και η Οικολογία είναι κυρία

Στο προηγούμενο κείμενο, για τις δύο κυρίες του κυβερνητικού κόμματος του νομού μας, οι φίλοι από γειτονικό δικτυότοπο, με σχόλιο τους, υπενθύμισαν ότι υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά θέματα για να ασχοληθούμε. Συμφωνώ απολύτως κι έτσι 'επανέρχομαι στην τάξη' και μοιράζομαι μαζί σας σκέψεις και ερωτήματα σε σχέση με εμάς και το περιβάλλον.

Το οικολογικό κίνημα (έτσι όπως εκφράζεται σε τοπικό επίπεδο από πολίτες με ευαισθησίες και όχι κατ’ ανάγκη με την πολιτική έκφρασή του ως κόμμα Πρασίνων, Οικολόγων, κλπ.) λέει κάτι που θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο: είμαστε μέρος του φυσικού περιβάλλοντος και πρέπει να ζήσουμε μαζί του γιατί αλλιώς δεν θα ζήσουμε. Όλο και πιο συχνά παρατίθενται αριθμοί δυσοίωνοι για το μέλλον του ανθρώπου, εάν συνεχίσει να ζει έτσι όπως το κάνει σήμερα -κυρίως οι λεγόμενες αναπτυγμένες βιομηχανικές χώρες- αλλά ακόμα υπάρχει ριζωμένο εντός μας το απαίσιο σκουλήκι της ελπίδας και της επιπόλαιης αισιοδοξίας, ότι τελικά 'δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα ρε παιδί μου'.

Μάλλον για αυτό ακόμα οι αντιδράσεις μας σε επεμβάσεις που φαίνεται πως βλάπτουν το περιβάλλον στις περιοχές που ζούμε, είναι ελάχιστες. Εκφράζουμε τη συμπάθεια μας προς εκείνους τους ‘γραφικούς’ που ‘κινδυνολογούν’ για επενδύσεις που γίνονται χωρίς συνολικό αναπτυξιακό σχέδιο αλλά με σαφή ιδιοτελή σκοπό. Η συμπαράστασή μας εκφράζεται με μια καλή κουβέντα, έστω και με κάποιες επιφυλάξεις αλλά τελικά μάλλον θεωρούμε ότι είναι επαγγελματική τους ενασχόληση η διαμαρτυρία και όχι δική μας πολιτική υποχρέωση.

Δυό δυό τα κορίτσια τα καημένα

Η συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας (ΚΟ) του κυβερνητικού κόμματος είναι σημαντική. Οι βουλευτές έχουν την δυνατότητα να μεταφέρουν άμεσα στους συναδέλφους τους, στους Υπουργούς και στον Πρωθυπουργό τις ανησυχίες των πολιτών της εκλογικής τους περιφέρειας αλλά και τις θετικές τους γνώμες (όλο και πιο σπάνια) για το έργο της Κυβέρνησης.

Γειτονικός δικτυότοπος είχε την κακόβουλη ιδέα να δημοσιεύσει ‘εν περιλήψει’ τις ομιλίες που έκαναν στην πρόσφατη συνεδρίαση της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ  οι δύο κυρίες της Βοιωτίας και νομίζω ότι το έκανε επί τούτου, για να αποκαλύψει το ύπουλο αντιΠΑΣΟΚ πνεύμα που διακατέχει τον διαχειριστή του. Διότι τι άλλο μπορεί να είναι; Σίγουρα ήθελε να προκαλέσει θλιβερές σκέψεις για το μέλλον, στα μυαλά των δύσμοιρων ψηφοφόρων των δύο κυριών, εκείνων των ελαχίστων που επισκέπτονται αραιά και που τον συγκεκριμένο δικτυότοπο;

Εν πάση περιπτώσει, είμαι ευτυχής που έχω την δυνατότητα να πληροφορηθώ για το τι συμβαίνει στην περιοχή της Βοιωτίας από τα έγκυρα χείλη των αντιπροσώπων μας. Διότι εκτός από την στενή και υποκειμενική άποψη που μπορεί ο καθένας μας να έχει, οι βουλευτές μας λόγω θέσης αλλά και λόγω ικανότητας, έχουν την δυνατότητα να έχουν πιο γενική, ισορροπημένη και ‘επιτελική’ ας μου επιτραπεί η έκφραση, άποψη. Κι αυτή την άποψη χρειαζόμαστε σε τέτοιους καιρούς.

Η κατάληψη της Νομικής και η εγκατάλειψη της Λογικής

Η λέξη ‘πρόσφυγας’ και ‘μετανάστης’  κινητοποιεί όλα τα εναπομείναντα αισθήματα αλληλεγγύης και συμπάθειας μας για τον άνθρωπο που χαρακτηρίζεται έτσι. Η εξήγηση είναι απλή: διότι κάθε περιοχή της χώρας μας έχει ανθρώπους που κάποτε υπήρξαν πρόσφυγες. Στις περισσότερες πόλεις υπάρχει κάποιος ‘συνοικισμός’ (όπου το επίθετο ‘προσφυγικός’ με τη πάροδο των ετών παραλήφθηκε) και πολλές πόλεις και χωριά έχουν το επίθετο ‘Νέος’ ή ‘Νέα’ ως ένδειξη της έναρξης νέας περιόδου στη ζωή των κυνηγημένων: Νέα Φιλαδέλφεια, Νέο Κορδελιό, Νέα Σμύρνη.

Πολλοί συμπατριώτες μας υπήρξαν μετανάστες και ακόμα είναι μέλη σε Ελλήνων κοινότητες ανά την υφήλιο.

Εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια τώρα, ο τόπος μας δέχεται οικονομικούς μετανάστες και πρόσφυγες. Στην αρχή από τις χώρες του ‘υπαρκτού σοσιαλισμού’ και πρόσφατα από χώρες της Αφρικής και της Ασίας.

Οι άνθρωποι αυτοί, από ότι λένε όσοι έχουν ασχοληθεί με το θέμα, ενδιαφέρονται κυρίως να πάνε σε χώρες της Ευρώπης -δεν καταλαβαίνω το πως- αλλά στο μεταξύ συνελήφθησαν εδώ και αφού δεν μπόρεσαν να μείνουν σε κάποιο από τα άθλια στρατόπεδα των συνόρων και των νησιών, ήρθαν στα αστικά κέντρα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα) και προσπαθούν να επιβιώσουν.

Χθες, μια ομάδα από διακόσια πενήντα (250) άτομα, ξεκίνησε από την Κρήτη, ταξίδεψε με τα καράβια, έφτασε στον Πειραιά και κατέληξε στην Αθήνα όπου κατέλαβαν -μάλιστα!- ένα κτίριο της πολύπαθης Νομικής Σχολής, Εκεί εγκαταστάθηκαν και αφού κάποιοι φοιτητές τους έδωσαν στρώματα και κουβέρτες, δήλωσαν ότι θα μείνουν εκεί μέχρι να τους δοθεί η άδεια παραμονής. Η φωτογραφία είναι από τον καταυλισμό τους.

Η αποτυχία της αντιπροσώπου του Βοιωτικού Λαού

Την βουλευτή Βοιωτίας κ. Τσόνογλου, δεν την γνωρίζω εκ του σύνεγγυς. Την έχω ακούσει στο ραδιόφωνο και την έχω δει στην τηλεόραση. Έχει μια τσιριχτή φωνή, λίγο βραχνή, που με ενοχλεί. Μιλάει σαν να απολογείται. Της έχει μείνει από την δικηγορία;

Λένε πως είναι ικανή δικηγόρος αλλά εγώ δεν έχω προσωπική άποψη. Δεν την ψηφίζω -διότι είμαι μάλλον συντηρητικός- αλλά ως πολίτης της Βοιωτίας με ενδιαφέρει ο πολιτικός λόγος και η πράξη της. Και να μη θέλω, είναι αντιπρόσωπός μου.

Με απόφαση του κόμματος της (ΠΑΣΟΚ), συμμετείχε στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το σκάνδαλο της Ζήμενς. Όπως και να το κάνεις, είναι τιμή να έχεις βουλευτή του τόπου σου σε μια τέτοια επιτροπή. Παρόλο τον αυστηρό κανονισμό και την διακριτικότητα, περίμεναν οι πολίτες της Βοιωτίας να δουν να λάμπει το αστραφτερό σπαθί της Δικαιοσύνης και να σηκώνεται ενάντια στους προδότες της αποστολής τους ως εκπροσώποι του Λαού. Κι αυτό το άτεγκτο, το αυστηρό, το τίμιο και αποφασιστικό χέρι της Δικαιοσύνης, θέλαμε να το υποβαστάζει η κ. Τσόνογλου.

και οι ποιητές χρειάζονται σε τούτους τους μικρόψυχους καιρούς

κτύπησε την πόρτα μου και άνοιξα

 εκ του ασφαλούς . . .

στον ποιητικό λόγο του Μπαρμπακά

http://barbakas.blogspot.com/

και δεν μετάνιωσα.



Καλό δρόμο

Η εξέγερση των πεινασμένων θα ωχριά εμπρός στην μελλοντική επανάσταση των παχυσάρκων

Στις πολιτικές μας αναλύσεις πάντα είμαστε πολύ καλοί έξω. Δηλαδή νομίζουμε ότι είμαστε. Αν δεν αναμεταδίδουμε αυτά που γράφουν κάποια ξένα μέσα ενημέρωσης, τότε στην καλύτερη περίπτωση μεταφέρουμε με το μυαλό μας την ελληνική κατάσταση αλλαχού και με κάποια δόση συναισθηματισμού και μπόλικες καταγγελίες εξασφαλίσαμε τον επιούσιο.

Ο συντάκτης της εφημερίδας ‘Ριζοσπάστης’ που υπογράφει το άρθρο για την Τυνησία δεν είναι τυχαίος. Τον έχω παρακολουθήσει σε τηλεοπτικές συζητήσεις και μου έχει κάνει καλή εντύπωση ο τεκμηριωμένος λόγος του και οι εύστοχες παρατηρήσεις του. Ο πολιτικός του χώρος μπορεί να μην τα πάει καλά με την επικοινωνία αλλά ο Μπογιόπουλος ξεχωρίζει. Για αυτό μου έκανε εντύπωση το συγκεκριμένο άρθρο  Επειδή το υπογράφει εκείνος ενώ φαίνεται ότι έχει γραφεί στο πόδι διότι κάτι έπρεπε να πούμε βρε αδελφέ.

Αλλά με ερέθισε και ο φίλος αναγνώστης που σε σχόλιο του για το κείμενο αυτό προτρέπει τους αγρότες της περιοχής μας να το διαβάσουν για να καταλάβουν την κατάσταση.

Και την περίοδο των αγροτικών κινητοποιήσεων, είχα πολλές φορές αναφερθεί στο ότι τα προβλήματα της αγροτικής οικονομίας ελάχιστοι τα γνωρίζουν. Για τα κυβερνητικά κόμματα δεν θα μιλήσω, διότι ζούμε στο πετσί και την τσέπη μας τις ‘σοφές’ επιλογές τους. Οι άλλοι όμως, η Αριστερά ντε, περιμένω να είναι και στα αγροτικά διαφορετικοί. Αλλά, εκείνοι, οι άνθρωποι της Αριστεράς, είναι σαν να σνομπάρουν κάθε συγκεκριμένη τεκμηρίωση. Έχουν μείνει στια αναλύσεις τρείς δεκαετίας πίσω και καταγγέλλουν τις πολυεθνικές και τους μεσάζοντες και βεβαίως βεβαίως τις κυβερνήσεις που δεν κάνουν τίποτα για να προστατέψουν το αγροτικό εισόδημα.

Με αφορμή το κείμενο του Μπογιόπουλου, θα μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις για την πείνα, τις εξεγέρσεις και την γεωργική παραγωγή.

Καιρός για συγκεκριμένα πράγματα

Το πολιτικό μας σύστημα είναι τόσο χάλια που αδυνατεί να το αντιληφθεί. Ο αυτισμός του έχει προχωρήσει για τα καλά και δεν μας επιτρέπεται καμία προσδοκία βελτίωσης. Ακόμα και για τα προφανή σκάνδαλα -Βατοπέδι, Ζίμενς- οι πολιτικοί μας αντιπρόσωποι είναι ανίκανοι να αποφασίσουν επισήμως αυτά που μεταξύ τους συζητούν και συμφωνούν υπερκομματικώς στους διαδρόμους και το περιστύλιο του Κοινοβουλίου στην Αθήνα.

Στην περιοχή μας δεν εμφανίζονται να μας εξηγήσουν τη θέση τους και εκεί, στο προστατευτικό κομματικό περιβάλλον αποκαλύπτουν το μικρό ασήμαντο παράστημά τους. Προφανώς όλοι τους είναι κατώτεροι των περιστάσεων και πρέπει να αντιληφθούν ότι η ύστατη υπηρεσία τους προς την Δημοκρατία μας, είναι η αποχώρηση τους από το πολιτικό προσκήνιο όσο είναι καιρός. Διότι όταν οι πολίτες αποφασίσουν να τους αποσύρουν κανένα μεικάπ και κανένα μακιγιάζ τηλεοπτικής παρουσίας δεν θα κρύψει την ταραχή τους.

Όμως προς το παρόν, όσοι από τους πολίτες δεν έχουν ήδη περάσει στην αδράνεια της ύπνωσης της οικονομικής δυσπραγίας των ημερών, διερωτώνται για το πως θα ξεφύγουμε από αυτόν τον λάκκο γενικής αφασίας και μιζέριας που μας ρουφάει. Αυτό που μας συμβαίνει δεν μας αρέσει και δεν μας αξίζει αλλά και το τι θέλουμε δεν το ξέρουμε.

Άνθιμος και Άνθιμος: Φανατισμός εθνικισμός κι ευαισθησία

Και οι δύο ιερωμένοι έχουν το ίδιο όμορφο όνομα: Άνθιμος.

Αμφότεροι έχουν σχέση με την Αλεξανδρούπολη: ο ένας υπήρξε μητροπολίτης για περίπου τρείς δεκαετίες, πριν γίνει μητροπολίτης Θεσσαλονίκης ενώ ο άλλος είναι τώρα μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης.

Έχω κι άλλες φορές σχολιάσει την πολιτική δράση των ορθόδοξων ιερωμένων και έχω τονίσει την σημασία αυτών των παρεμβάσεων τους. Ο ΕΡΜΟΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ δεν είναι ειδησεογραφικός δικτυότοπος αλλά χώρος σχολιασμού και διατύπωσης σκέψεων για τα συμβαίνοντα στην κοινωνία μας. Για αυτό με ενδιαφέρει ο δημόσιος λόγος των δύο συνονόματων μητροπολιτών που παρουσιάζουμε σήμερα.

Ο άτυπος αυτός διάλογος έχει σημασία, διότι οι δυό τους, με τις δημόσιες τοποθετήσεις τους για το γνωστό θέμα του φράκτη στον Έβρο, για τον περιορισμό της λαθρομετανάστευσης, έδωσαν διαφορετικές εκδοχές για τον τύπο του ιεράρχη.

Ο παράδρομος της Στυλίδας και η Τυνησία

Πήρε το πτυχίο του αλλά δεν έβρισκε δουλειά. 26 χρονών παλληκάρι και δεν είχε φράγκο. Η ανεργία μαστίζει την χώρα. Μια χώρα που την λούζει ο Μεσογειακός ήλιος και την διαφημίζουν οι ταξιδιωτικοί πράκτορες ως προορισμό αναψυχής.

Εκείνος όμως, ο άνεργος πτυχιούχος, πήρε φρούτα και λαχανικά από μεγαλέμπορο, έστηνε τον πάγκο του στις λαϊκές αγορές και προσπαθούσε να ζήσει. Ώσπου μια μέρα, σε ένα τυπικό έλεγχο της αστυνομίας δεν παρουσίασε την σχετική άδεια του μικροπωλητή και οι άνθρωποι της εξουσίας του κατέσχεσαν τα εμπορεύματα, και το καρότσι του. Αυτός έκλαψε, φώναξε, διαμαρτυρήθηκε και οι άλλοι στην αγορά τον κοιτούσαν με συμπάθεια. Δεν ήταν η πρώτη φορά άλλωστε που ένας νέος λωποδυτάκος έκανε αυτό που έβλεπαν. Αλλά τελικά οι άνθρωποι της εξουσίας του πήραν αυτά με τα οποία ζούσε, καρότσι και μαναβικά κι έφυγαν. Κι αυτός, λούστηκε με βενζίνη, και εκεί στον χώρο της λαϊκής αγοράς που είχε αρχίσει να ερημώνει, έβαλε φωτιά στα ρούχα του και φώτισε την μιζέρια όλων τους.

Αντε και μαζευτήκαμε! Μετά τι κάνουμε;

Το προηγούμενο σημείωμα δεν άρεσε αλλά, δυστυχώς για τους αντιθέτως φρονούντες-  πρέπει να ολοκληρώσω την παρουσίαση της άποψης μου για το πως μπορούν να ολοκληρωθούν πρακτικά και αποτελεσματικά κάποια σχέδια που θα κάνουν συνδημότες μας. Τα κείμενα τούτα, δεν είναι τίποτα άλλο, από την εμπειρία ενός μεσήλικα που συζητάει και ακούει στο μεταξύ κάποιους ειδικούς του είδους ‘διευθυντής έργου’ και ‘μάνατζερ’ σε κατασκευαστικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις.

Λοιπόν συνεχίζω και ελπίζω να έχω την κατανόηση σας.

Αφού βρέθηκαν οι ενδιαφερόμενοι και αποφασίστηκε το θέμα με το οποίο θα ασχοληθούν το ερώτημα είναι τι κάνουμε μετά;

Ξαναδιαβάζουμε φωναχτά το ποίημα του Καβάφη για το πρώτο σκαλί. Διότι όσοι ξεκινούν το ταξίδι της ομαδικής δημιουργίας μπαίνουν στης ποιήσεως την πόλη κι αυτό από μόνο του είναι συναρπαστικό. Η εθελοντική προσφορά έχει τούτο το μεγαλείο σε σχέση με τον εργαζόμενο: στηρίζεται στο κέφι και στο πάθος και όχι στην υλική απολαβή ή στην επαγγελματική εξέλιξη.

Μετά, αφού απαλλαγούμε από τον φιλοσοφικό λυρισμό, αρχίζουμε την δουλειά. Δηλαδή αρχίζουν τα δύσκολα αλλά ενδιαφέροντα.

Αστική Δημοτική συγκοινωνία από τα δημοτικά διαμερίσματα προς την Αλίαρτο

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΛΙΑΡΤΟΥ

Αστική Δημοτική συγκοινωνία από τα δημοτικά διαμερίσματα προς την Αλίαρτο

Στα πλαίσια:

·        Της πολιτικής μας για την εξυπηρέτηση του δημότη,

·        Της ενίσχυσης της δημοτικής συνείδησης και

·        Της οικονομικής και κοινωνικής συνένωσης του Καλλικράτειου Δήμου Αλιάρτου.

Αποφασίστηκε να λειτουργήσει πειραματικά, (για την εξαγωγή χρήσιμων στοιχείων, προκειμένου να υπάρξει μόνιμη λύση), δωρεάν αστική συγκοινωνιακή σύνδεση, με το δημοτικό λεωφορείο, των διαμερισμάτων με την έδρα του Δήμου,.

 Για τα χωριά της Δημοτικής Ενότητας Θεσπιών η γραμμή θα λειτουργεί:    ΤΡΙΤΗ και ΠΕΜΠΤΗ  με το εξής πρόγραμμα.  

Έναρξη Λειτουργίας Γραμμής: Τρίτη 18 Ιανουαρίου2011

Αναχώρηση από Αλίαρτο	8.00 π.μ.
Άσκρη	8.10π.μ.
Νεοχώρι	8.15π.μ.
Θεσπιές	8.20π.μ.
Λεοντάρι	8.25π.μ.
Μαυρομμάτι	8.30π.μ

• Η επιβίβαση των επιβατών θα γίνεται στα σημεία που υπάρχουν στάσεις του ΚΤΕΛ
• Η αποβίβαση στην Αλίαρτο θα γίνεται μπροστά στο Κέντρο Υγείας
• Η αναχώρηση προς τα χωριά θα είναι στις 11.30πμ από το ίδιο σημείο (Κέντρο Υγείας) και με την ίδια σειρά (1.Άσκρη,2.Νεοχώρι,κτλ)

 Αντίστοιχο πρόγραμμα,που έχει ήδη γνωστοποιηθεί, υπάρχει και για τα χωριά της Δημοτικής Ενότητας Αλιάρτου για τις ημέρες ΤΕΤΑΡΤΗ και ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

                                                                          Από το γραφείο του Δημάρχου

Η καλή αρχή μιας προσπάθειας για καλό τέλος

Σε συνέχεια των προηγούμενων κειμένων και με αφορμή σχόλια και ιδέες που διατυπώθηκαν  στην προηγούμενη ανάρτηση για το πως μπορούν να γίνουν τα πράγματα, ιδού στην συνέχεια καταθέτω τις απόψεις μου για συζήτηση.

Προφανώς λόγος γίνεται για την αξιοποίηση της εθελοντικής προσφοράς συμπολιτών μας. Η εθελοντική προσφορά είναι εξαιρετικά πολύτιμη. Η βέλτιστη αξιοποίηση αυτής της προσφοράς απαιτεί πολύ καλό σχεδιασμό των ενεργειών και πειθαρχία, κυρίως στους χρόνους των συναντήσεων.

Δεν θα μιλήσω για γενικά εθελοντική δραστηριότητα με μόνιμα χαρακτηριστικά αλλά για την εθελοντική δράση για συγκεκριμένο αποτέλεσμα σε συγκεκριμένο χρόνο. Δεν με ενδιαφέρει εδώ η ιδιότητα του μέλους κάποιου περιβαλλοντικού συλλόγου αλλά το πως θα ολοκληρωθεί με επιτυχία κάποια δραστηριότητα στην οποία θα μετάσχουν συγκεκριμένα μέλη του εν λόγω συλλόγου.

Η έμφαση που δίνω, είναι στον ολοκληρωμένο σχεδιασμό πριν από κάθε ενέργεια. Συχνά και κυρίως στους νέους, κυριαρχεί ένας ενθουσιασμός, ζωογόνος μεν για να ξεκινήσει κάτι αλλά που πολλές φορές αποκρύπτει τις δυσκολίες και τις παγίδες του εγχειρήματος.

Η δυσκολία της αλλαγής

Από τα πιο δυνατά συνθήματα στην πρόσφατη ιστορία μας, με σχεδόν μόνιμη παρουσία αλλά με παραλλαγές, είναι η ‘αλλαγή’, ασχέτως βάθους (επιφανειακή ή βαθειά), διάρκειας (προσωρινή ή μόνιμη) και διαθέσεων (στα λόγια ή πραγματική).

Στην αρχή κάθε χρονιάς μάλιστα, όπως τώρα, η προσμονή για αλλαγή είναι έντονη.

Εδώ και πολλά χρόνια τώρα, η ‘αλλαγή’, ως αίτημα, σημαίνει την μεταρρύθμιση και για αυτή θα συζητήσω ακολούθως.

Είναι γνωστό ότι η αλλαγή των καταστάσεων στην κοινωνία έχει την μορφή είτε της επανάστασης, οπότε καταργείται σχεδόν όλο το υπάρχον σύστημα αξιών και στην θέση του δημιουργείται ένα άλλο, είτε της μεταρρύθμισης, όπου ενώ οι βασικές αρχές και σχέσεις στην κοινωνία παραμένουν ίδιες αλλάζει ο τρόπος που αυτές οι σχέσεις υλοποιούνται. Στο κείμενο αυτό, κατεβάζουμε λίγο τα επαναστατικά λάβαρα. Δεν μιλάμε για ‘επανάσταση’  αλλά για αλλαγές στην καθημερινότητα μας που κάνουν την ζωή μας καλύτερη.

Στο παρελθόν, συνέβη συχνά λαμπρές μεταρρυθμιστικές ιδέες να καταποντιστούν κι εκ των υστέρων όλοι μας διαπιστώσαμε την απώλεια από την μη υλοποίηση τους. Να, εντελώς πρόχειρα αναφέρω τον αναδασμό των χωραφιών μας, που ακόμα τον περιμένουμε αλλά κι ο καθένας μπορεί να συμπληρώσει τον κατάλογο που δυστυχώς είναι μεγάλος. Αλλά και οι ιδέες που αναφέρονται στην Πρόταση έχουν στοιχεία μεταρρύθμισης και δεν πρέπει να μείνει στα χαρτιά.

Προσδοκίες για αποτέλεσμα

Κάθε αρχή από μόνη της έχει μέσα της το σπέρμα της δημιουργίας αλλά στην συνέχεια οι ελπίδες το πνίγουν. Κι εφέτος, στην αρχή του χρόνου, φορτώνουμε όλοι μας τόσες ελπίδες που ο χρόνος πάει να πλαντάξει από μόνος του.

Σπανίως κάνουμε απολογισμό για την χρονιά που πέρασε. Απολογισμός σημαίνει σύγκριση αυτών που πετύχαμε με όσα είχαμε πει στον εαυτό μας ή στους άλλους ότι θέλαμε, ότι επιδιώκαμε να πετύχουμε και όχι αναπόληση κάποιων στιγμών που μας έμειναν στη θύμηση για καλό ή για κακό. Πως να κάνουμε απολογισμό όταν δεν είχαμε πει εκ των προτέρων τι επρόκειτο να κάνουμε; Το πιο πιθανό είναι πως δεν είχαμε κανένα στόχο, απλώς αφεθήκαμε στην ζωή κι αυτή μας έφτασε έως εδώ. Οπότε από ποιόν να ζητήσουμε λογαριασμό;

Ελπίδες βουτηγμένες σε μια βουβή αισιοδοξία ψελλίζουμε σε κάθε αρχή χρόνου. Στον καθρέπτη μας λέμε διάφορα απίθανα που ήδη ξέρουμε πως δεν θα γίνουν. Στους μαζικούς φορείς που συμμετέχουμε ή ηγούμαστε διακηρύσσουμε μεγάλα λόγια τα οποία ακούγονται όμορφα. Διαβάζουμε σελίδες πυκνογραμμένες με ιδέες και σκέψεις αλλά αυτά δεν είναι στόχοι. Εάν αυτός ο βερμπαλισμός είναι ο στόχος μας τότε για το κείμενο αυτό δεν έχει ενδιαφέρον η συνέχεια της ανάγνωσης.

Οι γραμμές αυτές απευθύνονται σε αυτούς που θέλουν να γίνουν τα πράγματα διαφορετικά. Να μπορούν στο τέλος του χρόνου να έχουν απολογισμό να κάνουν.

Απολογισμός για καλή χρονιά!

Ξεκίνησε το 2011 και εύχομαι σε όλους υγεία και αγωνιστική . . . προσαρμοστικότητα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Να μην τρέφετε ελπίδες γενικώς και αορίστως για ‘καλύτερες μέρες’ διότι είναι αποκοιμιστικές. Αλλά αυτά τα είχα πει και πέρυσι . Να δημιουργείτε προσδοκίες στον εαυτό σας και στις κοινωνίες σας με την ενεργή παρουσία σας στις εξελίξεις. Αμήν και αεί.

Ιδιαίτερα θέλω να ευχαριστήσω εκείνους που μου έστειλαν τις ευχές τους ήδη από τα Χριστούγεννα και που είναι εκλεκτοί γείτονες και . . . συνάδελφοι όπως ο Στειριωτης , ο Αλίαρτος εν όψει ,  το Πολυάνδριο  και ο Πολιτιστικός σύλλογος Μαυροματίου  .

Το 2010 που μόλις χάθηκε στην στροφή, ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη χρονιά του ΕΡΜΟΥ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗ. Κάθε τέλος όμως απαιτεί τον απολογισμό του για να προετοιμάσει την συνέχεια και αυτό θα κάνω σήμερα.

Ας αρχίσουμε με τους αριθμούς αυτής της χρονιάς:

Σε τούτο τον δικτυότοπο, αναρτήθηκαν συνολικά 122 κείμενα κι μας επισκέφτηκαν περίπου 11.100 αναγνώστες οι οποίοι μας αφιέρωσαν τουλάχιστον 3 λεπτά της ώρας σε κάθε επίσκεψη. Προφανώς δεν ήταν όλοι διαφορετικοί. Στην διάρκεια αυτών των επισκέψεων, προβλήθηκαν  περίπου 11.000 σελίδες και με την σειρά του σημαίνει ότι αφιερώθηκαν 33.000 λεπτά συνολικά για το διάβασμα τους. Ο χρόνος αυτός ισοδυναμεί με περίπου 69 ημέρες 8ωρης απασχόλησης. Δηλαδή για έναν νέο άνθρωπο (που είναι η πλειοψηφία των αναγνωστών μου) που πληρώνεται με 700 ευρώ είναι μια συνολική αξία 2.200 ευρώ, διότι ο χρόνος είναι . . . χρήμα!! Τόση είναι η αξία που οι αναγνώστες - επισκέπτες προσέδωσαν στον ΕΡΜΟ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗ και για αυτό τους θαυμάζω και τους ευγνωμονώ και κυρίως υπόσχομαι να μην προδώσω την εμπιστοσύνη τους.