Πήρε το πτυχίο του αλλά δεν έβρισκε δουλειά. 26 χρονών παλληκάρι και δεν είχε φράγκο. Η ανεργία μαστίζει την χώρα. Μια χώρα που την λούζει ο Μεσογειακός ήλιος και την διαφημίζουν οι ταξιδιωτικοί πράκτορες ως προορισμό αναψυχής.
Εκείνος όμως, ο άνεργος πτυχιούχος, πήρε φρούτα και λαχανικά από μεγαλέμπορο, έστηνε τον πάγκο του στις λαϊκές αγορές και προσπαθούσε να ζήσει. Ώσπου μια μέρα, σε ένα τυπικό έλεγχο της αστυνομίας δεν παρουσίασε την σχετική άδεια του μικροπωλητή και οι άνθρωποι της εξουσίας του κατέσχεσαν τα εμπορεύματα, και το καρότσι του. Αυτός έκλαψε, φώναξε, διαμαρτυρήθηκε και οι άλλοι στην αγορά τον κοιτούσαν με συμπάθεια. Δεν ήταν η πρώτη φορά άλλωστε που ένας νέος λωποδυτάκος έκανε αυτό που έβλεπαν. Αλλά τελικά οι άνθρωποι της εξουσίας του πήραν αυτά με τα οποία ζούσε, καρότσι και μαναβικά κι έφυγαν. Κι αυτός, λούστηκε με βενζίνη, και εκεί στον χώρο της λαϊκής αγοράς που είχε αρχίσει να ερημώνει, έβαλε φωτιά στα ρούχα του και φώτισε την μιζέρια όλων τους.
Έτρεξαν κάποιοι, έσβησαν τη φωτιά και τον μετέφεραν στο νοσοκομείο. Ο θάνατός του από εγκαύματα τρίτου βαθμού, πριν λίγες μέρες, μαθεύτηκε και πυροδότησε τις ταραχές που δεν λένε να σταματήσουν. Ο πρόεδρος της χώρας εδώ και είκοσι τόσα χρόνια, έφυγε βιαστικά για αλλού και ο διάδοχός του προσπαθεί να βάλει τάξη στο χάος.
Λίγες μέρες μετά και δεύτερος νέος πτυχιούχος 26 χρονών κι αυτός, σκοτώθηκε προκαλώντας ηλεκτροπληξία στον εαυτό του. Στις καταστάσεις αυτές, ως τραγικός συμβολισμός, ‘καίγονται’ οι νέοι, το μέλλον της χώρας δηαλδή, αλλά προς το παρόν δεν φωτίζουν τίποτα άλλο από το χάος και την απελπισία.
Θα μπορούσαν να συμβούν και στην χώρα μας όλα τούτα, αλλά συμβαίνουν στην Τυνησία. Μια χώρα λίγα χιλιόμετρα κάτω από την Κρήτη. Μια χώρα που οι φωστήρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης την παίνευαν για την κυβερνητική σταθερότητα της αλλά και για τους δείκτες οικονομικής ανάπτυξης που παρουσίαζε. Στα 55 χρόνια ανεξαρτησίας της από την Γαλλία, είχε μόνο δύο προέδρους που έβγαιναν με ‘δημοκρατικά’ ποσοστά 80% και βάλε. Οι ‘ειδικοί’ βλέπανε άλλη μια φορά το καπάκι κι αγνοούσαν το καζάνι που έβραζε.
Και να και άλλη ομοιότητα της χώρας μας με την Τυνησία: οι συμμετέχοντες στις διαδηλώσεις απαιτούν δουλειές και επενδύσεις ενώ αξιωματούχοι διατείνονται ότι η αναταραχή είναι έργο μιας ‘ομάδας εξτρεμιστών’ οι οποίοι θέλουν να προκαλέσουν ‘ζημιά στη χώρα’.
Το σύνθημα που κυριαρχεί στις διαδηλώσεις είμαι ‘Ψωμί, Ελευθερία, Αξιοπρέπεια’ και θυμίζει πολύ το δικό μας ιστορικό πλέον ‘Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία’.
Οι εξεγέρσεις αυτές αποδεικνύονται εργαστήρια εναλλακτικών πολιτικών απελπισίας. Στην Τυνησία δεν υπάρχει εναλλακτική πολιτική πρόταση. ‘Η έκκληση για εθνική συνέλευση, αποκεντρωμένη, πλουραλιστική, μη κομματική, θα ήταν σίγουρα καλοδεχούμενη. Αλλά ποιος είναι σε θέση να διασφαλίσει την αναγνώρισή της, να εγγυηθεί τον πολιτικό της πλουραλισμό, την ποικιλία των παραγόντων και τη λαϊκή της βάση;’ γράφει ένας έγκριτος δημοσιογράφος. Η μόνη πολιτική δύναμη που φαίνεται ότι θα αξιοποιήσει όλην αυτή την κοινωνική αντίδραση είναι η Αλ Κάιντα οπότε ο θρησκευτικός ανορθολογισμός θα αποκλείσει την κοινή λογική και η νύχτα των μουλάδων θα σκεπάσει την χώρα.
Στην χώρα μας τα πράγματα από οικονομικής απόψεως δεν πάνε καλά. Η χρονιά που μόλις άρχισε δεν φαίνεται να είναι καλή και ήδη η ανεργία καλπάζει κυρίως στους νέους και μάλιστα στους πτυχιούχους. Οργανώσεις όπως ‘Οι γιατροί του κόσμου’ δηλώνουν ότι στις εγκαταστάσεις τους, που φτιάχτηκαν για τους οικονομικούς μετανάστες, για καταφεύγουν όλο και πιο πολλοί Έλληνες για συσσίτιο και ιατρική και φαρμακευτική κάλυψη.
Η μάχη για την αξιοπρέπεια έχει ήδη ξεκινήσει στη χώρα μας. Ενέργειες όπως αυτή του Δήμαρχου Στυλίδας μπορεί να είναι εντυπωσιακές αλλά θα κριθούν από το κατά πόσο θα ενεργοποιήσουν τους πολίτες της Στυλίδας και των άλλων περιοχών στην συλλογική και οργανωμένη διεκδίκηση οικονομικών και άλλων αιτημάτων. Οι πολίτες δεν έχουν γίνει ακόμα κίνημα και δεν έχουν δημιουργηθεί οι νέοι ηγέτες.
Αστέρες και πριμαντόνες έχουμε αλλά οι πολίτες εξακολουθούν να κάθονται στα καφενεία τους και να βλέπουν τα πράγματα να οδεύουν προς το χειρότερο πίσω από τις τζαμαρίες.
Περισσότερες πληροφορίες για τις εξελίξεις στην Τυνησία στα:
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=239457
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2084:-66-&catid=90:di-afriki&Itemid=273
http://tvxs.gr/news/%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82/%CE%B5%CE%BE%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%83-%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%B1-%CE%BF-%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BD-%CE%B1%CE%BB%CE%AF
Έρμε, εσύ ως αγρότης δοκίμασες ποτέ να διεκδικήσεις από τη μάνα γη περισσότερα από ότι έσπειρες με προσωπικό μόχθο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον όχι, γιατί από τον πατέρα σου ως αγρότης έμαθες ότι με την γη δεν κάνεις παζάρια. Ότι σπείρεις θα θερίσεις. Και πολλές φορές και τίποτα αν δεν βοηθήσει και ο καιρός.
Το χειρότερο μάθημα πού μπορείς να δώσεις στους νεότερους είναι πως η λύση βρίσκεται στην "οργανωμένη διεκδίκηση οικονομικών αιτημάτων", απεργίες και συλλαλητήρια και άλλα τέτοια.
Η λύση φίλε Έρμε βρίσκεται στο "Arbeit macht frei" (η εργασία σε κάνει ελεύθερο), με άλλα λόγια στη επιστροφή στην δουλειά και στην ανταγωνιστικότητα όπως την επιβάλουν οι αγορές και όχι στην αριστερίστικη παπαρολογία.
ΑΚΑΚΙΕ,νομίζω ότι είσαι λίγο ΚΑΚΟΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλα λέει ο ΕΡΜΟΣ και για άλλα εσύ του γράφεις,
μόνο και μόνο για να τονίσης -αριστερίστικη παπαρολογία - θέλοντας να τον μειώσεις.
Συγνώμην Ερμε που πήρα το μέρος σου,άλλά αυτό το κάνω γιατί δεν μ΄αρέσουν οι μαγκιές. Ω.
Η φράση που παραθέτεις στέκεται πάνω από την πόρτα του στρατοπέδου συγκέντρωσης στο Νταχάου της Γερμανίας. Οπότε η προτροπή σου όσο ρεαλιστική ή όχι θες να είναι, δίνει έναν συμβολισμό που οδηγεί την σκέψη μου σε αλήστου μνήμης εποχές (τις οποίες δεν έζησα, αλλά μας ενημερώσατε σχετικά οι μεγαλύτεροι δια των εμπειριών σας και του εκπαιδευτικού συστήματος).
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρίς να θέλω να υπερασπιστώ τον Ερμόλαο, καθώς υποθέτω ότι θα το κάνει μόνος του, θέλω να πω ότι το κείμενο μιλά για τους πολίτες που κάθονται ακόμη στο καφενείο ενώ την ίδια ώρα τα παιδιά τους αναζητούν δουλειά παρόλα τα κωλοπτυχία μας μέσα.
Παρακινεί, δηλαδή, τον αδιάφορο να κινηθεί προς το αυτονόητο. Το οποίο έχει πολλές μορφές. Και σε αυτό αν θες έχει συζήτηση. Πρέπει να αναγνωρίσεις, όμως, ότι όποιος αδιαφορεί για την πολιτική, η πολιτική ενδιαφέρεται για αυτόν. Όπως καταλαβαίνω εγώ, λοιπόν, τα πράγματα, στόχος δεν είναι να σταματήσει κανείς να εργάζεται ή να βιοπορίζεται, αλλά να έχει οφθαλμούς και ώτα ανοιχτά. Αλληλέγγυος στον συνάνθρωπό του.
Καλησπέρα στην παρέα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο μαγαζί αυτό όλοι ελεύθερα εκφράζουν απόψεις, τις υποστηρίζουν και κανείς δεν νομίζω ότι έχει ανάγκη από υπεράσπιση. Σε αυτό το πλαίσιο, πράγματι, οι απόψεις σας Ω. και GMT εκφράζουν κι εμένα.
Εσύ φίλε Ακάκιε πόθεν ορμώμενος καταλήγεις σε αυτό το περίεργο κάλεσμα για εργασία; Εάν κατάλαβες ότι η εξέγερση στην Τυνησία γίνεται διότι οι άνθρωποι εκεί πέρα είναι ‘αραπάδες’ και ‘τεμπέληδες’ που αντί να δουλεύουν βγαίνουν στους δρόμους και λεηλατούν τα σούπερ μάρκετ, τότε αρχικά σφάλεις και εάν επιμένεις, γίνεσαι τουλάχιστον γραφικός.
Εκείνο που θέλησα να πω στο σημείωμα μου είναι ότι όταν οι πολίτες εξεγείρονται αυθορμήτως χωρίς οργάνωση και στόχο -όπως μάλλον συμβαίνει στην Τυνησία σήμερα- τότε είναι πιο πιθανή η χειρότερη εξέλιξη που εν προκειμένω είναι η κυριαρχία των μουλάδων της Αλ Κάιντα.
(συνεχίζω)
Στα καθ’ ημάς τώρα, Ακάκιε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί ακόμα, η συλλογική προσπάθεια (συνδικαλιστικοί αγώνες) στην πατρίδα μας να μην εκδηλώνεται πάντα με την δέουσα προσοχή και ελλιπή προετοιμασία, ίσως μάλιστα οι μορφές που επιλέγονται είναι ξεπερασμένες και αναποτελεσματικές αλλά το ‘ισχύς εν τη ενώσει’ δεν φαίνεται να έχει χάσει την σημασία του και ούτε έρχεται σε αντίθεση με την εξέλιξη της μεμονωμένης προσωπικότητας.
Από τη γη κανείς μας -από εμάς τους αγρότες- δεν διεκδικεί κάτι παραπάνω από το αναμενόμενο. Αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι ο βιασμός της γης με ‘κακή’ χημεία και ‘περίεργους’ σπόρους είναι ο δρόμος προς την προσωρινή ευμάρεια μεν αλλά σε βάθος χρόνου στην σίγουρη ένδεια δε.
Συμβαίνει όμως στην περίπτωση της αγροτικής παραγωγής, το τελικό οικονομικό αποτέλεσμα να εξαρτάται από πλείστους, μη φυσικούς, όρους -στην σφαίρα της διανομής κυρίως- τους οποίους δεν ελέγχουμε και συνήθως έχουν την μορφή καταιγίδας. ‘Παπαρολογία’ είναι -ασχέτως προσδιορισμού θέσης, αριστερή ή δεξιά- να κοιμίζεις τα μυαλά των νέων με το να τους ζητάς να μείνουν ήσυχοι με σκυφτό κεφάλι, με την ελπίδα να γίνουν νοικοκυραίοι κάποτε με την βεβαιότητα ότι η αγορά, αυτή η σύγχρονη θεότητα για μερικούς, θα τα φτιάξει όλα, αυτομάτως.
Τέλος, εάν εννοείς ότι θα πρέπει να εκσυγχρονιστούμε και να δράσουμε αναλόγως με τις εξελίξεις, τότε είμαι μαζί σου. Εάν όμως πιστεύεις ότι μόνο ‘η εργασία απελευθερώνει’ τότε μάλλον, λόγω άγνοιας, παραβλέπεις την τραγική ειρωνεία της φράσης που θα μπορούσε να είναι αληθής και σύνθημα δημιουργίας εάν δεν την είχαν σύνθημα τους οι δυνάστες κι εκτελεστές -που δεν δούλευαν- προς τους μελλοθάνατους δούλους, στα στρατόπεδα εργασίας της χιτλερικής κοινωνίας.