Τα πράγματα αλλάζουν πολύ πιο γρήγορα μερικές φορές στο παγκόσμιο χωριό μας. Οι πολιτικές προβλέψεις και οι εκτιμήσεις περί το μέλλον διαψεύδονται τάχιστα. Κατανοητό. Αλλά τότε πρέπει να αλλάζει τάχιστα και η συνολική στάση των πολιτικών μας και η ενημέρωσή του πολίτη πρέπει να είναι άμεση και πλήρης.
Τον Νοέμβρη 2009 ψηφίστηκε καινούργια κυβέρνηση ή μάλλον, μεταβιβάστηκε η κυβερνητική διαχείριση στην καινούργια. Εκείνη την περίοδο όλοι μας είχαμε προσδοκίες από τους νέους κυβερνήτες και αυτοί δήλωσαν με παρρησία ότι δεν περιμένουν ανοχή από τους απογοητευμένους πολίτες. Έχουν γνώση και σχέδιο.
Παρέλαβαν τα Υπουργεία, έκαναν χαμογελαστοί δηλώσεις, σήκωσαν τα μανίκια και ρίχτηκαν στην δουλειά. Ξαναδήλωσαν ότι ξέρουν που μας πάνε
Πολύ καλά είπαμε αλλά όσο νάναι είχαμε μιαν ανησυχία.
Και μετά ήρθε η κρίση στην χώρα μας. Αυτή που ξεκίνησε από τις ανεπτυγμένες οικονομίες και ταξίδευε προς τα μέρη μας. Δηλαδή για να είμαστε ειλικρινείς, μας προέκυψε η συνειδητοποίηση της οικονομικής κρίσης που ακόμα δεν την έχουμε νοιώσει –σύμφωνα με τα όσα λένε οι ειδικοί, τα παιχνίδια των υπερκρατικών κερδοσκόπων και οι πατερναλιστικές συμβουλές των Ευρωπαίων Εταίρων.
Τότε ο υπουργός Οικονομικών μας απεκάλυψε ότι το καράβι που ταξιδεύουμε δεν είναι το ΑΓΩΝΙΑ 937 του Σεφέρη αλλά ο Τιτανικός και ψάχνοντας βλέπουμε ότι τα σωσίβια δεν φτάνουν. Τότε μας προέκυψαν οι συστάσεις του άχρωμου Όλι Ρεν για εγκράτεια και προσαρμογή. Οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι ντύθηκαν άχρωμοι Ευρωπαίοι πατριώτες –ήταν και Απόκριες- οι εφημερίδες ξεσπάθωσαν, άλλοι μίλησαν για μποϋκοτάζ αγορών στα γερμανικά προϊόντα και τότε οι Γερμανοί, μόλις άκουσαν για πολεμικές αποζημιώσεις θυμήθηκαν το κατέβασμα της σημαίας τους στην Ακρόπολη τον Μάιο του 1941 και ζήτησαν να πλακώσουν τον Γλέζο στον ξύλο.
Προσωπικά είμαι βέβαιος ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση –όπως και κάθε κυβέρνηση του σημερινού πολιτικού συστήματος- ενδιαφέρεται μόνο για την επανεκλογή της, την διατήρησή της στην εξουσία.
Βλέποντας τα χάλια της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο Πρωθυπουργός βεβαιώνεται για την παραμονή του στην εξουσία για τα επόμενα χρόνια κι έτσι δεν αισθάνεται καμία ανάγκη να απολογηθεί για την ριζική αλλαγή προεκλογικών διακηρύξεων.
Κανονικά, επειδή οι πολίτες ψήφισαν την σημερινή κυβέρνηση έχοντας λάβει άλλες υποσχέσεις και δεσμεύσεις κι εφόσον οι κυβερνώντες διαπιστώνουν ότι είναι άλλα τα δεδομένα, θα έπρεπε κανονικά, λέω, να επανέλθουν και να μας ενημερώσουν και να μας ξαναρωτήσουν για το αν συμφωνούμε με το Πλάνο Β –τρομάρα τους!
Αντί για εξεταστικές επιτροπές κουκουλώματος και εκτόνωσης λαϊκής γκρίνιας, θα έπρεπε να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι, οι πρώην και νυν κυβερνήτες και να μας δώσουν όλη την εικόνα (την λογιστική εικόνα) το πώς φτάσαμε ως εδώ και να απολογηθούν για την καταστρεπτική διαχείριση που έκανα όλοι τους στα ασφαλιστικά ταμεία, στα νοσοκομεία, στα δημόσια έργα, στους εξοπλισμούς και να μας πουν τι πρόκειται να διορθωθεί και ποιος θα χάσει αφού κάποιοι θα πρέπει να βγάλουν επιτέλους το δάκτυλο από το πιθάρι με το μέλι του κρατικού χρήματος.
Στην δημοκρατία μας όμως όλα αυτά κρίνονται περιττά, ο λαός ποτέ δεν ξέρει, ο λαός είναι κοπάδι πρόβατα που ακούει τον τσοπάνο και αφήνεται στα χέρια του για το άρμεγμα και το σφάξιμο. Η εξουσία των πολιτών, σταματάει το βράδυ των εκλογών και για αυτό έχουμε γεμίσει θυμωμένους κοψοχέρηδες που ο εκδικητικός τσαμπουκάς σταματάει προεκλογικά.
Ακόμα και η άρνηση σήμερα μπορεί, δυστυχώς, να είναι θετική πολιτική θέση.
Κι αν ρωτήσεις τους πολιτικούς εκπροσώπους για το πώς φτάσαμε ως εδώ ανάλογα με τον βαθμό του κυνισμού τους θα σου πουν ότι ο λαός φταίει που μας εκλέγει, που μας πιέζει να του διορίσουμε τα παιδιά του στο Δημόσιο, που μας δίνει ψεύτικα στοιχεία καλλιεργειών για να παίρνει τις επιδοτήσεις.
Έτσι, το έλλειμμα εμπιστοσύνης λαού και κυβερνώντων που δείχνει πανεπιστημιακή έρευνα ζει και βασιλεύει και κανείς δεν ξέρει πως θα σπάσει ο φαύλος κύκλος της καταστροφής και να ανοίξει ένας καινούργιος της ανάπτυξης: δεν εμπιστεύομαι τις κρατικές υπηρεσίες γιατί είναι ανεπαρκείς και όταν με πιάσουν να παρανομώ θα τα βρω μαζί τους, με τους υπαλλήλους τους, έτσι ώστε τελικά να ωφεληθούμε αμφότεροι.
Ο λαός πρέπει να μην ξέρει τι πραγματικά συμβαίνει, γιατί τότε θα απαιτήσει άλλη εκπροσώπηση και αυτό θα είναι πραγματικά το τέλος του πολιτικού συστήματος. Καλύτερα η αχλύ των θεωριών συνωμοσίας και των σκοτεινών κύκλων.
Προσοχή! Η γνώση όλων αυτών των πραγματικών δεδομένων, θα είναι το τέλος όχι της Δημοκρατίας, αλλά του συστήματος νομής της εξουσίας έτσι όπως διαμορφώθηκε μετά την Μεταπολίτευση.
Αν, λέω, αν γινόταν αυτό, τότε όχι μόνο το Αζερμπαϊτζάν θα εποικιζόταν από πρώην υπουργούς, όπως ο Μαντέλης του ΠΑΣΟΚ, αλλά ένα νέο ρεύμα Ελληνισμού θα είχαμε σε όλη την Υφήλιο. Αλλά αυτή την φορά θα ήταν ένας Ελληνισμός της ρεμούλας, τέως πολιτικών προσώπων - συμβόλων μια εποχής που αρνείται ακόμα να θάψει τον εαυτό της!
Ένας Ελληνισμός τραβεστί ηρώων και ενδόξου παρελθόντος.
Έτσι, ανακοινώθηκαν τα οικονομικά μέτρα και όλα βαίνουν όπως το πλάνο.
Η κυβέρνηση θα μαζέψει λεφτά από τους πιο εύκολους στόχους (μισθωτοί και συνταξιούχοι) χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να απολογηθεί για την ριζική αλλαγή εγκατάλειψη των προεκλογικών δεσμεύσεων. Οι πολίτες είναι μουδιασμένοι διότι δεν έχουν εναλλακτική πρόταση εξουσίας και διαμαρτύρονται, κυρίως οι εργαζόμενοι του δημοσίου τομέα. Θα γίνουν διαδηλώσεις, θα εισπνεύσουμε δακρυγόνα, ο Χρυσοχοίδης θα ζητήσεις μερικώς συγγνώμη για περιφερειακά έκτροπα και τον ξυλοδαρμό του Γλέζου.
Αλλά οι διαμαρτυρίες από μόνες τους, δυστυχώς, δεν οδηγούν σε ριζοσπαστικοποίηση όπως θέλει η Αριστερά διότι δεν υπάρχει πλαίσιο να υποδεχθεί αυτή την ριζοσπαστικοποίηση και να την μεταφράσει σε αλλαγή πολιτικού σκηνικού.
Διότι πρόταση δεν είναι ούτε το χάιδεμα των ώτων των κυβερνώντων ούτε η επιστροφή σε ένα παρελθόν που πλήγωσε τις ουτοπίες της επανάστασης.
Όταν ο λαός δεν βλέπει διέξοδο εξουσίας, τότε μετά το κύμα των διαμαρτυριών ο λαός λουφάζει και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο. Αυτό περιμένει η εξουσία χαιρέκακα.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου