Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

Παππάς του Κακού



Στον τοίχο μου κρέμεται ένα γιαπωνέζικο γλυπτό
μάσκα ξύλινη ενός κακού δαίμονα,
βαμμένη με χρυσό.
Με συμπάθεια κοιτώ
τις φουσκωμένες αρτηρίες που δείχνουν
πόσο κοπιαστικό είναι να είσαι κακός.

                   Μπέρτολντ Μπρεχτ: “Η μάσκα του Κακού”

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αναλύσει κάποιος τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις σε σχέση με τις συλλήψεις κι απελευθερώσεις στελεχών της ΧρυσΑλητείας (ΧΑ στη συνέχεια).

Πιστεύω κι έχω επανειλημμένα διατυπώσει την άποψη αυτή, ότι η ΧΑ ως κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο δεν έχει αναλυθεί και μελετηθεί δεόντως. Υπό τον χαρακτηρισμό “νεοναζιστικό μόρφωμα” οι πολιτικοί μας ηγέτες όλου του πολιτικού τόξου, συνταγματικού ή μη, νομίζουν ότι ξορκίζουν το κακό.

Τα δύο σχόλια που παρέθεσα στην προηγούμενη ανάρτηση, από τον Κωστή Μοσκώφ κι από τον Αγγελάκα, υπογραμμίζουν μια διάσταση του φαινομένου που ξεπερνά τη ΧΑ και απαιτούν από τον πολιτικό μας πολιτισμό ουσιαστική αυτοκριτική κι αλλαγή συμπεριφοράς.

Δυστυχώς αντί για αναζήτηση εξηγήσεων ακόμα μια φορά είναι πιο εύκολοι οι χαρακτηρισμοί κι η άκριτη αποδοχή θεωριών συνωμοσίας.

Προτιμώ να βλέπω στην ιστορία αυτή το δάκτυλο που δείχνει το κακό για τη κοινωνία μας κι όχι απλώς να κόψω το μολυσμένο κατά εντελώς χαζό κι ιστορικά επιπόλαιο τρόπο δάκτυλο.

Η ΧΑ απέκτησε την όποια πολιτική ισχύ της όχι ένεκα της φιλανθρωπικού της έργου, όπως ισχυρίζεται ευαίσθητος Κασκαβελαίος αλλά επειδή οι θεσμοί της Πολιτείας επιδεικτικά απουσίασαν όταν η συμμορία αυτή προσπαθούσε να επιβάλλει την παρουσία της. Η ΧΑ ισχυροποιήθηκε κι από την ανοχή όλων μας. Θυμηθείτε την πάλαι ποτέ “Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη”. Δεν ήταν λίγοι αυτοί από εμάς που τότε έλεγαν “βρε καλά έκαναν”, έπειτα από κάποια δολοφονία. Μάλιστα, χάρη σε ετούτη την κρυπτο-λαϊκή επιδοκιμασία σε κάποιες εκλογές κάποιοι είχαν τότε “δώσει” όλα τα άκυρα και λευκά ψηφοδέλτια στους “επαναστάτες” της 17Ν, διότι τότε ήταν η μόνη . . . "έξω-συστημική" δύναμη!

Διάφορα