Όνειρο

Σήμερα ήρθε ο βουλευτής Π. στο χωριό μας. Μαζευτήκαμε όλοι στο καφενείο και εκεί μας παρουσίασε το νέο νομοσχέδιο που αφορά τις επενδύσεις που θα γίνουν για τις αγροτικές παραγωγές στην περιοχή μας.  Στην περιοχή μας έχουμε τέσσερεις βουλευτές αλλά ο Π. έχει αναλάβει τα θέματα οικονομικής και περιφερειακής ανάπτυξης. Εγώ  υποστηρίζω την Α. -παρακολουθεί τα θέματα της Κοινωνικής συνοχής- γιατί είναι πιο δραστήρια, γεννάει το μυαλό της αλλά έτσι κι αλλιώς κάθε βουλευτής στον τομέα του πρέπει να είναι καλός γιατί αλλιώς . . . .

Πριν έρθει ο Π., έστειλε τη νοστιμούλα βοηθό του να μας ενημερώσει και να μας πει να κάνουμε κι εμείς την προετοιμασία  μας. Η βοηθός και σήμερα είναι μαζί του και φροντίζει αυτά που λέμε να γράφονται αυτόματα στο μηχάνημα – ψιθυρίζει το όνομα αυτού που μιλάει κάθε φορά για να θυμόμαστε ποιος προτείνει το κάθε πράγμα.  Το μηχάνημα γράφει την συζήτηση, τα λεγόμενα του καθενός, τα σχόλια που κάνουν οι άλλοι και την κριτική. Στο τέλος τα πιο πολλά θα γίνουν προτάσεις πολιτικής.

Η θειά Παγώνα άρχισε ξαφνικά να λέει για την αλλαγή της νοσοκόμας που στέλνει στο σπίτι της το ιατρείο και μέχρι να την πείσουμε ότι για αυτό είναι υπεύθυνος ο Δήμαρχος και στην δική του συνεδρίαση θα το δούμε το θέμα, πέρασε λίγη ώρα. Τέτοια γίνονται καμιά φορά αλλά τα έχουμε συνηθίσει. Έχει και η θειά Παγώνα δικαίωμα να καθορίζει τις προτεραιότητες στην ζωή της, τι να κάνουμε;

Ο K. Μ. ,  μοναχοφάης, ήθελε σώνει και καλά να δοθούν λεφτά μόνον για λούπινα που μόνο αυτός καλλιεργεί αλλά του βάλαμε τις φωνές και ηρέμησε.

Η συζήτηση με τον βουλευτή δεν κρατάει πολύ, γιατί κουραζόμαστε και εξάλλου με τα τσίπουρα το μυαλό δεν αποδίδει.  Στο τέλος, η νοστιμούλα, τυπώνει στον εκτυπωτή  που έχουμε πάντα στα καφενείο διαθέσιμο, όσα ειπώθηκαν και τα κολλάει στον πίνακα ανακοινώσεων – για να μένουν τα γραπτά, όπως λέμε, μια παράδοση που μας αρέσει να την κρατάμε– αλλά ξέρουμε ότι θα μας τα στείλει με η-μέηλ και στις ηλεκτρονικές μας θυρίδες. Απ΄ όλα αυτά ο Π. θα διαμορφώσει προτάσεις ( σε συνδυασμό και με άλλες παρόμοιες ιδέες από άλλους Δήμους και άλλες περιοχές) για νομοθετήματα που θα παρουσιάσει στην Βουλή.

Όταν ξεκινήσαμε τον νέο τρόπο της πολιτικής, δεν ήταν εύκολο να συζητάμε, γιατί ξέραμε μόνον να μιλάμε. Γινόταν χάβρα. Ήθελαν όλοι να ακουστούν και δεν άκουγε κανείς κανέναν.
Αλλά τελικά τα καταφέραμε.
Μάθαμε να ακούμε, να ζητάμε διευκρινήσεις, να λέμε «δεν ξέρω» και να μην έχουμε έτοιμες, εκ των προτέρων, προτάσεις να καταθέσουμε για όλα τα θέματα. Μάθαμε να ψάχνουμε, να ζητάμε να μάθουμε. Μάθαμε να είμαστε ανεκτικοί στην περίεργη, στην διαφορετική ή και στην αντίθετη άποψη. Μάθαμε ότι η αλήθεια δεν υπάρχει απόλυτα έξω από εμάς, την κοινωνία, τις αξίες και δοξασίες μας αλλά ανακαλύπτεται  από εμάς στην διάρκεια της συζήτησης.  Διαπιστώσαμε ότι μόνον τότε η αλήθεια έχει τρομερή ισχύ και δεν μπορεί κανείς μας να της αντιταχθεί, όταν είναι προϊόν της κοινής μας αναζήτησης. Μάθαμε να είμαστε σκεπτόμενοι και ενεργοί πολίτες.

Μαζί με εμάς και τα πολιτικά κόμματα άλλαξαν κι έμαθαν να λειτουργούν με τον τρόπο αυτό κι έτσι να μας εκπροσωπούν καλύτερα.

Μια φορά, πήγαμε στην Βουλή και είδαμε από κοντά όλα όσα βλέπαμε στην τηλεόραση. Είδαμε δηλαδή ότι οι βουλευτές είναι σαν κι εμάς, μπορεί και χειρότεροι , αφού είναι τόσο κοντά στο κιούπι της εξουσίας με το μέλι χωρίς κανένα έλεγχο. Βέβαια για να πούμε την αλήθεια το μεγάλο κιούπι με το μέλι είναι εκεί που είναι οι υπουργοί, η εκτελεστική εξουσία δηλαδή,  αλλά ξέρουμε πια ότι ο έλεγχος από εμάς χρειάζεται σε όλους: βουλευτές, υπουργούς, δικαστές, δημοσιογράφους  και συνδικαλιστές.
Μάθαμε να έχουμε θάρρος για να ελέγχουμε, να ζητάμε εξηγήσεις μέχρι να καταλάβουμε κι ας μας λένε αγράμματους και χωριάτες και άσχετους οι "ειδικοί".

Μετά την ψήφιση του Συντάγματος Αξιοπρέπειας,  καταφέραμε και περάσαμε το νόμο για την ανάκληση του βουλευτή και γενικά των εκπροσώπων:  όταν κάποιον βουλευτή, οποιουδήποτε κόμματος της περιφέρειάς του, δεν το θέλει το 25% των ψηφοφόρων της περιφέρειας – οι υπογραφές μαζεύονται τώρα εύκολα, ηλεκτρονικά  –  αυτός αντικαθίσταται αμέσως από τον επόμενο της λίστας.  Από τότε που πέρασε αυτός ο νόμος, όλοι οι βουλευτές σκίζονται να μας ενημερώνουν και αυτό, όσο και να πει κανείς, είναι ωραίο.

Ο βουλευτής είναι πράγματι υπηρέτης μας, συνεργάτης και σύμβουλος κι έχει συμφέρον να είναι καλός και αποτελεσματικός για λογαριασμό μας.  Όταν είναι η περίοδος της εκλογής των βουλευτών, πρέπει να κάνει απολογισμό και να ακούσει την κριτική από τον καθένα μας – και από την θειά Παγώνα! – για τις παραλείψεις του. Θεωρούμε την λογοδοσία του πιο σημαντική ακόμα και από την ψήφο μας.  Η διαδικασία αυτή μας κάνει όλους καλύτερους γιατί είναι και οι δικές μας παραλείψεις και ατέλειες που αναδεικνύονται. Δεν είμαστε τέλειοι. Κανείς δεν είναι.

Την διαδικασία αυτή οι παλιότεροι δεν την ήξεραν και τώρα που βλέπουμε εικόνες από τις αρχές του αιώνα μας, εκεί στα 2005 - 2015,  μας φαίνεται περίεργο και αστείο που οι βουλευτές τότε παρουσιάζονταν στους πολίτες κάθε τέσσερα χρόνια για λίγο, λέγαν κάτι σε βουβό ακροατήριο κι έφευγαν. Μα πως αποφάσιζαν τότε οι πρόγονοί μας ποιος είναι ο κατάλληλος να τους εκπροσωπεί; Πως δέχονταν την εκπροσώπηση χωρίς άμεσο έλεγχο; Χώρια που έκαναν εκλογές όποτε βόλευε – ή νόμιζε ότι βόλευε - την κάθε φορά κυβέρνηση!

Μας είναι δύσκολο τώρα να καταλάβουμε τις ουσιαστικές διαφορές των τότε πολιτικών κόμματων.  Σαν να κάνει κύκλους η Ιστορία και είχανε ξαναέρθει οι Βένετοι και οι Πράσινοι του βυζαντινού Ιπποδρόμου.  Δηλαδή και οι όποιες διαφορές τους ήταν στα λόγια και τις διακηρύξεις γιατί αυτό που είχαν δημιουργήσει  ήταν, στην πραγματικότητα, η Δικτατορία των Ειδικών Εκπροσώπων και η κατάργηση κάθε ουσιαστικής συμμετοχής του πολίτη. Κι όλα αυτά  στο όνομα της αποτελεσματικής Δημοκρατίας. Οι βασικές διαφορές των κομμάτων ανάγονταν στο παρελθόν τους γιατί, τώρα το καταλαβαίνουμε, δεν είχαν το θάρρος να παραδεχτούν την ανικανότητα να δημιουργήσουν το μέλλον. Γίνεται να οδηγήσεις σωστά ένα αυτοκίνητο κοιτώντας μόνο από το καθρέφτη προς τα πίσω, τον δρόμο που έχεις ήδη διανύσει;

Κι όμως πολλοί φώναζαν για "κρίση του πολιτικού συστήματος" αλλά κανείς δεν τολμούσε να προτείνει τον άλλο τρόπο πολιτικής. Ακόμα και τώρα με εκπλήσσει η αντοχή ορισμένων θεσμών, ακόμα κι όταν η εποχή τους έχει προφανέστατα φύγει πια.
Και να σκεφτεί κανείς ότι όλα αυτά που υλοποιήσαμε εμείς τα είχαν εφαρμόσει οι Αθηναίοι από το 500 π.Χ. Αντιγραφές κάναμε και όχι καινοτομίες.

Τελειώσαμε την συζήτηση και καθώς βγαίναμε, ξεπροβοδίζοντας τον βουλευτή από το καφενείο, ο Κ.Μ. συνέχισε να μουρμουρίζει για τα λούπινα του και τότε το κοπρόσκυλο της πλατείας  του χίμηξε γαυγίζοντας.  Γελάσαμε και αρχίσαμε το δούλεμα: και το σκυλί σε πήρε χαμπάρι παλιορεζίλη, που μόνο την τσέπη σου κοιτάς!

Ξύπνησα από τα γαυγίσματα του σκύλου, του σκύλου του γείτονα αυτή την φορά και κατάλαβα ότι το όνειρο πάει, έφυγε.

 Ήταν ακόμα σκοτάδι αλλά ύπνος δεν μου κόλλαγε. Σηκώθηκα κι έβαλα για καφέ.

Θα ξημέρωνε;