Ολοκληρώνω σήμερα τις σκέψεις μου για την "ενέργεια". Υπογραμμίζω την λέξη "σκέψεις" διότι δεν πρόκειται για "λύσεις" αλλά για απόψεις που ζητούν την κριτική και την δική σας συμβολή.
Στην παραγωγή της ενέργειας μέχρι σήμερα, ο ρόλος της ΔΕΗ ήταν κυρίαρχος αλλά ελλιπής. Η ΔΕΗ, για παράδειγμα, όπως σωστά παρατήρησε κάποιος φίλος στην ανάρτηση που ήταν η αφορμή για τούτα τα κείμενα, θα μπορούσε προ πολλού να έχει προβεί σε εκσυγχρονιστικές κινήσεις και να έχει αναπτύξει την παραγωγή ηλεκτρισμού από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (απε). Αλλά στον ρόλο που της είχαν αναναθέσει όλα αυτά τα χρόνια κάτι τέτοιο δεν υπήρχε. Η ΔΕΗ έπρεπε να παράγει με τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε να ωφελείται ένας τσούρμο από εξωτερικούς υπεργολάβους και συμβούλους και ταυτόχρονα να διαμορφώνεται ένας στρατός κομματικών ψηφοφόρων υπαλλήλων.
Για να καλύψουν την πολύχρονη απραξία τους στην δημιουργία μονάδων, έστω και με συνεργασία ιδιωτικών επιχειρήσεων, αλλά με σχεδιασμό, μελέτη κι ενημέρωση των τοπικών κοινωνιών, αναθέτουν βιαστικά και εκβιαστικά προς τους κατοίκους -η ανάγκη για θέσεις εργασίας είναι το περίστροφο για την συναίνεση ή τα πρόστιμα προς την ΕΕ- σε επιχειρηματίες την κατασκευή αυτών των μονάδων και . . . βλέπουμε.
Αυτό ισχύει για όλο το σύμπλεγμα της παραγωγής ενέργειας. Με ένα πασάλειμμα φιλελευθερισμού που το παρουσιάζουν οι σοσιαλιστές μας ως εκσυγχρονισμό, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς εγγυήσεις, χωρίς στοιχειώδεις εξασφαλίσεις, επειδή το απαιτεί κάποιος υπερεθνικός υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), αποφασίζονται εγκαταστάσεις μονάδων παραγωγής ηλεκτρισμού ή αιολικά πάρκα. Κι ενώ οι μεγαλόσχημοι υπάλληλοι της ΕΕ εκτελούν ευσυνείδητα διαταγές των αφεντικών τους (βιομηχανικές επιχειρήσεις και τεράστια οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων χωρών) οι δικοί μας πολιτικοί εκπρόσωποι, σαν "Γιουσουφάκια", υπογράφουν χωρίς να καταλάβουν πολλές φορές τι υπογράφουν και μετά έχουν ως σίγουρο επιχείρημα την ερώτηση "και τι κάναμε εδώ που έχουμε φτάσει;" λες και είμαστε εμείς που φτάσαμε ως εδώ το τρένο της κάθε αλλαγής!
"Πουλήστε το 40% των λιγνιτικών και των υδροηλεκτρικών σταθμών της ΔΕΗ’ είναι η διαταγή και χωρίς σχεδιασμό και ενεργειακή στρατηγική δεν μπορεί κανείς να αντέξει σε μια τέτοια πίεση.
Όταν δεν είναι σαφής ο εθνικός μας στρατηγικός στόχος για την παραγωγή και διανομή της ενέργειας αλλά και την διαχείριση των εθνικών ενεργειακών μας όρων, οι τέτοιες απαιτήσεις θα έχουν καταστροφικό αποτέλεσμα για όλους μας. Διότι μπορεί όταν χρωστάς να εκχωρείς μέρος της εθνικής ανεξαρτησίας -που είπε και ο ΓΑΠ- αλλά ακόμα και σ’ αυτό το παζάρι πρέπει να πάς πολύ καλά προετοιμασμένος αλλιώς "θα σου πάρουν και τα σώβρακα" και όχι μόνο δεν θα το καταλάβεις αλλά θα νομίζεις -και θα το πιστεύεις!- ότι κατήγαγες νίκη.
Ο τρόπος που προσεγγίζουμε τα θέματα της παραγωγής και διανομής της ενέργειας, προφανώς έχει άμεση σχέση με την γενική κοσμοθεωρία του καθενός μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να είμαστε πραγματιστές και να προσπαθούμε να εφαρμόσουμε την κοινή λογική. Να προσπαθούμε να υπερνικήσουμε τον αρνητισμό και να διαμορφώσουμε επιχειρήματα και όχι να εκπέμπουμε συνθήματα.
Η παραγωγή ενέργειας έχει κόστος και οικονομικό και περιβαλλοντικό. Το ότι ο ιδιωτικός τομέας επενδύει στην παραγωγή της ενέργειας, δεν είναι κατ’ ανάγκη καταστροφικό. Μπορεί να προκαλέσει καταστροφές όμως, αν αφεθεί ανεξέλεγκτος, και οι τοπικές κοινωνίες, η Δημοτική εξουσία, πρέπει να έχει λόγο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ενός εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρισμού από φυσικό αέριο, οι αρνητικές συνέπειες δεν είναι απαγορευτικές. Εάν όμως υπάρξει ανεξέλεγκτη εγκατάσταση μονάδων τότε το αθροιστικό αποτέλεσμα ίσως είναι καταστροφικό. Αλλά για αυτό πρέπει να προετοιμαστούμε.
Οι τεχνικοί επιστήμονες, τα Πολυτεχνεία, μπορούν να μας βοηθήσουν να διαμορφώσουμε την δική μας αντίληψη για όλα αυτά. Πρέπει οι τοπικές κοινωνίες και οι πολίτες να ενδιαφερθούν για τις επιπτώσεις της βιομηχανικής ανάπτυξης στην περιοχή μας διότι, το είπαμε, το κράτος και οι υπηρεσίες του είναι παντελώς άχρηστοι.
Πολύ συχνά ακούγεται το επιχείρημα ότι "αυτά είναι θέματα τεχνικά και επιστημονικά και ο απλός πολίτης δεν τα καταλαβαίνει". Τίποτα πιο ψευδές. Χωρίς την κατανόηση από τους κατοίκους της περιοχής της σημασίας της κάθε μεγάλης επένδυσης για τον τόπο αλλά και για την "εθνική" οικονομία, όλα θα γίνονται πιο δύσκολα. Η δήλωση αυτή περί της αδυναμίας κατανόησης από μέρους των απλών πολιτών, συνήθως είναι ο φερετζές για να καλυφθούν πλείστες όσες παρανομίες και παραλείψεις.
Ακόμα και για θέματα όπως η τιμή του παραγόμενου προϊόντος (ηλεκτρικό ρεύμα) που καθορίζεται από την Κυβέρνηση, από την Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ), είναι σημαντικό να ξέρουμε το πως διαμορφώνεται αυτή και τι σημαίνει για την επιχείρηση και για την κοινωνία.
Τίποτα δεν είναι τζάμπα. Όλα έχουν κόστος! Αλλά να ξέρουμε τουλάχιστον πόσο είναι αυτό το κόστος σε όλες τις εκφάνσεις του. Ειδικά για τις περιβαλλοντικές συνέπειες πρέπει να ξέρουμε σαφώς ποιές είναι τώρα αλλά και σε βάθος χρόνου.
Από τις επενδύσεις που γίνονται στην περιοχή μας, μάλλον υπάρχουν και οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες και αυτά πρέπει να σκεφτούμε να τα διεκδικήσουμε. Σε όλα τα μέρη του κόσμου οι βιομηχανίες "φορολογούνται" τις τοπικές κοινωνίες (όχι μόνο για τις φανέλες για την ομάδα) κι αυτό είναι έμμεση αναγνώριση της αρνητικής τους επίδραση στην τοπική βιόσφαιρα.
Αντί να αντιδρούμε για τον αγωγό του φυσικού αερίου που περνάει απ’ την περιοχή μας, ας σκεφτούμε τρόπους να τον αξιοποιήσουμε και για τα σπίτια μας. Το ότι ο αγωγός του φυσικού αερίου θα περνούσε από τα χωράφια μας το ξέραμε (δηλαδή οι δήμαρχοι μας το ξέρανε) από το 1983 αλλά δεν το αξιοποιήσαμε! Το υποτιμήσαμε!
Ε, ας το καταλάβουμε όσο είναι καιρός ότι δεν υπάρχει καιρός για αδιαφορία πλέον. Ακόμα και τα σχέδια που σήμερα κάποια απεργάζονται και με σπερμολογίες και δηλώσεις κύκλων αφήνουν να διαρρεύσουν, θέλουν μελέτη και αντιμετώπιση. Κυρίως όμως, απαιτείται η συνειδητοποίηση από τους πολίτες ότι δεν είναι πρόβατα και οπαδοί αλλά σκεπτόμενοι άνθρωποι που διεκδικούν το σεβασμό από τις εξουσίες και που όταν δεν τους τον αποδίδουν μπορούν να τον κατακτούν!
Έχω θυμώσει πολύ φίλε μου και βέβαια η ενέργεια είναι σημαντικό για την περιοχή μας αλλά και για όλη την Ελλάδα .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά πιο σημαντικό είναι η απόγνωση των νοικοκυριών που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στην καθημερινή τους διαβίωση . Είναι που έχουμε για κυβέρνηση την τρόικα . Είναι που οι εργασιακές σχέσεις μας γυρίζουν στον μεσάιωνα . Είναι που ζούμε έναν εφια΄λτη ως χώρα και δεν ξέρουμε αν θα ξυπνήσουμε ο εφιάλτης θα έχει φύγει . Ποιος θα ασχοληθεί με την ενέργεια άν δεν έχει να φάει ? Θα πρότεινα μέσα από την στήλη σου να κάνεις ένα κάλεσμα για ανυπακοή σ΄αυτούς που με έναν άλλο τρόπο έχουν κάνει κατοχή στα σπίτια μας και ζούμε φοβισμένοι , ψυχικά ασθενείς . Ένας άλλος τρόπος είναι να καλέσουμε τον κόσμο να τ΄αψηφήσει όλα αυτά και να τους γράψουμε ξέρεις που . Διαλέγουμε και παίρνουμε .
Αγαπητέ Ανώνυμε 11:47
ΑπάντησηΔιαγραφήΚακώς αναφέρεις (και αναφέρουμε) την επιστροφή στον Μεσαίωνα. Στην πραγματικότητα, οι εργασιακές σχέσεις επανέρχονται στα πρώτα χρόνια της βιομηχανικής κοινωνίας, στις αρχές του 19ου αιώνα, που ήταν πολύ χειρότερα από τον λεγόμενο ιστορικό Μεσαίωνα.
Παρομοίως θυμωμένος είμαι κι εγώ, με τους κυβερνώντες (νυν και πριν) πολιτικούς, με τις τοπικές εξουσίες, με τις οικονομικές εξουσίες, ακόμα και με τον εαυτό μου. Αλλά το θέμα είναι πως ο θυμός αυτός θα μετασχηματιστεί σε γόνιμη πολιτική πράξη. Διότι η διέξοδος με την μορφή του να δείρουμε αλά Χατζηδάκη τον πρώτο πολιτικό που θα τύχει να περνάει δίπλα μας ή να μην πληρώσουμε τον λογαριασμό της ΔΕΗ και να δείρουμε τον τεχνίτη που θα έρθει να μας τον κόψει, δεν μου φαίνεται παραγωγική. Τέτοιες ενέργειες εκτονώνουν ανώδυνα, για το σύστημα εξουσίας, τον δικαιολογημένο θυμό μας.
Η ‘ανυπακοή’, όπως λες, τι σόι θα είναι; Το κάλεσμα σε ‘ανυπακοή’, έτσι χωρίς πρόγραμμα και σκοπό, μπορεί να οδηγήσει σε ανυπακοή προς κάθε οργανωμένη μορφή κοινωνικής αντίδρασης, και να προκαλέσει αμφισβήτηση κάθε πρωτοβουλίας. Διότι σε καιρούς σαν κι αυτούς, η τσαντίλα οδηγεί σε γενική απαξίωση όλων των πολιτικών προσώπων και ενεργειών, ακόμα και των αθώων, αφού στο βάθος του μυαλού μας φυτρώνει η σκέψη του πιθανού ‘πουλήματος’ ενός αγώνα που ακόμα δεν άρχισε. Το ‘όλοι ίδιοι είναι, να πάνε να . . . ’ και το ‘όλοι μαζί τα φάγαμε’ είναι πολύ κοντά.
Νομίζω ότι αντί να ‘τους γράφουμε όλοι ξέρουμε που’, καλό είναι να γράφουμε εδώ τις σκέψεις και τον θυμό μας και κυρίως να προτείνουμε τρόπους που η αντίδρασή μας να τους ‘τσούξει’ πραγματικά και μόνιμα. Μπορεί το γράψιμο εδώ να μην τους ‘τσούζει’ και τόσο προς το παρόν, αλλά νομίζω ότι μας βοηθάει να σκεφτούμε αλλιώς τον τρόπο που ζούμε και παράγουμε. Είναι το πρώτο βήμα για να ζητήσουμε με θυμό και επιμονή αυτά που μας αξίζουν. Και η φθηνή και σχετικά καθαρή ενέργεια είναι ανάμεσα σε αυτά.
αφού όλα έχουν απαξιωθεί αγαπητέ μου τι ΄΄αλλο να περιμένουμε να απαξιωθεί ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το ακούω συνέχεια από αυτούς τους μαιντανούς της τηλεόρασης. Νομίζω ότι αυτή η προπαγάνδα πρέπει να σταματήσει , Ναι δεν είμαστε όλοι ίδιοι αλλά είναι αυτοί οι ίδιοι που τα λένε και είναι οι ίδιοι που μας λένε να μην απαξιω=ώνουμε τους θεσμούς , Ναι και να δείρουμε και να οργιστούμε και να σπάσουμε και να κλείσουμε μερικούς φυλακή . Άλλωστε ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά δεν γίνεται . Κι όλες οι ανατροπές δεν έγιναν με βελούδινο τρόπο .
Δεν βλεέπω αλλο τρόπο. Η άποψη μου είναι ότι επειδή ζούμε σε μια κατοχή άλλου τύπου δεν υπάρχει ΄παρά ο δρόμος της σύγκρουσης . Πως αλλιώς ?
Αγαπητέ Ανώνυμε 12:44
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά αισθάνομαι ότι έχω αξία και το ίδιο πιστεύω και για όσους διαβάζουν αυτές τις γραμμές. Οι σκέψεις μου έχουν κι αυτές την δική τους μικρή αξία αλλά εγώ δεν τις πετάω.
Αυτά που προτείνεις έχουν το μειονέκτημα ότι μπορεί να τα υποστούμε αντιστρόφως: να φάμε ξύλο, να μας σπάσουν πράγματα αξίας, να προσβάλουν ανθρώπους που αγαπάμε κι εκτιμούμε.
Ακόμα, για να κλειστεί κάποιος στην φυλακή πρέπει να αποφασίσει έτσι το δικαστήριο και η όλη διαδικασία πρέπει να νομιμοποιηθεί από όλους μας και είναι μέρος του συστήματος άλλωστε.
Όσο για την ανατροπή του πολιτικού συστήματος, όπως κι εσύ, πολλοί είναι αυτοί που το προτείνουν και ίσως να έχουν δίκιο. Το πρόβλημα είναι πως δεν ξέρουμε (και νομίζω ότι ούτε αυτοί γνωρίζουν) πως θα είναι το άλλο σύστημα που θα έρθει ή θα το φέρουν.
Για αυτό και η σύγκρουση όποτε γίνεται με τις γνωστές συνθήκες, έχει εκ των προτέρων γνωστά αποτελέσματα: σπασμένα κεφάλια και βιτρίνες και μερικές φορές θύματα ανάμεσα στους λιγότερο υποψιασμένους.
Μέχρι την ώρα της σύγκρουσης με τους όρους τους δικούς μας, με νου, πάθος και γνώση, ας σπάμε τα αυγά μόνο για ομελέτα αλλά κι αυτά με μέτρο γιατί η χοληστερίνη είναι ήδη ανεβασμένη.