Ο ρόλος τους είναι συνεπώς σημαντικός για όλους μας ασχέτως του εάν τους ψηφίσαμε ή όχι και ως τέτοιος κρίνεται. Δεν πρέπει παρόλα αυτά να ξεχνάμε ότι η ύπαρξη τους στα έδρανα του Κοινοβουλίου περνά σχεδόν αποκλειστικά από την κομματική κρησάρα. Αυτοί τουλάχιστον φαίνεται ότι δεν το ξεχνούν.
Ο Μετσοβίτης πολιτικός Αβέρωφ είχε διατυπώσει με γλαφυρό τρόπο την πραγματικότητα αυτή με την βουκολική φράση "όποιος φεύγει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος", αποδίδοντας τον ρόλο προβάτου στον κάθε βουλευτή. Απ’ όσα γνωρίζω κανείς δεν του έφερε ποτέ αντίρρηση, δηλώνοντας με τον τρόπο αυτό την συμφωνία του για τον χαρακτηρισμό που αποδόθηκε.
Εάν σκεφτούμε ότι οι εκπρόσωποι είναι γενικώς οι καλύτεροι από τους ψηφοφόρους τους, τότε η εικόνα που βλέπουμε σήμερα δεν μας επιτρέπει αισιοδοξία: πρόβατα ψηφοφόροι διαλέγουν λίγο καλύτερα πρόβατα ως αντιπροσώπους!
Τα πολιτικά κόμματα στην χώρα μας, έχουν αποκτήσει με τον καιρό κοινά σημεία. Είναι σχεδόν ίδιες οι διαδικασίες που ακολουθούν και παρόμοια η κομματική τους συγκρότηση. Η εσωκομματική προσφώνηση ίσως αλλάζει αλλά αυτό είναι σχετικά ασήμαντο.
Υπάρχει μια κομματική ζωή που βιώνουν τα οργανωμένα μέλη των κομμάτων και πιο πολύ τα ενεργά κομματικά μέλη, που για αυτούς είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα με συγκρούσεις προσώπων και ομάδων, με ανταλλαγή εσωκομματικών στρατοπέδων, με απρεπείς χαρακτηρισμούς και βρισιές και όλα αυτά με την κάλυψη ιδεολογικών θέσεων που φαίνονται κατά καιρούς σε φυλλάδια και ιστοσελίδες.
Εμείς, που είμαστε στην απέξω, χαμπάρι δεν παίρνουμε για όλα αυτά και δηλώνουμε ότι δεν μας ενδιαφέρουν, δεν είναι δουλειά μας. Εμείς περιοριζόμαστε σε ότι φτάνει στα αυτιά μας από τα ΜΜΕ και τις κουβέντες στο καφενείο και που είναι αυτό που λέμε η άποψη του ενός ή του άλλου κόμματος. Οι διαφοροποιήσεις υπουργών και κομματικών στελεχών φτάνουν σε εμάς μέσω του σχολιασμού των δημοσιογράφων αλλά και πάλι στις περισσότερες φορές δεν βλέπουμε σημαντική διαφορά και συνεχίζουμε τον δρόμο μας.
Τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, το χαρακτηριστικό της ενιαίας έκφρασης προς τα έξω, προς τους άλλους πολίτες, το είχε μόνο το ΚΚΕ. Με τον όρο "δημοκρατικός συγκεντρωτισμός" χαρακτηριζόταν στο κόμμα αυτό, αυτή η διαφορά ανάμεσα στην ανοικτή εσωκομματική επικοινωνία (είπαμε, θεωρητικά, διότι στην πράξη μπορούσες να διαφωνήσεις εφόσον το επέτρεπε η καθοδήγηση κι εάν επέμενες τότε έφευγες, με συνοπτικές διαδικασίες, από το μαντρί) και της μονολιθικής, "μπετονένιας" στάσης προς τους υπόλοιπους πολίτες. Το κομμουνιστικό κόμμα είχε και έχει την άποψη ότι η ύπαρξη και η δράση του στο καπιταλιστικό σύστημα είναι ημιπαράνομη και συνεπώς η στοιχειώδης συνωμοτικότητα επιβάλλει αυτή την στάση.
Η κατάσταση αυτή δημιούργησε ουκ ολίγα εσωκομματικά θύματα και με την κυριολεξία του όρου αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Πάντως υπήρχε μια ατμόσφαιρα εκλεκτού για τα μέλη-μύστες της κομματικής ζωής και μια αίσθηση φωτισμένου πρωτοπόρου ήταν επόμενο να χαρακτηρίζει τους κομμουνιστές: ήξεραν αυτοί (το Κόμμα) μόνον την απόλυτη αλήθεια για κάθε τι!
Ο τρόπος που είναι οργανωμένο το ΚΚΕ, επειδή αποδείχθηκε εξαιρετικά αποτελεσματικός για την κομματική επιβίωση, μπόλιασε και τα άλλα κόμματα, αυτά που ανήκουν στο σύστημα και που ασκούν εκ περιτροπής την κυβερνητική εξουσία όλα αυτά τα χρόνια. Όλα έχουν Κεντρικές Επιτροπές, κάνουν διαγραφές αντιφρονούντων, έχουν Οργανώσεις και κάνουν Συνέδρια. Στα κόμματα εξουσίας όμως, όλα όμως έχουν ένα χαρακτήρα ιμιτασιόν και πολύ θόρυβο και βαβούρα όπως αυτός που ανέδειξε πρόσφατα τον Γραμματέα της Νέας Δημοκρατίας
Το ΚΚΕ όμως είναι ένα μικρό σχετικά πολιτικό κόμμα χωρίς προοπτική άσκησης της εξουσίας –προς το παρόν- αλλά με τσαγανό και μπορεί η φασαρία που κάνει είναι πιο μεγάλη από το πραγματικό του πολιτικό μπόι. Είναι σήμερα το μακροβιότερο πολιτικό κόμμα στην χώρα μας και η ιστορία του έχει και φωτεινές αλλά και σκοτεινές σελίδες και σε κάθε περίπτωση δεν περνά απαρατήρητο.
Οπωσδήποτε έχει πολύ ευαίσθητους καταγραφείς της λαϊκής δυσαρέσκειας και φροντίζει να την αξιοποιεί.
Η στάση των κομμάτων εξουσίας προς το ΚΚΕ διαχρονικά, είναι ένδειξη της πραγματικής τους πολιτικής δύναμης. Μάλλον του τρόπου που οι ίδιοι αντιλαμβάνονται την πολιτική ισχύ τους σε σχέση με την αποδοχή τους από τους πολίτες και όχι την τρέχουσα ισχύ που έχουν λόγω της άσκησης της εξουσίας και της χρήσης των μηχανισμών της για όφελός τους. Το βέβαιο είναι ότι κάθε φορά που οι κυβερνώντες και εξουσιάζοντες βρίσκονταν σε δύσκολη θέση διότι οι πολιτικές τους αποφάσεις δεν περνούσαν στην συνείδηση του κόσμου, τα έβαζαν με το ΚΚΕ.
Οι πρόσφατες δηλώσεις μιας τεράστιας κοιλιάς με το πρόσωπο του Πάγκαλου έδωσαν (επικοινωνιακά) ισχυρή ώθηση στην εικόνα του ΚΚΕ αλλά αποκάλυψαν ταυτόχρονα το τεράστιο κενό στην τεκμηρίωση της Κυβερνητικής πολιτικής.
Αυτό που βλέπουμε όλοι μας όλη αυτή την περίοδο με την παντελή απουσία των βουλευτών από τα καφενεία και την πολιτική ζωή στις πόλεις και στα χωριά μας, ο ογκώδης Πάγκαλος το υπογράμμισε: Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αλλά και πολλοί υπουργοί (χθες ο Ρέππας) δεν πιστεύουν στην πολιτική της Κυβέρνησης και είναι λόγοι βιοπορισμού (ναι σε δύσκολους καιρούς σαν κι αυτούς ας μην υποτιμάται παρακαλώ η διάσταση αυτή) και πολιτικής επιβίωσης που τους ωθούν στην υπερψήφιση των σχετικών νομοθετημάτων.
Φαίνεται ακόμα ότι είναι ανασφαλείς, αισθάνονται ότι δεν ελέγχουν πλέον τον κόσμο τους αφού γίνεται πιο δύσκολη η εφαρμογή παραδοσιακών μεθόδων νεποτισμού και μη έχοντας το πολιτικό βάρος να ενημερώσουν σχετικώς τους ψηφοφόρους τους και να διαλύσουν τις ακόμα υπάρχουσες προσδοκίες για κάποιο διορισμό, αφού γκρινιάξουν λίγο επιδεικνύουν την σιωπή των αμνών όταν έρθει η ώρα της ψηφοφορίας.
Το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε ως κόμμα να έχει σχέδιο για το ξεπέρασμα της κρίσης και για την ανάπτυξη της χώρας. Τα στελέχη του έπρεπε να έχουν και θετική άποψη για τα όσα πράττει η Κυβέρνησή τους και με πολιτικά επιχειρήματα να αντιμετωπίζουν τους ακτιβισμούς του ΚΚΕ.
Ο πολιτικός σχεδιασμός τους –εάν υπάρχει τέτοιος που προσωπικά αμφιβάλλω- είναι "αποκαλύπτω σκάνδαλα της ΝΔ (σαν το χθεσινό και κωμικοτραγικό δείγμα ευνοιοκρατίας και βολέματος ημετέρων της εταιρείας ΑΓΡΟΓΗ) για να τους έχω στη γωνία" και "προκαλώ την Αριστερά (σε αυτό τους πρόλαβε ήδη ο ΛΑΟΣπρόβλητος Άδωνις) για να την κρατώ στην γωνία και να δημιουργώ αίσθηση αντικειμενικότητας και ισορροπίας".
Δεν είμαι ΠΑΣΟΚα για να με ενδιαφέρει το τι κάνει το ΠΑΣΟΚ με την επικοινωνιακή στρατηγική τους και την ιδεολογική του ταυτότητα αλλά με ανησυχεί που ως χώρα είμαστε δεμένοι σε μεγάλο καράβι και μας δέρνουν τα αφρισμένα απόνερα του ενώ η λογική στην παρουσίαση των πολιτικών επιχειρημάτων χάνεται σταδιακά και αντικαθίσταται από κινήσεις παλαιστών σούμο.
Δεν είμαι ΠΑΣΟΚα για να με ενδιαφέρει ο τσακωμός στο έσω ΠΑΣΟΚ αλλά με ανησυχεί η θρασεία άποψη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης για την κομματική πειθαρχία η οποία πρέπει να επιδειχθεί κατά την ψηφοφορία του νομοσχεδίου για την ρύθμιση των ασφαλιστικών και εργασιακών θεμάτων.
Νομίζω ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αντιληφθούν το πόσο επισφαλής γίνεται η θέση τους στην συνείδηση των ψηφοφόρων τους εάν ψηφίσουν θετικά το Ασφαλιστικό νομοσχέδιο!
Στο κάτω κάτω, η προτροπή για την μετατροπή των εκλεγμένων αντιπροσώπων σε υπάκουα πρόβατα και η εκφορά αυτής της απειλής από τον υπερτραφή Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, είναι θέμα αλλοίωσης της έννοιας της δημοκρατικής εκπροσώπησης και δεν είναι μόνο εσωκομματικό θέμα του κυβερνητικού κόμματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου