Γράμμα στην εξουσία

Ο πίνακας είναι του Ρώσου ζωγράφου Ρέπιν και απεικονίζει τους εξεγερμένους  Κοζάκους να στέλνουν γράμμα στον σουλτάνο

Είδα απόψε τον Γιωργάκη, τον Πρωθυπουργό μας στην συνέντευξη του μετά την σύνοδ0 στην ΕΕ και μας λυπήθηκα. Θα έχουμε τριπλή επιτήρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση την Ευρωπαϊκή κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ένας οργανισμός μόνος του δεν μπορεί να μας κάνει ζάφτι. Ούτε με ορθοπεταλιές στην ανηφόρα δεν την βγάζουμε καθαρή.

Λυπήθηκα γιατί συνειδητοποίησα ότι οι ηγέτες μας, Ο Γιωργάκης και οι άλλοι,  δεν πιστεύουν σε εμάς. Απλώς μας διαχειρίζονται. Καταντάω βαρετό αλλά αυτή είναι η άποψη μου και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε τόσο πιο καλά για όλους μας.

Στο μεταξύ ο Κάλβος περιπλανιέται κάπου στο σύμπαν τραγουδώντας οργισμένος το


«. . . . Καλήτερα, καλήτερα
διασκορπισμένοι οι Έλληνες
'να τρέχωσι τον κόσμον,
με εξαπλωμένην χείρα
                ψωμοζητούντες·
    Παρά προστάτας 'νάχωμεν»


και το


«. . . Και αν ο θεός και τ' άρματα
μας λείψωσι, καλήτερα
πάλιν ' να χρεμετήσωσι
'ς τον Κιθαιρώνα Τούρκων
                άγριαι φοράδες,
    Παρά προστάτας 'νάχωμεν. . .»

Ο Γιωργάκης που ξανάγινε Γιωργάκης γιατί κάποια στιγμή έδειχνε πως πήγαινε να  γίνει Γιώργος, κατήγγειλε τους προηγούμενους κυβερνήτες μας ως ανεπαρκείς, Αυτοί, σιωπούν και ετοιμάζουν το μέγα καμ μπάκ και κάτι θα πούν για την τιμή των όπλων και την ικανοποίηση του δικού τους πόπολου που περιμένει.

Θυμήθηκα με όλα αυτά, μιαν ιστορία ανέκδοτο που λέγανε οι άνθρωποι σε κάποια χώρα του τότε υπαρκτού σοσιαλισμού. Τότε δηλαδή που ο αρχηγός του κράτους εκλεγόταν από κονκλάβια και ο λαός χειροκροτούσε και παρέλαυνε ενθουσιασμένος και πεινασμένος. 

Προφανώς μόνο κακόβουλοι σαν κι εμένα θα πίστευαν ότι αυτά ισχύουν στην χώρα μας. 

Α πα πα παπα!

Λοιπόν, όταν ο λαός στην χώρα αυτή είχε αρχίσει να γκρινιάζει και να γίνεται απειλητικός γιατί η οικονομική κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο, ο ηγέτης της χώρας πιέστηκε από την Κεντρική Επιτροπή να αποχωρήσει και αυτός, τι να κάνει, συμφώνησε για λόγους υγείας, δήθεν, να το πράξει.

Την ημέρα που παρέδιδε τους κωδικούς των πυρηνικών όπλων και τα άλλα κρατικά μυστικά στον καινούργιο ηγέτη, έκλεισε την πόρτα του γραφείου και του έδωσε τρείς φακέλους. Τρείς κίτρινους υπηρεσιακούς φακέλους στον καθένα των οποίων υπήρχαν τα νούμερα 1, 2 και 3. Τίποτα άλλο. Του ζήτησε μάλιστα να τους κλειδώσει στο προσωπικό χρηματοκιβώτιο και να τους ανοίξει όταν και μόνο όταν και τότε που θα είναι η κατάλληλη στιγμή.

-    όταν βρεθείς σε άσχημη θέση αλλά πραγματικά πολύ άσχημη θέση, να τους ανοίξεις με την σειρά των αριθμών. Πρώτο αυτόν με το 1. Μην τους ανοίξεις όλους μαζί. Μην τους ανοίξεις επιπόλαια από περιέργεια. Σε ικετεύω. Οι φάκελοι αυτοί περιέχουν χρήσιμες πληροφορίες για να γλυτώσουν εσένα και την πατρίδα μας από τον χαμό. Όταν βρεθείς και πάλι σε απελπιστική θέση τον άλλο με το 2 και στην τρίτη πολύ απελπιστική θέση να ανοίξεις τότε και μόνο τότε τον φάκελο με τον νούμερο 3.

Αυτός του το υποσχέθηκε, ο παρελθών τον φίλησε και αναχώρησε για το θέρετρο.

Οι μέρες της ξενοιασιάς πέρασαν γρήγορα γιατί τα στομάχια των υπηκόων γουργούριζαν και ήρθαν οι διαμαρτυρίες. 

Πράγματι στην πρώτη εθνικών διαστάσεων κρίση, οι εργάτες φώναζαν για ψωμί, οι δημόσιοι υπάλληλοι το ίδιο, οι αγρότες απειλούσαν να κάψουν τις κρατικές αποθήκες σιτηρών, κι ενώ το Πολιτικό Γραφείο συσκεφτόταν ατελέσφορα, αποσύρεται ο νέος Πρωθυπουργός, πάει στο γραφείο του και ανοίγει τον πρώτο φάκελο. Βγάζει το χαρτί και διαβάζει

«κατηγόρησε για όλα, τον προηγούμενο και την κλίκα του».

Ενθουσιασμός και ελπίδα. Έγιναν αποκαλυπτικές δηλώσεις και παρουσιάστηκαν στοιχεία για τα εγκληματικά λάθη που έκαναν οι προηγούμενοι ηγέτες και ηγετίσκοι, ανακοινώθηκαν ειδικές επιτροπές να ρίξουν φώς σε σκάνδαλα και καταχρήσεις. Ο λαός πάγωσε, χάρηκε, είπε «επιτέλους μας ακούσει και κάποιος», ζητωκραύγασε  και αποφάσισε να δώσει πίστωση χρόνου στον νέο ηγέτη.

Αναστέναξε αυτός με ανακούφιση και αφοσιώθηκε στην απόλαυση της εξουσίας και των ευθυνών της.

Πέρασε λίγος καιρός και επειδή τα πραγματικά προβλήματα που απασχολούσαν τον κόσμο δεν λύνονταν ξανάρχισαν οι ταραχές και οι διαμαρτυρίες. Κι όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο γιατί αυτή την φορά απειλούσαν να τα παρατήσουν και οι αστυνομικοί και οι στρατιωτικοί, ο Πρωθυπουργός πήγε πάλι στο γραφείο του και άνοιξε τον φάκελο με το νούμερο 2. Διάβασε

«με αφορμή ένα εθνικό πρόβλημα, τάξε σε όλους το αδύνατο. Πες "ναι" σε όλα και σε όλους»

Βγήκε έξω, έκανε ανασχηματισμό, κατήγγειλε μερικούς συνεργάτες του για προδότες και μειωμένα ανακλαστικά στις ανάγκες του λαού, είπε πόσο κουφοί υπήρξαν οι υπουργοί του στα δίκαια αιτήματα του λαού και έδωσε εντολή να ικανοποιηθούν αμέσως όλα τα αιτήματα και επιτέλους νέος άνεμος δημιουργίας και ανάτασης να πνεύσει στην χώρα.

Τώρα πλέον δεν του είχε μείνει τίποτα. Όταν άρχισε έπειτα από μερικά χρόνια να βράζει το καζάνι και είδε στην Κεντρική Επιτροπή να τον κοιτάνε περίεργα και να μιλάνε πίσω από την πλάτη του, το κατάλαβε. Πήγε πάλι στο γραφείο του και άνοιξε τον τρίτο φάκελο. Διάβασε

«κάτσε και γράψε τρία γράμματα γα τον επόμενο»

Ξαναλέω, τίποτα από αυτά δεν έχει σχέση με την χώρα μας. Ούτε τώρα ούτε στο παρελθόν έχουν γίνει τέτοια αισχρά πράγματα. 

Α πα πα παπα!

Κι όταν στις παραδόσεις παραλαβές των Υπουργείων αλλά και του Πρωθυπουργικό θώκου γίνανε οι σχετικές συναντήσεις, δεν δόθηκαν τέτοιοι γελοίοι φάκελοι. Αυτό το παραδέχονται όλοι. Εξάλλου δεν το είπαν τα κανάλια!

Σκέφτομαι τώρα και λέω: μήπως τώρα που είναι Απόκριες και εμείς, ο λαός –λέγε με Μήτσο, Ερμο, Νίκο-  βάζουμε μάσκες και ντυνόμαστε μασκαράδες, λέω μήπως πρέπει να βγάλουμε τις μάσκες από τους εξουσιάζοντες και να τους στείλουμε ένα γράμμα, το δικό μας;

Κι έτσι που είναι οι μέρες χαράς και δικαιολογούνται οι βωμολοχίες και οι χοντράδες να γράψουμε όλα όσα θέλουμε να τους πούμε τον υπόλοιπο καιρό αλλά δεν το κάνουμε γιατί τότε δεν είμαστε πολίτικαλυ κορέκτ απαξάπαντες;