Διαφθορά και πάνω τούρλα

Η  οργάνωση Διεθνής Διαφάνεια έχει ως σύνθημα το «ευαισθητοποιούμε τους πολίτες καταπολεμούμε την διαφθορά». Ανάμεσα στις ενέργειες που κάνει είναι και η διαμόρφωση κατάλογου με την πορεία της διαφθοράς σε διάφορες χώρες. Οι λίστες αυτές μάλλον επηρεάζουν τους ξένους επενδυτές κυρίως. Αν θυμάστε, μια τέτοια λίστα στην διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, μας έφερε ως χώρα σε θέση χαμηλότερη από αυτή της αφρικάνικης, «τριτοκοσμικής» Μποτσουάνα κι έθιξε τον πατριωτισμό και την λεβεντιά μας. Πρόσφατα, προσκλήθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο να καταθέσει τις συμβουλές της για την αντιμετώπιση της διαφθοράς .  Η αγωνία και το ενδιαφέρον οργανώσεων σαν την Διεθνή Διαφάνεια δεν είναι για την ηθική μας κατάπτωση ως μεμονωμένων ατόμων και την σκληρή μεταθανάτια μοίρα μας ενώπιον του αιώνιου Κριτή μας. Συγκεκριμένα, την ενδιαφέρει το πως η συμπεριφορά  θεσμικών και επιχειρηματικών κύκλων δεν θα πριονίσει το κλαδί του όλου οικονομικού συστήματος και αυτό προφανώς οι κατέχοντες δεν το θέλουν.

Ποιος διαφθείρει ποιόν; Ποιός ξεκινάει την διαφθορά για να του κόψουμε τα χέρια και να γίνουμε ανεπτυγμένοι νομοταγείς Ευρωπαίοι;  Μας λείπουν οι νόμοι και τα συστήματα και είμαστε  τόοοσο διεφθαρμένοι και διεθνώς κατάπτυστοι;  Η Ζήμενς  που διέφθειρε τόσες συνειδήσεις έντιμων πολιτικών σε διάφορες χώρες αλλά και στην δική μας, δεν είναι εκπρόσωπος – δείγμα ενός κόσμου όπου κυριαρχεί ο νόμος και ο έλεγχος κατά της διαφθοράς;

Η ανεξέλεγκτη εξουσία, μικρή και μεγάλη, διαφθείρει σε κάθε μορφή της: νομοθετική,  εκτελεστική,  δικαστική συνδικαλιστική, τοπικοαυτοδιοικητική, δημοσιογραφική. Μαζί με τις εντολές και τα παραμύθια της , η εξουσία διοχετεύει ποσότητες διαφθοράς στην κοινωνία και τους πολίτες : «σε διαφθείρω λίγο για να είναι οι ενοχές σου αρκετές ώστε να αποδεχτείς ως φυσιολογική και την δική μου μεγάλη διαφθορά» είναι η συνταγή.

Εάν πράγματι η διαφθορά είναι ένα καρκίνωμα στο σώμα μιας ευνομούμενης πολιτείας ως αυτήν που επιθυμούμε απαξάπαντες, δεν θα έπρεπε να εξηγηθούν και να ομολογηθούν τα αίτια της κατάστασης που έχουμε φθάσει;  Φαίνεται ότι οι πολιτικοί άρχοντες θεωρούν ότι υπάρχει γενική ομολογία και αποδοχή για την διαφθορά και δεν χρειάζεται να αναλυθεί το φαινόμενο.

Η  απουσία συζήτησης επί της ουσίας του φαινομένου συμβαίνει γιατί ακριβώς δεν υπάρχει διάθεση για το ξεπέρασμά του. Διότι η μερίδα του λέοντος της πόρων από παράνομες και ημινόμιμες  δραστηριότητες  καταλήγει  στην εξουσία και αποτελεί το βασικό τμήμα του λεγόμενου «μαύρου» πολιτικού χρήματος.  Ο υπουργός Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (τίτλος κι αυτός!)  έσπευσε να ανακοινώσει αυστηρά μέτρα κυρίως για τους πολιτικούς που μετέχουν σε υπεράκτιες  εταιρείες ( http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1084379&lngDtrID=244.  Καλό αλλά τελείως ανεπαρκές μέτρο.

Η οικονομική διαφθορά λοιπόν έχει πολλά πρόσωπα:

• ξεκινώντας από τα δικά μας, ο αγρότης δηλώνει ότι καλλιεργεί κατά τι περισσότερα στρέμματα  από την πραγματική έκταση  για να πάρει μεγαλύτερη επιδότηση
• ο αγρότης θέλει η κόρη του να προσληφθεί σε κάποια δημόσια υπηρεσία και θυμηθείτε πριν μερικά χρόνια στην περιοχή μας πόσες συνειδήσεις κάμφθηκαν και τσαλακώθηκαν για μια θέση του παιδιού στην Ολυμπιακή
• ο έξυπνος επιχειρηματίας δημιουργεί εταιρεία σε κάποιο φορολογικό παράδεισο για να γλυτώσει τους φόρους  από την μεταβίβαση του ακινήτου.
• ο έξυπνος υπάλληλος της εφορίας αφού σε στριμώξει για μικρές αλλά αληθινές παραβάσεις και σε απειλήσει με ολοσχερή οικονομική καταστροφή, σου υποδεικνύει τρόπο για την ελάφρυνση του προστίμου με ανάλογη ενθυλάκωση χρημάτων .
• ο γιατρός του δημόσιο νοσοκομείου διατηρεί παράνομα ιατρείο  και προφανώς δεν κόβει απόδειξη παροχής ιατρικών υπηρεσιών (αλλά ούτε και ο ιδιώτης γιατρός κόβει ως όφειλε απόδειξη) όταν εξετάζει τον ασθενή. Αποδέχεται ασμένως το φακελάκι της ανασφάλειας και του φόβου για την υγεία σου που του δίνεις και που . . . «μα ελάτε τώρα, δεν ήταν ανάγκη» για να σε κάνει να αισθανθείς ακόμα μια φορά άσχημα.
• ο καθηγητής του δημόσιου λυκείου, κάνει ιδιαίτερα μαθήματα το απόγευμα και αγωνίζεται για «το καλό του παιδιού» εξασφαλίζοντας πρόσθετο αφορολόγητο εισόδημα.
• ο οικοδόμος ζητάει να πληρωθεί την εισφορά του ΙΚΑ στο χέρι, που δεν πρόκειται να αποδώσει.
• ο υπάλληλος της υπηρεσίας ελέγχου της ρύπανσης του περιβάλλοντος καθυστερεί την σύνταξη του υπομνήματος για κάποια παράβαση ή εσκεμμένα την συντάσσει με «κατά λάθος» παραλείψεις για να αθωωθεί η βιομηχανία αργότερα και να εισπράξει εκείνος τα λύτρα.

Όλες αυτές οι περιπτώσεις χωρίς να είναι ισάξιες ως προς την οικονομική ζημία που προκαλούν στο δημόσιο ταμείο, έχουν αντικειμενικά πολλά κοινά σημεία και εάν δεν εξηγηθούν οι λόγοι αυτών των ενεργειών, δεν πρόκειται να περιοριστεί η επινοητικότητα του Έλληνα στο να παραβαίνει τους νόμους.  Σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις παρουσιάζονται κάποια αληθοφανή επιχειρήματα για να ψελλιστούν δικαιολογίες. Σε όλες τις περιπτώσεις όμως η ηθική καταδίκη είναι υπαρκτή, είτε ομολογείται δίκην αυτοκριτικής σπανίως, είτε παρουσιάζεται ως εξυπνάδα και μαγκιά.

Σε τόσες και τέτοιες  περιπτώσεις μικρής και μεγάλης διαφθοράς, δηλαδή παρανομίες των απλών πολιτών και κομπίνες των μεγαλόσχημων αντιστοίχως, μόνο στην πρώτη περίπτωση προβάλλεται και ασκείται η κατά περίπτωση δικαστική δίωξη. Στους "υπεράνω υποψίας ευυπόληπτους πολίτες, όπως οι γιατροί του Κολωνακίου, έπειτα από τον εντυπωσιασμό που προκαλούν οι κυβερνητικές ανακοινώσεις ακολουθεί η σιωπή και . . . η διακριτικότητα! Ένας υπόγειος συμψηφισμός ακυρώνει την καταδίκη και αποδίδει όλους τους εμπλεκόμενους καθαρούς στον πολιτικό και οικονομικό τους βίο.

Κι έτσι υπάρχει ο επιμερισμός: Η βία και η καχυποψία από την μεριά της εξουσίας ενώ το ψέμα και η κουτοπονηριά από την μεριά του εξουσιαζόμενου πολίτη. Είναι η άμυνά του προς ένα ξένο κι εχθρικό σύστημα. Δεν είναι τυχαία ο Καραγκιόζης (κακομοίρης και καταφερτζής) και ο πολυμήχανος ομηρικός Οδυσσέας  οι εθνικοί μας ήρωες – εκπρόσωποι της «φυλής» μας.

Το κράτος και οι υπηρεσίες του με ξεκάθαρο τρόπο διακηρύσσουν ότι «δεν εμπιστευόμαστε τους πολίτες». Όλα τα μέτρα και οι πολιτικές που ανακοινώνει και υλοποιεί αυτό επαληθεύουν. Όταν λοιπόν το Σύνταγμα δηλώνει ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν εκ του λαού και δια τον λαό, όταν ο Πρωθυπουργός δηλώνει ότι «. . . έχουμε πάρει σαφή εντολή από τον Λαό, κλπ.» δεν θα έπρεπε να στείλει σε όλους τους υπηρέτες τους δημόσιου συμφέροντος την απλή εντολή ότι «ότι δηλώνει ο απλός πολίτης είναι κατ’ αρχήν αλήθεια και πρέπει να τον υπακούετε διότι αυτός είναι ο εντολοδόχος της εξουσίας μας»;

Η δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς της πολιτείας και του κράτους, είναι πρωτίστως πολιτικό θέμα και εξαρτάται από την κινητοποίηση των πολιτών που έχουν αποδεχθεί, επειδή έχουν πιστέψει στην αλλαγή των ηθών που ευαγγελίζεται η νέα κυβέρνηση, τον πόλεμο στις «ανήθικες» συμπεριφορές. Δεν επιτυγχάνεται αμέσως αλλά προφανώς το καλό παράδειγμα των ταγών θα βοηθήσει. Όλα τα άλλα, οι συσκέψεις, οι συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών, οι συναθροίσεις των στελεχών, τα σχέδια για την κατατρόπωση των ανήθικων διαφθορέων,  θυμίζουν το «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει σαράντα μέρες κοσκινίζει» . . . συσκέπτεται και κάνει ανακοινώσεις στα κανάλια.

.