Επιστροφή . . .

Γυρνάω έπειτα από καιρό. Σηκώνω τα ρολά και ανοίγω την πόρτα. Τρίζουν οι μεντεσέδες. Μπαίνω μέσα και μια μυρωδιά από καπνό και ανθρώπους με γεμίζει. 

Σκόνη παντού αλλά όλα στην θέση τους. Διότι τα πράγματα ξέρουν να περιμένουν. Οι άνθρωποι βιάζονται και ξεχνούν.

Μετράω τον χρόνο πλέον με αυτούς που πέθαναν. Μετρώ τις καρέκλες που έμειναν άδειες και ακούω τα σβησμένα κεριά πίσω μου να σωρεύονται.

Αυτός που ενέπνευσε τον Έρμο πια δεν υπάρχει πια. Αλλά μού είπε πως θέλει να διαβάζει όσα λέγονται στην αίθουσα. Μακάρι να γεμίσει και πάλι με φωνές και καπνούς. 

Καιρός για καθάρισμα και λάντζα. 

Καλό φθινόπωρο!