Δυό δυό τα κορίτσια τα καημένα

Η συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας (ΚΟ) του κυβερνητικού κόμματος είναι σημαντική. Οι βουλευτές έχουν την δυνατότητα να μεταφέρουν άμεσα στους συναδέλφους τους, στους Υπουργούς και στον Πρωθυπουργό τις ανησυχίες των πολιτών της εκλογικής τους περιφέρειας αλλά και τις θετικές τους γνώμες (όλο και πιο σπάνια) για το έργο της Κυβέρνησης.

Γειτονικός δικτυότοπος είχε την κακόβουλη ιδέα να δημοσιεύσει ‘εν περιλήψει’ τις ομιλίες που έκαναν στην πρόσφατη συνεδρίαση της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ  οι δύο κυρίες της Βοιωτίας και νομίζω ότι το έκανε επί τούτου, για να αποκαλύψει το ύπουλο αντιΠΑΣΟΚ πνεύμα που διακατέχει τον διαχειριστή του. Διότι τι άλλο μπορεί να είναι; Σίγουρα ήθελε να προκαλέσει θλιβερές σκέψεις για το μέλλον, στα μυαλά των δύσμοιρων ψηφοφόρων των δύο κυριών, εκείνων των ελαχίστων που επισκέπτονται αραιά και που τον συγκεκριμένο δικτυότοπο;

Εν πάση περιπτώσει, είμαι ευτυχής που έχω την δυνατότητα να πληροφορηθώ για το τι συμβαίνει στην περιοχή της Βοιωτίας από τα έγκυρα χείλη των αντιπροσώπων μας. Διότι εκτός από την στενή και υποκειμενική άποψη που μπορεί ο καθένας μας να έχει, οι βουλευτές μας λόγω θέσης αλλά και λόγω ικανότητας, έχουν την δυνατότητα να έχουν πιο γενική, ισορροπημένη και ‘επιτελική’ ας μου επιτραπεί η έκφραση, άποψη. Κι αυτή την άποψη χρειαζόμαστε σε τέτοιους καιρούς.

Η κ. Τσόνογλου απορροφημένη με τις εργασίες της εξεταστικής επιτροπής για την υπόθεση Ζήμενς, είναι δικαιολογημένη να μην έχει προλάβει να ασχοληθεί με τα θέματα της δικής μας καθημερινότητας. Για εκείνη προηγούνται τα θέματα της εξυγίανσης του δημόσιου βίου και είναι ευχαριστημένη από τα σχετικές νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης.

Σε μια αποστροφή της ομιλίας της είπε πως ‘η διαφθορά είναι ένα ενδημικό φαινόμενο που αυτοαναπαράγεται και ανατροφοδοτείται συστηματικά και το οποίο διαφθείρει και δηλητηριάζει την πολιτική ζωή και τον δημόσιο βίο’ και προφανώς προκάλεσε περισσότερους προβληματισμούς στους ιθύνοντες του ΠΑΣΟΚ από όσα σκοτεινά σημεία ήθελε να διαλύσει. Είναι προφανές ότι λόγω και της επικαιρότητας (απεργία επαρχιακών δικηγόρων ενάντια στην 'απελευθέρωση' του επαγγέλματος) θέλησε να υπογραμμίσει την σπουδαιότητα των νομικών και των δικηγόρων στην πολιτική ζωή μας. Ίσως να ήταν μια ‘μπηχτή’ για την άλλη κυρία, την αθλητικοσχολιαστή. Δεν είμαι βέβαιος.

Το ότι η διαφθορά διαφθείρει μάλλον είναι βέβαιο. Πως όμως ‘αυτοαναπαράγεται’; Τι περίεργο Ντι Εν Ει είναι τούτο; Πως ‘ανατροφοδοτείται’; Εννοεί μήπως ότι με το να δίνει ο διαφθορέας χρήματα σε κάποιο μέλος της εκτελεστικής ή της δικαστικής εξουσίας (στους άλλους γιατί να δώσει;) το μέλος αυτό (ή ο κομματικός του διάδοχος) επιστρέφει τα χρήματα στο πολλαπλάσιο στον διαφθορέα; Κι αν αυτό το φαινόμενο είναι διαρκές και ‘ενδημικό’ του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, τότε θα πρέπει να αποδεχτούμε ως φυσικά τα φαινόμενα της διεφθαρμένης εξουσίας που κατά καιρούς αποκαλύπτονται όχι βεβαίως λόγω της επαγρύπνησης των αντιπροσώπων μας ή του αυστηρού νομοθετικού συστήματος, αλλά διότι κάποιος χάλασε τη ‘δουλειά’ και πήρε περισσότερα από τα συμφωνημένα;

Το ίδιο ενδιαφέρον είναι και το ακόλουθο απόσπασμα: ‘Το μαύρο χρήμα σε πολιτικούς διαστρεβλώνει την ετυμηγορία του λαού, παραβιάζει τους κανόνες του υγιούς ανταγωνισμού και διογκώνει υπέρμετρα τον προϋπολογισμό, για παράδειγμα με την υπερτιμολόγηση των προμηθειών των μεγάλων έργων’.

Καταρχήν ακόμα και άλλου χρώματος, λευκού ας πούμε, το χρήμα πάντα διαστρεβλώνει την ετυμηγορία του λαού. Ακόμα και χωρίς την ‘ενδημική’ διαφθορά, πάντα υπάρχει η δυνατότητα στην οικονομική εξουσία της διαμόρφωσης των συνειδήσεων με τέτοιο τρόπο που να την εξυπηρετεί. Και αυτό κάνει, χρόνια τώρα.

Αλλά ας μείνουμε στην σωστή διατύπωση της κ. Τσόνογλου. Τι γίνεται μετά; Πως διορθώνεται το κακό; Όλα αυτά τα μέτρα που παραθέτει και που ζητά να υλοποιηθούν, πως θα νικήσουν τον δράκοντα της διαφθοράς;  Θα περίμενα τουλάχιστον να ζητήσει κάποιο χρονοδιάγραμμα ή να ζητήσει να τεθεί κάποιος δείκτης για την απόδοση της κυβέρνησης στο θέμα αυτό. Εκείνη όμως προτίμησε να παραθέσει ως εάν να έκανε μάθημα σε ασκούμενη δικηγόρο του γραφείου της τα μέτρα που έχουν ήδη ανακοινώσει άλλοι. Δεν θα ήθελε να χαλάσει άλλωστε την κολακεία προς τον Αρχηγό με την οποία ξεκίνησε την ομιλία της.

Όλες αυτές όμως οι διαπιστώσεις της κ. Τσόνογλου, πως ανταποκρίνονται με την χλιαρή και διακριτική έως παρεξηγήσεως περιγραφή της υπόθεσης Ζήμενς στο πόρισμα της επιτροπής στην οποία ήταν μέλος;

Κάποιος ‘δουλεύει’ τους πολίτες κι αυτός πάντως δεν είμαι εγώ που τα αντιγράφω.

Για αυτό είμαι βέβαιος ότι η τελευταία πρόταση της -της εξόρμησης στελεχών ανά την περιφέρεια προκειμένου να αντιληφθούν οι πολίτες τις μεγάλες και διαρθρωτικές αλλαγές που έκανε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επί 15 μήνες και ότι οι κόποι του δεν βαίνουν επί ματαίω- δεν θα ‘περάσει’. Δεν υπάρχουν θαρραλέοι κομματικοί υπάλληλοι να εξορμήσουν στα χωριά με σαλπίσματα και τυμπανοκρουσίες για την σωτήρια πολιτική της κυβέρνησης. Οι προσλήψεις (ένεκα Τρόικας) κόπηκαν και τα κονδύλια δεν υπάρχουν (‘όλοι μαζί τα φάγατε’ στην προηγούμενη κυβερνητική ζωή σας) για να κτυπήσουν νταούλια και παλαμάκια. Σε αυτή την ‘εικονική πραγματικότητα’ των ‘κολλητών’ που ανέφερε και η κ. Αγάτσα στη συνέχεια, έχει μείνει κλεισμένο το κέφι για δημιουργία και μόνο όταν οι ‘δικοί μας’ δουν κάτι να κινείται σε λίγο καιρό ίσως αρχίσουν τις βόλτες και τα ταξίματα.

Η κ. Αγάτσα με την σειρά της αφού γύρισε τα χωριά και μίλησε με τους πολίτες είδε πως ‘τα προβλήματα είναι μεγάλα αλλά προχωράμε. Τα ζει ο καθένας από εμάς στην περιοχή του’. Και να τι ζει ο καθένας:
‘Η ανεργία απασχολεί τις οικογένειες’ ενώ τις έχει τρομοκρατήσει κυριολεκτικά
‘Οι αγρότες ασφυκτιούν ακόμα κι από ανυπόστατες φήμες ότι τα προϊόντα είναι μολυσμένα, κάτι που πλήττει την αγροτική οικονομία’ ενώ οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει
‘Στον Ασωπό έχουν δρομολογηθεί λύσεις αλλά οι πολίτες θέλουν πιο ταχείες εξελίξεις’ αλλά ας μη χαίρονται γιατί τις λύσεις ‘τις πήρε το ποτάμι’ των συμβιβασμών
‘Η λαθρομετανάστευση συνεχίζει να αποτελεί πρόβλημα’. Αυτό δεν ξέρω που το είδε, μάλλον μας μπέρδεψε με την περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα. Αλλά εάν εννοεί την περιοχή του Συνοικισμού, τότε θα έπρεπε να ανακοινώσει τα ειδικά μέτρα που πήρε η κυβέρνηση για να λύσει το πρόβλημα (το άλλο με τον Τοτό είναι πράγματι καλύτερο).

Δηλαδή εάν είσαστε εσείς στην θέση του Πρωθυπουργού και των Υπουργών και ακούγατε αυτά που σας μεταφέρουν οι δύο κυρίες, να τι συμπέρασμα θα βγάζατε για την Βοιωτία: Καλά πάμε, εντός μιας άλλη εικονικής πραγματικότητας που κτίζουμε (εμείς, η εξουσία)  γιατί η άλλη πραγματικότητα εκεί έξω είναι τόσο χάλια που δεν αντέχουμε να την δούμε. Απορούμε μόνο πως τα καταφέρνουν εκείνοι.

Επειδή δεν το έχουν καταλάβει οι δύο κυρίες και η κυβέρνηση πήρε λάθος μήνυμα, το σωστό είναι ότι οι πολίτες της Βοιωτίας έχουν απογοητευθεί από την ανικανότητα του πολιτικού προσωπικού να δώσει δείγματα ότι κάτι θετικό για αυτούς γίνεται.

Οι πολίτες αρχίζουν να βαριούνται και περνάνε σιγά αλλά σταθερά σε κατάσταση απάθειας με σοβαρές συνέπειες για το πολιτικό σύστημα. Δεν πιστεύουν τις εφημερίδες (και για αυτό τις αγοράζουν όλο και λιγότεροι), δεν πιστεύουν τη τηλεόραση (και για αυτό βλέπουν όλο και πιο λίγοι) δεν πιστεύουν τα κόμματα (και για αυτό ψηφίζουν όλο και πιο λίγοι), δεν έχουν όρεξη να σκεφτούν (και για αυτό μένουν όλο και πιο μόνοι). Αισθάνονται ότι κανείς δεν τους υπολογίζει και ότι οι θυσίες που τους επιβάλλουν να υφίστανται -για πόσο ακόμα;- είναι ‘επί ματαίω’.

Κι όλα τούτα σημαίνουν ότι οι πολίτες γίνονται όλο και πιο απρόβλεπτοι.

Η Βοιωτία είναι κοντά στην Αθήνα. Η Τυνησία να δεις.