δεν είναι ακόμα πιο γερά κάγκελα κι απαγορεύσεις. 

Ο λαϊκισμός σε εμάς σχετικά πρόσφατα είχε μια κυβερνητική μορφή που σε εμάς έγινε σύνθημα με το "Τσοβόλα δώστα όλα" ή με μια πιο "λαική αγωνιστική" έκδοση τηε μορφής "δίκιο είναι το δίκιο του εργάτη". Όχι δεν ταυτίζω τις δύο απόψεις με τις φασίζουσες αλλά αν κοιτάξει κανείς το πλήθος που ασπάζεται όλες αυτές τις αντιλήψεις κατά καιρούς, θα διαπιστώσει ότι είναι ένα κομμάτι του "απλού λαού" και της λεγόμενης μεσαίας τάξης, του πυλώνα των σύγχρονων δημοκρατικών κοινωνιών. 

Διάφορα