Ηττα

Όταν ξανάγραψα για το παράνομο λιμάνι της Νούσας επρόκειτο να συνεδριάσει το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ). Η τελευταία παράγραφος του κειμένου ήταν μία παρότρυνση να είναι πολλοί εκεί οι παρόντες, που θα απαιτήσουν την μη αλλαγή της πολλάκις ληφθείσας απόφασης για την ανάγκη να επανέλθει το λιμάνι στην αρχική του μορφή.

Τελικά η απόφαση του ΚΑΣ ήταν διαφορετική και σύντομο ιστορικό μπορείτε να διαβάσετε εδώ .

Το κείμενο αυτό, της Κίνησης Πολιτών Θίσβης, είναι μια παράθεση διαπιστώσεων που αντικειμενικά προκαλούν θλίψη σε κάθε σκεπτόμενο. Διότι, πρωτίστως αποκαλύπτει, η παράθεση αυτή των γεγονότων, ότι η επίσημη πολιτεία και οι επιστημονικοί φορείς της δεν σκέπτονται πάντα «αντικειμενικά» αλλά υπόκεινται κι εκείνοι στις επιρροές ισχυρών οικονομικών και άλλων παραγόντων.

Καλό είναι να το θυμόμαστε αυτό όσες φορές ακούμε το «αφήστε τους ειδικούς –ή τους τεχνοκράτες, που είναι στη μόδα- να κάνουν την δουλειά τους». Δεν θα είναι πάντα για το καλό μας.

Θέλω όμως να σχολιάσω δύο σημεία. Να υπογραμμίσω δύο απουσίες που είπαν πολλά.

Η πρώτη αφορά το σύνολο των πολιτικών αντιπροσώπων του νομού Βοιωτίας στην Βουλή.  Όχι μόνο την ημέρα της συγκεκριμένης συνεδρίασης αλλά και όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα σχεδόν επιδεικτικά απουσίασαν από την συζήτηση διεκδίκηση. Ο ρόλος τους δεν είναι μόνο να διεκδικούν για λογαριασμό μας αλλά να μας συμβουλέψουν εάν κάποια διεκδίκησή μας είναι λάθος. Βουλευτής άλλωστε είναι ο σκεπτόμενος εκπρόσωπος, ο βουλευόμενος.  

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι πολιτικοί μας αντιπρόσωποι «κάνουν την πάπια» για πρόβλημα του τόπου. Στηρίζονται στην γενική αβελτηρία των ημερών, όπως φαίνεται και από τους πολίτες.

Διότι, η δεύτερη απουσία όμως, η πιο ηχηρή κατά την γνώμη μου, είναι η απουσία των πολιτών των δημοτικών διαμερισμάτων της περιοχής. Οι φίλοι από την Κίνηση Πολιτών Θίσβης σχολιάζουν αρνητικά τους ελάχιστους «μηδίσαντες» για κάποια ανταλλάγματα ίσως ή από φόβο σε απειλές αλλά αυτό κατά κάποιο τρόπο ήταν αναμενόμενο. Το ίδιο και η μεταφορά «κατοίκων» της περιοχής και μερικών εργαζομένων που ισχυρίστηκαν ότι πρέπει το ΚΑΣ να προχωρήσει στη νομιμοποίηση του εγκλήματος. Ανάμεσα τους και ο γνωστός γιατρός Καμούτσης.

Οι άλλοι όμως, οι συμπολίτες μου, αυτοί που περιδιαβαίνουν με επιμέλεια την αγωνιστική μπλογκόσφαιρα; Οι γυναίκες που εύκολα μισθώνουν λεωφορεία και πάνε στην Αθήνα για θέατρο και καφέ; Οι αγρότες μας που κλείνουν τους δρόμους;

Ίσως δεν άκουσαν και δεν κατάλαβαν τίποτα, οπότε όσοι συντόνισαν την διαμαρτυρία θα πρέπει στο μέλλον, εκτός από τις αγαθές τους προθέσεις να προσέξουν την μεθόδευση της επικοινωνίας τους.  

Κρίνοντας όμως απ’ αυτά που άκουσα, νομίζω ότι απλώς αδιαφόρησαν. Ένα «ε και; τι έγινε;» και ξοφλήσαμε.

Ανησυχώ, διότι με τέτοια χαλίκια αδιαφορίας κτίζουμε τα τείχη που μας αποκλείουν από τις καλές εξελίξεις για την περιοχή μας.  Αδιαφορώντας για τέτοια γεγονότα, κάνουμε τον μικρό διχασμό στις κοινωνίες μας, που σκόπιμα καλλιέργησαν και παρουσίασαν εκείνοι που απεργάζονταν τα χειρότερα για το τόπο, να φαίνεται μεγάλος. Νομιμοποιούμε την κακομοιριά, την δειλία και την ανηθικότητα ορισμένων από εμάς και δεν τους βοηθάμε να γίνουν καλύτεροι. 

Διότι εάν εκείνη την ημέρα έξω από τον χώρο που συνεδρίαζε το ΚΑΣ ήταν πολλοί οι καλώς ενδιαφερόμενοι, ούτε και οι λίγοι θα τολμούσαν να ψελλίσουν τα «εγώ εκεί μεγάλωσα και δεν άκουσα ποτέ για αρχαίο λιμάνι» και τα «εγώ τη δουλειά μου στο εργοστάσιο θέλω οπότε για ποιο αρχαίο λιμάνι μιλάτε».

Εάν αύριο όπως και στην περίπτωση του αρχαίου λιμανιού της Νούσας, μας παρουσιάσουν ως αναγκαίο και ζωτικό για την περιοχή μας έργο κάποιο που καταστρέφει «ελάχιστα» την Κοιλάδα των Μουσών ή «ρυπαίνει ελάχιστα» τον Περμησσό, θα κωφεύσουμε και πάλι;

Η Βοιωτία, για να σωθεί από την χωρίς όρια και όρους επέλαση ρυπογόνων βιομηχανιών πρέπει όσο είναι καιρός να ορθώσει τείχη πολιτισμού κα γνώσης και μιας άλλη στάσης των κατοίκων απέναντι στα θέματα κατάπτωσης αξιών. Η προστασία του πολιτισμού, της παράδοσης, του φυσικού περιβάλλοντος είναι τέτοιες αξίες.

Θυμάμαι σε κάποιο μάθημα στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου, άκουσα την ιστορία για τον Οδυσσέα Ανδρούτσο στην πολιορκία της Ακρόπολης των Αθηνών. Βλέπει από κάτω, τους πολιορκημένους Τούρκους να γκρεμίζουν τις αρχαίες κολόνες του Παρθενώνα κι απόρησε:

- Γιατί μπρε οι μπουνταλάδες το κάνουν αυτό;

Όταν του είπαν πως το κάνουν για να πάρουν το μολύβι που έχουν μέσα τους ως συνδετικό υλικό, για να κάνουν βόλια για να τους σκοτώνουν, εκείνους τους πολιορκητές ραγιάδες, ο Οδυσσέας διέταξε και τους έστειλαν έτοιμα βόλια με την παράκληση να αφήσουν τις κολόνες άθικτες.

-Για αυτές, τις κολόνες -και για ότι αυτές συμβολίζουν λέω εγώ τώρα και μεταφέρουν ανά τους αιώνες-  κάναμε την επανάστασή μας. Ας πάρουν τα βόλια να μας σκοτώνουν κι ας αφήσουν τις κολόνες ήσυχες

είπε ο σχεδόν αγράμματος καπετάνιος.

Εμείς πιο έξυπνοι από τον βλάκα Ανδρούτσο, αφήνουμε κάποιες παλιές πέτρες να θάβονται κάτω από το τσιμέντο και το ασκούριαστο νερό τόσους αιώνες να λερώνεται για ένα μεροκάματο, για μια επιβίωση χωρίς σκοπό, χωρίς αύριο.