Ξεκίνησε το 2011 και εύχομαι σε όλους υγεία και αγωνιστική . . . προσαρμοστικότητα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Να μην τρέφετε ελπίδες γενικώς και αορίστως για ‘καλύτερες μέρες’ διότι είναι αποκοιμιστικές. Αλλά αυτά τα είχα πει και πέρυσι . Να δημιουργείτε προσδοκίες στον εαυτό σας και στις κοινωνίες σας με την ενεργή παρουσία σας στις εξελίξεις. Αμήν και αεί.
Ιδιαίτερα θέλω να ευχαριστήσω εκείνους που μου έστειλαν τις ευχές τους ήδη από τα Χριστούγεννα και που είναι εκλεκτοί γείτονες και . . . συνάδελφοι όπως ο Στειριωτης , ο Αλίαρτος εν όψει , το Πολυάνδριο και ο Πολιτιστικός σύλλογος Μαυροματίου .
Το 2010 που μόλις χάθηκε στην στροφή, ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη χρονιά του ΕΡΜΟΥ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗ. Κάθε τέλος όμως απαιτεί τον απολογισμό του για να προετοιμάσει την συνέχεια και αυτό θα κάνω σήμερα.
Ας αρχίσουμε με τους αριθμούς αυτής της χρονιάς:
Σε τούτο τον δικτυότοπο, αναρτήθηκαν συνολικά 122 κείμενα κι μας επισκέφτηκαν περίπου 11.100 αναγνώστες οι οποίοι μας αφιέρωσαν τουλάχιστον 3 λεπτά της ώρας σε κάθε επίσκεψη. Προφανώς δεν ήταν όλοι διαφορετικοί. Στην διάρκεια αυτών των επισκέψεων, προβλήθηκαν περίπου 11.000 σελίδες και με την σειρά του σημαίνει ότι αφιερώθηκαν 33.000 λεπτά συνολικά για το διάβασμα τους. Ο χρόνος αυτός ισοδυναμεί με περίπου 69 ημέρες 8ωρης απασχόλησης. Δηλαδή για έναν νέο άνθρωπο (που είναι η πλειοψηφία των αναγνωστών μου) που πληρώνεται με 700 ευρώ είναι μια συνολική αξία 2.200 ευρώ, διότι ο χρόνος είναι . . . χρήμα!! Τόση είναι η αξία που οι αναγνώστες - επισκέπτες προσέδωσαν στον ΕΡΜΟ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗ και για αυτό τους θαυμάζω και τους ευγνωμονώ και κυρίως υπόσχομαι να μην προδώσω την εμπιστοσύνη τους.
Βέβαια, δεν είχα ικανοποιητικό 'φιντμπακ' που λένε. Δηλαδή οι αναγνώστες μας δεν σημείωσαν στα σχετικά κουτάκια την κριτική τους για τα κείμενα ούτε συμμετείχαν στην συζήτηση. Συνήθως κριτική έκαναν γύρω στους πέντε (5) ενώ στην συζήτηση με αποστολή σχολίων συμμετείχαν περίπου δέκα (10) άτομα. Σε ποσοστό πάνω από 60% οι αναγνώστες -που τελικά με αξιολόγησαν σε κάθε κείμενο- βρήκαν τα κείμενα μου από ενδιαφέροντα έως και εξαιρετικά ενώ αρκετοί 30% τα βρήκαν κακά. Ενώ καμαρώνω για το πρώτο ποσοστό, δυστυχώς δεν ξέρω τίποτα για το αρνητικό ποσοστό και έτσι δεν μπορώ να αποφασίσω για το τι πρέπει να αλλάξω στην παρουσίαση των θεμάτων ή στα θέματα που επιλέγω κάθε φορά να σχολιάσω.
Για πολλά θέματα που θεωρούσα σημαντικά (βιομηχανική ανάπτυξη, ενέργεια, αγροτική παραγωγή, συνεταιρισμοί, οργάνωση οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, τέχνη) δεν υπήρξε η αντίστοιχη συμμετοχή. Ακόμα και το κείμενο μου για την περιπέτεια των Χιλιανών μεταλλωρύχων, που χαρακτηρίστηκε ως το απόλυτο παγκόσμιο ριάλιτι του 2010, βρέθηκε στην 81η θέση.
Οι αναγνώστες μου επέδειξαν μεγαλύτερη προσοχή κι ενδιαφέρον σε θέματα της κοινωνικής μας πραγματικότητας, δικαιώνοντας εν μέρει τον χαρακτήρα του ηλεκαφενείου που θέλω να έχει ο ΕΡΜΟΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ.
Μιλώντας με άλλους επιμελητές δικτυοτόπων, διαμόρφωσα την άποψη ότι ακόμα ο τρόπος αυτός επικοινωνίας (τα μπλογκ) δεν έχει κυριαρχήσει στον τρόπο επικοινωνίας των πολιτών. Ακόμα η βασική συζήτηση γίνεται στο καφενείο και στις παρέες και κυρίως με βάση τα παρουσιαζόμενα από την τηλεόραση. Δηλαδή έτσι θέλω να πιστεύω. Δεν θέλω να παραδεχτώ ότι όπως ισχυρίζεται ένας φίλος μου, μας έχει καταβάλλει η οικονομική βία των ημερών και η αφασία και η αλαλία αλλά και η αβουλία έχουν πλημμυρίσει τα μυαλά μας.
Σήμερα λοιπόν θα σας θυμίσω τις συζητήσεις που κάναμε στην διάρκεια του 2010 παρουσιάζοντας σε αντίστροφη σειρά τις είκοσι αναρτήσεις που διαβάστηκαν πιο πολύ.
Το γεγονός που κυριάρχησε την χρονιά αυτή είναι οι Δημοτικές και οι περιφερειακές εκλογές και για αυτό συχνά οι αναγνώστες μου ανέτρεξαν στο κείμενό μου για τον Καλλικράτη που είχα γράψει τον Νοέμβριο του 2009 που βρέθηκε στην θέση 19 του καταλόγου με τα πιο δημοφιλή. Η πρόταση μου τότε 'δεν πέρασε' και τα διοικητικά πράγματα διαμορφώθηκαν αλλιώς και όλοι αντιλαμβάνονται την αδυναμία του συγκεκριμένου δικτυότοπου να κινητοποιήσει την κοινή γνώμη.
Στην επόμενη θέση της κατάταξης στον πρωτάθλημα αναγνωσιμότητας των αναρτήσεων βρέθηκε η προεκλογική δήλωση του τοπικού παράγοντα των Θεσπιών, ο οποίος παρόλο το θράσος του κατάφερε να επανεκλεγεί πράγμα που επίσης αποδεικνύει την περιορισμένη ισχύ του ΕΡΜΟΥ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗ.
Μετά, στην σειρά κατάταξης, ήρθαν τα κριτήρια για την επιλογή του Δήμαρχου ενώ και το προεκλογικό πρόγραμμα του ‘φουλ επίθεση’ διαβάστηκε και σχολιάστηκε δεόντως, λίγες ημέρες πριν τις εκλογές. Ελπίζω εμπλουτισμένο και με τις ιδέες της Πρότασης να αξιοποιηθεί απο την κοινωνίας μας.
Στην έναρξη της προεκλογικής περιόδου, η παρουσίαση της Κίνησης Ενεργών Πολιτών Αλιάρτου βρέθηκε στην θέση 13.
Για τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου στο Ρίζωμα έγινε αρκετή συζήτηση στην θέση 16 και μάλιστα η απάντηση του τότε Δήμαρχου βρέθηκε στην 9η θέση της κατάταξης από άποψη αναγνωσιμότητας. Η αναφορά στον τρόπο που προσεγγίζουμε την ιστορία με αφορμή το Μνημείο επίσης διαβάστηκε και ήταν στο νούμερο 12.
Στο νούμερο 11 βρέθηκε η δεύτερη επιστολή της τσαντισμένης (δικαιολογημένα) Δημοτικής Υπαλλήλου ενώ η πρώτη επιστολή της είναι πιο ψηλά, στο νούμερο 7.
Στην θέση 10, η κριτική μου για την επιστολή του γιατρού Καμούτση.
Μετά τις εκλογές, διερωτήθηκα για την οικονομία, τις τράπεζες και την επανάσταση και το κείμενο αυτό είναι στην 14η θέση.
Οι σκέψεις που έκανα για την παράσταση στην Κοιλάδα των Μουσών της τραγωδίας ‘Αντιγόνη’ βρέθηκαν στην 8η θέση και ιδιαιτέρως εκτιμήθηκε η συζήτηση που ακολούθησε με τα σχόλια των αναγνωστών.
Στην 6η θέση είναι ο συλλογισμός για την αποχή ενόψει των εκλογών
Λίγο πριν τις εκλογές παρουσίασα το σκηνικό των συνδυασμών και επέμενα για να διαμορφωθεί κάποια ουσιαστική πρόταση - πρόγραμμα για τον Δήμο αλλά δεν εισακούσθην! Πάντως το κείμενο αυτό διαβάστηκε πολύ και είναι στην 5η θέση.
Τέλος στις τρείς επόμενες θέσεις είναι οι αναρτήσεις με την έκκληση για ενημέρωση που τελικά βρήκε πολύ μικρή ανταπόκριση αλλά είναι στην 4η θέση από άποψη αναγνωσιμότητας -κυρίως όμως λόγω της χαζής ντετεκτιβίστικης αναζήτησης του 'πανωμαχαλιώτη'.
Η συνέντευξη του Ντασιώτη αλλά και η κριτική μου για την τηλεοπτική μετεκλογική του παρουσία είναι στις επόμενες θέσεις.
Στην πρώτη θέση από άποψη αναγνωσιμότητας είναι η συνέντευξη που μου έδωσε η υποψήφια Ευτυχία Τηγανή αλλά όμως δεν την βοήθησε αρκετά αφού δεν εξελέγη.
Από τον Φεβ 2011 αρχίζει το έτος του Λαγού για τους Κινέζους. Για την κινέζικη αστρολογία προβλέπεται την χρονιά αυτή να υπάρξει ηρεμία αλλά και αβεβαιότητα και να κυριαρχήσει το συναίσθημα. Το μόνο συναίσθημα που βλέπω να κυριαρχεί εδώ σε εμάς είναι η ανησυχία μας αφού έτσι, σαν λαγούς, μας βλέπουν οι κυνηγοί του κόσμου που ήδη μας σημαδεύουν με τα σπρεντ και τα δάνειά τους. αλλά εμείς, παρόλο που το θέλουμε, δεν μπορούμε να γίνουμε λαγοί και λούηδες και τρέχοντας να γλυτώσουμε τα σκάγια που μας έρχονται.
Από το τρέξιμο του δειλού καλύτερος (και ίσως πιο παραγωγικός) ο αγώνας της αξιοπρέπειας.
Ο πίνακας 'Ανατολή σε νησί' είναι του Τέτση
Αγαπητέ κ.Ερμε,σου εύχομαι νάσαι πάντα υγιείς και με αγωνιστική διάθεσει μεταδίνοντάς την στο πάσχοντα πόπολο,που αναστενάζει αμήχανος,στο αφοίτι της μοναξιάς ο καθένας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ζητούμενο είναι η ενεργοποίηση αυτού του πόπουλου,να πάρη την τύχη του στα χέρια του αποκρούοντας και βάζοντας στη θέσει αυτούς που του κάνουν δύσκολη τη ζωή του και να γίνει πρωταγωνιστής για κοινωνική δικαιοσύνη με ένα όρθιο λαό,βάζοντας πρώτα το εμείς,παραμερίζοντας το εγώ μας. Ω.
Καλή χρονιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως οι αναρτήσεις σου Έρμο Καστριώτη διαβάζονται και έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον .
Το πρωτότυπο και το περιεχόμενο αυτών από κάθε άποψη κάνει τη διαφορά .
Εύχομαι καλή συνέχεια και καλές αναρτήσεις στο μέλλον.
Καλή χρονιά Ω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε πολύ η φράση ‘το αφοίτι της μοναξιάς’. Μήπως μπορείς να διευκρινήσεις -και για λογαριασμό των νεώτερων αναγνωστών- τι είναι το 'αφοίτι'; Είναι η μικρή αυλή; Είναι η στεγασμένη περιοχή της αυλής μπροστά στην εξώθυρα;
Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου! Νομίζω πάντως ότι πιο πολύ ‘εγώ’ αλλά με αυτοεκτίμηση δεν έρχεται σε αντίθεση με το ‘εμείς’ ως σκεπτόμενη και αποφασισμένη συλλογικότητα. Μάλιστα νομίζω ότι μια τέτοια ομάδα με πολλά συνειδητοποιημένα ‘εγώ’ θα ήταν ακαταμάχητη στις διεκδικήσεις της.
Η φοβισμένη θεώρηση του εγωισμού μας που μας μετατρέπει σε εαυτούληδες είναι που δεν επιτρέπει την συμμετοχή μας σε συλλογικές προσπάθειες.
Δηλαδή μακάρι να γίνουμε πιο πολλοί οι θαρραλέες προσωπικότητες με άποψη που δυσκολευόμαστε να συντονιστούμε -αλλά κάποτε θα το καταφέρουμε- παρά να πλειοψηφούν τα ανώνυμα ομοιόμορφα πρόβατα ενός φοβισμένου υπάκουου κοπαδιού.
Καλή χρονιά και σε εσένα Ανώνυμε 6:52
Σε ευχαριστώ για την θετική στάση σου στα κείμενά μου. Μου δίνεις κουράγιο και θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ!
Το αφοίτι.....είναι ένα μέρος έξω απο το σπίτι που κάθεσαι όταν έχει λιακάδα το χειμώνα και δέν το πιάνει ο κρύος αέρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξω απο το σπίτι..στο τοίχο του σπιτιού στο τοίχο της μάντρας και γενικά πίσω από κάτι που σε προστατεύη από το κρύο και το δυνατό αέρα.
Σημαίνει ακόμη τον άνθρωπο που μένει μόνος και δέν συμμετέχει στα κοινά,αυτό που αναφέρης για τ η φοβισμένη θεώρηση του εγωισμού που μας μετατρέπει σε εαυτούληδες.
Να πώ και κάτι για το ΕΓΩ και το ΕΜΕΙΣ....Οταν το εγώ είναι στην υπηρεσία του εμείς , αυτό είναι το καλό εγώ μας.Όταν το εγώ είναι στην υπηρεσία του κολαράκου μας,δεν είναι το καλό εγώ μας και είναι έξω απο τα ενδιαφέροντα μιας οργανωμένης κοινωνίας για προοδευτική κατεύθυνση . Ω.
Πολύτως σαφής ο Ω. Συγχαρητήρια και σ΄ αυτόν και για το επίπεδο συζήτησης της ιστοσελίδας του ΕΡΜΟΛΑΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήAπολύτως ήθελα να γράψω
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις Ω., στις δικές μου μνήμες, στο αφοίτι κάθονταν οι γριές και οι γέροι κυρίως και παρακολουθούσαν τα του κόσμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερνούσε ο κόσμος στον δρόμο και στο αφοίτι -έτσι όπως το περιέγραψες- οι καθήμενοι χαιρετούσαν, παρατηρούσαν και σχολίαζαν. Δεν έχω συνδέσει το αφοίτι με την μοναξιά και την ιδιώτευση (με αρνητικό νόημα), αλλά με τον ήσυχο σχολιασμό των γεγονότων της ρούγας από εκείνους που κάποτε περνούσαν τρέχοντας αλλά τώρα λόγω ηλικίας, κάθονται στο απάνεμο (και από τους ανέμους της ζωής) μέρος και περιορίζονται στο να βλέπουν. Όσο μπορούν να βλέπουν και να ακούνε δηλαδή διότι κι αυτές οι αισθήσεις αργά αλλά σταθερά χάνονται κι αυτές.
Να, μερικές φορές νομίζω ότι κι εμείς σε ένα αφοίτι καθόμαστε μόνο που είναι διαδικτυακό αυτή τη φορά!
Αλλά εμείς, θέλω να πιστεύω, ότι σε λίγο θα πάμε κάτω, στην αγορά για να μιλήσουμε και να σπρώξουμε κάπως τα πράγματα να κυλήσουν.