Η απάντηση του Δήμαρχου για τα "Αποκαλυπτήρια . . . "

Έλαβα με την μορφή σχολίου σε προηγούμενη ανάρτηση , το κείμενο που ακολουθεί (με πλάγια γράμματα) και που υπογράφει ο κ. Δήμαρχος Θεσπιών Χρήστος Πελώνης. Διατήρησα την ορθογραφία του (με κόπυ πειστ το έκανα) για λόγους ουσίας.

Θεωρώ τιμή μου το ενδιαφέρον του Δημάρχου μας και φρονώ ότι για λόγους ουσίας αλλά και λόγω μεγέθους δεν είναι πρέπον οι απόψεις του να φιλοξενηθούν ως ένα απλό σχόλιο. Πολύ περισσότερο που ο Δήμαρχος, περιλαμβάνει (όλο;) το κείμενο της ομιλίας του στα πρόσφατα αποκαλυπτήρια του γνωστού μνημείου.

Σήμερα λοιπόν όλος ο χώρος του ανήκει και δεν θα σχολιάσω τις απόψεις του. Θα σκεφτώ εάν θα το κάνω στο άμεσο μέλλον διότι η τελευταία πρόταση του "Και τέλος η συζήτηση.-" με αυτή την τελεία και την παύλα να μου δηλώνει κατάμουτρα ότι δεν τον ενδιαφέρει περαιτέρω η άποψη μου. Πράγματι κρίμα διότι θα κάναμε καλή συν-ζήτηση του περιεχομένου των εννοιών που χρησιμοποίησε αλλά και του περιεχομένου των πράξεων του ως Δημάρχου.

Ας είναι καλά.

Πάντως θέλω να πω ακόμα μια φορά ότι το όνομά μου δεν είναι Ερημος αλλά Ερμος, από το Ερμόλαος, γιορτάζω στις 26 Ιουλίου και δυστυχώς με καπελώνει η Αγία Παρασκευή και έτσι δεν είμαι γνωστός. Προφανώς ταίριαξε και με το "έρημος" εκ του Ερημοκάστρου αλλά αυτό ας θεωρηθεί μικρό επικοινωνιακό τρικ. Έτσι κι αλλιώς η εποχή μας μάς έχει πλημμυρήσει με αυτού του είδους τα κόλπα κι έτσι με παρέσυρε.

Είμαι Ερημοκαστραίος Θεσπιεύς και δεν κρύβομαι. Αναλαμβάνω τις ευθύνες για αυτά που γράφω και είμαι καλοπροαίρετος συζητητής. Με ενδιαφέρει η ουσία των πραγμάτων και όχι οι προσωπικές αντεγκλήσεις και συναισθηματισμοί. Με ενδιαφέρει η ουσία της πολιτικής πράξης και όχι ". . . . τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα". Διατυπώνω απόψεις και κρίσεις για την άσκηση του λειτουργήματος (του Δημάρχου Θεσπιών) εδώ και όχι για την προσωπική στάση και συμπεριφορά του σκούντως το λειτούργημα για την οποία δεν μου πέφτει λόγος.

Ω ναι! Απολαμβάνω την συζήτηση, την έντονη μερικές φορές και για αυτό πιο πολύ από όλα αυτή η τελευταία φράση του κ. Δήμαρχου "Και τέλος η συζήτηση.-" παρόλο που με πείραξε, εφόσον το επιθυμεί,  θα γίνει απολύτως σεβαστή από μέρους μου.

Στο σύγχρονο ορημαγδό των "απόψεων" όλων των εν δυνάμει κριτών των πάντων, και πάντα ανώνυμων, ήταν επιλογή μου να μην απαντώ. Εν τούτοις όπως σε όλους τους κανόνες υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Θα απαντήσω λοιπόν στον ανώνυμο "ερημο καστριώτη". Η εξαίρεση βέβαια γίνεται διότι είχα εκτιμήσει τα προηγούμενα κείμενά του, και δεν μπορώ να κρύψω και τον θαυμασμό μου για κάποια από αυτά, θεωρώντας την ανωνυμία του κάτι σαν φιλολογικό ψευδώνυμο.
 
Άργησα να απαντήσω προσπαθώντας να έχω μια χρονική απόσταση από τα γεγονότα για να λειτουργώ, όσο μπορώ, λιγότερο συναισθηματικά.
 
Έχουμε λοιπόν και λέμε:
1)Δεν έχεις μάθει ακόμα (φαντάρος δεν πήγες?) να ξεχωρίζεις τους πεζονάυτες από τα φανταράκια του πυροβολικού? (σιγά μην ήταν και οι ράμπο του αμερικάνικου στρατού στο Βιετνάμ).
2)προσπάθησα λές να αποκαλύψω το βαθύτερο νόημα της ιστορίας της φυλής....και πιό κάτω(δεν μπόρεσες φαίνεται να με ξεχάσεις μέσα στό παραλήρημά σου), "κυριάρχησε η επανάλυψη ορισμών για τον όρο έθνος και η διατύπωση ερωτημάτων για το τι είναι η πατρίδα μας ανά τους αιώνες και για την αποστολή μας, ως πολιτών, που όμως έμειναν αναπάντητα'
Ε! λοιπόν θα σου παραθέσω αυτούσια αυτά που ευτυχώς δεν έχασα ψαχνοντάστα εναγωνίως.

Η επίκληση του παρελθόντος αποτελεί σημαντική καταφυγή σε δύσκολους καιρους όπως οι σημερινοί για να αντλήσουμε δύναμη, αρκεί να μη γίνεται προσχηματικά για να κρυφτούμε πίσω του.
Αλλωστε τι είναι, που και πότε γςννήθηκε η Ελλάδα? στις Θεσπιές? σην Κνωσό? τη Σπάρτη? το Βυζάντιο? το 1821?
 
Τι απέγινε αυτή η Ελλάδα των μεγάλων έργων των ένδοξων ανδρών? και πως φτάσαμε ως εδώ? τα ίδια της τα μεγαλεία την αποποίησαν? η σημερινή κρίση έχει να κάνει και με την ταυτότητά μας?
 
Το παρελθόν αποτελεί αναγκαίο κεφάλαιο για την θεμελίωση ενός έθνους. όμως δεν φτάνει. οπως δε φτάνει και η γλώσσα, οι συνήθειες το κλίμα κ.λ.π. Όλα αυτά αποτελούν αναγκαίες συνθήκες ύπαρξης ενός λαού, αλλά χρειάζονται να συμπληρώνονται με κάτι παραπάνω. Την διαχρονική συναίνεση και την καθαρή επιθυμία της συλλογικής ζωής. Όπως καλή ώρα τώρα εδώ. το έθνος αποτελεί τον συνδετικό κρίκο του παρελθόντος του παρόντος και του μέλλοντος. Στο παρελθόν βρίσκονται οι μεγάλες στιγμές, οι εθνικές συμφορές και τα λάθη. Στο παρελθόν θεμελιώνεται το πρόγραμμα που πρέπει να υλοποιηθεί από όλους μας στο μέλλον. Η ύπαρξη προγράμματος δημιουργεί το νέο συλλογικό καθήκον, και απαιτεί κοινές δράσεις και κοινές δεσμεύσεις. Αυτός ο κρίκος είναι κατά την γνώμη μου ένα πρώτο αδύναμο σημείο των τελευταίων χρόνων.
 
Μια συνένωση ανθρώπων με αγνό πνεύμα και αθώα καρδιά δημιουργεί μιά ηθική συνείδηση που λέγεται έθνος. Όσο αυτή η συνείδηση αποδεικνύει τη δύναμή της μέσα από τις θυσίες που απαιτεί η αποκήρυξη του ατομικού συμφέροντος εν ονόματι του συλλογικού, τότε συνεχίζει να είναι νόμιμη, και να έχει δικαίωμα να υπάρχει.
 
Τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω το εξής: η αποσιώπηση γεγονότων και πολύ περισσότερο ιστορικών γεγονότων, που αλλάζουν τηνιστορική ροή είναι θνησιγενής όπως και οι απάτες.
Ετσι λοιπόν ο αγώνας και η θυσία των 700 Θεσπιέων δικαιώνεται και με τη σημερινή μας εκδήλωση και θα δικαιώνεται από τους δικούς μας επόμενους αγώνες.

Αυτα κυρ "ερημο καστριώτη" μου είπα. οι απαντήσεις λοιπόν δίνονται άλλο αν δεν σε ικανοποιούν. Είσαι όπως πολλούς πολλους άλλους που ξέρουν τι δεν θέλουν αλλά δεν ξέρουν και τι ακριβώς θέλουν. Ή μάλλον όχι, αποκάλυψες τις τοπικιστικές ανησυχίες, διότι αγαπητέ μου τοπικιστής δεν είναι εκείνος που αγαπά τον τόπο του αλλά εκείνος που μισεί τους άλλους. ο πρώτος απο τους επάλληλους κύκλους είναι ο τοπικισμός που σε οδηγεί απευθείας στον εθνικισμό και ακόμα παραπέρα.
 
Βγάλε λοιπόν την κουκούλα της ανωνυμίας σου, γιατί ήδη βλέπω μέσα από αυτήν τα μικρά μοχθηρά όλο κακία μικρά ματάκια σου.
όσο για τους άλους χαρακτηρισμούς τι να πώ μπχτσές είσαι. φιλολογικός βεβαίως βεβαίως.
 
Κρίμα. Και τέλος η συζήτηση.-