Άκουσα και είδα απόψε τον Βγενόπουλο στην εκπομπή του Χατζηνικολάου στον ΑΛΤΕΡ και ανησύχησα και συγχύστηκα. Σε καιρούς κρίσης που το κάθε νοικοκυριό υποφέρει ο Βγενόπουλος μιλούσε άνετα και απλά για τα πράγματα του τόπου. Οικονομικά και πολιτικά.
Ανησύχησα διότι απέναντι στον λόγο ενός εκπρόσωπου της οικονομικής εξουσίας ο λόγος των εργαζομένων ακούγεται μίζερος. Ευτυχώς που δεν ήταν στην εκπομπή οι συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ διότι ο Βγενόπουλος λαϊκίζων, θα τους την έβγαινε από τα αριστερά.
Συγχύστηκα γιατί σκέφτηκα ότι απέναντι στα λογικοφανή επιχειρήματα του Βγενόπουλου, οι εκπρόσωποι της Αριστεράς έχουν να αντιτάξουν ένα πεισματικό αρνητικό ξύλινο λόγο (ΚΚΕ) ή ένα λόγο συγκαταβατικό και «λογικό» (ΣΥΡΙΖΑ).
Λιανοντούφεκα ενάντια στο βαρύ πυροβολικό.
Διότι εδώ και πολλά χρόνια οι αλλαγές που έπρεπε να γίνουν στην Ελλάδα, σε όλους τους τομείς, δεν έγιναν και τώρα οι κυβερνήσεις μη ξέροντας τι να κάνουν άγονται και φέρονται από τις εταιρείες – τράπεζες διαχείρισης χρεών και κεφαλαίων. Αυτά όμως κινούνται στην σφαίρα της διανομής και όχι της παραγωγής πλούτου. Με άλλα λόγια αυτό που κάνουν οι κυβερνήσεις είναι να διαχειρίζονται την μιζέρια μιας παραπαίουσας οικονομίας χωρίς προοπτική.
Τέτοια μίζερη κατ΄ αντιστοιχία είναι και η κριτική της Αριστεράς. Έτσι επιχειρηματίες σαν τον Βγενόπουλου με υψηλή ρευστότητα και τα πανιά τους φουσκωμένα, γίνονται τιμητές της ανεπαρκούς πολιτικού συστήματος για τα αναμενόμενα, τα της πάρτη τους!
Προσοχή! Το πρόβλημα δεν είναι ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας. Το πρόβλημα είναι ότι ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας λέει εκ του ασφαλούς τα αυτονόητα για μια οργανωμένη καπιταλιστική κοινωνία, τέτοια που δεν υπήρξε ποτέ στην χώρα μας. Στο Ελλαδιστάν πάντα είχαμε την κρατικοδίαιτη ιδιωτική πρωτοβουλία των κολλητών, έναν παραμορφωμένο καπιταλισμό.
Σε παλαιότερη ανάρτησή μου κάποιος φίλος είχε πει
ότι η ενασχόληση με την πολιτική θέλει χρόνο και αυτός δεν είναι διαθέσιμος για τους απλούς πολίτες. Και είναι για τους επιχειρηματίες, σαν τον Βγενόπουλο; Προφανώς και ο άνθρωπος έχει άλλες προτεραιότητες. Τα κεφάλαια που διαχειρίζεται απαιτούν όλη την προσοχή του. Ο Βγενόπουλος, και κάθε επιχειρηματίας με αξιώσεις, είναι απογοητευμένος από τους πολιτικούς εκπροσώπους του και τον αναποτελεσματικό –για τα συμφέροντά του- τρόπο που διαχειρίζονται το σύστημα!
Τι κάνει όμως ισχυρό και πειστικό τον λόγο του;
Απάντηση: Η συγκεκριμένη αναφορά και η απλή εκφορά του, σε γλώσσα απλή κατανοητή.
Γιατί; Πως μπορεί ο Βγενόπουλος να μιλάει απλά και ο εκπρόσωπος των εργαζομένων ή ενός κόμματος της Αριστεράς δεν μπορεί;
Απάντηση: Διότι ο πρώτος, ο επιχειρηματίας, ξέρει ακριβώς τι κάνει και τι θέλει ενώ ο εκπρόσωπος των εργαζομένων (ΓΣΕΕ, ΠΑΜΕ) ή των κομμάτων της Αριστεράς δεν ξέρουν ούτε τι συμβαίνει στην κοινωνία και την οικονομία ούτε που θέλουν να πάμε. Είναι παντελώς ξεκομμένοι από την ζωή που τρέχει πολύ πιο γρήγορα από τον τρόπο λειτουργίας των κομμάτων, ιδιαίτερα εκείνων της Αριστεράς που προσπαθούν να συμβιβάσουν την εσωκομματική δημοκρατία, τον πλουραλισμό με την αποτελεσματικότητα.
Γίνεται;
Απάντηση: γίνεται αλλά με άλλες δομές και όχι εκείνες της Τρίτης Διεθνούς!
Θυμάμαι από τα νεανικά μου διαβάσματα το έργο του Λένιν «Η ανάπτυξη του καπιταλισμού στην Ρωσία» που γράφτηκε περίπου το 1903, αρκετά χρόνια πριν την επανάσταση του 1917. Μου είχε κάνει εντύπωση που τότε ο νεαρός Λένιν ήξερε σε κάθε πόλη της αχανούς Τσαρικής Ρωσίας που συχνάζουν οι άνεργοι οικοδόμοι, πόσοι είναι, τι γίνεται με τους αγρότες σε κάθε περιοχή της χώρας.
Αλλά και οι δικοί μας πρόγονοι, όπως ο πατριώτης μας ο Πλούταρχος ή ο Σωκράτης, ελάχιστες φορές απομακρύνθηκαν από τον Ορχομενό ή την Αθήνα και υπήρξαν και είναι πνευματικές μορφές των αιώνων. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι δεν είχαν διαδίκτυο, βιβλιοθήκες, εφημερίδες, ερευνητικά ινστιτούτα, κι όμως τα λεγόμενα τους κατάφεραν να επιδείξουν τέτοια διανοητική αντοχή στους αιώνες που προκαλούν τον θαυμασμό. Μιλούσαν στις αγορές, με τους απλούς ανθρώπους, για τα πιο σύνθετα πολιτικά και φιλοσοφικά προβλήματα Γιατί; Μία εξήγηση είναι διότι μπόρεσαν να εκφράσουν τον άνθρωπο και τα προβλήματα της εποχής τους τόσο αληθινά που εξέφρασαν τον Άνθρωπο στους αιώνες.
Η συνταγή της επιτυχίας τους, που θα έλεγα πως έχει διαχρονική αξία, βρίσκεται στην αυθεντικότητα της έκφρασης και στην παραγωγή πρωτότυπων ιδεών. Αυτό είναι το μεγάλο μάθημα τους προς εμάς, που θέλουμε να ισχυριζόμαστε ότι είμαστε οι αυθεντικοί απόγονοι τους.
Αυτό θα έπρεπε να είναι το χαρακτηριστικό και η αρετή της Αριστεράς.
Σήμερα οι πολιτικοί όλα αυτά τα μαθαίνουν από τις εφημερίδες. Ανάθεμα και αν διαβάζουν κάτι σοβαρό ή έστω ρωτάνε να μάθουν τι πραγματικά συμβαίνει. Στην καλύτερη περίπτωση αναμεταδίδουν με ένα ιδιόμορφο λαϊκίστικο τρόπο αυτά που ακούνε από στριμωγμένους ανέργους νέους και μεσήλικες, εργαζόμενους, αγρότες, βιοτέχνες. Θυμίζοντας το γνωστό τραγούδι θα λέγαμε με θλίψη πως «όλες τους οι γνώσεις είναι οι φήμες και οι διαδόσεις που ακούν».
Πριν πολλά χρόνια είχα ακούσει το σύνθημα «αν δεν βλέπεις που πας, πας όπου βλέπεις» και μου φαίνεται ότι αυτό χαρακτηρίζει την σημερινή Αριστερά: αντίδραση και φασαρία για να ακουγόμαστε χωρίς να ξέρουμε που πάμε.
Τυφλοί Οιδίποδες μας οδηγούν προς την κάθαρση του δράματος αλλά σε εμάς δεν θα υπάρξει από μηχανής θεός.
Κι αν ακούγονται σκληρά όλα αυτά για την Αριστερά που αγαπάμε είναι γιατί η εικόνα της Αριστεράς σήμερα μας πληγώνει με την ανεπάρκεια της.
Γιατί η Αριστερά είναι η συνείδηση της κοινωνίας μας. Οι ψηφοφόροι της είναι οι πιο ευαίσθητοι και πολιτικά ενεργοί πολίτες και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Ό κι αν διαφωνεί κανείς μαζί τους, ακόμα και στην ξεροκέφαλη διατύπωση των απόψεων τους θα είναι πάντα παρόντες στους μικρούς και μεγάλους αγώνες στις κοινωνίες και στους τόπους δουλειάς.
Αυτή την Αριστερά που αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να την ανακαλύψουμε, νομίζω ότι είναι καιρός να την βρούμε, να την φτιάξουμε.
.jpg)
Αγαπητέ φίλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα συμφωνησω μαζί σου για τον Βγενόπουλο. Όμως επειδη η κυριαρχη ιδεολογία είναι με το μέρος του καθως και τα ΜΜΕ, μην τον μυθοποιησουμε κιολας. Ο Χατζηνικολαου δεν τολμησε να τον ρωτησει με το γνωστο απαξιωτικο υφος που χρισημοποιει σε άλλες περιστάσεις "τι μας λες ρε φίλε, αγορασες τον ΟΤΕ και την Ολυμπιακή τζάμπα, τα μεταπωλησες και κονομησες ενα σκασμό λεφτά. Τώρα είσαι εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων;Βρε κοντραμπατζή τωρα είσαι και υπερ των παραγωγικών δυνάμεων;Τι ήρθες εδω να κάνεις να ξεπερασεις την σκόπελο της επιτροπης ανταγωνισμού ή να πουλήσεις τις μετοχές σου αφου λές ότι τωρα ειναι φθηνες, ευκαιρία;"
Ας παμε στα δικά μας τωρα. Ναι η Αριστερα είναι ηττημένη ειναι στην γωνια και δεν πείθει. Ομως εγω δεν το βλέπω σαν ζητημα ελλειπών ικανοτητων. Όπως ειπα και πριν η αστική ιδεολογια εχει κυριαρχησει παντού απο τα ΜΜΕ μεχρι τις κουβέντες του γείτονα, του παιδιού μας ακομη και στην ίδια την αριστερά. Ενα παράδειγμα, αν θέλεις να μιλησεις για τους μεταναστες, με λογική ΛΑΟΣ, εναι πολύ ευκολο.Αν θελεις όμως να αρθρωσεις μια διαφορετικη κουβέντα, ανθρωπιστική, ταξική,τα πραγματα δυσκολευουν.
Πάντως για μενα αν η αριστερά δεν εχει κυβερνητική πρόταση μεσα στο ισχυον κοινωνικό συστημα ή δεν μπορεί να περιγραψει με ακρίβεια την ουτοπία της δεν είναι το βασικό πρόβλημα. Ανεξάρτητη και ταξική μπορεί να είναι; Αν γινει έτσι θα είναι και ενωτική και γνησια και λαική.
Τελος παντων η κριση σημερα ειναι ενα στοιχημα για την αριστερα ή θα υπερασπιστεί αποτελεσματικά τον λαο ή ...τεφάλτουρατ.
Ευχαριστω για την φιλοξενία.
Βαγγέλη, σε ευχαριστώ για το σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την άποψη σου για τον Βγενόπουλο: για τον κάθε Βγενόπουλο που γίνεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο Μπενόμπουλος στην τσέπη μας συμφωνούμε και θα συμφωνούμε από ότι φαίνεται.
Δύο παρατηρήσεις για την Αριστερά:
Πρώτη.
Εάν δεν έχει αξιόπιστη πρόταση διακυβέρνησης τότε κανείς δεν την παίρνει στα σοβαρά και προς τούτο δες το σχόλιο μου στο σχετικό άρθρο του Αλαβάνου στο https://www.blogger.com/comment.g?blogID=7872983648842270418&postID=3025137789801618540
Για κάθε κοινωνικό πρόβλημα, όπως αυτό των μεταναστών ή των απορριμμάτων ή της χρήσης φυτοφαρμάκων, για παράδειγμα, η Αριστερά πρέπει να μιλάει με παρρησία γιατί μια από τις αποστολές της είναι να εκπαιδεύει τους πολίτες στο ήθος της. Ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο!
Μπορεί να προκαλεί αντίλογους ή και πολεμική αλλά εάν δεν σπάσει τώρα αυγά στις σκέψεις των ανθρώπων αύριο, ως εξουσία, θα σπάσει τα κεφάλια τους και αυτό το είδαμε να γίνεται στον υπαρκτό σοσιαλισμό και φαντάζομαι ότι δεν θες να το πάθουμε πάλι.
Ελπίζω να συμφωνείς μαζί μου ότι ένα όραμα διακυβέρνησης για την Αριστερά δεν μπορεί να είναι εκείνο της διαχείρισης ενός σάπιου συστήματος.
Δεύτερη
Νομίζω πάντως ότι η ζωή η τελειώνει ούτε η ιστορία ασχέτως που κάποιοι θέλουν να την θάψουν. Εάν η Αριστερά που έχουμε σήμερα δεν μπορεί να κάνει την δουλειά της, τότε κάποιοι άλλοι θα την κάνουν. Προς το παρόν δεν μπορώ να σου πώ κάτι παραπάνω. Κανείς δεν μπορεί. Νομίζω όμως ότι στην γέννα αυτού του καινούργιου εσύ κι εγώ μάλλον θα είμαστε εκεί.
Νατεν ε μίρ!
ΕΡΜΟ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗ δεν είσαι τόσο έρημος και μόνος, όπως πιθανόν να ήθελες. Ειλικρινά οι σκέψεις σου εκφράζουν το αυτονόητο που λείπει από την Ελλάδα. Με εκτίμηση, από έναν μη αριστερό..... Νικόλαος Ι. Δημητρίου
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκο καλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για το μήνυμα.
Προφανώς και δεν θέλω να είμαι μόνος. Με ενδιαφέρον οι σκεπτόμενοι άνθρωποι, με αίσθηση του χιούμορ, που ότι κι αν πιστεύουν μπορούν να το τεκμηριώσουν και δέχονται την συζήτηση καλοπροαίρετα. Οι άνθρωποι που δεν φοβούνται να πουν «δεν το ξέρω αυτό» ή «δεν με έπεισες, προς το παρόν όμως δεν έχω άποψη επ΄ αυτού αλλά θα το ψάξω». Οι άνθρωποι που μπορούν να αλλάξουν την άποψη τους με κάποια άλλη που τους φαίνεται πιο σωστή κι όχι γιατί έτσι το απαίτησε ο μπαμπάς, ο προϊστάμενος, ή η οικογενειακή ιστορία τους. Οι άνθρωποι που δεν δέχονται την άποψη ως σωστή επειδή την είπε κάποιος που οι άλλοι θεωρούν αυθεντία αλλά εμπιστεύονται το μυαλό τους!
Μου δίνει κουράγιο να σκέφτομαι πως είναι κι άλλοι εκεί έξω σαν κι εσένα.
Όσο για τις πολιτικές ταμπέλες που μας δίνουν ή εμείς βάζουμε στο κούτελό μας, εγώ προσωπικά έχω πάψει να τις προσέχω. Όπως κι εσύ, φαντάζομαι, έχω διαπιστώσει πόσο απέχουν οι διακηρύξεις πολιτικών αρχών από την καθημερινή πρακτική μερικών ανθρώπων.
Αυτή η ποιότητα της καθημερινής στάσης ζωής αυτού που αλλάζει, που γίνεται καλύτερος, είναι που αλλάζει συνειδήσεις και αλλάζει τον κόσμο.
Όταν έρθεις στο χωριό να πιούμε κάνα τσίπουρο.
Καλή συνέχεια!