Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Θέλει άλλον Δήμαρχο; Διαγράψτε τον!


Ας δηλώσω από την αρχή ότι εδώ και πολλά χρόνια έχω πάψει να ανήκω σε κάποιο κόμμα ή σε άλλη οργάνωση που διακηρύσσει πως θέτει ως στόχο την αλλαγή της κοινωνίας προς το καλύτερο ή την εν γένει βελτίωση του ανθρώπου.
 
Προτιμώ να πορεύομαι μόνος και να συνομιλώ με πολίτες που έχουν παρόμοιες ανησυχίες κι ευαισθησίες.
 
Η υποταγή έστω και εθελοντικώς σε αντιλήψεις πρωτοπορίας και πεφωτισμένων ηγεσιών μόνον τρόμο και απέχθεια μου προκαλεί.
 
Θεωρώ, αντίθετα, ότι η έκφραση ίδιας γνώμης και η έκφραση της προσωπικής άποψης του καθενός μας είναι το οξυγόνο της Δημοκρατίας ή της Κοινωνίας των Σκεπτόμενων πολιτών (αυτή κι αν είναι ουτοπία!). Αυτό προσπαθώ να κάνω κι ενθαρρύνω τους λοιπούς να κάνουν το ίδιο.
 
Προφανώς και δεν είναι εύκολο.

Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Δήμαρχος με την κολοκυθιά θα είναι Δήμαρχος κολοκύθα



Για τις Δημοτικές εκλογές δεν μένει πολύς καιρός και ήδη έχουν αρχίσει -σχεδόν ολοκληρώνονται- οι διαδικασίες για την επιλογή των υποψηφίων αρχόντων.

Ο τρόπος που γίνεται η συζήτηση και η αναζήτηση των μελλοντικών εκπροσώπων είναι ενδεικτική του κλίματος βαρεμάρας και απαξίωσης που κυριαρχεί και με την κρίση να επιμένει, να απειλεί και να φοβίζει.

Εδώ ο κόσμος καίγεται και ο προβληματισμός για τους επόμενους δημοτικούς και περιφερειακούς άρχοντες είναι σε επίπεδο της γνωστής κολοκυθιάς του παιχνιδιού των πολύ παιδικών μας χρόνων:

- Ποιος να είναι ο Δήμαρχος;
- Να είναι ο Παναγιώτης που είναι απόστρατος στρατηγός, μένει πλέον εδώ αφότου έφτιαξε το πατρικό του και έχει χρόνο για να ασχολείται
- Αλλά αυτός δεν ανέχεται τον αντίλογο και θέλει μόνο να διατάζει ξέρει
- Και ποιος να είναι;
- Να είναι ο Γιώργος που είναι ήδη Δήμαρχος και ξέρει τη δουλειά;
- Αλλά αυτός όχι μόνο δεν έκανε τίποτα αλλά και με αυτά που ασχολήθηκε τα έκανε μαντάρα κι από πάνω ακούστηκαν και αυτά για το φάγωμα των χρημάτων του αποχετευτικού δικτύου.
- Και ποιος να είναι;
- Να είναι ο Δημήτρης που είναι αγνός και αγρότης και δεν ξέρει από κομπίνες
- Ναι αλλά αυτός δεν ξέρει να μιλάει και δεν θα μπορεί να διεκδικεί για πάρτι μας λεφτά από τα Υπουργεία
- Και ποιος να είναι;
- Να είναι ο Μίλτος που έχει μεγάλο σόι και η γυναίκα του είναι από το άλλο μεγαλοχώρι. Είναι επιτυχημένος επιχειρηματίας και έχει λεφτά να βάλει και για την ομάδα.
- Τότε να αναλάβει την ομάδα! Στα άλλα είναι εντελώς άσχετος κι έχει τσακωθεί με τους μισούς συγχωριανούς του
- Και ποιος να είναι;
. . . . . . . . . . . .

Για την "Αντιγόνη" που έπρεπε να είναι "Κρέων"


 Όπως έγραφα στο προηγούμενο σημείωμα, μετά την θεατρική παράσταση στο αυτοσχέδιο θέατρο της Κοιλάδας των Μουσών, ξαναδιάβασα του κείμενο του Σοφοκλή. Η "Αντιγόνη" με έβαλε σε σκέψεις και για να ξεμπερδέψω προς το παρόν μαζί της, αυτές τις σκέψεις θέλω να μοιραστώ μαζί σας κι ελπίζω να έχω την κατανόηση αλλά και την συμβολή σας. Δεν θα σταθώ στα λυρικά ή τα φιλοσοφικά μέρη του έργου αλλά σε ότι αποτελεί κριτική και άποψη του Ποιητή για τα πολιτικά πράγματα της πόλεως τότε που έχουν επικαιρότητα -νομίζω- και στην δική μας πόλη σήμερα.

Πιστεύω λοιπόν ότι η "Αντιγόνη", η τραγωδία του Σοφοκλή, είναι ψευδώνυμη: θα έπρεπε να ονομάζεται "Κρέων". Ο πρωταγωνιστής δεν είναι η Αντιγόνη αλλά ο Κρέων. Στο έργο, στην πραγματικότητα, δεν παρουσιάζεται μόνο το προσωπικό δράμα μιας πριγκιποπούλας και η αντίθεσή της σε μια απόφαση της εξουσίας, αλλά οι συνέπειες της άσκησης της εξουσίας στον φορέα και εκτελεστή της. Ακόμα πάντως και ως προς την ποσότητα του κειμένου που επιμερίζεται στον κάθε ηθοποιό, αν εξετάσει κάποιος τα πράγματα, θα συμφωνήσει με την θέση αυτή. Ο Κρέων είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής!

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

Χορευτές του Σοφοκλή και των καφενείων



Η "Αντιγόνη" όταν  διδάσκεται στα σχολεία από δάσκαλο με μεράκι προκαλεί συναισθηματική φόρτιση. Θυμάμαι την φιλόλογο στο Γυμνάσιο Θεσπιών τουλάχιστον σε εμένα να το καταφέρνει αυτό. Η εικόνα της νεαρής βασιλοπούλας που αντιστέκεται στην ανάλγητη εξουσία, όπως και να το κάνεις, είναι συγκινητική. Έχει κάτι το ηρωικό και η περίσσεια αυταπάρνησης δεν σε αφήνει αδιάφορο. Για τα νεανικά μου χρόνια η ιδέα της αντίστασης στις διαταγές της εξουσίας ταύτιζε την Αντιγόνη με τις αγωνίστριες της Αριστεράς, ΕΠΟΝιτισες και ΛΑΜΠΡΑΚισες που κι αυτές αντιστέκονταν στην εξουσία της εποχής.

Με την ευκαιρία της παράστασης της τραγωδίας του Σοφοκλή στην δική μας "Κοιλάδα των Μουσών", κάποιες σκέψεις γεννήθηκαν και αυτές θα θελα να μοιραστώ μαζί σας μεσούντος του πυριφλεγούς Αυγούστου.

Ο Γιάννης Τσαρούχης κάποτε είχε πει ότι "η Ελλάδα είναι ωραία ως σκηνικό αλλά χάλια ως παράσταση" και την φράση αυτή δανείζομαι και παραλλάζω για να εκφράσω την κριτική μου για την παράσταση: ο χώρος υποβλητικός με εξαιρετική ακουστική –άραγε πρόκειται να διαμορφωθεί, να σχεδιαστεί σωστά η πρόσβαση των αυτοκινήτων και η στάθμευση, κλπ. και να αξιοποιηθεί για παρόμοιες εκδηλώσεις;- αλλά η παράσταση κάπου έχανε. Δεν είμαι και ειδικός στα θεατρικά αλλά κάτι δεν μου άρεσε.

Εν πάση περιπτώσει και ασχέτως με την γκρίνια μου, τέτοιες εκδηλώσεις είναι πάντα ευπρόσδεκτες και μακάρι να γίνονται και πιο συχνά.

Έβλεπα την παράσταση, παρατηρούσα τους χορευτές να λένε τα χορικά τους ουδέτερα και υπεράνω κι εκ των υστέρων λογικοί και νουνεχείς τρομάρα τους!   Όταν ο άρχοντας Κρέων τους ανακοίνωνε τις αποφάσεις του εκείνοι του έλεγαν κακομοίρικα, άβουλα "αφού το λες εσύ" κι αποσύρονταν από την σκηνή. Εκ των υστέρων σοφοί και αλάθητοι κριτές της εξουσίας αλλά ποτέ αυτοκρινόμενοι.

Από την αρχή κιόλας του έργου ο ποιητής παρουσιάζει τον λαό-χορό να εκχωρεί κάθε εξουσία στον άρχοντα: "Κάνε ό,τι σ' αρέσει στην πόλη, Κρέοντα, γιε του Μενοικέα και για τους δύστροπους και τους νομοταγείς, σε εμπιστευόμαστε να πάρεις όποια απόφαση θέλεις και για τους πεθαμένους και για τους ζωντανούς". Ουάου!

Διάφορα