Οι εκπρόσωποι των δανειστών μας και ελεγκτές των κυβερνητικών αποφάσεων εντελώς άγαρμπα την Κυριακή δήλωσαν κάτι που και το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έχει προτείνει: να πουλήσει η Κυβέρνηση γεωτεμάχια που ανήκουν στο Δημόσιο για να καλύψει τα χρέη της. Κατά τα άλλα δεν έχουμε χρεοκοπήσει!
Ορισμένοι βουλευτές και υπουργοί του ΠΑΣΟΚ αντέδρασαν διότι θεώρησαν εαυτούς θιγμένους ως προς το ‘εθνικοανεξαρτησιακό’ μέρος και αφού διάφορα εξαπτέρυγα του Πρωθυπουργού καταδίκασαν το γεγονός αυτό, μας είπαν ότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχει δώσει εντολή να ετοιμαστεί ειδικός νόμος που να απαγορεύει τέτοιο πούλημα. Προφανώς αυτοί έχουν σαλέψει κι εμείς έχουμε χαζέψει.
Χρειάζεται νόμος για να μην πουλήσεις αν δεν θέλεις να πουλήσεις; Θυμίζει αυτούς που θέλουν να κάνουν την αμαρτία και δένονται σε κάποιο κατάρτι μόνο που εδώ μάλλον θα μας πάρουν όλο το καράβι.
Από κοντά και τα υπόλοιπα κόμματα της Βουλής εξαπέλυσαν μύδρους πατριωτικούς για την γη της Ελλάδος που δεν πρέπει να πουληθεί και άλλα είτε προφανή είτε λόγια του αέρα. Τελικώς η συζήτηση μάλλον εκτονώθηκε -όχι όμως και το ενδεχόμενο της πώλησης- σε εννοιολογικούς προσδιορισμούς περί αξιοποίησης και εκποίησης και τι λέει ο ένας και ο άλλος.
Στο μεταξύ ολόκληρες περιοχές στην Μεσσηνία, στην Ρόδο, στο Πήλιο, στην Θάσο, στην Θράκη έχουν ήδη πουληθεί από συμπατριώτες μας σε πολίτες όχι μόνο της Γερμανίας, του Βελγίου και άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και σε πολίτες γειτονικών και σχεδόν εχθρικών χωρών. Πήγαμε μια φορά στη Θάσο και σε ένα χωριό, στο καφενείο είχαν κάνει ‘κατάληψη’ κοκκινομάγουλοι ευτραφείς Γερμανοί συνταξιούχοι που γελούσαν και αστειεύονταν δυνατά σαν κι εμάς - στην Γερμανία μιλάνε σιγά και διακριτικά- σαν στο σπίτι τους, ενώ οι λίγοι γέροντες ντόπιοι παρακολουθούσαν ανέκφραστοι από την γωνία.
Η όλη συζήτηση περί της πώλησης δημοσίων κτημάτων είναι μια άλλη απόδειξη της ιστορικής μας ανικανότητας να μιλάμε την γλώσσα της πραγματικότητας και καταφεύγουμε σε ‘πατριωτικές’ μεγαλοστομίες λίγο πριν προβούμε σε ότι καταγγέλλουμε. Οι φραστικές ‘κορώνες’ εθνικοφροσύνης αποκρύπτουν την ανικανότητα αυτών που διοίκησαν και διοικούν την χώρα να διαχειριστούν ωφέλιμα τον φυσικό πλούτο της χώρας. Μέχρι τώρα συνήθως τον ξεπουλούσαν (ορυκτός πλούτος) κι αν τώρα δεν πουληθούν δημόσιες εκτάσεις σε ξένους επενδυτές, δεν θα είναι ένεκα του πατριωτισμού των ταγών μας αλλά λόγω της ανικανότητας τους να τον διαχειριστούν.
Το κράτος μας είναι εντελώς ανίκανο να το κάνει, να αξιοποιήσει δηλαδή ακίνητα που έχει στην κατοχή του. Πρώτα από όλα διότι δεν ξέρει τι έχει. Πολλά ακίνητα (κτίρια και οικόπεδα) τα έχει εδώ και πολλά χρόνια ενοικιάσει πάμφθηνα σε διάφορους και στις πιο πολλές περιπτώσεις έχει ξεχάσει να μαζέψει τα γελοία μισθώματα. Πολλά ακίνητα έχουν προ πολλού χρόνου καταπατηθεί και ακόμα ούτε η δικαστική διεκδίκηση δεν έχει αρχίσει. Πολλοί τίτλοι είναι σε χρυσόβουλα και φιρμάνια ενώ το κτηματολόγιο προχωράει με ρυθμούς κοιμισμένης χελώνας.
Για τον Δήμο μας, νομίζω ότι έχει ξεκινήσει η προσπάθεια καταγραφής της ακίνητης περιουσίας τους κι ελπίζω σύντομα να ξέρουμε τι έχει για να μπορέσουμε στην συνέχεια να σκεφτούμε τρόπους αξιοποίησης.
Αλλά ακόμα κι αν πούμε ότι το κράτος με τις υπηρεσίες του, σήμερα ξεκινάει την καταγραφή των ακινήτων και ας πούμε επίσης ότι σε χρονικό ορίζοντα πέντε ετών μαθαίνει τα πάντα. Και λοιπόν; Πως θα πουλήσει κάτι σε ξένους όταν δεν έχει ξεκαθαρίσει τις χρήσεις γης; Δηλαδή ποιός θα αγοράσει κάποιο κτήμα ας πούμε στον Ελικώνα και μετά θα διαπιστώσει ότι πρόκειται για δασική έκταση ή αρχαιολογική περιοχή ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο θα προκύψει που δεν θα επιτρέπει στον νέο ιδιοκτήτη να κάνει αυτό που σχεδίαζε.
Και ερχόμαστε τώρα και στα δικά μας. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ιδιοκτησίες πάνω σε επαρχιακούς δρόμους από τις οποίες εξαρτόμαστε οικονομικά. Καλλιεργούμε προϊόντα και από την πώληση των οποίων περιμένουμε να έχουμε ικανοποιητικό εισόδημα για να ζήσουμε. Όσο όμως η αγροτική παραγωγή απαξιώνεται, τόσο η αξία του χωραφιού ως οικόπεδο ενδιαφέρει πιο πολύ.
Κι εδώ αρχίζει το άλλο δράμα.
Οι διάφορες μορφές του κράτους μας (Υπουργεία, ΔΕΚΟ, ΟΤΑ) αποφεύγουν τον προσδιορισμό των χρήσεων γης: εδώ θα είναι χωράφια, εκεί θα γίνουν ήπιες βιομηχανικές δράσεις, εδώ θα γίνουν κατοικίες και θα επεκταθεί ο οικισμός, κλπ. Αυτό το είδαμε πρόσφατα με το αλαλούμ για τις άδειες που δόθηκαν για φωτοβολταϊκά σε γη που κανονικά θε έπρεπε να καλλιεργείται κρεμμύδι. Η χώρα μας είναι μάλλον η μόνη χώρα στην Ευρώπη που κτίζεις ότι θέλεις όπου θέλεις
Νόμιμα κτίζεις ότι θέλεις σε τέσσερα (4) στρέμματα, εκτός σχεδίου οικισμού. Για αυτό και παρατηρούμε το αλλόκοτο να υπάρχουν κατοικίες δίπλα σε εργοστάσια, ‘εξοχικά’ δίπλα σε νταμάρια, κατοικίες δίπλα σε σκουπιδότοπους (ή μάλλον να μην μπορούν να γίνουν χώροι επεξεργασίας απορριμμάτων διότι ήδη έχουν κτιστεί κατοικίες) και άλλα που πυροδοτούν αντιδράσεις νομιμοφανείς και με οικονομικό ενδιαφέρον για τους πολίτες.
Ειδικά για την εκτός σχεδίου δόμηση (ακόμα και στα 4 στρέμματα) οι επιστήμονες (αρχιτέκτονες και πολεοδόμοι) είναι απόλυτοι: να σταματήσει πάραυτα διότι είναι η αιτία καταστροφής του περιβάλλοντος και αλλοίωσης του τοπίου. Εδική περίπτωση αυθαιρεσίας είναι η ‘ναοδομία’ και αυτή η αναφορά μου δεν γίνεται για να προσβάλλει τους πιστούς αλλά για να προστατέψει το δημιούργημα της Θείας Πρόνοιας, το τοπίο μας, από την ανθρώπινη ματαιοδοξία.
Πρόσφατα η Υπουργός Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής, είπε να υλοποιήσει το αίτημα αυτό και ξεσηκώθηκε μια θύελλα διαμαρτυριών σχεδόν υπερκομματική. Στην περιοχή μας κάποιος πολιτευτής ισχυρίστηκε ότι θα πάθουν ζημιά οι μικροί και μεσαίοι αγρότες που έχουν κτήματα κοντά σε δημόσιους δρόμους (άρα είναι οικόπεδα) κι έδωσε ‘αντιαγροτική’ ερμηνεία στην κίνηση της Μπιρμπίλη. Εάν δεν είναι λαϊκίστική πολιτική κίνηση αυτό τι είναι; Μια προσπάθεια να μείνουν τα πράγματα ως έχουν την ίδια στιγμή που εμείς οι ίδιοι παρατηρούμε και λέμε πως δεν μας αρέσουν.
‘Η ενδεχόμενη απόρριψη της διάταξης για την εκτός σχεδίου δόμηση εντός προστατευόμενων περιοχών, που περιλαμβάνεται στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο για τη βιοποικιλότητα, θα αποτελέσει ιστορική ντροπή για την Κοινοβουλευτική Επιτροπή της χώρας’. Αυτό υποστηρίζουν µε κοινή ανακοίνωσή τους δέκα περιβαλλοντικές οργανώσεις: WWF Ελλάς, Greenpeace, Αρκτούρος, Αρχέλων, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, MOm, Καλλιστώ και Δίκτυο Μεσόγειος SOS.
Και συνεχίζουν: ‘Το δικαίωµα για διάσπαρτη δόµηση µε µόνο κριτήριο την ιδιοκτησία 4 στρεµµάτων γης, που µε τις ισχύουσες παρεκκλίσεις μπορεί να μειωθεί σε 750 τ.µ., έχει υποβαθμίσει το σύνολο της ελληνικής υπαίθρου, κατακερματίσει σημαντικά οικοσυστήματα και δώσει κίνητρο για καταπατήσεις και δασικούς εμπρησμούς’.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι να συνεχίσουμε τον παραλογισμό που υποβαθμίζει οικιστικά και αισθητικά τις περιοχές μας. Η ελληνική φύση, το ελλαδικό τοπίο είναι πανέμορφο και θα έπρεπε να παλέψουμε για την αναβάθμιση της αξίας της γης και όχι για το σημερινή είσπραξη. Πολύ σωστά μας απασχολούν βιομηχανικές εγκαταστάσεις ακόμα και ήπιες, όπως ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά, και σχεδιάζουμε δράσεις για την προστασία του τοπίου.
Η χωρίς σχέδιο, η εκτός σχεδίου αυθαίρετη δόμηση και χωρίς αισθητική υποβαθμίζει το περιβάλλον και την αξία της γης. Βλέπω στο δικό μας Ερημοκαστραίικο περιβάλλον να κτίζονται στο Ρίζωμα και βιοτεχνικές μονάδες και κατοικίες. Όλα τα κτίρια είναι νόμιμα και όλα είναι στα τέσσερα στρέμματα. Μπορρείτε να φανατστείτε την επέκταση αυτού του τύπου ανοικοδόμησης; Θα είναι αν συνεχίσουμε έτσι, η εικόνα που θα βλέπει ο επικσέπτης μας, όμορφη κι ελκτική;
Από την άλλη, η αυθαίρετη κατοικία ως αυθόρμητη ικανοποίηση της ανάγκης για στέγαση οδήγησε στο χάλι των περιφερειακών δήμων των μεγάλων αστικών κέντρων (Δήμοι της Δυτικής Αττικής) ενώ εκεί που υπήρξε μέριμνα των εύπορων (Εκάλη, Κηφισιά) ακόμα και η αυθαιρεσία έγινε με κριτήριο την αναβάθμιση της αξίας του ακινήτου και με ανάλδειξη της φυσικής ομρφιάς.
Άρα τι να κάνουμε;
Η λύση είναι η σχεδιασμένη ανάπτυξη των πόλεων και η αντίστοιχη ανάπτυξη των κτιρίων για της παραγωγικές χρήσεις. Δηλαδή μια ξεκάθαρη μελετημένη πολιτική γης για την οποία θα είναι ενήμεροι οι κάτοικοι. Να μπορούν να σχεδιαστούν σωστά τα δίκτυα υποστήριξης: δρόμοι, σχόλεία, εκκλησιές, γηροκομεία, δρομολόγια συγκοινωνίας, αγωγοί υδάτων και λυμάτων, φυσικού αερίου, κλπ.
Για την γεωργία, και λόγοι αύξησης της παραγωγικότητας, επιβάλλουν τον αναδασμό των αγροκτημάτων και μακροπρόθεσμα την μη κατάτμησή τους.
Πιστεύω ότι η Δημοτική αρχή πρέπει να δει ολοκληρωμένα το θέμα του προσδιορισμού των χρήσεων γης στον Δήμο μας άμεσα. Τώρα που η Υπηρεσία Πολεοδομίας ανήκει πλέον στις αρμοδιότητες του Δήμου, ας μη βιαστεί να ικανοποιήσει κάθε ‘λογικό’ και ‘επιτακτικό’ αίτημα αλλά καταστροφικό και κακόγουστο εντέλει.
Ο σεβασμός του δημόσιου χώρου και του τοπίου οδηγεί σε αύξηση της αξίας της γης. Μπορεί κάποιοι από εμάς προσωρινά να νοιώσουν αδικημένοι αλλά μακροπρόθεσμα όλοι θα ωφεληθούμε στο πολλαπλάσιο και θα είμαστε υπερήφανοι για τον Δήμο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου