και η Οικολογία είναι κυρία

Στο προηγούμενο κείμενο, για τις δύο κυρίες του κυβερνητικού κόμματος του νομού μας, οι φίλοι από γειτονικό δικτυότοπο, με σχόλιο τους, υπενθύμισαν ότι υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά θέματα για να ασχοληθούμε. Συμφωνώ απολύτως κι έτσι 'επανέρχομαι στην τάξη' και μοιράζομαι μαζί σας σκέψεις και ερωτήματα σε σχέση με εμάς και το περιβάλλον.

Το οικολογικό κίνημα (έτσι όπως εκφράζεται σε τοπικό επίπεδο από πολίτες με ευαισθησίες και όχι κατ’ ανάγκη με την πολιτική έκφρασή του ως κόμμα Πρασίνων, Οικολόγων, κλπ.) λέει κάτι που θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο: είμαστε μέρος του φυσικού περιβάλλοντος και πρέπει να ζήσουμε μαζί του γιατί αλλιώς δεν θα ζήσουμε. Όλο και πιο συχνά παρατίθενται αριθμοί δυσοίωνοι για το μέλλον του ανθρώπου, εάν συνεχίσει να ζει έτσι όπως το κάνει σήμερα -κυρίως οι λεγόμενες αναπτυγμένες βιομηχανικές χώρες- αλλά ακόμα υπάρχει ριζωμένο εντός μας το απαίσιο σκουλήκι της ελπίδας και της επιπόλαιης αισιοδοξίας, ότι τελικά 'δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα ρε παιδί μου'.

Μάλλον για αυτό ακόμα οι αντιδράσεις μας σε επεμβάσεις που φαίνεται πως βλάπτουν το περιβάλλον στις περιοχές που ζούμε, είναι ελάχιστες. Εκφράζουμε τη συμπάθεια μας προς εκείνους τους ‘γραφικούς’ που ‘κινδυνολογούν’ για επενδύσεις που γίνονται χωρίς συνολικό αναπτυξιακό σχέδιο αλλά με σαφή ιδιοτελή σκοπό. Η συμπαράστασή μας εκφράζεται με μια καλή κουβέντα, έστω και με κάποιες επιφυλάξεις αλλά τελικά μάλλον θεωρούμε ότι είναι επαγγελματική τους ενασχόληση η διαμαρτυρία και όχι δική μας πολιτική υποχρέωση.

Ενεργώ, καταναλώνω ενέργεια άρα υπάρχω

Η λέξη "ενέργεια" σημαίνει το σύνολο των κινήσεων του ανθρώπου με σκοπό την επίτευξη συγκεκριμένου αποτελέσματος. Όταν δηλώνω ότι "πράττω", χρησιμοποιούμε το ρήμα "ενεργώ" Θυμάμαι κάτι σημειώματα που έφταναν σε διάφορα σπίτια του χωριού από κάποιους βουλευτές με την έκφραση "κατόπιν ενεργειών μας, ο υιός σας μετετέθη εις . . ." για να δηλωθεί κάποιο ρουσφέτι. Μερικές φορές επίσης το ρήμα "ενεργήθηκα" επιφέρει δύσοσμα αποτελέσματα αλλά οπωσδήποτε πιο αθώα και "οικολογικά" σε σχέση με τα ενεργήματα των πολιτικάντηδων.

Στις τεχνικές και φυσικές επιστήμες, ο όρος "ενέργεια" σημαίνει την ικανότητα προς παραγωγή έργου και με αυτό το περιεχόμενο μας περιτριγυρίζει ενέργεια με πολλές μορφές: για να φτιάξουμε το φαγητό μας στην ηλεκτρική κουζίνα (ηλεκτρική ενέργεια), για να ζεσταθούμε στο τζάκι (θερμική ενέργεια), για να οργώσουμε με το τρακτέρ (μηχανική ενέργεια), για να γίνει ο μούστος κρασί (χημική ενέργεια), για να διώχνουμε το σκοτάδι (φωτεινή ενέργεια). Βέβαια η πιο τρομακτική ακούγεται ότι είναι η πυρηνική ενέργεια αλλά σε πολλές χώρες σ' όλο τον κόσμο αλλά και στην γειτονιά μας (Βουλγαρία, Ιταλία) χρησιμοποιείται για παραγωγή ηλεκτρισμού.

Η Αναπληώσα . . . στην Κοπεγχάγη

Για την σύνοδο της Κοπεγχάγης που γίνεται αυτές τις ημέρες, χρήσιμες πληροφορίες θα βρείτε στα:

http://symparataxi.blogspot.com/2009/12/blog-post_07.html και http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1752148, 

Η οικολογία εισέβαλλε στην ζωή μου πριν μερικά χρόνια. Το θέμα της ρύπανσης και μόλυνσης του περιβάλλοντος και της υπερθέρμανσης του πλανήτη μας ήσαν άγνωστα θέματα για εμάς. Θεωρούσαμε αυτούς που ασχολούνται με τα οικολογικά κάπως γραφικούς και η ενασχόλησή  τους φάνταζε στα μάτια μας πολυτέλεια. Πιστεύαμε ότι τα πολιτικά προβλήματα αλλά και τα άμεσα οικονομικά ζητήματα μας ήσαν πολύ πιο σημαντικά και τα περιβαλλοντικά θέματα ήταν για κάποιους κουλτουριάρηδες. 

Σήμερα όλοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μιλάνε για τα θέματα αυτά και μάλιστα στην περιοχή μας το θέμα της μόλυνσης των υπόγειων υδάτων μας έκανε να αναθεωρήσουμε τις αντιλήψεις μας που είχαμε. Έτσι μάλλον αντιληφθήκαμε ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι και πολιτικό πρόβλημα που επηρεάζει την ζωή μας και η κλιματική αλλαγή δεν αφορά μόνο τους πάγους στους Πόλους αλλά κι εμάς εδώ. 

Βιομηχανική ανάπτυξη και εμείς

το κείμενο είναι συνεισφορά στο http://symparataxi.blogspot.com/2009/12/blog-post.html και στο http://agia-anna.blogspot.com/2009/12/blog-post.html

Όταν δεν μπορείς να αποφύγεις τον βιασμό χαλάρωσε και απόλαυσέ τον και εάν μπορείς –αλλά μην επιμένεις κιόλας- διαπραγματεύσου κάποια ανταλλάγματα. Αλλά η ζημιά στο μεταξύ θα έχει γίνει και μάλλον θα είναι οριστική.

Δεν με εκπλήσσει η κουτοπόνηρη στάση των αρχόντων μας αλλά έχει την λογική της που δεν πρέπει να την υποτιμά κανείς.

Ο βασικός λόγος για αυτό είναι ότι οι επιχειρηματικές πρωτοβουλίες για δημιουργία βιομηχανικών μονάδων στην περιοχή μας είναι ο μόνος λόγος οικονομικής ανάπτυξης που ακούν οι συμπολίτες μας. Σε καιρούς δύσκολους σαν και τους τωρινούς που οι παραδοσιακές δραστηριότητες των κατοίκων, γεωργία και κτηνοτροφία, δεν έχουν τα οικονομικά αποτελέσματα που είχαν, η επιβίωση κάνει τους ανθρώπους ενδοτικούς στις σειρήνες της βιομηχανικής ανάπτυξης και τα προσφερόμενα δώρα πιάνουν τόπο.

Στο πρόβλημα «οικονομική ανάπτυξη και διατήρηση περιβαλλοντικής ισορροπίας» δυστυχώς δεν υπάρχουν απόλυτες και εκ των προτέρων απαντήσεις. Δυστυχώς η εξουσία – μικρή μεγάλη – αποδεικνύεται μικρόνοη και δεν είναι διατεθειμένη να ασχοληθεί με την λύση αυτής της εξίσωσης. Αυτούς που αντιδρούν τούς χαρακτηρίζει, εν είδει ρετσινιάς, πολιτικά καθοδηγούμενες λες κι αυτό σε αλλάζει την ουσία των λογικών επιχειρημάτων που παρουσιάζουν.

Στην περιοχή μας πάντως η περιβαλλοντική κρίση έχει κτυπήσει ήδη την πόρτα μας με εμφανή τρόπο: το πρόβλημα της σπάνης – λόγω σπατάλης στο πότισμα – αλλά και της καταστροφής των υπόγειων νερών, στην περιοχή της Θήβας λόγω βιομηχανικής μόλυνσης αλλά και υπερβολικής χρήσης φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων είναι ενδεικτικό και άμεσο και έρχεται από δίπλα, την Αττική. Η εγγύτητα της περιοχής μας στην Αττική, είναι πλεονέκτημα και κατάρα.

Στο λεκανοπέδιο της Αττικής, είναι συγκεντρωμένο το 60% της εθνικής μας παραγωγής και απαιτεί ζωτικό χώρο. Εκεί, ο κοινωνικός διαχωρισμός είναι αντίστοιχος του χωροταξικού: υπάρχουν οι ωραίες περιοχές, Φιλοθέη, Παλαιό Ψυχικό, Κηφισιά, Εκάλη στις οποίες και μόνο το να μένεις σε τοποθετεί στην «καλοβαλμενη» τάξη. Στην άλλη πλευρά, την Δυτική Αττική, υπάρχει ο λαός, η πλέμπα, δίπλα και ανάμεσα σε βιομηχανίες, βιοτεχνίες, τεράστιους αποθηκευτικούς χώρους με διαρκή κίνηση φορτηγών κι όλα αυτά που δεν μας αρέσουν.

Δείτε για παράδειγμα την περιοχή του Ασπροπύργου. Οι κάτοικοι ήταν αγρότες και κτηνοτρόφοι και Αρβανίτες, σαν κι εμάς , κι εκεί περίπου στην δεκαετία του 1970 – 1980, είδαν ότι συνέφερε να πουλήσουν τα κτήματα, να σφάξουν τα γελάδια, να κλείσουν την γαλακτοβιομηχανία που ήταν από τις μεγαλύτερες τότε την ΑΣΠΡΟ, και όλα αυτά να γίνουν βιομηχανίες. Είναι κάτι που μας αρέσει; Θέλουμε κι εμείς έτσι την περιοχή μας; Διότι αυτοί που θα επωφελούνται από την βιομηχανική ανάπτυξη δεν θα μένουν εδώ. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο! Σε αντίθεση με περιοχές όπως για παράδειγμα εκείνες της Δυτικής Θεσσαλονίκης, που παράνομα και από ανάγκη κτίστηκαν δίπλα σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις, εμείς είμαστε εδώ και μας έρχονται οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις.

Άρα εμείς πρέπει να απαιτήσουμε όχι μόνο να ανοίξει αυτή η συζήτηση -αυτό φοβάμαι ότι είναι ήδη αργά– αλλά να μας ρωτάνε για τις όποιες αποφάσεις τους. Και αυτό πρέπει να γίνονται με την μέγιστη κατά το δυνατόν συμμετοχή.

Είμαστε καταδικασμένοι να αντιδράσουμε. Είμαστε καταδικασμένοι να σκεφτούμε και να απαιτήσουμε από τους πολιτικούς εκπροσώπους την άποψη τους -που αν κρίνω από την κ. Αγάτσα είναι μαθητευόμενοι μάγοι- για να μπορούμε να τους αξιολογήσουμε και να αντιπαρατεθούμε μαζί τους.

Τέλος, πρέπει να αντιδρούμε πιο αποτελεσματικά και πολύ φοβάμαι ότι ο μέχρι τώρα ακτιβισμός δεν έχει φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα: πολλοί ακούν, λίγοι –σαν κι εμένα- καταλαβαίνουν και ακόμα πιο λίγοι αντιδρούν.