Ευτυχώς άρχισε η δουλειά και θα ξεχαστώ. Αυτό σκεφτόμουν όλες αυτές τις ημέρες της αποχής από την μπλογκόσφιαρα. Διότι τι να γράψω; Για τι πράγμα να μιλήσω; Έφτασαν οι επίσημοι δημοσιογράφοι των καναλιών και ο Λαζόπουλος να κάνουν ουσιαστική πολιτική κριτική όταν οι πολιτικοί ηγέτες ψελλίζουν ή οι άλλοι μιλάνε και καταγγέλλουν ως εάν να μην έχει αλλάξει τίποτα από το 1974.
Με την ανακοίνωση των μέτρων "για την σωτηρία της πατρίδας", η εικόνα που βλέπω γύρω μου είναι γουρλωμένα μάτια, πρόσωπα κατηφή και σχόλια απόγνωσης για το τι μας περιμένει από ένα ζοφερό μέλλον. Προφανώς και η εικόνα αυτή δεν μας αξίζει.
Δεν μας αξίζει; Και τι ταιριάζει στην κατάστασή μας; Με τις πολιτικές ηγεσίες παντελώς ανεπαρκείς και κολλημένες σε κάθε λογής ιδεοληπτικά σχήματα δηλαδή τι περιμέναμε;
Ακούγονται φωνές δανεισμένες από την Ιστορία μας όπως "οι προδότες στο σκαμνί." Αυτοί που μας έφεραν ως εδώ δηλαδή, να καταδικαστούν και να πάνε φυλακή. Αλλά με περισσό θράσος οι προύχοντες μας κοιτούν και μας λένε τον στίχο από το γνωστό ποίημα που γράφτηκε για την πόρνη "εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω": Εμείς εκλέξαμε αυτούς που μας οδήγησαν ως εδώ.