Η νέα κυβέρνηση έγινε κιόλας εκατό ημερών και αντί για τούρτα, παρουσίασε, εργαζόμενη κυριακάτικα μάλιστα, το σχέδιο για την διοικητική ανασυγκρότηση της χώρας. Το μόνο για το οποίο δεν μπορούμε να την κατηγορήσουμε είναι η νομοθετική εργατικότητα. Απροετοίμαστη και με σύγχυση ανάμεσα στα στελέχη της αλλά οπωσδήποτε εργατική!
Το ΠΑΣΟΚ άλλωστε έχει μια ειδικότητα στις οργανωτικές ανασυγκροτήσεις αφού και οι συνενώσεις των Δήμων με το σχέδιο ΚΑΠΟΔΙΑΣΤΡΙΑΣ πάλι επί παλαιότερων δικών του ημερών του είχαν γίνει.
Πιστεύω ότι σαν κι εμένα χαμπάρι δεν πήρατε και μάλλον δεν θα πάρουμε σε όλη την περίοδο της διαβούλευσης –άλλο ένας οργουελιανός επικοινωνιακός όρος των ημερών- του συγκεκριμένου νομοσχεδίου με το εργολαβικό όνομα ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ. Εάν η διαβούλευση μείνει μόνο στην ηλεκτρονική μορφή της –ως το πλέον λαϊκό επίπεδο- και δεν θα κατέβη στο επίπεδο του καφενείου μας, θα μείνουμε παρατηρητές.
Γιατί όμως είναι προτεραιότητα μια τέτοια πρόταση; Όλα τα άλλα τα λύσαμε και μας έχει μείνει η διοικητική ανασυγκρότηση ως εμπόδιο;
Νομίζω πως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο και αυτό είναι που με ανησυχεί. Κατά το "απορία ψάλτου βήξ", η νέα κυβέρνηση μη τολμώντας να παραδεχθεί την ανημποριά της να αντιμετωπίσει τα ουσιαστικά προβλήματα της κοινωνίας μας προτιμά να ανοίξει ένα θέμα που χωρίς να λύνει κανένα, σε αυτή την φάση, προκαλεί συζήτηση σε όλα τα επίπεδα. Το είπαν ήδη και πολλοί άλλοι ας το πώς κι εγώ: η κυβέρνηση δεν είχε κανένα σχέδιο και τώρα πάει κατά πως την πάνε τα κύματα των περιστάσεων και οι καρπαζιές των διεθνών οργανισμών.
Ο τρόπος που οργανώνονται οι κοινωνίες είναι αντίστοιχος του τρόπου λειτουργίας τους, της παράδοσης και του πολιτισμού τους: άτομο, οικογένεια , κοινότητα, Δήμος, Νομός, Περιφέρεια, Κράτος, είναι η αύξουσα σειρά στην δομή αλλά για την ισχύ είναι ακριβώς η αντίστροφη. Εάν το Κράτος –αυτό το βαθύ δυσκίνητο για τους πολίτες και εχθρικό αλλά ευλύγιστο και εξυπηρετικό για τους προύχοντες- σε μια ουτοπική κρίση δημοκρατικότητας, ήθελε να διαχύσει προς το άτομο-πολίτη εξουσία και δικαιώματα, θα το έκανε ξεκινώντας από εμένα και τις ανάγκες μου.
Όμως δεν το κάνει αλλά φαίνεται ότι θέλει να γίνει πιο αποτελεσματικό ως προς τις βασικές τεχνικές λεπτομέρειες της διοίκησης (μάζεμα φόρων, μικρές αγγαρείες τοπικού χαρακτήρα) έτσι ώστε το Κράτος να αποφασίζει ακόμα πιο απόμακρα αλλά πιο αποφασιστικά τα πιο σημαντικά θέματα που μας αφορούν.
Ο τρόπος όμως που τώρα παρουσιάζει την πρόσκλησή του προς εμένα για συμμετοχή στην σχετική διαβούλευση φανερώνει και την ουσιαστική αδιαφορία του για την άποψη μου.
Το βασικό ερώτημα θα έπρεπε να είναι το αντίστροφο: τι είδους πολίτες υπηρετούν οι εκάστοτε μηχανισμοί που σχεδιάζονται από τις εξουσίες: παθητικούς αποδέκτες αποφάσεων που κάποιοι άλλοι έχουν πάρει για το καλό τους ή ενεργούς σκεπτόμενους αλλά ταυτόχρονα υπεύθυνους πολίτες που αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και συμμετέχουν στην υλοποίηση αποφάσεων που και οι ίδιοι συνέβαλλαν στο να διαμορφωθούν. Όσο πιο πολύ έτοιμες στο πιάτο και ολοκληρωμένες παρουσιάζονται οι αποφάσεις που μας καλούν να πάρουμε, τόσο πιο πολύ πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί για την επίπτωση των εφαρμογών στην ζωή μας. Πόσες φορές έχω αισθανθεί βλάκας για πράγματα που μου έχουν παρουσιάσει και τεκμηριώσει με τέτοιο τρόπο που εκείνη την στιγμή δεν μπόρεσα να αντιμετωπίσω αλλά μετά από καιρό είδα τι δυσάρεστες συνέπειες είχαν για την ζωή μου. Ήταν όμως αργά.
Οι μεταρρυθμίσεις σε κάθε επίπεδο διοίκησης προφανώς και είναι αναγκαίες γιατί τα πράγματα κι οι καταστάσεις αλλάζουν και οι κοινωνίες πρέπει να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα. Οι αποστάσεις μικραίνουν, οι τεχνική πλευρά των επικοινωνιών βελτιώνεται, οι δαπάνες συντήρησης των μηχανισμών πρέπει σχετικά να μειώνονται και κάποιοι (Νομαρχία) πρέπει να καταργηθούν.
Η κάθε διοικητική μεταρρύθμιση όμως δεν νομίζω ότι πρέπει να είναι απλή μηχανική συνένωση λειτουργιών των υπαρχόντων υπηρεσιών και συμπύκνωσή τους προς τα πάνω που γίνεται βιαστικά και χωρίς να αφομοιώνεται από τους πολίτες.
Για κάθε διοικητικό μηχανισμό και υπηρεσία υπάρχουν τα τεχνικά δεδομένα (αριθμός εργαζομένων, επίπεδο εξοπλισμού) που διαμορφώνουν το κόστος λειτουργίας του που το πληρώνουμε εμείς οι ίδιοι. Τα στοιχεία αυτά πρέπει να είναι σωστά, αντικειμενικά και επαληθεύσιμα από κάθε πολίτη. Αυτό που σήμερα δεν συμβαίνει!
Για τον ίδιο διοικητικό μηχανισμό όμως είναι πολύ πιθανόν ότι υπάρχει διαφορά στις απόψεις για την φύση της αποστολής του και το επίπεδο της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών: η διαχείριση των λυμάτων ενός Δήμου (βιολογικός καθαρισμός των λυμάτων ή διάθεση αλλού;), η διαχείριση των απορριμμάτων (αποκομιδή και θάψιμο, καύση, η ανακύκλωση), η πολεοδομική συγκρότηση και ανάπτυξη του Δήμου (γεωργία; τουρισμός; βιομηχανία;) οι προτεραιότητες σε επενδύσεις εξοπλισμού ή υπηρεσιών, για να αναφέρω μερικά θέματα ως παράδειγμα, έχουν, εκτός από την τεχνική και την ιδεολογική πλευρά τους. Είναι εδώ ακριβώς που υπεισέρχεσαι η πολιτική και ιδεολογική άποψη και στάση ζωής των πολιτών και με την συζήτηση κτίζεται η συναίνεση και η εμπιστοσύνη των πολιτών προς την κοινωνία και κρίνεται το κατά πόσο οι διοικητικοί μηχανισμοί είναι δικοί τους ή αλλότριοι.
Ίσως έχουμε στην πορεία προς τις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές ευκαιρία να τα συζητήσουμε όλα αυτά. Το θέμα προς το παρόν είναι ότι η κεντρική εξουσία θέλει γρήγορα να έχει από κάτω της, διοικητικές μονάδες και οργανισμούς ευκόλως χειραγωγούμενους και με περιορισμένες δυνατότητες που θα κάνουν την λάτζα για λογαριασμό της. Ίσως μάλιστα ο προβληματισμός μας να περιοριστεί σε γκρίνια για ουσιαστικώς δευτερεύοντα θέματα (όνομα, έδρα) και αυτό σίγουρα την βολεύει.
Εμείς οι πολίτες όμως; Θέλουμε ο Δήμος και ο τρόπος που λειτουργεί να μας δίνει την δυνατότητα άμεσης παρέμβασης στα θέματα που τους αφορούν ή να μένουμε νυσταλέοι και αποχαυνωμένοι θεατές ενός μέλλοντος που άλλοι σχεδιάζουν και υλοποιούν για λογαριασμό μας; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό ξεπερνάει την κομματική μας ένταξη!
Ιδού ο Καλλικράτης και η διαβούλευση του. Ιδού και η παρουσία μας!
Ας είναι. Ελπίζω οι πολιτικοί φορείς, τα κόμματα της αντιπολίτευσης κυρίως αλλά και οι οργανισμοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης , να δείξουν το καλό εαυτό τους και να έρθουν να με ενημερώσουν στο καφενείο που κάθομαι και "διαβουλεύομαι" τα του βίου μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου