Ένα μήνυμα από το 1947 που αρνούμαστε να λάβουμε

Αισθάνομαι, εγώ τουλάχιστον, παγιδευμένος σε φαύλους κύκλους, όταν σκέφτομαι την κοινωνική και οικονομική κατάσταση. Δηλαδή από όσα ακούω και βλέπω, όλοι οι συλλογισμοί μου καταλήγουν σε λύση που είναι η απαρχή του προβλήματος.

Γιατί δεν υπάρχουν χρήματα στο κράτος; 

- Διότι ο κρατικός μηχανισμός είναι έτσι φτιαγμένος που ξοδεύει περισσότερα από όσα εισπράττει. 

Γιατί δεν τον αλλάζουμε, δεν τον διορθώνουμε; 

-Διότι οι “βελτιώσεις” είναι ακριβώς αυτές που θα καταργήσουν τις οπές από τις οποίες χρήμα εισρέει στο σύνολο πολιτικό σύστημα και την πελατεία του. Ο εξορθολογισμός των δαπανών θα έχει ως συνέπεια το να μην λαμβάνουν το “κατιτίς τους” όλοι οι “ειδικοί” και οι “μεσάζοντες” μέσω των διαφόρων “προμηθειών” επί των υπερβολικών δαπανών που γίνονται. Δηλαδή δεν θα πληρωθεί και το λεγόμενο “μαύρο πολιτικό χρήμα” που χρηματοδοτεί την αναπαραγωγή του υπάρχοντος κομματικού πολιτικού συστήματος. Ακόμα, ένας πιο παραγωγικός κρατικός μηχανισμός θα μάζευε πιο αποτελεσματικά τους φόρους. Η διοχέτευση πόρων προς την παραγωγική οικονομία και τις επενδύσεις, θα αύξανε την φορολογητέα ύλη οπότε θα αύξαναν πολλαπλασιαστικά τα έσοδα του κράτους. 

Και τι μας εμποδίζει να τα κάνουμε όλα αυτά που όλοι λένε πως αποτελούν τη λύση στο πρόβλημά μας; 

-Μα για να γίνουν όλα αυτά, ακόμα κι αν υπήρχε η θέληση, δεν προαβαίνουμε. Το κράτος τώρα κατά τώρα, δεν έχει χρήμα να τα κάνει: οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι θα πεινάσουν, τα σχολεία θα παγώσουν και στα νοσοκομεία οι ασθενείς θα πεθαίνουν αβοήθητοι αφού δεν θα υπάρχουν φάρμακα και υλικά.

Κι έτσι όλη η πολιτική ζωή μας περιορίζεται στην θεατρική σκηνοθεσία μιας υπογραφής που αποβλέπει στο εθνικό μας ξεφτίλισμα.

Η κυβέρνηση των "τεχνοκρατών" δεν είναι ουδέτερη

Όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα σε μια χώρα, στην οικονομία, στην κοινωνία, πάντα υπάρχει χώρος για την πολιτική. Ποτέ η επίλυση των οικονομικών προβλημάτων της χώρας δεν είναι θέμα μόνον τεχνικό. Ειδικά στην Ελλάδα το θέμα αυτό το έχουν επισημάνει πολλοί προ πολλού και έχουν μιλήσει για «έλλειμμα αξιών και στόχων». Το ότι ο πολιτικός λόγος και η πολιτική διαφωνία ταυτίστηκε με το αλληλοξεφωνητό «νομιμοποιώντας» την καταφυγή σε τεχνοκράτες, είναι μια απόδειξη αυτού του ελλείμματος.

Η οικονομία, οι οικονομικές και παραγωγικές σχέσεις δηλαδή, δεν είναι κάτι τεχνικό. Αποτελεί το υπόστρωμα για όλες σχεδόν τις κοινωνικές σχέσεις ακόμα και τις αξίες μερικές φορές των πολιτών. Το ότι το πολιτικό μας σύστημα επέλεξε για την σωτηρία του τη μέθοδο του μεγάλου συμβιβασμού, την οδό του «στρίβειν δια του Παπαδήμου» δεν σημαίνει ότι πρέπει να μας χαροποιεί η έμμεση αλλά σαφής ομολογία αποτυχίας του. Και ούτε πρέπει να μας ικανοποιεί η αποκάλυψη του ποιού όλων αυτών που «θυσιάζουν» τις όποιες ιδεολογικές διαφοροποιήσεις για «πατρίδα ρε γαμώτο» και στριμώχνονται για την υπουργική ορκωμοσία.

Επικίνδυνη παράσταση ανικανότητας

Ένα άσχημο κρυολόγημα με κράτησε σπίτι και είδα την αποψινή παράσταση – επίδειξη ανικανότητας του πολιτικού συστήματος που μας κυβερνά. Όχι ότι δεν το ήξερα, αλλά όταν η ανικανότητα και η δειλία του παρουσιάζεται με τόσο αποκαλυπτικό και γελοίο τρόπο, τρομάζει.

Διότι ενώ επί της ουσίας οι πρωταγωνιστές –τα κόμματα των νουνεχών Ελλήνων ντε- συμφωνούν για το τι πρέπει να γίνει, σκηνοθετούν με προκλητικά ερασιτεχνικό τρόπο μια τραγωδία του γελοίου, για να μας πείσουν για το πόσο σοβαροί είναι. Οι σαρδανάπαλοι. Ξευτιλίζουν τους θεσμούς, προβάλλουν ως σώφρονα τον Καρατζαφέρη και μετά κάνουν τους κήνσορες και τους τιμητές των πολιτών.

Ο Καραγκιόζης Πρωθυπουργός σε σκοτεινούς καιρούς

Η δημιουργία υποθέσεων εργασίας και σεναρίων είναι συνηθισμένη μέθοδος για την κατανόηση των καταστάσεων αλλά κυρίως για την διαμόρφωση εικόνας για τις μελλοντικές εξελίξεις. Δηλαδή οι ειδικοί και τα μέλη περίεργων «δεξαμενών σκέψεως» όπως λέγονται αυτές οι ομάδες, σκέφτονται διάφορα περίεργα που μπορεί να συμβούν και διαμορφώνουν ανάλογες στρατηγικές και τακτικές κινήσεις. Μερικές φορές σχεδιάζονται και παίζονται «πολιτικά παίγνια» όπως λέγονται, προσομοιώσεις πραγματικών καταστάσεων για να επαληθευτούν οι υποθέσεις και οι στρατηγικές εξουσίας.  

Στην περίπτωση της χώρας μας, τα πράγματα είναι μάλλον απλά αλλά για αυτό ακριβώς τον λόγο είναι εξαιρετικά τραγικά κι επικίνδυνα.

Το  πολιτικό παίγνιο που παρακολουθούμε και υφιστάμεθα όλοι μας είναι το ακόλουθο: