Οι έρευνες της κοινής γνώμης δεν έλειψαν ποτέ από την ζωή μας. Με αφορμή διάφορα γεγονότα εμφανίζονται οι αναλυτές στα κανάλια και στις εφημερίδες. Παρουσιάζουν με βαθυστόχαστο ύφος τα στοιχεία τους που σήμερα, για παράδειγμα, δείχνουν ότι οι πολίτες δεν συμφωνούν με τις ηγεσίες των κομμάτων, δεν τους αρέσουν όσα γίνονται αλλά και δεν ξέρουν τι θέλουν. Οι πολίτες αυτής της χώρας είναι ανήσυχοι αλλά όχι απελπισμένοι ακόμα.
Προφανώς αυτοί που πληρώνουν τις εταιρείες ερευνών, δεν περιμένουν τα μαντάτα τους, που τα βιώνουμε όλοι βέβαια, αλλά επιδιώκουν να διαμορφώσουν κάπως το πολιτικό σκηνικό. Λέω "κάπως" διότι στην χώρα μας ακόμα και στα πιο ψηλά κλιμάκια των εξουσιών ο όρος "σχεδιασμός" ακούγεται ως αστείο.
Υπάρχουν δημοσιεύματα και γράφονται αναλύσεις για το πώς κάποιοι επιχειρηματικοί κύκλοι κάνουν σχέδια για το πολιτικό σκηνικό του άμεσου μέλλοντος. Ότι η αρχή έγινε με την Μπακογιάννη που έδιωξε η ΝΔ, με τους τρεις που έδιωξε το ΠΑΣΟΚ και συνεχίστηκε με την ευρωπαϊζουσα Αριστερά που έφυγε από τον ΣΥΝ και έπεται συνέχεια. Το ότι μάλιστα όλοι αυτοί θα συστεγαστούν τώρα στο ίδιο γραφείο στην Βουλή, ίσως είναι σημείο του χάους των ημερών. Σχόλια και κείμενα γράφονται για νέα κόμματα που πρέπει να δημιουργηθούν κλπ.
Ίσως αν είχαμε τέτοιους "κύκλους", που να ήσαν ικανοί να κάνουν και να υλοποιήσουν τέτοια μακρόπνοα σχέδια, να μην είχαμε φτάσει ως εδώ. Να μην είχαμε φτάσει στο σημείο να απειλείται με γενική απορρύθμιση η πολιτική ζωή διότι η οικονομική και κοινωνική ήδη έχει αρχίσει να ξεχαρβαλώνεται βάναυσα.
Μέχρι σήμερα, στην χώρα μας, τα σχέδια που γίνονται είναι αυτά που κρατάει κάνα μήνα το πολύ, μέχρι να εισπραχτούν τα "υπησχεμένα" ή να σβήσει η ηχώ της διακήρυξης του στις πλατείες. Κανένας σχεδιασμός δεν είναι και δεν μπορεί να είναι μακροπρόθεσμος γιατί ακριβώς δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για αυτόν. Οι ηγεσίες μας είναι ανίκανες ή μάλλον κάτι χειρότερο: ημιμαθείς και αδιάφορες!