Για τις Δημοτικές εκλογές δεν μένει πολύς καιρός και ήδη έχουν αρχίσει -σχεδόν ολοκληρώνονται- οι διαδικασίες για την επιλογή των υποψηφίων αρχόντων.
Ο τρόπος που γίνεται η συζήτηση και η αναζήτηση των μελλοντικών εκπροσώπων είναι ενδεικτική του κλίματος βαρεμάρας και απαξίωσης που κυριαρχεί και με την κρίση να επιμένει, να απειλεί και να φοβίζει.
Εδώ ο κόσμος καίγεται και ο προβληματισμός για τους επόμενους δημοτικούς και περιφερειακούς άρχοντες είναι σε επίπεδο της γνωστής κολοκυθιάς του παιχνιδιού των πολύ παιδικών μας χρόνων:
- Ποιος να είναι ο Δήμαρχος;
- Να είναι ο Παναγιώτης που είναι απόστρατος στρατηγός, μένει πλέον εδώ αφότου έφτιαξε το πατρικό του και έχει χρόνο για να ασχολείται
- Αλλά αυτός δεν ανέχεται τον αντίλογο και θέλει μόνο να διατάζει ξέρει
- Και ποιος να είναι;
- Να είναι ο Γιώργος που είναι ήδη Δήμαρχος και ξέρει τη δουλειά;
- Αλλά αυτός όχι μόνο δεν έκανε τίποτα αλλά και με αυτά που ασχολήθηκε τα έκανε μαντάρα κι από πάνω ακούστηκαν και αυτά για το φάγωμα των χρημάτων του αποχετευτικού δικτύου.
- Και ποιος να είναι;
- Να είναι ο Δημήτρης που είναι αγνός και αγρότης και δεν ξέρει από κομπίνες
- Ναι αλλά αυτός δεν ξέρει να μιλάει και δεν θα μπορεί να διεκδικεί για πάρτι μας λεφτά από τα Υπουργεία
- Και ποιος να είναι;
- Να είναι ο Μίλτος που έχει μεγάλο σόι και η γυναίκα του είναι από το άλλο μεγαλοχώρι. Είναι επιτυχημένος επιχειρηματίας και έχει λεφτά να βάλει και για την ομάδα.
- Τότε να αναλάβει την ομάδα! Στα άλλα είναι εντελώς άσχετος κι έχει τσακωθεί με τους μισούς συγχωριανούς του
- Και ποιος να είναι;
. . . . . . . . . . . .
Και δώστου όλη μέρα και όλη νύχτα οι ερωταποκρίσεις και οι αναζητήσεις να δίνουν και παίρνουν σε παρέες και κομματικά επιτελεία.
Κάθε ερωταπόκριση και ένα καρφί στο φέρετρο της ουσιαστικής πολιτικής αναζήτησης και της απλής λογικής.
Όσο για τα κομματικά επιτελεία είναι πιο σοβαρά από τις δικές μας καφενειακές αναζητήσεις; Μπα! Η διαφορά εδώ είναι ότι αντί για το φλιτζάνι της γειτόνισσας, επιστρατεύονται οι μέθοδοι των δημοσκοπήσεων και οι ίντριγκες της τοπικής μικροπολιτικής.
Το έργο είναι κλαυσίγελως και παίζεται με όσους ψηφοφόρους δημότες θέλουν να παίξουν. Κάθε δημότης και γνώμη διότι η κάθε γνώμη τώρα είναι ανέξοδη. Ο κάθε ψηφοφόρος σκέφτεται ότι "όλοι έτσι κι αλλιώς, είναι ίδιοι" και τελικά τα κριτήρια θα είναι κυρίως διαπροσωπικά ποιος ξέρει ποιόν και όχι άλλα, πολιτικών δεσμεύσεων και στόχων για παράδειγμα.
Για τα μεγάλα και σοβαρά κόμματα υπάρχει και η μέθοδος της ερώτησης των πολιτών με δημοσκόπηση. Ω της βλακείας το αχανές μέγεθος και ω! της ευκαιρίας για τους ειδικούς της δήθεν πολιτικής επικοινωνίας ("αμερικανιά" του κερατά!) να καρπωθούν μέρος των κρατικών χρημάτων (αυτών που έχουν ήδη πάρει τα κόμματα!).
Δηλαδή θα με ρωτήσει κάποιος τηλεφωνικά τι πιστεύω για τον Τάδε πολιτικό ή μη πρόσωπο; Τι περιμένει να του πω; Αφού ούτε εγώ αλλά ούτε και άλλος μας ξέρει τι πρόκειται να κάνει ο νέος Δήμαρχος ή το πως θα λειτουργεί ο νέος Δήμος!
Τα κριτήρια για την επιλογή των υποψηφίων Δημάρχων που μέχρι τώρα έχουν καταγραφεί είναι:
(1) το πολιτικό μέγεθος του συγκεκριμένου υποψηφίου και συνεπώς το βάθος της διαπλοκής του στον κομματικό μηχανισμό,
(2) το οικογενειακό όνομα και η οικογενειακή παράδοση του προσώπου,
(3) η γενική πολιτική στρατηγική του κόμματος και η βέλτιστη και σχετικά ανώδυνη (για όπου δεν αναμένεται νίκη) καταγραφή των κομματικών δυνάμεων στον συγκεκριμένο Δήμο ή Περιφέρεια,
(4) μια πρόβα, μια δοκιμή αναδιάταξης πολιτικών δυνάμεων και νέων πολιτικών συμμαχιών και
(5) ότι άλλο ήθελε προκύψει εκτός από τα θέματα της συγκεκριμένης τοπικής κοινωνίας.
Οι πρώτες ομιλίες των υποψηφίων είναι τόσο γενικές και τόσο βλακώδεις που μπορούν να εκφωνηθούν σε κάθε περιοχή και αυτό ακριβώς υπογραμμίζει την άγνοια τους -των υποψηφίων- για την δυναμική των τοπικών προβλημάτων ειδικά στο πλαίσιο των νέων Καλλικρατικών ρυθμίσεων.
Όσο για τους ολίγους που προσπαθούν να διαφοροποιηθούν, για τους εξ ευωνύμων ορμώμενους ομιλώ, που προσπαθούν να μιλήσουν για οράματα και θάματα μιας άλλης τοπικής κοινωνίας πολιτών, πολύ σύντομα θα μπουν κι αυτοί στην προκρούστεια κλίνη της αδιαφορίας των τοπικών κοινωνιών που θέλουν να ξεμπερδεύουν με μια ψήφο από την ευθύνη της μόνιμης πολιτικής εγρήγορσης και κινητοποίησης. Μάλλον θα στριμωχτούν σε κάποιο από τα ψηφοδέλτια "για να καταγραφεί και αυτή η άποψη".
Το δύσκολο στο περιβάλλον των νέων δομών που δημιούργησε ο νόμος Καλλικράτης είναι ότι οι Δήμοι και οι Περιφέρειες θα καλεστούν να διαχειριστούν εκ των πραγμάτων την μιζέρια του κεντρικού κράτους που δεν θα έχει να δώσει πόρους οπότε αυτοί, οι νέοι εκπρόσωποι των τοπικών κοινωνιών, θα μαζεύουν σαν σάκοι του μποξ τις οργισμένες και απελπισμένες αντιδράσεις των πολιτών. Με την προσπάθεια της προσωπικής ανάδειξης τους τις προσδοκίες της εκλογικής νίκης και τα χειροκροτήματα όλες αυτές οι ζοφερές σκέψεις ξεχνιούνται προς το παρόν αλλά με τις αρχές του 2011 και αυτοί και όλοι μας θα δούμε το μέγεθος του προβλήματος και θα τρομάξουμε
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση του Καλλικράτη απαιτεί την πολιτική ενεργοποίηση όλων των πολιτών διαφορετικά το τελικό αποτέλεσμα θα είναι ακόμα πιο θλιβερή πραγματικότητα. Η Κυβέρνηση ποντάρει στην συνεχιζόμενη κοινωνική αδράνεια των ζαλισμένων πολιτών και από ότι φαίνεται κερδίζει.
Για να χαλάσει το πάρτι της κεντρικής εξουσία και να λάμψουν "των Ελλήνων οι κοινότητες", πρέπει αμέσως, αντί να μιλάμε για τον πιο Δήμαρχο ή Περιφερειάρχη χρειαζόμαστε, να δούμε έστω και τώρα τι σόι λαό χρειαζόμαστε για να τους διαλέξει και να τους στηρίξει.
Διότι η ποιότητα ζωής μας θα εξαρτάται πράγματι από την μαγκιά και την καπατσοσύνη του νέου Δημάρχου: όχι όμως αυτού που θα τα καταφέρνει χωρίς εμάς και για λογαριασμό μας αλλά αυτού που θα μας μαθαίνει πως να προβάλλουμε όλο και πιο πολύ στο προσκήνιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου