Αδιέξοδη επικοινωνιακή τρομοκρατία

Οι δύο σελίδες Α8 και Α9 της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ, Κυριακή 17 Ιαν 09, είναι αποκαλυπτικές του αδιεξόδου που προκαλείται στα μυαλά μας από τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται τα πράγματα. 

Παραθέτω το θρίλερ που διαμορφώνουν  οι τίτλοι των άρθρων της εφημερίδας:

Η αγωνία για την επόμενη ημέρα. Μετά το Πρόγραμμα Σταθερότητας η αύξηση του ΦΠΑ και των φόρων στα καύσιμα, μετά 

Πρόσθετα μέτρα θα ζητήσουν οι Βρυξέλες. Οι εταίροι θα πουν στον υπουργό Οικονομικών ότι δεν θα συγχωρεθεί στη χώρα μας η παραμικρή απόκλιση από τα συμφωνηθέντα 

και τέλος, για το κλείσιμο 

Ο νέος επίτροπος για τις οικονομικές Υποθέσεις που θα επιβλέπει τη δημοσιονομική μας πορεία για τα επόμενα χρόνια είναι το «ρομπότ» από την Φινλανδία.

Μάλιστα! Τα καταλάβαμε όλα! Καιρός για αντικαταθλιπτικά!

Το άρθρο του A. Καρακούση στην ίδια εφημερίδα και στην εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ του Ν. Ξυδάκη κάνουν αμφότερα μια καλή περιγραφή – αποτύπωση της πραγματικότητας που είναι η πλήρης επιφύλαξη όλων με όλους και όλα. Όλοι περιμένουν καλύτερες ημέρες για να κάνουν ακόμα και τις πιο μικρές επενδύσεις, δεν είναι διατεθειμένοι να δανειστούν και . . . περιμένουν. Έτσι όμως δεν ζεσταίνεται η οικονομία.

Μας πολιορκούν, όχι αδικαιολόγητα, Κασσάνδρες με επιχειρήματα. Το κακό με την Κασσάνδρα ήταν ότι είχε τελικά δίκιο. Δεν διαψεύστηκε ποτέ! Οι δικές μας τώρα πρέπει να διαψευστούν γιατί αλλιώς την βάψαμε! Αλλά πως;

Διαμορφώνονται δύο σχολές αντίδρασης στην κατάσταση:

• Εκείνη των κυβερνητικών (νυν και τέως) πολιτικών δυνάμεων που λέει ότι πρέπει να ξεφύγουμε από την κρίση και ας πληρώσουν εκείνοι που είναι πιο εύκολο να πιαστούν από τους κυβερνητικούς μηχανισμούς (μισθωτοί κατά κύριο λόγο). Από εδω εκκινούν οι συμβουλευτικοί και παραινετικοί λόγοι για πολιτισμένη αντίδραση, χωρίς διασάλευση της κοινωνικής ειρήνης και γενική -έτσι χωρίς πρόγραμμα- συζήτηση περί του μέλλοντος κάθε επαγγελματικής τάξεως
• Εκείνη της πλήρους άρνησης σε κάθε κίνηση εκσυγχρονισμού και της εμμονής σε πολιτικά και οικονομικά συνθήματα ασαφούς προορισμού αλλά σαφούς λαϊκισμού κι ας γίνουν όλα μπάχαλο, γαία πυρί μιχθήτω. Να λυθούν όλα εδώ και τώρα. Πίσω από τις φιλολαϊκές (για να μην πω λαϊκίστικες) διακηρύξεις, κρύβεται η προσμονή για την αποκόμιση εκλογικών οφελών στην λογική της φράσης "στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται" άρα και οι εκπρόσωποι ακραίων αντιλήψεων μέσω της αναμπουμπούλας θα εισπράξουν ψήφους δυσαρέσκειας αφού θα κατοχυρωθούν στις συνειδήσεις των πολιτών ως οι πιο αγωνιστές, οι πιο μαχητικοί.

Στη μέση, βρίσκονται -μερικές φορές κυριολεκτικά- εγκλωβισμένοι όλοι οι σκεπτόμενοι και λογικοί πολίτες που δεν έχουν όμως διαμορφωμένη ολοκληρωμένη άποψη και πρόταση –ίσως γιατί τα οράματα τους κατέρρευσαν ίσως γιατί προσωπικές πικρίες τους έχουν κουράσει. Άγονται και φέρονται ανάμεσα σε κομματικές εντάξεις παρελθόντος και σε προσωπικές απόψεις που με το πέρασμα του χρόνου και προϊούσης της ηλικίας γίνονται αγκυλωματικές θεωρίες στα όρια της κατάθλιψης περί ενός μέλλοντος σκοτεινού και μαύρου. 

Και έτσι πορευόμαστε!