Στοιχειώδη οικονομικά απελπισίας

Οι δημοσιογράφοι καθήμενοι στα γραφεία τους ή σους καναπέδες τους κρίνουν το επικοινωνιακό στάτους των αγροτών συνδικαλιστικών ή μη όπως ο  Σταύρος Τζίμας. Είναι κρίμα για τον καλό δημοσιογράφο και άδικο για εμάς. Θα έπρεπε να δουν πίσω από το αξύριστο πρόσωπο και την άξεστη έως και αγενή ομιλία, την αγωνία ενός απελπισμένου με την οικονομική του κατάσταση.

Εάν δε, νομίζουν –οι δημοσιογράφοι- ότι είναι οι αγρότες "αλαζόνες προς την κοινωνία" και όχι προς την εξουσία, και άλλα τέτοια ας θυμηθούν στην καλύτερη περίπτωση τι λένε για πάρτη τους οι επιχειρήσεις στις ποίες αυτοί εργάζονται όταν εκείνοι απαιτούν τα δικά τους αιτήματα. Στην καλύτερη περίπτωση θα έπρεπε όλοι να αναφωνήσουμε, όπως η πόρνη της Γαλάτειας Καζατζάκη «εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω». Γιατί οι αγρότες προσπαθούν να αντιγράψουν -δυστυχώς και λάθος κατά την άποψή μου- στις τηλεοπτικές τους εμφανίσεις τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους  των τηλεοπτικών παράθυρων και του –τώρα μάλιστα!- πολιτισμένου διαλόγου.

Δηλαδή πόσο τους κοστίζει -στους δημοσιογράφους- έστω και τώρα να έρθουν να μας δουν στα μπλόκα και να τους δώσουμε μερικά στοιχεία για την πραγματική εικόνα του προβλήματος;  Ακόμα και οι αναλύσεις τους ενώ ξεκινάνε να είναι ενδιαφέρουσες, εξελίσσονται σε ελλιπείς και γενικόλογες  αναφορές όπως εκείνη του Κ. Καλλίτση με τον "πιασάρικο" τίτλο "οι αγρότες και ο «τσαμπουκάς» προς την κοινωνία" (θα έπρεπε να είναι πιό ευρηματικοί στην επιλογή των τίτλων και των φράσεων!).

Λοιπόν κάνοντας το πρώτο βήμα και μιλώντας για μένα, πρέπει να τους πω ότι εδώ και ένα χρόνο τουλάχιστον το κράτος μου χρωστάει τουλάχιστον € 15.000 από τις επιδοτήσεις για τα χωράφια που καλλιεργώ. Οι εξηγήσεις για καθυστερήσεις στην μηχανογράφηση κλπ. είναι δικαιολογίες.

Αν με δω σαν επιχείρηση -τρομάρα μου!- σε τζίρο περίπου € 80.000 (αυτά που μπόρεσα να πουλήσω γιατί τα κρεμμύδια που έχω στην αποθήκη μάλλον θα πληρώσω τρία μεροκάματα γα να τα πετάξω!) Περίπου τόσα είναι τα έξοδα που έχω κάνει: αγορές γεωργικών εφοδίων (φυτοφάρμακα, λιπάσματα, ανταλλακτικά), καύσιμά, καθώς και προς τους εργάτες (Αλβανούς) που χρησιμοποίησα.

Θα συμφωνήσω επίσης ότι από την μη σωστή (και νόμιμη) έκδοση παραστατικών το κράτος έχασε από τις συναλλαγές μου περίπου € 20.000 (για αυτό δεν είμαι ό μόνος ένοχος όμως). Δηλαδή όσα μου χρωστάει κι έπρεπε ήδη να έχω πάρει κι εδώ ας συμφωνήσουμε οτι ο στοιχειώδης εκσυγχρονισμός των κρατικών υπηρεσιών είναι απαραίτητος έστω και για να έχουμε όλοι μας καθαρή εικόνα.

Στην πραγματικότητα, τα χρήματα αυτά που περιμένω να εισπράξω,  είναι το καθαρό μου ειόδημα δηλαδή αυτό για να συντηρηθώ εγώ η γυναίκα μου και τα δύο παιδιά μου που σπουδάζουν. Φανταστείτε να ζούσε και η μάνα μου και να έπρεπε να την τρέχω σε γιατρούς. Η σύνταξη του ΟΓΑ για να το ξέρετε είναι το πολύ € 450 το μήνα με την πρόσφατη άυξηση των € 30 της κυβέρνησης.

Λοιπόν τι θα κάνατε εσείς στην θέση μου; Δίπλα μου, εδώ στο μπλόκο, υπάρχουν και χειρότερες περιπτώσεις που τουρτουρίζουν μαζί μου.

Ο "πλούτος" που έχω είναι ακόμα €60.000 εάν πουλήσω το τρακτέρ, €50.000 εάν βρω να πουλήσω τα χωράφια μου €70.000 εάν πουλήσω τον υπόλοιπο εξοπλισμό και € 7.000 το αυτοκίνητο εάν το πουλήσω κι αυτό. Σύνολο € 187.000. Α! έχω και το πατρικό μου σπίτι που ας πούμε οτι αξίζει περίπου € 30.000.

Και μετά;

Δηλαδή οι σπουδαγμένοι οικονομολόγοι και λογιστές θα πρέπει να αναφωνήσουν «θαύμα!» που καταφέρνω κι επιβιώνουμε όλοι μας. Εάν ήμουν λοιπόν επιχείρηση κ. Κύρτσο, θα είχα κλείσει προ πολλού και το μόνο που μας συντηρεί είναι οι απαιτήσεις μας από τη ζωή που έχουν ελαχιστοποιηθεί και το χαμηλότερο σε σχέση με τα αστικά κέντρα κόστος ζωής. Είναι αυτή η μίζερη κακόγουστη ζωή με τα ξεσπάσματα μας στα πανηγύρια που βλέπετε εσείς οι επισκέπτες των τριήμερων.

Θέλω σφόδρα να συζητήσω για το πώς θα πορευτώ ωε παραγωγός και τι πρέπει να μάθω να κάνω διαφορετικά. Το έχουμε όλοι ανάγκη αυτό και ψαχνόμαστε. Προφανώς και δεν συμφωνώ με τα συστήματα κρατικού ελέγχου και κρατικοδίαιτα συστήματα.  Αλλά πρέπει πρώτα να ζήσω. Ακόμα κι εάν σήμερα συμφωνήσουμε στο τρόπο της νέας αγροτικής παραγωγής και διανομής, τα αποτελέσματα του θα φανούν μετά απο τρίς χρόνια το γρηγορότερο. Μέχρι τότε;

Τώρα τρώω από τα έτοιμα, από κάποιες αποταμιεύσεις που έχω, περίπου € 20.000 για δύσκολη στιγμές, που όμως τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν και το ευλογημένο "αποθεματικό" μου μικραίνει. 

Πριν εκατό και κάτι ημέρες η κυβέρνηση έλαβε ισχυρότατη εντολή να κυβερνήσει τον τόπο και με τον αέρα του νικητή είδαμε τους υπουργούς –πολλές νέες συμπαθείς φυσιογνωμίες ανάμεσά τους- να χαμογελούν στους φωτογράφους και τις κάμερες και τις επόμενες ημέρες τους είδαμε να  κυκλοφορούν όλοι με σηκωμένα τα μανίκια, δικην κλώνων Ομπάμα! 

Στην κοινοβουλευτική δημοκρατία μας, η κυβέρνηση που ή ίδια διακήρυξε ότι είχε ολοκληρωμένο πρόγραμμα και ότι τα λεφτά υπάρχουν, ηχεί ως προσβολή η έκκληση του κ. Πρωθυπουργού στην χθεσινή ειδική συνεδρίαση της Βουλής για το αγροτικό θέμα: «. . .  Ζητώ υπευθυνότητα και κάτι απλό, το δικαίωμα να κάνουμε μια νέα αρχή, το ζητώ από τους αγρότες». Ίσως φταίνε τα ελληνικά του αλλά ο Πρωθυπουργός μόνο κολακεύοντας ή «δουλεύοντας» καλύτερα τους αγρότες μπορεί να ζητάει το δικαίωμα.

Ένας νόμιμα καθόλα πρωθυπουργός έχει το δικαίωμα και δεν ζητάει την άδεια για το δικαίωμα να κυβερνήσει. Το έχει και με το παραπάνω. Έχει όμως την υποχρέωση να λύσει προβλήματα. Πολύ φοβάμαι ότι δεν τα έχει κατανοήσει αλλιώς δεν θα μιλούσε με ορολογία ημερών της άλλης αλλαγής του 1981!

Πιο ουσιαστικό θα ήταν να είχε ήδη παρουσιάσει τις δικές του προτάσεις –ας θυμηθούμε αυτά τα «έχουμε ολοκληρωμένο πρόγραμμα…» και τα «… υπάρχουν τα λεφτά…» με τα οποία μας έπεισε να τους εμπιστευτούμε την διακυβέρνηση της χώρας.