Στα εργοστάσια της περιοχής μας δουλεύουν Ερημοκαστραίοι ...

Η σχέση μας με τις βιομηχανικές επιχειρήσεις δεν είναι καλές.

Παρόλο που πολλοί συγχωριανοί μας δουλεύουν στα εργοστάσια της περιοχής, οι περισσότεροι αγνοούμε το τι γίνεται μέσα σε εκείνα τα κτίρια που καπνίζουν μερικές φορές.

Στην περιοχή της Θήβας είναι πολλά τα βιομηχανικά κουφάρια που κάποτε, στην δεκαετία '80 έσφυζαν από ζωή.

Νομίζω ότι είναι πιο πολλές οι αρνητικές απόψεις για την βιομηχανία πάρα θετικες: ρυπαίνει και καταστρέφει το περιβάλλον, εκμεταλλεύεται τους εργάτες, κερδίζει πάρα πολλά ο επιχειρηματίας καπιταλιστής.

Οι τοπικές αρχές, ευχαριστιούνται όταν λαμβάνουν χορηγίες ή εισπράτουν δημοτικά τέλη από τις επιχειρήσεις αλλά σπανίως τις προβάλλουν με θετικό τρόπο. Δεν κάνουν δε, καμμια κίνηση προσέλκυσης βιομηχανικών μονάδων στην περιοχή μας.

Ένα εργοστάσιο, απασχολεί κατοίκους από τους γειτονικούς οικισμούς αλλά αξιοποιεί και πολλές επιχειρήσεις (καταστήματα σιδηρικών κι εργαλείων, συνεργεία, εστιατόρια, κλπ.) της περιοχής.

Κι όταν, όπως συχνά συμβαίνει στο οικονομικό και κοινωνικό μας σύστημα, κάποιο εργοστάσιο κλείσει κι οι εργαζόμενοι βγουν με τα πανώ στον δρόμο, τότε όλοι μας τρέχουμε να συμπαρασταθούμε στον αγώνα τους για να μην κλείσει το εργοστάσιο. Διότι όλοι χάνουμε.

Δούλεψα πολλά χρόνια σε βιομηχανικές επιχειρήσεις στην ευρύτερη περιοχή μας ως διευθυντικό στέλεχος κι ως μηχανικός. Μού έκανε πάντα εντύπωση η απουσία κάθε ενδιαφέροντος από μέρους της κοινωνίας για τις συνθήκες εργασίας και την παραγωγική διαδικασία στην μονάδα που δούλεψα. Μας επισκέφτηκαν ελάχιστες φορές ο δήμαρχος ή ο τοπικός βουλευτής για να μάθουν τι κάνουμε, τι προβλήματα αντιμετωπίζουμε, το επιτυχίες είχαμε.

Ας μην αναφερθώ στους γραφειοκράτες συνδικαλιστές των εργατικών κέντρων και των κλασικών σωματείων που χαμπάρι δεν έχουν πάρει για το τι απασχολεί τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις αυτές.

Κατά τα αλλα, το "αντικαπιταλιστικό" κι αντι-επενδυτικό πνεύμα κυριαρχεί τελικώς. Κι ας θέλουμε τα παιδιά μας να σπουδάσουν μηχανικοί, χημικοί, οικονομολόγοι. Κι ας παραπονιόμαστε για την ανεργία.

Όλα τούτα τα σκέφτομαι με αφορμή δύο δημοσιεύματα στην "Καθημερινη" απο τον Φεβρουαριο για δύο επιχειρήσεις στην περιοχή μας: το "Αλουμίνιο" στον Άγιο Νικόλαο Στυρίου και τα "Ελληνικά καλώδια" στην Θήβα.

Όπως και το εργοστάσιο στην Θίσβη της "Σωληνουργίας Κορίνθου", οι επιχειρήσεις αυτές έχουν ξεχωρίσει θετικώς σε διεθνές επίπεδο. Διαθέτουν σύγχρονες τεχνολογικώς γραμμές παραγωγής κι οι εργαζόμενοι είναι εκπαιδευμένοι. Για αυτό καταφέρνουν να κερδίζουν τέτοια συμβόλαια.

Μπράβο στις επιχειρήσεις, στις διοικήσεις και βεβαίως στους εργαζόμενους, στα δικά μας παιδιά!

Το εργοστάσιο της εταιρείας "Σωληνουργεία Κορινθου", είναι στην περιοχή της Δομβραινας Θίσβης (Κακόσι).

Όταν ήταν να φτιαχτεί, υπήρξαν πολλές αντιδράσεις οικολογικού και πολιτικού χαρακτήρα. Τώρα, οι Δομβραινέοι κυρίως, βλέπουν το κεφαλοχώρι τους να ζωντανεύει και χαίρονται.

Η επιχείρηση "Σωληνουργεία Κορινθου", ανήκει στον βιομηχανικό όμιλο Στασινόπουλου. Ο όμιλος αυτός διαθέτει στην Βοιωτία τα εργοστάσια "Ελληνικά Καλωδια", "Ελβαλ" και "Χαλκορ" στα Οινόφυτα.

Σε όλα αυτά τα εργοστάσια δούλεψαν και δουλεύουν δικοί μας άνθρωποι, Ερημοκαστραίοι. Κι οι άνθρωποι αυτοί συμμετέχουν στις μεγάλες τεχνικές επιτυχίες των επιχειρήσεων αυτών.

Κι όμως, οι δημαρχοι κι οι πολιτευτές της περιοχής αγνοούν όλα τούτα. Δεν ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για τον τρόπο δουλειάς και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν η διοίκηση κι οι εργαζόμενοι.

Πρόσφατα η "Σωληνουργεία Κορινθου" είχε μια μεγάλη εμπορική επιτυχία που κι αυτή πέρασε απαρατήρητη.