Ο Ιούλιος είναι ο μήνας των επετείων των μεγάλων γεγονότων.
Στις 14 Ιουλίου 1789 ξεκίνησε η Γαλλική Επανάσταση ενώ στην Ελλάδα στις 15 Ιουλίου 1965 ξεκινούσε η Αποστασία των βουλευτών της τότε κεντρώας Ένωσης Κέντρου με πρώτο και καλύτερο τον Μητσοτάκη.
Στις 4 Ιουλίου 1776 οι άποικοι στην Αμερική, ξεκίνησαν τον χορό των προοδευτικών επαναστάσεων αλλά οι Αμερικάνοι δεν ξέφυγαν από την θρησκοληψία και τον ρατσισμό.
Οι ΗΠΑ είναι μια μεγάλη χώρα με κάθε μέτρο. Μεγάλη στο μεγαλείο της αλλά μεγάλη και στην βλακεία. Οι στενόμυαλοι και οι φανατικοί εκεί, δεν έλειψαν ποτέ και αρκεί να θυμηθούμε τους ρατσιστές της Κου Κλουξ Κλαν αλλά και τους πρόσφατους δύο Μπους αλλά και τον Ρέιγκαν. Η οικονομική ισχύς, η επιστημονική ανάπτυξη πάνε χέρι χέρι με τις πιο καθυστερημένες αντιλήψεις.
Έχουν κι εκεί ιεροκήρυκες σαν τον δικό μας τον Άνθιμο (τον επίσκοπο Θεσσαλονίκης) αλλά και εισαγγελείς, σαν τους δικούς μας, που μεριμνούν για τα άγια των αγίων της θρησκόληπτης Αμερικής.
Το Τενεσί είναι μια πολιτεία (δηλαδή ένα μικρό κράτος) των ΗΠΑ κάπου στα ανατολικά, προς τον Ατλαντικό. Έχει έκταση λίγο πιο μικρή από την Ελλάδα και πληθυσμό περίπου 6,5 εκατομμύρια κατοίκους.
Στο Τενεσί λοιπόν, τον 1925 ψηφίστηκε ένας νόμος που απαγόρευε ρητά στους καθηγητές να διδάσκουν την θεωρία της εξέλιξης του ανθρώπου ειδικά (την καταγωγή του ανθρώπου δηλαδή ως πρωτεύοντος θηλαστικού με τον μηχανισμό της εξελικτικής φυσικής επιλογής από κατώτερες ζωικές μορφές), διότι έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με τα αναφερόμενα στην Βίβλο.
Ο καθηγητής Λυκείου Τζων Σκοπς, θεώρησε λογικό να αγνοήσει το νόμο αυτό, μίλησε στους μαθητές του για την άποψη του Δαρβίνου, κι επειδή δεν έλειψαν ποτέ οι καλοθελητές, καταγγέλθηκε και οδηγήθηκε στο δικαστήριο.
Στις 10 Ιουλίου 1925, άρχισε στην πόλη Ντέιτον η δίκη του καθηγητή. Η απόφαση ήταν στο τέλος καταδικαστική για τον καθηγητή (δεν είχε χάπι-εντ το έργο) και η δίκη αυτή έμεινε στην ιστορία ως η Δίκη των Πιθήκων! Νομίζω ότι με τον όρο αυτό η ιστορία χαρακτήρισε το πνευματικό επίπεδο εκείνων που έστειλαν τον καθηγητή στο δικαστήριο αδικώντας εν μέρει τους πιθήκους.
Οι άνθρωποι της θρησκείας, της κάθε θρησκείας, όταν αποδεχθούν με απόλυτο τρόπο τα δόγματα και τα αναφερόμενα στα ιερά βιβλία και στην προφορική παράδοση της εκκλησίας, φυλακίζουν το μυαλό τους στην θρησκοληψία και είναι έτοιμοι να οδηγήσουν τους άλλους, τους αντιφρονούντες στην ιερά εξέταση και στις ποινές της που μόνο μορφή αλλάζει: στον Μεσαίωνα ήταν η φωτιά και τα βασανιστήρια, στον σύγχρονο κόσμο τα δικαστήρια και η τρομοκρατία δια του άμβωνας. Θυμηθείτε τον αφορισμό του "Ο Χρηστός ξανασταυρώνεται" του Νίκου Καζαντζάκη ή το κάψιμο του βιβλίου του Μ. Ανδρουλάκη στην Θεσσαλονίκη από "αγανακτισμένους Χριστιανούς" πριν λίγα χρόνια.
Ο φανατισμός έχει τέτοια δύναμη που αφανίζει τα νοήματα της αγάπης προς τον πλησίον. Ή μάλλον μεταφράζεται σε "αγάπη προς τον πλησίον που συμφωνεί με τον αρχιερέα μου"!
Δυστυχώς όμως, η στενοκεφαλιά και ο φανατισμός δεν υπάρχει μόνο στα δεξιά της πολιτικής και της ιδεολογίας (θρησκεία) αλλά εκδηλώνεται με το ίδιο πείσμα και προς τα αριστερά της.
Εκείνη πάνω κάτω την περίοδο που στο Τενεσί ο καθηγητής δικαζόταν, σε κάποια κομματική οργάνωση του ΚΚΕ (εικάζεται οτι επρόκειτο για εκείνην της Θήβας) τα μέλη της αποφάσιζαν κατά πλειοψηφία ότι δεν υπάρχει Θεός. Μπορεί η αναφορά αυτή να είναι ανεκδοτολογικού χαρακτήρα, αλλά η επόμενη είναι επιβεβαιωμένη και επίσημη και αρκετά σοβαρή.
Στην δεκαετία 1930 – 1940, στην τότε Σοβιετική Ένωση των Δικών και του (φυσικού) αφανισμού των αγροτών δια της βίαιης κολεκτιβοποιήσεως της αγροτικής οικονομίας, ένας αγρονόμος ο Τ. Λισένκο, θα γινόταν το αστέρι της αγροτικής πολιτικής της χώρας. Οι απλοϊκές και μη επιστημονικά τεκμηριωμένες βιολογικές θεωρίες του για την διατήρηση των επίκτητων ιδιοτήτων των οργανισμών και την μεταφορά των χαρακτηριστικών αυτών στις επόμενες γενιές, ενθουσίασε τον Στάλιν διότι έδινε επιχείρημα στην θεωρία για την δημιουργία του νέου σοσιαλιστικού ανθρώπου. Ο Λισένκο, βρέθηκε στην κορυφή της κομματικής και πολιτικής εξουσίας και ανέλαβε την αποστολή να εφαρμόσει τις δοξασίες του στην αγροτική οικονομία της Σοβιετικής Ένωσης με την επακόλουθη πρακτική χρεοκοπία τους, θεωριών και οικονομίας.
Εν μέσω του καίοντας Ιουλίου οι ιστορίες αυτές προκαταλήψεων και φανατισμού ας μας κρατούν σε εγρήγορση για την βλακεία που την βλέπω γύρω μου να μεγαλώνει και που απειλεί να μας αφανίσει.
Ας θυμόμαστε τον Μπρεχτ που σε κάποια από τις ιστορίες του κ. Κόϋνερ έλεγε πως πρέπει να πολεμάμε και να εξολοθρεύουμε την βλακεία γιατί απειλεί να μας κάνει όλους βλάκες!
ΥΓ: να που η θρησκευτική βλακεία στην χώρα του Λισένκο πέρασε στην αντεπίθεση!
ΥΓ: να που η θρησκευτική βλακεία στην χώρα του Λισένκο πέρασε στην αντεπίθεση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου