Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Εμείς, η Παγκοσμιοποίηση και οι πολιτικοί εκπρόσωποι

Για μερικούς από εμάς τα πράγματα γενικά δεν πάνε καλά. Δεν μπορούμε να τα παρακολουθήσουμε. Ο κόσμος αλλάζει γρήγορα και δεν προλαβαίνουμε να αφομοιώσουμε τις μεταβολές. Ο κόσμος γίνεται μικρότερος με μεγαλύτερη ομοιογένεια από το πρόσφατο παρελθόν μας. Οι τιμές των προϊόντων μας αλλά και οι γενικοί όροι παραγωγής και εμπορίου, καθορίζονται από διεθνείς συμφωνίες που μαθαίνουμε εκ των υστέρων. Πολιτικές μεταβολές και συγκρούσεις σε μακρινά μέρη, επηρεάζουν άμεσα την ζωή μας. Το καλό είναι ότι τα μαθαίνουμε σχετικά γρήγορα. Το κακό είναι ότι συνειδητοποιούμε όλο και πιο πολύ την αδυναμία μας να παρέμβουμε.

Αυτοκίνητα, ρούχα, μουσικές, συμπεριφορές όπως βλέπουμε κι ακούμε στην τηλεόραση ή στο ιντερνέτ, είναι ίδια παντού και μόνο οι γλώσσες που μιλούν οι άνθρωποι ακόμα είναι διαφορετικές – αλλά κι αυτές για πόσο ακόμα όταν καθημερινά καταγράφεται θάνατος  γλωσσών άρα και πολιτισμών.  Σήμερα χρησιμοποιούνται περισσότερες από 6.900 γλώσσες παγκοσμίως, οι οποίες ομιλούνται από εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων έως και από μόλις έναν ή δύο. Γλωσσολόγοι εκτιμούν ότι τουλάχιστον οι μισές από τις υπάρχουσες γλώσσες κινδυνεύουν να εξαφανιστούν μέχρι το 2050. Κύριος λόγος γι’ αυτήν την απώλεια είναι ότι κοινότητες ανθρώπων μετακινούνται και εγκαθίστανται σε τόπους όπου ομιλούνται πολιτικά και οικονομικά ισχυρότερες γλώσσες, όπως τα αγγλικά, τα ισπανικά, κ.α.



Καλημέρα παγκοσμιοποίηση θα έλεγα αλλά μάλλον είναι ήδη μεσημέρι!

Παρ’ όλες τις αναμφισβήτητες βελτιώσεις σε πλευρές της καθημερινότητας, αισθάνομαι μερικές φορές ότι το τρένο της ζωής τρέχει με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα και αλοίμονο, δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι η μηχανοδηγός ξέρει τι κάνει. Μπορεί και να μην υπάρχει καν μηχανοδηγός αλλά το τρένο να κατευθύνεται από τυφλές δυνάμεις που δρουν τυχαία και ανεξέλεγκτα. Κι αυτό είναι τρομακτικό.

Η οικονομική κρίση που ξέσπασε το φθινόπωρο του 2008 και ακόμα κρατεί δεν άφησε καμιά χώρα ανεπηρέαστη και είναι συνέπεια αυτής της κατάστασης.

Ελλείψει άλλων γνώσεων οι  θεωρίες  συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν. Προς τι όμως τα διάφορα σενάρια σκοτεινών κύκλων για παγκόσμια κυριαρχία; Οι μεγάλοι, νομπελίστες οικονομολόγοι πιστεύουν ότι δεν μπορεί να προβλεφτεί και ελεγχθεί η παγκόσμια οικονομία για αυτό επιμένουν πιεστικά για να βρεθούν τρόποι και μέθοδοι έλεγχου και περιορισμού της αχαλίνωτης βουλιμίας των ισχυρών του πλανήτη, όσο είναι καιρός.

Όταν ξέσπασε η κρίση και έκλεισαν μεγάλα μαγαζιά σαν την Λήμαν μπρατδερς και την Μέριλ Ληντς, κι εμείς την περιμέναμε να μας έρθει, και ο "καταλληλότερος" τότε μας έλεγε ότι θα την σκαπουλάρουμε, οι απόψεις των "σοφών" ήταν ότι βασικός παράγοντας για αυτό ήταν η λαιμαργία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων κάθε λογής στις ΗΠΑ και στις άλλες μεγάλες χώρες.

Εντάξει είπαμε, αυτοί ξέρουν, έμαθαν διάολε,  και τώρα θα πάρουν μέτρα και τα πράγματα θα διορθωθούν. Αμ δε! Τα μέτρα που πήραν είναι να κάνουν ακόμα πιο μεγάλους οργανισμούς αυτούς που έμειναν:  http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1749904 .

Όταν μια τράπεζα που θεωρείται Γαλλική, η BNP Paribas, έχει ενεργητικό (ο πλούτος που διαχειρίζεται δηλαδή) ίσο με το 117% του γαλλικού ΑΕΠ, έχουμε κάθε λόγο να  φοβόμαστε το ότι η οικονομική ισχύς αυτή διαχειρίζεται από γκόλντεν μπόις που η αχαλίνωτη δίψα τους για πλούτο και ισχύ, τούς οδηγεί να αποφασίζουν με τρομερή επιπολαιότητα και να επηρεάζουν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Γίγαντες με μυαλό μωρού!

Την ίδια στάση δυστυχώς κρατούν οι πολιτικές δυνάμεις στην χώρα μας. Πριν καλά καλά καταλάβουν τι έγινε, έχουν για τα πάντα έτοιμες λύσεις και κατατεθειμένες προτάσεις. Κρίνοντας από την μέχρι σήμερα διαχείριση των κοινών μας υποθέσεων, διαχρονικά, πρέπει να παραδεχτούν κι αυτοί μαζί μας ότι τα έχουν κάνει μαντάρα!

Η χρόνια απουσία αυτοκριτικής, από όλους τους, με ανησυχεί σφόδρα για τις μέρες που έρχονται.

Ενώ λοιπόν φαίνεται ότι μπροστά στην κτηνώδη δύναμη των πλανητικών πολιτικών,  οικονομικών και βιομηχανικών κολοσσών ο κάθε πολίτης είναι αδύναμος - και είναι πράγματι - η συλλογική κριτική σκέψη των κοινωνιών που ανήκουμε, η αμφισβήτηση και η αντίσταση στις παράλογες αποφάσεις των εξουσιών, είναι υποχρέωση επιβίωσης για όλους μας.

Δεν είμαστε εμείς που δεν ξέρουμε και δεν καταλαβαίνουμε αλλά είναι αυτοί που δεν μας τα εξηγούν καλά και αυτό γιατί μάλλον ούτε κι εκείνοι τα έχουν καταλάβει αλλά αυτοσχεδιάζουν για να δικαιολογήσουν τον ρόλο τους. Είναι βασικός κανόνας της παιδαγωγικής είναι ότι έχει καταλάβει κάποιος αυτό που μπορεί να μεταδώσει στον άλλον.

Βασικός προάγοντας της οικονομικής ανάκαμψης είναι το αίσθημα εμπιστοσύνης που υπάρχει στους πολίτες για τους θεσμούς,  κυρίως τους οικονομικούς. Αυτό το αίσθημα έχει καταστραφεί, κανείς δεν εμπιστεύεται κανένα και για αυτό ακριβώς κανείς δεν είναι διατεθειμένος να κάνει θυσίες για κάποιο αβέβαιο μέλλον.

Η διαπίστωση αυτή πρέπει να μας οδηγήσει σε μια καλοπροαίρετη μεν αλλά σταθερή άρνηση συμφωνίας δε, στις προτάσεις των εξουσιών εάν αυτές δεν είναι σωστές σύμφωνα με τα δικά μας κριτήρια, χωρίς κομπλεξ κατωτερότητας από μέρους μας για την λειψή μας κατάρτιση και την αδυναμία κατανόησης.

Τα πολιτικά κόμματα και οι παράγοντες σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής εκπροσώπησης στην κοινωνία μας, είναι πιο τίμιο και παραγωγικό να προκαλέσουν συζήτηση για τα θέματα που μας αφορούν, να κινητοποιήσουν τον κόσμο και να αφήσουν εκείνο το αυτάρεσκο και αλαζονικό ύφος των ειδικών που αυτοί και οι "δικοί τους" μόνον όλα τα ξέρουν και όλα . . . . τα μαχαιρώνουν!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Διάφορα