Η κάθοδος των 6 + 2

Αυτοί που αποφασίζουν να ασχοληθούν με τις κοινές μας υποθέσεις και μας ζητάνε την ψήφο μας για να μας εκπροσωπούν, συνήθως παρουσιάζουν κάποιες ιδέες ή και απόψεις για τον τρόπο που θα πολιτευθούν. Μας λένε το σχέδιο τους για την δράση τους στους οργανισμούς στους οποίους θα μας αντιπροσωπεύσουν και μάλιστα δεσμεύονται για αυτό. Στην κυριολεξία του όρου είναι ‘ηθοποιοί’: με την συνολική στάση τους, την κίνηση και τον λόγο τους, δείχνουν σε όλους μας έναν τρόπο συμπεριφοράς κατά την συμμετοχή μας στις πολιτικές διαδικασίες της δημοκρατίας μας.

Το ότι συνήθως όμως οι πιο επιτυχημένοι από τους πολιτικούς μας αποδεικνύονται και ηθοποιοί -κάτοχοι της τέχνης του ‘προσποιείσθαι’- και της με όχι πάντα κομψό τρόπο αθέτησης υποσχέσεων  είναι γεγονός και μάλιστα για πολλούς από εμάς θεωρείται βασική αιτία -μαζί με την έλλειψη αυτοσεβασμού- της κρίσης του πολιτικού μας συστήματος. Δυστυχώς ‘η κοροϊδία είναι μαγκιά’ για πολλούς από εμάς κι αυτός είναι ο λόγος που οι καταφερτζήδες, οι ρουσφετολόγοι, οι μεγαλόστομοι και όλο το σινάφι τους δεν χάνεται από το πολιτικό σκηνικό.

Ο αυθόρμητος σεβασμός στις δημοκρατικές διαδικασίες, δεν επιτρέπει στους συμπολίτες μου να δουν το πραγματικό πρόσωπο πολλών από τους πολιτικούς μας αντιπροσώπους, στην Βουλή για παράδειγμα, κι όσο κι αν φωνάζω μαζί με άλλους ότι πρόκειται για φερέφωνα και κενούς πολιτικώς εγκεφάλους, εισπράττω ως αντίλογο συγκρατημένη αμφιβολία: ‘μα δεν μπορεί να είναι έτσι, τόσο άχρηστοι, σπουδαγμένοι άνθρωποι!’. Φαίνεται λοιπόν ακόμα δεν έχουμε μαζέψει αρκετό σάλιο για να τους φτύσουμε .

Πριν πάμε όμως στην κεντρική πολιτική σκηνή, εδώ στην κόχη τη μικρή μας, τον Δήμο μας, μπορούμε να μάθουμε από τους δικούς μας πολιτικούς ηγέτες και σας διαβεβαιώνω ότι η σημασία αυτών των μαθημάτων είναι τεραστία για όλους μας και για την Δημοκρατία μας συνολικά.

Πρόσφατα με αφορμή την υλοποίηση της προεκλογικής δέσμευσης του Γιώργου Ντασιώτη γίναμε θεατές ενός θεατρικού έργου γραμμένου από πολιτικώς καθυστερημένους εγκεφάλους.


Ο Δήμαρχος έκανε το αυτονόητο: υλοποίησε ότι είχε υποσχεθεί. Όμως, αντί αυτό να περάσει απλά και να θεωρηθεί φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων, ξεσηκώθηκε από τους αντιπολιτευόμενους ένας θόρυβος σερνόμενων τενεκέδων: μάζεψαν υπογραφές με κάλπικο τρόπο, βγήκαν στα τοπικά κανάλια, απείλησαν με σύγκρουση ενώ στην συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου έδειξαν το πως κατανοούν εκείνοι  τον σεβασμό προς τα διοικητικά όργανα που οι πολίτες έχουν εκλέξει.

Στην συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο πριν λίγες ημέρες, ο πιο ‘σοβαρός’, ο επικεφαλής της 'αντιπολίτευσης' κ. Βίτσης,  παρουσίασε την δική του ‘φιλοσοφική’ άποψη του ότι δηλαδή καταψηφίζει τη προσθήκη του ονόματος των Θεσπιών  στον τίτλο του Δήμου με το επιχείρημα ότι 'είναι άκαιρο, δεν έχει προηγηθεί σχετική διαβούλευση  και δεν υπάρχει η απαραίτητη συναίνεση'.  Έχουν ήδη αναφερθεί μαρτυρίες ότι εκείνη την στιγμή που ακούστηκε ο λόγος αυτός, βόγκηξαν οι 700 Θεσπιείς στους τάφους τους και κουνήθηκαν τα βιβλία των ιστορικών και περιηγητών στις σκονισμένες βιβλιοθήκες, ενώ οι Αφροδίτες του Πραξιτέλη που έγιναν ως αντίγραφα της Φρύνης, δάκρυσαν.

Δηλαδή πόσα χρόνια πρέπει να συζητάμε το αυτονόητο; Ο κ. Βίτσης αποδείχθηκε κατά πολύ κατώτερος των περιστάσεων και κοινός ψεύτης όπως του καταλόγισαν οι συμπατριώτες μου δημοτικοί του Σύμβουλοι Μπόγρης Σπύρος, Δρίτσας Σωτήριος  και Καλόγρηα Αθηνά που καθώς και ο Δημοτικός Σύμβουλος Κλεφτογιάννης.

Συνεπώς, στους τρείς συμπατριώτες μου δεν έμενε κάτι να τους κρατά στην παράταξη του κ. Βίτση και πολύ ορθώς ανεξαρτητοποιήθηκαν, καταγγέλλοντας τον για αθέτηση υποσχέσεων. Άραγε θα πράξουν το ίδιο και οι τρείς του Τοπικού Συμβουλίου Θεσπιών που εξελέγησαν με τον ίδιο συνδυασμό; Διότι το ήθος από τους ταγούς, ακόμα και τους πιο ‘μικρούς’, διαμορφώνεται και μπορούν όλοι να συμβάλλουν στην εξημέρωση των πολιτικών ηθών και στην αναβάθμιση της πολιτικής απομονώνοντας τους κενούς και τους άχρηστους.

Τελικά, ‘με 19 ψήφους υπέρ, 6 κατά και 2 παρών, ψηφίστηκε η πρόταση προς το υπουργείο εσωτερικών, να συμπεριληφθούν οι Θεσπιές στην ονομασία του νέου Καλλικρατικού δήμου’ και τώρα η συνέχεια θα δοθεί στην διοικητική γραφειοκρατία.

Για να δούμε και το πως γράφεται η ιστορία, σε σημαντικό ιστολόγιο της γειτονιάς μας αναφέρεται ότι ‘Τη μετονομασία είχε υποσχεθεί προεκλογικά ο κατόπιν δήμαρχος κ. Ντασιώτης στους Θεσπιείς και ανακίνησε πρόσφατα με επιστολή της η βουλευτής Βοιωτίας κ. Τσόνογλου’ αλλά για το θέμα αυτό και την ουσία του εδώ συζητήσαμε αναλυτικά εδώ .  Η στάση της βουλευτή μας καταγγέλθηκε σχεδόν από όλους στην συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου κι ας είναι αυτή η υπόσχεση για την πολιτική ετυμηγορία μας για το στιλ Τσόνογλου και των 'συν αυτή' και όχι μόνο για την συγκεκριμένη βουλευτή.

Εντύπωση κάνει οπωσδήποτε η στάση των δύο δημοτικών συμβούλων που ψήφισαν ‘παρών’. Δυστυχώς δεν έμαθα την επιχειρηματολογία τους και ευχαρίστως περιμένω να την πληροφορηθώ. Νομίζω ότι είναι η πιο ηχηρή απουσία που ξέρω, διότι ακόμα κι αν διαφωνεί κάποιος για την πολιτική ουσία της διοικητικής οργάνωσης του Δήμου, ακόμα κι αν -κι ακριβώς επειδή- θεωρεί την ονομασία του Δήμου δευτερεύον θέμα σε σχέση με τα πραγματικά προβλήματα των δημοτών, θα έπρεπε να ψηφίσει ‘υπέρ’ της πρότασης του Δημάρχου. Σηματοδοτεί άραγε αυτό μια μόνιμη στάση 'εκ του μακρόθεν' παρακολούθησης των δημοτικών προβλημάτων; Πολύ φοβάμαι ότι η άρνηση και η μη συμμετοχή στις λήψη πρακτικών αποφάσεων για τα απλά και καθημερινά προβλήματα μας στο όνομα της γενικής πολιτικής απόρριψης του συστήματος θα τους οδηγήσει στο περιθώριο της κοινωνίας μας.

Η συμπεριφορά των 6 + 2 δημοτικών συμβούλων εφόσον αποκτήσει μονιμότητα, δίνει στον Ντασιώτη την ευκαιρία να γίνεται δικαιολογημένα ήρωας κάθε φορά που θα προχωρά στην υλοποίηση του προγράμματος του. Θα αναβαπτίζεται το κύρος του στη μαζική παρουσία των δημοτών -προσδοκώ την ίδια μαζική συμμετοχή και υποστήριξη και στα σοβαρά θέματα που έχει μπροστά του- κα θα δίνει μαθήματα πολιτικής συμπεριφοράς που τα χρειαζόμαστε όλοι μας.

Υπάρχει μια αραβική παροιμία που εκφράζει το κλίμα των ημερών στον Δήμο μας: Τα σκυλιά αλυχτούν αλλά το καραβάνι προχωρά.