Ο "τρίτος δρόμος" του Καρατζαφέρη

«Από τη μια μεριά ο νεοφιλελευθερισμός και από την άλλη ο κομμουνισμός. Ε, όχι! Υπάρχει και ο άλλος δρόμος: ο πατριωτισμός!». Τάδε έφη Καρατζαφέρης του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, στη συνομιλία του με την Όλγα Τρέμη στο σημερινό δελτίο των 8 στο Μέγκα Τσάνελ. Δεν μου αρέσει καθόλου που οι Καρατζαφέρηδες θέλουν να εκφέρεται το κόμμα τους «Λαός» για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους. Αυτό δεν μου πάει με τίποτα. Αλλά και τον τόνο να αλλάξω, η χώρα Λάος της Ασίας τι φταίει πάλι; Τέλος πάντων.

Έχω γράψει κι άλλη φορά για την φασιστική πολιτική άποψη κι έχω πει ότι στην Ελλάδα, για διάφορους λόγους, η άποψη και η πολιτική συμπεριφορά αυτή δεν «έπιασε» ποτέ στους πολίτες. Δεν έχουμε δηλαδή φαινόμενα όπου μαζικά και φανατικά οι πολίτες ακολουθούν πολιτικά κόμματα που προτείνουν ρατσιστικές και ξενοφοβικές αλλά και ρατσιστικές αντιλήψεις. Δεν έχουμε επίσης μεγάλα κόμματα που το μίσος για άλλες ομάδες ανθρώπων ή και ολόκληρα λαούς, ο εθνικισμός και ο σωβινισμός,  είναι κύριο στοιχείο της κοσμοθεωρίας και της πολιτικής πρακτικής τους. Φαινόμενα όπως εκείνα της ναζιστικής Γερμανίας ή της φασιστικής Ιταλίας του Μουσολίνι, εμείς δεν έχουμε στην Ιστορία μας. Στην χώρα μας τα αντίγραφα φασιστικών κομμάτων των χωρών της Ευρώπης και οι δικτάτορες, είχαν μια απόχρωση γελοίου κι απόμειναν ισχνές μειοψηφίες, χωρίς αποδοχή από τους πολίτες. Και οι όποιες εθνικιστικές απόψεις εκφράστηκαν κι εκφράζονται απλοϊκά και χαζά αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και ακίνδυνες.

Είναι Απόκριες! Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι μετά

Συνειδητοποιείς ότι έχεις αρχίσει να γερνάς όταν πιάνεις όλο και πιο συχνά τον εαυτό σου να νοσταλγεί το παρελθόν. Όσο είσαι νέος τρέχεις να ικανοποιήσεις τις ανάγκες της οικογένειας –ή μήπως σε τρέχουν εκείνες; Καθώς γερνάς όμως, όλο και πιο πολύ μένεις με τον εαυτό σου, οπότε για να δραπετεύεις από όσα ερωτήματα σε πιέζουν ανελέητα, προτιμάς να καταφεύγεις στην χώρα των αναμνήσεων.

Τω καιρώ εκείνω λοιπόν, περιμέναμε τα πανηγύρια, κάνα γάμο και τις Απόκριες για να γλεντήσουμε. Μπορεί να είχαν οι άνθρωποι λιγότερα χρήματα και να ήσαν τα σπίτια πιο φτωχικά και άδεια, αλλά θαρρώ πως περίσσευαν η προσδοκία για μια καλύτερη ζωή και ταυτόχρονα μια αίσθηση του ότι η ζωή είναι αυτή, με τις στερήσεις της, κι εν πάση περιπτώσει η φτώχεια θέλει καλοπέραση και όλα αυτά ωθούσαν τον κόσμο στην συμμετοχή στο γλέντι, πού όπως είπα, δεν ήταν εύκολο και συνηθισμένο.  

Η φάρμα των ζώων στην Βουλή

Έβλεπα χθες τη συζήτηση στην Βουλή. Όχι όλη. Αποσπάσματα. Αλλά μερικές ομιλίες τις παρακολούθησα ως το τέλος.

Είδα μερικούς νέους πολιτικούς που οπωσδήποτε μου έκανε εντύπωση ο λόγος τους. Φαντάζομαι και σε εσάς. Μίλησαν πράγματι με σαφήνεια και απλότητα για την ουσία του προβλήματος, που αντιμετωπίζει σήμερα η πατρίδα μας. 

Μίλησαν με επιχειρήματα και πρωτοτυπία. Είπαν δηλαδή ότι φτάσαμε ως εδώ, στο μη παρέκει, και αναγκάζεται η Κυβέρνηση να παίρνει «δύσκολες» -δηλαδή άδικες για μερικές κατηγορίες πληθυσμού- αποφάσεις διότι τόσα χρόνια, έτσι με θάρρος κατήγγειλαν οι θαρραλέοι αυτοί πολιτικοί άνδρες, αυτοί που κυβερνούσαν:

Κουβέντες καφενείου για το νέο Μνημόνιο

Η κουβέντα έγινε σήμερα στο καφενείο

- Εσύ τι θα έκανες; Θα την ψήφιζες την συμφωνία για το νέο μνημόνιο;

- Δεν ξέρω. Δεν την ξέρω. Δεν ξέρω τι σημαίνει να την ψήφιζα όπως δεν ξέρω τι θα συμβεί εάν η συμφωνία δεν ψηφιστεί. Ακούω τόσο αντιφατικά και τόσο ακραία αντίθετα πράγματα για τις συνέπειες την ψήφισης ή της μη ψήφισης που δεν ξέρω τι θα έκανα.

- Μα δεν άκουσες πως όλοι λένε για την καταστροφική χρεωκοπία που μας περιμένει;

- Γιατί τώρα δεν είμαστε χρεωκοπημένοι; Τα παιδία μου ψάχνουν για δουλειά και δε βρίσκουν κι εμείς δεν έχουμε τα λεφτά για να ζήσουμε. Φως δεν φαίνεται και είμαστε όχι σε τούνελ αλλά σε μια νύχτα προσδοκιών κι ελπίδων. Κανείς δεν τολμάει να ονειρευτεί και να κάνει σχέδια για το μέλλον. Ο χρόνος του βίου μας είναι το σήμερα άντε και το αύριο. Αυτή η ψυχολογική στένωση δεν είναι χρεωκοπία; Το πιο σημαντικό: δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι σε ένα μήνα ή σε ένα χρόνο δεν θα μας ξαναπούν ότι εάν δεν μας κόψουν ακόμα κάτι από το εισόδημα μας, πάλι η πατρίδα θα κινδυνεύει.

-Ναι αλλά άμα χρεοκοπήσουμε δεν θα λειτουργεί ούτε αυτό το Δημόσιο (σχολεία, νοσοκομεία) όπως τσάτρα πάτρα λειτουργεί σήμερα.

Είναι δύσκολο να βρούμε την λύση

Είναι δύσκολο να προτείνεις την λύση σε ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει όλη η κοινωνία, όλα τα τμήματά της και όλες οι πληθυσμιακές και ταξικές κατηγορίες της. Είναι δύσκολο να γίνει πιστευτή η λύση που προτείνεις όταν το νέφος της καχυποψίας των πάντων δεν επιτρέπει την αλληλοκατανόηση και ο θόρυβος από τις φωνές εκατέρωθεν δεν επιτρέπει στο μυαλό να αντιληφθεί, να «ακούσει».

Ο μεγαλύτερος «θόρυβος» προκαλείται από την απολυτότητα των θέσεων που «κουφαίνει» αυτούς τους ίδιους που τις διακηρύσσουν. Οι πολιτικοί αλλά και οι άλλοι εκφράζονται με βεβαιότητα τόσο μεγάλη όσο και η επιπολαιότητα τους και οι πολίτες αυτό μπορούν να το αντιλαμβάνονται.

Δεν υπάρχει σήμερα «κοινός τόπος» όχι στις πολιτικές δυνάμεις αλλά στα μυαλά και στις ψυχές των ανθρώπων. Αυτή η διάσπαση ανακλάται στις πολιτικές αντιλήψεις που αναμεταδίδουν με στόμφο οι πολιτικοί νομίζοντας ότι έτσι θα επιβιώσουν: δεν πρόκειται για την σώφρονα λόγο, για την «κοινή λογική» αλλά για κοινή ακαταληψία. Πιο καλά για αυτούς να σιωπούσαν και πράγματι οι πιο «καπάτσοι» από αυτούς –σαν τους δικούς μας ολίγιστους Βοιωτούς- το πράττουν.

Άχρηστες θεωρίες διαπραγμάτευσης

Τις τελευταίες ημέρες στις ειδήσεις περίσσεψε η δημιουργία έντασης για της διαπραγμάτευσης της Ελληνικής Κυβέρνησης με την Τρόικα. Κάτι σαν πολιτικό ριάλιτι τρόμου με πολλά στοιχεία γελοίου. Αλλά έτσι δεν είναι τα τηλεοπτικά ριάλιτι;

Κάποιος φίλος μου είπε ότι σε κάθε εισαγωγικό σεμινάριο σε θέματα διαπραγμάτευσης, δίνεται η ακόλουθη σειρά κριτηρίων για την αξιολόγηση της πορείας προς την διαπραγμάτευση. Εάν σε κάποιο από όλα τα σημεία που ακολουθούν δεν έχει δοθεί η δέουσα προσοχή, τότε η διαπραγμάτευση μάλλον θα είναι αποτυχημένη.

Μια «σύνθετη και αντιφατική» χρεωκοπία

Το κείμενο αυτό το αφιερώνω σε όσους κάποτε ζήτησαν οικονομική ενίσχυση για τα «Γραφεία του ΚΚΕ» και για τον ΡΙΖΟΠΣΟΑΣΤΗ και για τον 902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ ΕΦ ΕΜ και για την ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ. Αφορμή στάθηκε η απόφαση για ένταξη της ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗΣ στο άρθρο 99 και η σχετική συζήτηση ξεκίνησε στην προηγούμενη ανάρτηση . Αρκετοί φίλοι έστειλαν ημεηλ με παρατηρήσεις και για αυτό επανέρχομαι.
 

Ο σκοπός αυτού του κειμένου δεν είναι η πολιτική καταδίκη του ΚΚΕ ούτε η συμμετοχή μου στον «νέο πόλεμο λάσπης σε βάρος της "Τυποεκδοτικής"» όπως γράφει σχετικά ο Ριζοσπάστης . Δεν με ενδιαφέρει αυτό και άλλωστε είμαι πολύ μικρός για να το επιδιώξω.
 

Εκείνο όμως που με ενδιαφέρει είναι με αφορμή την λυπηρή εξέλιξη αυτή, να εξαχθούν από όλους μας χρήσιμα συμπεράσματα σε ότι αφορά στην οικονομική λειτουργία των επιχειρήσεων και στο πως πρέπει να αντιμετωπίζονται τέτοιου είδους φαινόμενα από όλους μας