Η λέξη ‘πρόσφυγας’ και ‘μετανάστης’ κινητοποιεί όλα τα εναπομείναντα αισθήματα αλληλεγγύης και συμπάθειας μας για τον άνθρωπο που χαρακτηρίζεται έτσι. Η εξήγηση είναι απλή: διότι κάθε περιοχή της χώρας μας έχει ανθρώπους που κάποτε υπήρξαν πρόσφυγες. Στις περισσότερες πόλεις υπάρχει κάποιος ‘συνοικισμός’ (όπου το επίθετο ‘προσφυγικός’ με τη πάροδο των ετών παραλήφθηκε) και πολλές πόλεις και χωριά έχουν το επίθετο ‘Νέος’ ή ‘Νέα’ ως ένδειξη της έναρξης νέας περιόδου στη ζωή των κυνηγημένων: Νέα Φιλαδέλφεια, Νέο Κορδελιό, Νέα Σμύρνη.
Πολλοί συμπατριώτες μας υπήρξαν μετανάστες και ακόμα είναι μέλη σε Ελλήνων κοινότητες ανά την υφήλιο.
Εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια τώρα, ο τόπος μας δέχεται οικονομικούς μετανάστες και πρόσφυγες. Στην αρχή από τις χώρες του ‘υπαρκτού σοσιαλισμού’ και πρόσφατα από χώρες της Αφρικής και της Ασίας.
Οι άνθρωποι αυτοί, από ότι λένε όσοι έχουν ασχοληθεί με το θέμα, ενδιαφέρονται κυρίως να πάνε σε χώρες της Ευρώπης -δεν καταλαβαίνω το πως- αλλά στο μεταξύ συνελήφθησαν εδώ και αφού δεν μπόρεσαν να μείνουν σε κάποιο από τα άθλια στρατόπεδα των συνόρων και των νησιών, ήρθαν στα αστικά κέντρα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα) και προσπαθούν να επιβιώσουν.
Χθες, μια ομάδα από διακόσια πενήντα (250) άτομα, ξεκίνησε από την Κρήτη, ταξίδεψε με τα καράβια, έφτασε στον Πειραιά και κατέληξε στην Αθήνα όπου κατέλαβαν -μάλιστα!- ένα κτίριο της πολύπαθης Νομικής Σχολής, Εκεί εγκαταστάθηκαν και αφού κάποιοι φοιτητές τους έδωσαν στρώματα και κουβέρτες, δήλωσαν ότι θα μείνουν εκεί μέχρι να τους δοθεί η άδεια παραμονής. Η φωτογραφία είναι από τον καταυλισμό τους.
‘Στα τόσα παράλογα που συμβαίνουν στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας άλλο ένα’, σκέφτηκα στην αρχή και είπα να το προσπεράσω. Όμως διαπιστώνω ότι γύρω από το θέμα αυτό, των πάσης φύσεως προσφύγων, διαμορφώνεται ένα κλίμα σύγκρουσης που μπορεί να μας οδηγήσει σε ακραία φαινόμενα. Με εκπλήσσει δε το γεγονός που η Κυβέρνηση και η επίσημη Πολιτεία τηρεί διακριτική απουσία και αφωνία -‘αβελτηρία’ της καταλόγισε ο Πρύτανης της Νομικής- ενώ διάφορες ακραίες ομάδες έχουν αναλάβει τους ρόλους του υπερασπιστή (Ανένταχτοι αριστεροί και αναρχικοί) ή του διώκτη (φασιστικά στοιχεία, μέλη της ‘Χρυσής Αυγής’ και άλλοι ‘νοικοκυραίοι’) των προσφύγων.
Θεωρώ υποχρέωσή μου να διατυπώσω την δική μου άποψη για το θέμα διότι σε λίγο καιρό ο παραλογισμός θα φουντώσει και καμία φωνή δεν θα ακούγεται πέρα από κραυγές και αλυχτίσματα.
Κι άλλες φορές έχω αναφερθεί στους οικονομικούς μετανάστες και στους πρόσφυγες και με σχόλια σε δημοσιεύσεις γειτονικών δικτυότοπων . Το θέμα δεν είναι απλό. Στο κενό που δημιουργεί η απουσία της Πολιτείας, φυτρώνουν κάθε λογής απόψεις και αντιλήψεις.
Για λόγους πνευματικής ευκολίας (ή και ανεπάρκειας) , η ακραία διατύπωση είναι και η πιο εύκολη και αυτό συμβαίνει.
Οι άνθρωποι που έρχονται (παρανόμως κυρίως) στη πατρίδα μας κουβαλάνε τον πολιτισμό της δικής τους πατρίδας. Έχουν ανάγκη εδώ να δημιουργούν καταστάσεις (τελετές και γιορτές) που ξέρουν. Η δική μας κοινωνία έχει όπως και κάθε κοινωνία, δυνατότητα να ‘υποδεχτεί’ αντικειμενικά ένα συγκεκριμένο μέγεθος αυτού του τρόπου ζωής. Υπάρχουν περιοχές στις πόλεις (κι εδώ στην Θήβα, στον Συνοικισμό) όπου μαζεύονται πολλοί περισσότεροι από όσους μπορεί να ‘σηκώσει’ η ντόπια κοινωνία. Δηλαδή από όσους μπορεί να δεχτεί φυσιολογικά, ως ανθρώπινα όντα με ανάγκες επιβίωσης (τροφή, στέγη, συνθήκες υγιεινής) αλλά και πολιτισμού (αντιλήψεις, δοξασίες, έθιμα, θρησκεία, λαϊκή τέχνη, επικοινωνία).
Οι άνθρωποι αυτοί κανονικά πρέπει να σέβονται το πολιτισμικό περιβάλλον της χώρας μας και όσο είναι λίγοι, σε σχέση με τους ντόπιους, το κάνουν.
Όταν όμως ο πληθυσμός τους ξεπεράσει κάποιο κρίσιμο μέγεθος, τότε δημιουργείται μια επικίνδυνη ανισορροπία. Οι ντόπιοι -οι πιο αδύναμοι, γιαγιάδες, χαμηλών εισοδημάτων πολίτες ή άνεργοι, διότι οι πιο ισχυροί ήδη την ‘έχουν κάνει’- μετατρέπονται σε ‘μετανάστες’ και αισθάνονται πως πρέπει να αντιδράσουν όπως νάναι. Κι αυτό έχει συμβεί σε διάφορες περιοχές όπως εκείνη του Αγ. Παντελεήμονα στην Αθήνα.
Η συσσώρευση αυτή ανθρώπινων ψυχών, δεν γίνεται εν μία νυκτί. Γίνεται σταδιακά και χάρις σε ένα εμπόριο που αναπτύσσεται και εκμεταλλεύεται την ανάγκη αυτών των ανθρώπων: ιδιοκτήτες που δέχονται να νοικιάζουν πανάκριβα και ΄μαύρα' ένα διαμέρισμα αδιαφορώντας για τον αριθμό των ενοίκων, επιτηδευματίες που αξιοποιούν την παρουσία τους για ‘ένα κομμάτι ψωμί’, σωματέμποροι, εμπόροι ουσιών και πάροχοι λογής παράνομων διευθετήσεων. κ.α. Κι από πάνω, ένεκα της ήδη παράνομης διαμονής τους, αναπτύσσεται ένας δευτερογενής κύκλος παράνομων δραστηριοτήτων από εκείνους τους ‘καταραμένους’ για να αμυνθούν ή και για να διεκδικήσουν το δίκιο τους. Συμμορίες κατά εθνική ομάδα ή και περιοχή αρχίζουν δράση για να υποστηρίξουν ή και για να ‘τα πάρουν εκείνοι και όχι οι ξένοι’ και το μίγμα είναι έτοιμο να πάρει φωτιά.
Σε όλα τούτα η κοινωνία μας, δια της επίσημης Πολιτείας, είναι απούσα σε βάθος χρόνου. Το ότι όργανα της επίσημης Πολιτείας επωφελούνται ατομικώς από όλη αυτή την κατάσταση και αξιοποιούν (παρανόμως) την θέση τους έχει πολλάκις καταγγελθεί. Πράγματα που έπρεπε να είχαν γίνει δεν έγιναν και τώρα οι ώμοι σηκώνονται πιο εύκολα. Οι κινήσεις αυτοάμυνας και αυτοδικίας των ‘ιθαγενών’ δεν είναι λύση διότι θα δημιουργήσουν νέα θύματα κι από τις δύο πλευρές.
Το βέβαιο είναι ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να παρέμβει έστω και τώρα. Μόνον ο θεσμικός ρόλος της μπορεί να λειτουργήσει θετικά.
Η χώρα αυτή όσο και να μην μας αρέσει η κυβερνητική πολιτική και όσο κι αν μας πληγώνουν οι πράξεις και οι παραλείψεις των εκπροσώπων μας, είναι πάντα η πατρίδα και το σπίτι μας. Μπορεί να διαφωνώ όσο θέλω και να αντιδρώ στις αποφάσεις της εξουσίας αλλά αυτό δεν μπορεί να με κάνει να γκρεμίζω το σπίτι μου. Δεν μας τιμάει η εικόνα μιας κοινωνίας σε διάλυση όπου οι θεσμοί της παρακολουθούν και σχολιάζουν και δεν πράττουν. Μάλλον δεν είναι θέμα ‘τιμής’ αλλά ουσιαστικής λειτουργίας της δημοκρατίας. Μπορεί να εξηγείται ο θυμός έστω και ακραίος μερικές φορές αλλά δεν δικαιολογείται. Οι θεσμοί είναι το σπίτι της δημοκρατίας και πρέπει να λειτουργούν κι εγώ τουλάχιστον εκεί θέλω να κατοικώ.
Το ίδιο ισχυρίζομαι και τώρα, στην περίπτωση της Νομικής Αθηνών. Το Πανεπιστήμιο μπορεί να έχει διάφορους ρόλους στο πλαίσιο της κοινωνίας μας αλλά το ότι πρέπει να είναι χώρος διακίνησης ιδεών και τόπος παραγωγής γνώσης το αρνείται μόνο ο σκοταδιστής. Το ότι μετατράπηκε σε καταυλισμό προσφύγων, είναι απαράδεκτο. Ακόμα και σημειολογικά να το δει κανείς, δεν μπορεί να το δικαιολογήσει. Η όλη κίνηση είναι πρόκληση στην κοινή λογική που επειδή απουσιάζει από την Εξουσία -η κοινή λογική- αυτή αντιδρά ως παχύδερμο: σιωπά και κοιτά απαθώς μέχρι η μύγα της ‘σιωπηλής πλειοψηφίας’ και του ‘πολιτικού κόστους’ να την τσιμπήσει.
Οι πολιτικές κινήσεις, οι ομάδες πολιτών (αγανακτισμένων ή μη), οι παρατάξεις και τα κόμματα που νομίζουν ότι πρέπει να παίξουν τον ρόλο του υπερασπιστή όλων τούτων των αδικημένων, των κυνηγημένων και των αναξιοπαθούντων, καλά θα κάνουν να στραφούν προς τις αρχές και τις εξουσίες και να απαιτήσουν την παρέμβασή τους. Η αντιμετώπιση του προβλήματος των κάθε λογής προσφύγων, οικονομικών μεταναστών, λαθρόβιων είναι αρκετά σοβαρό πολίτικο θέμα και η ο πολιτικός λόγος δίκην φιλανθρωπίας δεν συμβάλλει στην επίλυσή του.
Το κακό με τις εξουσίες είναι ότι όταν αντιδρούν βεβιασμένα το κάνουν άγαρμπα, χωρίς ιδιαίτερες ευαισθησίες για τα πολιτικά δικαιώματα όλων, νόμιμων και παράνομων. Στην αρχή βγαίνουν τα διάφορα τσιράκια τους με τα λοστάρια (όπως ο δικός μας Τούτουζας, υποψήφιος Δήμαρχος Θηβών τρομάρα του) για τον χαβαλέ της υπόθεσης. Όταν όμως εφορμά η εξουσία όλοι εξαφανίζονται και όλοι είμαστε χαμένοι στο τέλος αφού όλα ισοπεδώνονται. Πρώτη και καλύτερη η δημοκρατία και η κοινωνία των πολιτών που μετατρέπεται σε συνονθύλευμα χειροκροτητών και η ήρεμη ψύχραιμη σκέψη πνίγεται στα ‘ζήτω’ και σε παρόμοιες κραυγές υπερπατριωτισμού.
Είναι σαφές τόσα ότι τα τελευταία 7 χρόνια η πολιτεία δεν έχει σχέδιο. Δέν είναι σωστό να λέμε όμως ότι δεν είχε σχέδιο ποτέ. Τη δεκαετία του '90 η Πολιτεία άνοιξε τα σύνορα και δεχόταν κάθε οικονομικό μετανάστη θέλοντας να στηρίξει την ανάπτυξη της χώρας στα φτηνά εργατικά χέρια τους. Έτσι η Ελλάδα έφτιαχνε μεγάλα δημόσια έργα στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού της χώρας με ελάχιστο κόστος εργασίας. Το ίδιο στις νομαρχίες και τους Δήμους. Το ίδιο και στις ιδιωτικές επιχειρήσεις (βιομηχανία, κατασκευές, οικοδομή, αγροτική οικονομία κτλ). Μάλιστα με την ανακοίνωση της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, η χώρα μας ζητούσε κι άλλο φθηνό εργατικό προσωπικό. Εν τω μεταξύ οι αλλοδαποί που είχαν έρθει στη χώρα μας στις αρχές τις δεκαετίας του '90, είχαν αρχίσει να ενσωματώνονται στην κοινωνία μας. Έφεραν τις οικογένειές τους στην Ελλάδα και έστειλαν τα παιδιά τους σε Ελληνικά σχολεία. Πλέον δεν ήταν τα φθηνά εργατικά χέρια. Μεταλλάχθηκαν σε εργάτες ίσης αμοιβής αλλά σκληροτράχηλους, ακούραστους, υπάκουους χωρίς παράπονα και απαιτήσεις όπως των όλο και περισσότερο μαλθακών νέων Ελλήνων. Έτσι το σύστημα είχε ανάγκη ξανά για φθηνά εργατικά χέρια και απηύθηνε κάλεσμα στους λαούς της Ασίας. Μάλιστα για να κάνει πιο ελκυστική την πρόταση προσέφερε νομιμοποίηση και προνόμια ευρωπαίων πολιτών σε όλους αδιακρίτως. Έτσι η Ελλάδα του ευρώ είχε ένα συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με άλλες χώρες. Προσέφερε ανειδίκευτη εργασία λόγω της πλασματικής ανάπτυξης των Ολυμπιακών έργων και ταυτόχρονα παρείχε φθηνή διαμονή, δωρεάν υγεία, καλές καιρικές συνθήκες, φιλική αντιμετώπιση των αλλοδαπών και μηδενική φορολόγησή τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποια στιγμή όμως οι Αγώνες τελείωσαν και τα έργα ολοκληρώθηκαν. Οι Ελληνική Πολιτική είχε καταφέρει τον στόχο της έως τότε, όμως ...
είχαν μονιμοποιηθεί υπεράριθμοι ανειδίκευτοι αλλοδαποί και δεν υπήρχε κανένα σχέδιο για να ανακοπεί το ρεύμα εισόδου των οικονομικών μεταναστών από τις χώρες τις Αφρικής και της Ασίας που έμαθαν να βλέπουν την Ελλάδα ως τη χώρα διαβατήριο για τον παράδεισο. Με την τελευταία νομοθετική πράξη του 2005 που προέβλεπε την γενική νομιμοποίηση και μονιμοποίηση όσων είχαν εισέλθει στη χώρα έως τις 31-12-2004 δημιουργήθηκε η εντύπωση σε όλους τους λαθρομετανάστες ότι η Ελλάδα τους χρειάζεται. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η Πολιτεία παρακολουθεί σαστισμένη και δείχνει ανίκανη να ανατρέψει την κατάσταση που η ίδια δημιούργησε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λύση σίγουρα δεν είναι απλή, όμως σε κάθε περίπτωση απαιτεί πολιτική πρωτοβουλία. Όταν ακούω όμως, από επίσημα χείλη, ότι η λύση είναι η επαναδιαπραγμάτευση της υπογραφής μας στο "Δουβλίνο 2" του 2003. Ένα χρόνο πριν από το χρονικό σημείο από το οποίο, ξεκινά το πρόβλημα όπως προανέφερα και από το οποίο η Πολιτεία δεν εφαρμόζει κάποια συγκεκριμένη πολιτική στο θέμα της λαθρομετανάστευσης.
Τότε σκέφτομαι μήπως μας δουλεύουν οι 300; Μήπως ο στόχος τους ήταν αυτός ακριβώς που επετεύχθει σήμερα; Πως μπορώ να πιστέψω αυτούς τους ανθρώπους που λεν ότι το πρόβλημα είναι η υπογραφή τους; Το ίδιο ακριβώς δεν έγινε με τις Γερμανικές αποζημιώσεις (υπέγραψαν στο μνημόνιο ότι δεν θα τις πάρουμε και τώρα τις διεκδικούν στη Χάγη)); Χρειάζεται να αναφέρω κι άλλες περιπτώσεις "λανθασμένων υπογραφών";
ΑπάντησηΔιαγραφήθεωρω ακατανοητο και εντελως παραλογο οτι παρανομοι μεταναστες βρισκονται στον ναο της παιδειας και της εκπαιδευσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο προβλημα μου δεν ειναι αν οι αριστερες ομαδες υποβοηθουν την κατασταση ή αν οι δεξιοι εξοργιζονται, το προβλημα μου ειναι το πως αυτοι οι ανθρωποι θα φυγουν απο τη χωρα μου. Αλλωστε η απεργια πεινας που κανουν καποιοι σ' ολη τη χωρα για να νομιμοποιηθουν δειχνουν οτι δεν εχουν ιδεα απο τη χωρα στην οποια θελουν να παραμεινουν. Διαφορετικα θα ηξεραν οτι ολα εδω αργουν, οπως και η νομιμοποιηση τους.
Το ζητημα ειναι αυτο που αναφερεις: ποσους μεταναστες μπορει να αντεξει αυτη η χωρα ωστε κι αυτοι να ζουν υπο ανθρωπινες συνθηκες και να μην επιβαρυνεται η χωρα. Αυτο απαιτω εγω απο την κυβερνηση και οχι το κυνηγητο στο λιμανι της Πατρας ή στο κεντρο της Αθηνας :[
Καλημέρα dp και yannidakis.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς πιστεύω ότι η Ελλάδα, δηλαδή οι εξουσίες της, δεν έχουν πρόγραμμα. Δεν είχαν και δεν έχουν και το ότι πορευόμαστε στο πλανητικό στερέωμα έτσι όπως πορευόμαστε είναι επαρκής απόδειξη ότι Θεός υπάρχει και αυτός είναι ο της Ελλάδος Θεός και μόνον.
Στην χώρα μας κυριαρχούν οι παρέες ακόμα κι εκεί όπου θα έπρεπε να κριτήρια των αποφάσεων να είναι ‘επιστημονικά’: Πανεπιστήμια κι επιχειρήσεις. Η οικονομική ανάπτυξη δε, πάντα αντιμετωπίστηκε σε βάθος χρόνου προεκλογικής τριετίας. Τα καλέσματα προς τους πανέλληνες να έρθουν στην μάνα Ελλάδα στις αρχές του ‘90 στο πλαίσιο αυτό έγιναν και όχι με βάση κάποιο σχέδιο.
Οι αλλόφυλοι μετανάστες έμειναν περιθώριο έτσι κι αλλιώς. Ποτέ δεν μάθαμε για αυτούς κάτι παραπάνω από τα ελληνικά προσωνύμια τους -τα πραγματικά τους ονόματα δεν τα μάθαμε. Όμως παρά το ότι η ύπαρξη τους θα έπρεπε να ωθήσει την επιχειρηματικότητα των εντοπίων, στο άνοιγμα νέων επιχειρήσεων -αφού υπήρχε φθηνό εργατικό δυναμικό- τους οδήγησε στα καφενεία. Οι λόγοι ας μας απασχολήσουν σε άλλο κείμενο. Όταν στους παραγωγικούς χώρους (οικοδομή, μικρή και μεσαία μεταποίηση, αγροτική παραγωγή) έμπαιναν σωρηδόν οι μετανάστες, διότι πράγματι ήταν φθηνότεροι κυρίως διότι δεν απαιτούσαν τα κατακτημένα δικαιώματα των ντόπιων, τα σωματεία έδιναν μάχη οπισθοφυλακών περί ίσων δικαιωμάτων και παρέβλεπαν την πιο σημαντική οικονομική λειτουργία της φθηνής εργατικής δύναμης.
Το πρόβλημα της παράνομης εισβολής εξαθλιωμένων ανθρώπων από χώρες της Ασίας σήμερα είναι διαφορετικό. Δεν μπορεί να λυθεί διότι δεν είναι θέμα που προκλήθηκε από την ελληνική οικονομία έστω και στην φάση ανάπτυξης της. Είμαστε, ως χώρα-χώρος, πέρασμα στα μυαλά τους προς τις άλλες αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες που όμως τώρα έχει φρακάρει. Και ως επίσημη πολιτεία δεν έχουμε καταφέρει -ο Θεός της Ελλάδος εδώ δεν παρεμβαίνει διότι απαιτείται σχέδιο και οργάνωση- να διαχειριστούμε την ροή των απελπισμένων αλλά και να διαπραγματευτούμε με τους Ευρωεταίρους το κόστος αυτής της διαχείρισης.
Όσο για το ελάχιστο σχέδιο και τη στοιχειώδη οργάνωση για την υποδοχή των οικονομικών μεταναστών θα έπρεπε να εμπλακεί σοβαρά μεθοδευμένα η τοπική κοινωνία και οι θεσμοί της -και όχι η φιλανθρωπία- αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ.
Κι εδώ, σε τοπικό επίπεδο, είναι που καθορίζεται το πόσο ‘ξένο’ στοιχείο μπορεί κάθε κοινωνία να ‘σηκώσει’ τόσο οικονομικά όσο και πολιτισμικά. Το ερώτημα για μένα είναι πως θα έχουμε ανάπτυξη και τι είδους θα είναι αυτή, διότι αυτή είναι η οδός για την επίλυση πολλών προβλημάτων μας, το της παράνομης μετανάστευσης συμπεριλαμβανομένου.
"καταχώρηση τσι μέρας" για την Τρίτη σύμφωνα με την ομώνυμη ενότητα του yannidakis, η καταχώρηση σου τούτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνωρίσματα :[
Φίλε Γιάννη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕφόσον αγαπημένες σου δημιουργίες αποτελούν οι ΘΕΩΡΙΕΣ μου για την ζωή και την πραγματικότητα και οι ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ που πάντα αφιερώνεις σε ξεχωριστά πρόσωπα και περιστάσεις, δείξε κατανόηση σε μια αρβανίτοφτειγμάνη μαντινάδα για τα καλά σου λόγια:
Τα όμορφα λόγια αρέσουνε μα τα σοφά αγαπάω
Απ’ το Ερημόκαστρο εδωνά τη Κρήτη χαιρετάω
νά 'σαι καλά και να δημιουργείς.