Μια διασκεδαστική προεκλογική περίοδος

Έχουν ξαμοληθεί όλοι και συνέχεια μας λένε για το ότι οι εκλογές της 6^ης Μαΐου 2012 είναι οι πιο κρίσιμες στην ιστορία της Ελλάδας. Μαζί με αυτό, αρχίζουν όλοι να παίζουν τον ρόλο του συμβούλου για το πώς πρέπει να ψηφίσουμε: με θυμό και αγανάκτηση ή με ηρεμία και περίσκεψη. Ακόμα και ο Καρατζαφέρης που τα βλέπει δύσκολα, πλασάρεται ως νουνεχής και σώφρων και ως τέτοιος ζητάει την ψήφο μας, διότι την επομένη των εκλογών τα προβλήματα είναι τέτοια που πράγματι χρειάζεται σκέψη στρατηγική που ο πονηρός και θρασύς τηλεσχολιαστής θεωρεί πως διαθέτει.

Οι εκλογές αυτές δεν είναι πιο κρίσιμες από ότι ήταν κάθε φορά. Είναι κρίσιμες για το πολιτικό μέλλον ορισμένων πολιτικών και μακάρι να αποδειχθούν και οι τελευταίες για αυτούς, που μας παρουσιάζονται ως φωστήρες και σωτήρες και ζητάνε τη ψήφο μας.

Λοιπόν ως προς τις εκλογές η πρόταση μου είναι απλή: καταρχήν, ψηφίστε με θυμό για εκείνους που διεύθυναν την χώρα μεταπολιτευτικώς και συνεπώς μη ψηφίζεται τα κόμματα της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ διότι ότι είχαν να πουν και να προσφέρουν το έκαναν, θετικό (ορισμένως και αναγκαστικώς) ή αρνητικό (κατ’ εξακολούθηση και επί τούτου). Καταδικάστε στην πολιτική αφάνεια αυτούς που κυβέρνησαν μέχρι τώρα και που είναι οι αποκλειστικώς υπεύθυνοι για την κατάσταση και μαζί με αυτούς και όλους εκείνους που κατέβηκαν από τα κομματικά τρένα στις στάσεις «Μνημόνιο 1» και «Μνημόνιο 2» κι έκτισαν ήδη τα δικά τους πολιτικά τσαρδιά ολίγων ημερών.

Το βασικό επιχείρημα των κομμάτων αυτών για την υπερψήφισή τους, είναι η επίκληση του κινδύνου κοινωνικής διάλυσης και ακυβερνησίας. Για όλους εμάς αυτό είναι ανέκδοτο διότι και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά υπάρχουν σήμερα. Αλλά το πιο σημαντικό για όλους αυτούς είναι ότι απεδείχθησαν ανίκανοι να προστατέψουν τους πολίτες και την πατρίδα από την καταστροφή.

Διότι ό,τι μας έλεγαν ότι θα παθαίναμε το πάθαμε: εκείνοι που είχαν εμπιστευθεί το κράτος κι είχαν πάρει ομόλογα έχασαν με το «κουρεμα» τα πάντα, η χρεοκοπία (το λένε πιστωτικό επεισόδιο) είναι γεγονός και τα περιβόητα ασφάλιστρα κινδύνου Σι Ντι Ες πληρώθηκαν κανονικά και κανένας δεν θέλει να μας δανείσει. Το μόνο που προς το παρόν μας έχει μείνει είναι η χρήση του ευρώ αλλά ίσως δεν υπάρχουν αρκετά ευρώ για να το χαρούμε και αυτό. Άρα, τι να μας πουν οι διαχειριστές της καταστροφής;

Το εντυπωσιακό είναι ότι ενώ κανονικά θα έπρεπε να έχουν χωθεί ως ασπάλακες στις τρύπες τους, εξακολουθούν να περιφέρονται με θράσος και να σαλπίζουν επίθεση και να ζητάνε να είναι ο καθείς πρώτο κόμμα και κουνάνε τα πλαστικά σημαιάκια ωσάν να μην πέρασε μια μέρα από την δεκαετία του ‘80. Τέτοια συμπεριφορά Αντουανέτας και πολιτικού αυτισμού!

Ακόμα και η σχέση μας με την Ευρώπη, στην οποία δήθεν πρέπει να ανήκουμε, δεν είναι θέσφατο. Η ευημερία και η ασφάλεια των πολιτών είναι! Και ως εκ τούτου, η σχέση μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να είναι πολύ πιο ουσιαστική εάν στηρίζεται στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας και στην εθνική αξιοπρέπεια και όχι στην επίδειξη ταλέντου καρπαζοεισπράχτορα και οσφυοκάμπτη υπάκουου πολιτικού υπαλλήλου αλλοεθνών αφεντάδων.

Καιρός για άλλα!

Ψηφίστε με περίσκεψη κάποιο άλλο κόμμα που θα μπει στη Βουλή –δυστυχώς η θεωρία της χαμένης ψήφου ένεκα εκλογικού νόμου ισχύει και έχουν γραφεί ήδη πολλά για το θέμα αυτό- και που έχει τις αξίες που σας ταιριάζουν.

Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα αλλά τουλάχιστον κάτι πρέπει να αλλάξει.

Εάν πράγματι ο δικομματισμός καταρρέει, αυτό σημαίνει ότι αναγκαστικά θα έχουμε κυβερνήσεις συνεργασίας όχι γενικώς και αορίστως αλλά από τον ερχόμενο μήνα. Εάν πάρουμε έστω και για λίγο υπόψη μας τις δημοσκοπήσεις, τότε όλα τα ενδεχόμενα και οι συνδυασμοί κομμάτων στην νέα κυβέρνηση είναι ανοικτοί. Άρα κάθε υποψήφιος βουλευτής εν δυνάμει είναι στο αμέσως επόμενο μήνα νομοθέτης. Αυτό ισχύει και για τους δικούς μας υποψήφιους Βοιωτούς βουλευτές.

Δυστυχώς όλα τα πολιτικά κόμματα, διακομματικά και μη, που μάλλον θα εκπροσωπούνται στην Βουλή από τον Μάιο 2012 ξαναλέω, χαμπάρι δεν έχουν πάρει ότι θα έπρεπε να έχουν καταστρώσει σχέδιο δράσης που θα εφαρμοζόταν από τον Ιούνιο 2012. Θα έπρεπε να έχουν διαμορφώσεις πολιτικές θέσεις που θα έπρεπε τώρα αν μας τις παρουσιάσουν και να τις συζητούσαμε. Όχι γενικά και αόριστα ευχολόγια αλλά πολύ συγκεκριμένες νομοθετικές πρωτοβουλίες που θα ανταποκρίνονται πρακτικά στις σημερινές ανάγκες των πολιτών και όχι συζητήσεις και αναζητήσεις γενικώς και αορίστως.

Με βάση αυτές τις ιδέες θα έχει νόημα η συζήτηση τους για συμμετοχή ή όχι στη νέα κυβέρνηση, υποστήριξη ή ανοχή ή καταδίκη της νέας κυβέρνησης.

Μόνο το ΚΚΕ έχει ξεκαθαρίσει ότι εάν δεν αλλάξει το πολιτικό σύστημα εκ βάθρων και δεν δημιουργηθεί η λαϊκή εξουσία στα βασικά μέσα παραγωγής (μεγάλες βιομηχανικές μονάδες που ακόμα λειτουργούν, μεταφορές, κλπ.) καθώς και οι τράπεζες, αυτό δεν συμμετάσχει σε κυβέρνηση και θα κρατάει ψηλά τη σημαία της ανυπακοής και της αντίστασης στο σύστημα. Είπε και ελάλησε και λαλεί και κατακεραυνώνει τους πάντες.

Τα υπόλοιπα κόμματα, εξαντλούν τον λόγο τους σε γενικόλογες διακηρύξεις ουμανιστικού περιεχομένου, όπως εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ-EKM που αναφέρεται γενικώς σε στόχους «διεκδίκησης και δέσμευσης».

Αλλά με όλο το συμπάθιο, αγαπητοί φίλοι, συναγωνιστές και σύντροφοι, πότε θα εξειδικευτούν και κυρίως μεταφραστούν σε ευρώ όλα τούτα; Διότι είναι τόσο γενικά που εύκολα ο καθένας λέει το «ναι» αλλά όταν έρθει η ώρα της μοιρασιάς τότε θα βγουν τα μαχαίρια στα κυβερνητικά τραπέζια και ο «λαός» στους δρόμους.

Οπότε προτείνω σε όλους μας, να γνωρίσουμε και να προκαλέσουμε διάλογο με τους νέους βουλευτές αυτών των κομμάτων και να ψηφίσουμε εκείνο το κόμμα κι εκείνον τον εκπρόσωπο που θα δώσει τις πιο πειστικές απαντήσεις. Να πιέσουμε με αυτό τον τρόπο, έστω και τώρα, να δοθεί κάπως ουσιαστικό περιεχόμενο στην προεκλογική περίοδο που θα είναι χρήσιμο και μετά τις εκλογές.

Κι επειδή υπάρχει και μια σχετική φιλολογία και μπλοκολογία περί ακροδεξιάς και ναζιστών, η στενοκέφαλη φασιστολογική τους θα έβγαινε στην φόρα εάν η συζήτηση, έστω η πολεμική, γινόταν επί τη βάση συγκεκριμένων μέτρων μετεκλογικής πολιτικής. Σήμερα το μόνο θέμα που έχει προβληθεί είναι εκείνο της ύπαρξης μεταναστών, νομίμων και μη. Στο θέμα αυτό οι παρακρατικοί παίζουν με τα ξενοφοβικά ένστικτά που υπάρχουν στην κοινωνία μας. Αλλά εάν δείτε τα υπόλοιπα απο τα λεγόμενα τους, δεν είναι τίποτα άλλο από γενικές παραλλαγές ξεπερασμένων θέσεων της Νέας Δημοκρατίας σε πιο παραδοσιακή και . . . αυστηρή μορφή.

Κατά τα άλλα, οι απόψεις που εκφράζονται από το κάθε ακροδεξιό γκρουπούσκουλο υπέβοσκαν στην ελληνική κοινωνία και δεν ανακαλύφθηκαν τώρα. Μόνο που ήταν όλες μαζεμένες και κουκουλωμένες εντός της ΝΔ αρχικά και του ΛΑΟΣ αργότερα και καθώς τα κόμματα αυτά χαλάρωναν υπό την πολιτική πίεση που τους ασκήθηκε ένεκα αποτυχίας τους, στους πολιτικούς ελιγμούς επιβίωσης των ηγεσιών τους, έφευγαν κομμάτια πολιτικής επιρροής, δεξιά κι αριστερά τους, και εκπροσωπούνται σήμερα αυτόνομα.

Το πρόβλημα δεν είναι να καταδικάζει κανείς τον ναζισμό, χωρίς να εξηγεί γιατί οι απόψεις αυτές, εάν επικρατήσουν, είναι κακές ολέθριες για τον τόπο. Οι νέες γενιές δεν καταλαβαίνουν –εκτός εάν υπάρχουν οικογενειακά βιώματα- τα περί Κατοχής. Οι σύγχρονοι φασίστες και ναζιστές μιλάνε σύγχρονη γλώσσα και δείτε τι συνέβη στην Γαλλία. Στην Ελλάδα, η στάση όλων μας απέναντι στις ομάδες αυτές είναι προς το παρόν ένας εξορκισμός μετά βδελυγμίας κι ένας επαναστατικός τσαμπουκάς υπεράσπισης της Δημοκρατίας με αντιδημοκρατικές συμπεριφορές. 

Η Δημοκρατία κινδυνεύει από την άγνοια μας για τις θέσεις τους (απλοϊκές και χωρίς επεξεργασία και σχέση με το σήμερα) και τις ύπουλες μεθόδους τους (παρακρατικές και βίαιες μεθοδεύσεις με στόχο την υποταγή μεμονωμένων πολιτών στον φόβο). Και στις δύο περιπτώσεις, η σωστή μέθοδος είναι το ξεμπρόστιασμα τους και όχι οι κραυγές.

Το βέβαιο είναι ότι δεν θα πλήξουμε. Η προεκλογική περίοδος ως θέαμα θα είναι ενδιαφέρουσα και αυτό μάλλον διότι ο . . . «άρτος» θα γίνεται όλο και πιο δύσκολος: η Αγάτσα από το ΠΑΣΟΚ στην ΝΔ, ο Γιαννάκης στον Καμμένο, ο Κύρτσος στο ΛΑΟΣ για να μην είναι η Βάνα Μπάρμπα μόνη, οι «λοχαγοί» του ΠΑΣΟΚ στη ΔΗΜΑΡ,  το στιγμιαίο καμ μπακ και το αστραπιαίο αντίο του Συμπιλίδη κι άλλα πολλά. Δεν υπάρχει καμία ιδεο-λογική σε αυτές τις κινήσεις. Μικρές προσωπικές τακτικές και τίποτα άλλο. Μικροί προσωπικοί ελιγμοί μικρών ανθρώπων.

Κι ο Τσοχατζόπουλος στην φυλακή. Ο παρ’ ολίγον Πρωθυπουργός κατηγορείται για μίζες από το εμπόριο οπλικών συστημάτων αλλά δεν είναι βέβαιο ότι θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια και ότι ο Άκης θα καταδικαστεί. Εξάλλου το κελί που τον φιλοξενεί είναι ευλογημένο: όποιος μπαίνει βγαίνει μετ’ ου πολύ!

Ας καταδικαστούν τουλάχιστον στις εκλογές όλοι εκείνοι που πούλησαν εξευτελιστικά, αξίες, ιδανικά και όνειρα που δημιουργήθηκαν και από προηγούμενες γενιές, στο παζάρι των ισχυρών του κόσμου.