Σε γειτονικό δικτυότοπο, με αφορμή τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών, έγινε λόγος για το ότι η κοινοβουλευτική ιδεολογία είναι σε φάση αμφισβήτησης.
Η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι ένα σύστημα οργάνωσης του κράτους. Είναι μια μορφή της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που όμως στην πραγματικότητα είναι αριστοκρατία: επιλέγονται δηλαδή οι άριστοι, οι καλύτεροι από τους πολίτες.
Εάν ο τρόπος λειτουργίας του όλου συστήματος κρίνεται ανεπαρκής -δηλαδή η μη ανταπόκρισή του στις πραγματικές εκρηκτικές ανάγκες των πολιτών- τότε απαιτείται μια γενική αναθεώρηση του όλου συστήματος προσώπων, διαδικασιών, αντιλήψεων.
Η αλλαγή αυτή δεν μπορεί να γίνει έτσι, από μόνη της. Χρειάζεται σχεδιασμό και συζήτηση όλων των δυνάμεων που δραστηριοποιούνται στο πολιτικό σύστημα. Είναι θέμα πολιτικής παιδείας και ενός πολιτισμού που μόλις προλαβαίνουμε να αρχίσουμε να καλλιεργούμε.
Βασικός κορμός του συστήματος επιλογής των αντιπροσώπων στην κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι τα πολιτικά κόμματα. Κάθε πολίτης που θεωρεί εαυτόν ικανό να διεκδικήσει την αντιπροσώπευση των υπολοίπων, πρέπει να ενταχθεί σε πολιτικό κόμμα. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει.
Στην επιλογή των αντιπροσώπων για τις τοπικές κοινωνίες (Δήμοι και Κοινότητες) υπάρχει κάποιος βαθμός ελευθερίας αλλά στην πραγματικότητα κι εδώ το κομματικό σύστημα είναι παρόν.
Άρα, η ποιότητα των αντιπροσώπων καθορίζεται και από την ποιοτική στάθμη που τα πολιτικά κόμματα θέτουν για τα μέλη, τα στελέχη και τις διαδικασίες λειτουργίας τους.
Με τον όρο "ιδεολογία" περιγράφεται το σύνολο των ιδεών και αντιλήψεων για τον κόσμο που μας περιβάλλει και για τον εαυτό μας. Ένα πολιτικό σύστημα διοίκησης δια των αντιπροσώπων, δεν έχει κατ’ ανάγκη ενιαία, κεντρική ιδεολογία. Με την έννοια αυτή, κοινοβουλευτική ιδεολογία δεν υπάρχει, δεν έχει νόημα. Εδικά στην δημοκρατία έτσι όπως την ξέρουμε σήμερα είναι πολλές οι ιδεολογικές απόψεις που υπάρχουν και μάλιστα αυτό ειδικά το χαρακτηριστικό θεωρείται η πεμπτουσία του συστήματος. Ακόμα κι η χριστιανική ορθοδοξία, παρόλη την συνταγματική αναφορά, είναι περισσότερο μορφή παραδοσιακής και λαϊκής ιδεολογίας και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κυρίαρχη και μοναδική.
Η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι στην πραγματικότητα η αριστοκρατία δια των κομμάτων κι αν κάτι θέλουν να πουν οι πολίτες δια της μη συμμετοχής τους στην πρόσφατη εκλογικής διαδικασία είναι το ότι το πλαίσιο λειτουργίας των κομμάτων σε συνδυασμό με την ανυπαρξία ουσιαστικών πολιτικών διαφορών και συζήτησης -έστω και σε υψηλούς τόνους, αφυδατώνει την όλη εκλογική διαδικασία και την μετατρέπει σε μια στείρα και ανιαρή διαδικασία επιβεβαίωσης των ίδιων προσώπων και αντιλήψεων.
Οι πολίτες αδιαφορούν όταν κατανοούν ότι οι τελικές αποφάσεις που επηρεάζουν την ζωή τους δεν εξαρτώνται από αυτούς. Τους επιβάλλονται από αυθεντίες τεχνοκράτες απρόσιτους που δεν σηκώνουν μύγα αμφισβήτησης στο σπαθί τους.
Οι πολίτες αδιαφορούν καθώς βλέπουν ότι η δημοκρατία είναι για λίγους και αυτοί ως ανόητοι πρέπει να χειροκροτούν ή να βρίζουν κατά περίπτωση.
Οπότε, αντί για τις κραυγές απελπισίας και τις οιμωγές για την κρίση του πολιτικού συστήματος, εκείνο που χρειάζεται είναι να αντιληφθούν τα πολιτικά κόμματα την ανάγκη να κάνουν την παρουσία τους πιο ουσιαστική, τις διαδικασίες τους πιο ζωντανές και τις ιδέες τους πιο πλούσιες.
Είναι τα κόμματα που πρέπει να ανοιχτούν στην κοινωνία των πολιτών και όχι να θέλουν να "στριμώξουν" την κοινωνία στο στενό και στεγνό περιθώριο τους. Κι αν το τίμημα είναι η αλλαγή ή η καταστροφή τους και η δημιουργία καινούργιων κομμάτων τόσο το καλύτερο για όλους μας.
Σήμερα με την στάση της αδιαφορίας τα πολιτικά κόμματα πριονίζουν το κλαδί που στέκονται. Και για αυτά και για όλους μας είναι καλύτερα να κατέβουν από το δέντρο κι αν χρειαστεί να φυτέψουν καινούργιο παρά να συνεχίσουν αυτό τον άχαρο, καταστροφικό χωρίς σκοπό, ρόλο. Οι πολίτες πάντως τους πήραν χαμπάρι και ήδη απομακρύνονται ανήσυχοι.
Στις μικρές κοινωνίες μας αντίστοιχα, οι νέες δημοτικές εξουσίες μπορούν και πρέπει να αναπτύξουν δομές και τρόπους για να θέλξουν και να υποδεχτούν την εθελοντική προσφορά και ενέργεια των πολιτών. Μαζί με τον συνδικαλισμό -άλλη τραγική περίπτωση εκφυλισμού αυτή- είναι οι μοναδικές δομές που διαθέτουμε για την πρακτική εκπαίδευση των πολιτών στην δημοκρατία.
Το πολιτικό σύστημα, η κοινοβουλευτική δημοκρατία, έχει επιδείξει πολλές αδυναμίες στην χώρα μας αλλά παρόλα αυτά είναι το πιο καλό -με την έννοια της υπεράσπισης των πολιτικών δικαιωμάτων του πολίτη- από όσα η ανθρωπότητα έχει δημιουργήσει. Διαθέτει το ίδιο τους μηχανισμούς να ανανεωθεί και αυτό πρέπει να το προσπαθήσουν οι πολιτικές εξουσίες μικρές και μεγάλες πριν το αφήσουν να καταρρεύσει. Μια τέτοια δημιουργική καταστροφή είναι σωτήρια για την κοινωνία μας.
Όμως η καταστροφή του πολιτικού συστήματος, το σάπισμα και ο μαρασμός του, χωρίς να είναι σαφής η διάδοχη μορφή, είναι γενική καταστροφή της κοινωνίας μας και αυτοί που θα την υποστούν κυρίως θα είναι οι ίδιοι οι πολίτες. Όσοι δε "εν τη αφελεία τους" περιμένουν να επωφεληθούν στην αναμπουμπούλα, είναι μάλλον βέβαιο ότι θα είναι τα πρώτα θύματα.
Η ενασχόληση των πολιτών με τα προβλήματα του Δήμου είναι το πρώτο βήμα για την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού και κυρίως για την ανάδειξη νέων ηλικιακά αντιπροσώπων. Από το βαθμό αυτής της ανανέωσης εξαρτάται η επιβίωση του πολιτικού συστήματος μας. Εξαρτάται η επιβίωση της κοινωνίας μας: του καθενός χωριστά και όλων μας.
Το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών και κυρίως η αποχή και τα άκυρα ή λευκά ψηφοδέλτια δείχνουν μία σαφή τάση της κοινωνίας περί μη αποδοχής του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Προτείνω την ψήφιση νέου εκλογικού νόμου, σύμφωνα με τον οποίο η λευκή ψήφος να μετριέται στο εκλογικό αποτέλεσμα σαν ένα κόμμα. Αν η λευκή ψήφος είναι η πλειοψηφία τότε αμέσως να οδηγούμαστε σε υπηρεσιακή κυβέρνηση*, η οποία να συντάξει νέο σύνταγμα σύμφωνα με τις ανάγκες της χώρας. Να διαλύονται τα υπάρχοντα κόμματα και να εκλέγονται από τις τοπικές κοινωνίες οι νέοι εκπρόσωποι του λαού στο κοινοβούλιο που θα ψηφίσουν το νέο σύνταγμα. Για να διασφαλιστεί η ικανότητα των υποψηφίων για την διακυβέρνηση της χώρας πρέπει να υπάρχουν αυστηρά κριτήρια. Τα κριτήρια για τις υποψηφιότητες πρέπει να κινούνται στην λογική της αξιοσύνης και της αριστείας, τα οποία θα κρίνει μόνο μία αξιοσέβαστη υπηρεσιακή κυβέρνηση προσωπικοτήτων ευρείας αποδοχής.
ΑπάντησηΔιαγραφή*Υπηρεσιακή κυβέρνηση ονομάζεται η κυβέρνηση που δεν έχει εκλεγεί ούτε έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, αλλά έχει αναλάβει το αξίωμα προσωρινά, με το σκοπό να διενεργήσει βουλευτικές εκλογές, και κατά κανόνα δεν αποτελείται από πολιτικούς. Το Σύνταγμα της Ελλάδας προβλέπει την υπηρεσιακή κυβέρνηση μόνο σε μία περίπτωση: όταν από τις εκλογές κανένα κόμμα δεν κατορθώσει να σχηματίσει κυβέρνηση. Αν μετά τις εκλογές κανένα κόμμα δεν μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση που να απολαύει της εμπιστοσύνης της Βουλής, τότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σύμφωνα με το άρθρο 37 παρ. 3 του Συντάγματος επιδιώκει το σχηματισμό Κυβέρνησης από όλα τα κόμματα της Βουλής για τη διενέργεια εκλογών. Αν ούτε αυτό καταστεί δυνατόν, τότε αναθέτει στον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας ή του Αρείου Πάγου ή του Ελεγκτικού Συνεδρίου το σχηματισμό Κυβέρνησης όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής, για να διενεργήσει εκλογές, και διαλύει τη Βουλή. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει τη διακριτική ευχέρεια να επιλέξει ανάμεσα στους τρεις ανώτατους δικαστές ποιον θα ορίσει πρωθυπουργό.
*Νομίζω ότι είναι μία πολύ δημοκρατική λύση και υπ' όψιν ότι αν ψηφιστεί ο εκλογικός νόμος με αυξημένη πλειοψηφία ισχύει άμεσα.
Αγαπητέ dp,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιακρίνω στην απάντησή σου δικαιολογημένο θυμό ή είναι ιδέα μου;
Μάλλον συμφωνώ με την αρχική σου διαπίστωση για τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών, περί της μη αποδοχής του πολιτικού προσωπικού, ενώ δεν έχω σκεφτεί καθόλου την διαδικασία που προτείνεις σε περίπτωση πλειοψηφίας της λευκής ψήφου.
Πάντως δεν μου φαίνεται ότι κατοχυρώνεται η δημοκρατική έκφραση του λαού με την αυτόματη διάλυση των κομμάτων και την εκλογή των όποιων αντιπροσώπων από την βάση και τη συνεχή αλλαγή του συντάγματος. Δεν μου φαίνονται πρακτικά όλα τούτα.
Το θεσμικό και κανονιστικό πλαίσιο σε μια κοινωνία γίνεται λειτουργικό και αξιοσέβαστο όταν εκφράζει τις υπάρχουσες αντιλήψεις και δεν επιβάλλει τις "ορθές" από "τα πάνω" ή "απ’ έξω".
Επίσης, φοβάμαι τις "αξιοσέβαστες κυβερνήσεις προσωπικοτήτων". Τα κριτήρια για την επιλογή των αντιπροσώπων πρέπει να τα θέτει η κοινωνία των πολιτών εντός της οποίας ο ρόλος σοφών, ειδικών και άλλων τίμιων ανδρών είναι εκ των ων ουκ άνευ, αλλά δεν είναι εκείνοι, οι σοφοί, που θα υποδείξουν το τι πρέπει να γίνει. Να προτείνουν, ναι. Να επιβάλλουν το "ορθόν" είναι επικίνδυνο και ίσως αναποτελεσματικό.
Αντί όμως να προτείνουμε διαδικασίες για το τι θα συμβεί όταν οι πολίτες δεν εγκρίνουν πολιτικούς και κόμματα, δεν είναι πιο ουσιαστικό και πρακτικό να σκεφτούμε πως οι πολίτες θα μάθουν να επιλέγουν άτομα και να συμμετέχουν ενεργά σε κόμματα και άλλου τύπου πολιτικούς οργανισμούς;
Πριν την θεραπεία του κακού -που μπορεί να είναι όσα προτείνεις, αλλά μπορεί να είναι και αργά- μήπως είναι πιο εύκολο να το προλάβουμε;
Προτείνω δηλαδή, να σκεφτούμε και να προτείνουμε τρόπους που θα φέρνουν τους πολίτες -όλους μας- πιο κοντά στην εξουσία και τις ευθύνες τους;
Τα τελευραία 55 χρόνια έχουμε 20 χρόνια Καραμανλή, 14 χρόνια Παπανδρέου,9 Σημίτη, 7 δικτατορία, 4 Μητσοτάκη. Και σημειώνω ότι στον Σημίτη παρέδωσε ο Αντρέας χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες και ο Σημίτης παρέδωσε στον Γιώργο επίσης χωρίς δημοκρατικες διαδικασίες. Όσο για την οικογένεια Μητσοτάκη είναι περισσότερο από μισό αιώνα στην πολιτική σκηνή της χώρας. Και γενικότερα αν εξετάσετε την καταγωγή των Ελλήνων βουλευτών, οι περισσότεροι είναι απόγονοι τέως πολιτευτών. Ακόμα, συνολικά τα πολιτικά κόμματα χρωστούν 36 εκατ. ευρώ στο ελληνικό Δημόσιο και 245 εκατ. ευρώ στις τράπεζες. Αυτά δεν σας πείθουν οτι τα κόμματα που υπάρχουν στη χώρα μας είναι ένας οικονομικός παράδεισος για αυτούς που συμμετέχουν και ελάχιστη σχέση δεν έχουν με την πολιτική;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό ότι αντιλαμβάνομαι αυτό που προτείνει ο dp είναι μια Δημοκρατική Συνταγματική αυτοκτονία του Συστήματος. Σιγά μην το κάνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς ο dp ψάχνει έναν ήπιο τρόπο εξορθολογισμού της κοινωνίας μας. Πολύ μετριοπαθές σε σχέση με το να επιβληθεί αλλιώς.
Δυστυχώς, πράγματι, ο κόσμος εμφανίζεται αδύναμος να μεταβάλλει την εικόνα.
Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι οποιαδήποτε ριζική μεταβολή του σκηνικού έχει πραγματοποιηθεί με βίαια και πολεμικού χαρακτήρα γεγονότα. Τέτοια γεγονότα είναι οι Επαναστάσεις (παντώς είδους) και παρόμοιες συνθήκες όπως ο οικονομικός πόλεμος που ζούμε που μπορεί να εκφραστεί με Χρεοκοπία, έξοδο από Ε.Ε. κ.ο.κ..
Άρα καλύτερα η Δημοκρατική Αυτοκτονία του Συστήματος.
Προφανώς το πρόβλημα με τα μέλη των πολιτικών οικογενειών που αναφέρατε είναι ότι προωθήθηκαν στις θέσεις εξουσίας όχι λόγω της αξίας τους αλλά ένεκα της οικογενειακής σχέσης και υποστήριξης που είχαν. Δηλαδή η ανάδειξή τους δεν έγινε αξιοκρατικά αλλά επήλθε ως αποτέλεσμα νεποτισμού τινός ενώ την ίδια στιγμή τα μέλη και στελέχη του κόμματος (ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ κατά περίπτωση) σιώπησαν και χειροκρότησαν τον νέο αυθέντη, διαμοιράζοντας τα άλλα ιμάτια της εξουσίας. Επίσης συμφωνώ με την οικονομική διάσταση του κομματικού συστήματος και τις ωφέλειες που προσφέρει στα μέλη αυτών των οικογενειών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σχέση όλων αυτών με την πολιτική πάντως δεν πρέπει να υποτιμάται: δεν είμαι καθόλου βέβαιος για το ποιό είναι πιο σημαντικό για τους εξουσιάζοντες (ο πλουτισμός ή η ηδονή της εξουσίας). Αλλά αυτό σε τίποτα δεν μειώνει την κριτική σας.
Δεν είμαι σε θέση να πω όμως εάν η κατάσταση αυτή, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, δεν επιδέχεται διορθώσεων και βελτιώσεων. Θεωρώ ότι επειδή είναι πιο εύκολο και λειτουργικό να βελτιώνεις ένα σύστημα από το να το καταργείς και να δημιουργείς ένα νέο, πρέπει καταρχήν να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την κατάσταση αυτή μετά λόγου γνώσεως, με πολλή προσπάθεια αλλά κυρίως με αρκετό (πολιτικό και όχι μόνο) θάρρος. Οι προτάσεις που έκανα στο κείμενο εκεί αποβλέπουν.
Εάν όμως κάποιος πιστεύει -διαισθάνομαι ότι εσείς ανήκετε σε αυτή την κατηγορία- ότι δεν υπάρχουν περιθώρια χρονικά και κουράγιου, τότε πράγματι, πρέπει να σκεφτεί και να προτείνει κάτι ριζικά διαφορετικό. Απλώς στην δεύτερη περίπτωση θα πρέπει να κάνει πολιτικό κόμμα ή κάποιας μορφής πολιτική οργάνωση για να μπορέσει να περάσει το μήνυμα αυτό στους πολίτες και να το κάνει πράξη. Οπότε, πάλι μπροστά του θα βρει το κομματικό σύστημα και αυτή την φορά θα είναι μνησίκακο και ίσως θελήσει να τον εκδικηθεί!
¨Κάποιας μορφής πολιτική οργάνωση για να μπορέσει να περάσει το μήνυμα αυτό στους πολίτες και να το κάνει πράξη.¨ Μα αυτό ακριβώς είσαι Ερμόλαε και μάλιστα στην πιο πολιτισμένη μορφή. Έτσι μάλιστα όπως λειτουργείς ούτε το κομματικό συστημα μπορεί να σε εμποδήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήεμποδίσει. διόρθωσέ με.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο προηγούμενο σχόλιο μου ήταν σχετικό με την θέση του dp. Ζητώ συγγνώμη για την μη αναφορά, διότι θεώρησα ότι θα δημοσιευόταν αμέσως κάτω από το σχόλιο του και θα ήταν κατανοητό. Αλλά μέχρι να γράψω και να δημοσιεύσω, με πρόφτασε ο φίλος GMT -άλλες οι ταχύτητες της νεότητας- κι έτσι μπερδευτήκαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπότε συνεχίζοντας την συζήτηση, αγαπητέ dp, θα ήθελα να σου πω ότι ο σχολιασμός της τρέχουσας πραγματικότητας και η δημόσια έκφραση προβληματισμών δεν υποκαθιστούν την πολιτική πράξη. Τα κείμενα που δημοσιεύονται εδώ άντε να τα διαβάζουν το πολύ εκατό πολίτες. Ελάχιστοι τα σχολιάζουν κι αισθάνονται την επιθυμία να πουν τις δικές τους ιδέες. Θα αισθανόμουν ικανοποίηση εάν πράγματι ερέθιζα τον προβληματισμό κάποιων από τους συμπολίτες μας. Αυτό θα με ικανοποιούσε αφάνταστα.
Η πολιτική πράξη είναι κάτι διαφορετικό. Απαιτεί προσόντα που δεν διαθέτω. Η κινητοποίηση των πολιτών και ο συντονισμός μαζί τους για την επίλυση προβλημάτων ή για την διεκδίκηση ενός καλύτερου τρόπου ζωής, δημιουργεί ποιοτική διαφορά στις ψυχές των ανθρώπων και τροποποιεί συμπεριφορές. Κι αυτό είναι το ζητούμενο. Χρειαζόμαστε νέους για αυτή την δαυλιά κι εμείς να πάμε για χαμόμηλο κι ας ακολουθούμε όπως μπορούμε και σιγά σιγά.
Αγαπητέ GMT,
Φυσικά και δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει το σύστημα και το σύστημα ειδικά τό δικό μας δεν έχει ευθιξία σαμουράι. Κάτι προς γαϊδούρι μου πάει. Εξάλλου, η φύση και η κοινωνία μισούν το κενό. Πως θα είμαστε χωρίς σύστημα; Πράγματι μέχρι τώρα στην ιστορία οι μεγάλες αλλαγές έγιναν με ξέσπασμα βίας εξ ου και ο γνωστός χαρακτηρισμός για την βία = η μαμή της ιστορίας.
Η ιστορική εμπειρία όμως είναι χρήσιμη αλλά δεν είναι δέσμευση. Δεν είναι όλα κύκλος στην ζωή και η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Γεγονότα που μοιάζουν δεν είναι ίδια. Τα πάντα ρει.
Λέω και ξαναλέω τις φράσεις αυτές διότι ο τρόπος που μπορεί να γίνουν οι αλλαγές -ριζικές μερικές φορές- μπορεί να είναι βίαιος αλλά όχι κατ’ ανάγκη αιματηρός. Είναι ενδεχόμενο να γίνουν βαθιές αλλαγές στην κοινωνία μας χωρίς εμφανή σημάδια βίας: εξαρτάται από τον συσχετισμό των δυνάμεων του παλιού και του καινούργιου.
Εν κατακλείδι, το βάθος των αλλαγών στην πολιτική ζωή εξαρτάται κυρίως από τον βαθμό της συνειδητοποίησης των πολιτών για την αναγκαιότητα των αλλαγών αυτών κι όχι από τα συνθήματα στις πλατείες. Όσο πιο πολύ κατανοούμε όλοι μας και συμφωνούμε ότι δεν πάει άλλο, τόσο πιο γρήγορα και πιο ουσιαστικά οι σημερινές πολιτικές μαριονέτες θα μπουν στο περιθώριο.
Ερμόλαε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά μια επισήμανση. Μιλώντας για πολεμικού χαρακτήρα γεγονότα δεν εννοούσα μόνο αιματηρά. Διότι πόλεμος = βία όπου βία = (μεταξύ των άλλων) καταπίεση. Άρα, μια white-collar "βίαιη" αλλαγή της πραγματικότητας, όπως μια Χρεοκοπία, μπορεί και αυτή να αλλάξει τα πράγματα.
Προφανώς μιλάμε πολύ θεωρητικά και κάποια στιγμή θα πρέπει να μπούμε και σε πρακτικά ζητήματα. Αλλά αφορμές δίνει το παρόν και το μέλλον. Όποτε τώρα αας κινηθούμε λίγο πάνω από τα θέματα.
Στον αξιόλογο προβληματισμό σας, τον οποί διάβασα με πολλή προσοχή, να προσθέσω και γω μερικές σκέψεις; Συγνώμη που σας κουράζω με το παρακάτω μακρυνάρι....
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΕΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ
Είναι φανερό ότι για ένα νέο ξεκίνημα των Θεσπιέων χρειάζεται μια νέα οργάνωση της κοινωνικής δράσης και ένα νέο συμβόλαιο μεταξύ όλων των δημοτών, αποφασιστικότητα, επιμονή παραμέρισμα της ιδιοτέλειας και θυσίες απ΄ όλους μας για το κοινό συμφέρον.
Η τοπική κοινωνική σύνθεση της πληθυσμιακής ομάδας που θέλει να ονομάζεται «Θεσπιείς» είναι τέτοια, δηλαδή αποτελείται από μικρούς και μεσαίους αγρότες, εργατοϋπαλλήλους με μικρή έγγεια ιδιοκτησία, μικρούς επιχειρηματίες και κάποιους λίγους αλλά με μεγάλο ειδικό βάρος για τον τόπο μας καλλιτέχνες και διανοούμενους, που μπορεί ενωμένη να διεκδικήσει στόχους που αναλυτικά θα εκθέσω μετά τις εκλογές.
Απαιτείται αγώνας και είναι δύσκολο να σφυρηλατηθεί μια τέτοια ενότητα που θα παραμερίσει τις κομματικές, συντεχνιακές, προσωπικές ή άλλες διαιρέσεις και διαφορές των δημοτών. Το πολύτιμο μέταλλο της ενότητας των πολιτών υπάρχει μέσα στις ψυχές τους και πρέπει να σκάψουμε σαν μεταλλωρύχοι να το βρούμε και να το αξιοποιήσουμε.
Η ΛΑΪΚΗ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
Στην νέα οργάνωση των Θεσπιέων μπορούν και πρέπει όλοι να έχουν ισότιμη θέση. Το ανώτερο όργανο στην καινούργια φάση πρέπει να είναι η Λαϊκή Κοινοτική Συνέλευση που θα συζητάει και θα αποφασίζει για όλα τα ζητήματα του τόπου. Στην Λαϊκή Κοινοτική Συνέλευση θα έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν και να εκφράζουν την άποψή τους όλοι οι πολίτες, οι αιρετοί σε διάφορα θεσμικά όργανα Θεσπιείς και εκπρόσωποι όλων ανεξαιρέτως των συλλογικοτήτων που δρουν και λειτουργούν στον τόπο μας μη εξαιρουμένου του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, των Συλλόγων των Εκπαιδευτικών και των εκπροσώπων γειτονικών κοινοτήτων ακόμα και αν δεν είναι δημότες Θεσπιών.
Δεν θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής, όσοι αποδεδειγμένα είναι οι δράστες συγκεκριμένων εγκλημάτων όπως της κατάχρησης εξουσίας, της απάτης μεγάλης αξίας, της ρύπανσης του περιβάλλοντος, της εμπορίας ουσιών κλπ στους οποίους θα στερείται το δικαίωμα συμμετοχής π.χ. για μια 5ετία.
Η λειτουργία των Συνελεύσεων θα είναι παράλληλη με την λειτουργία των υπαρκτών θεσμικών οργάνων, θα συζητάει και θα κριτικάρει τις αποφάσεις των οργάνων αυτών, αν δεν είναι σύμφωνες με τις αποφάσεις των Συνελεύσεων, θα ζητάει από τους εκλεγμένους Θεσπιείς σε αυτά να προωθούν τις αποφάσεις των Συνελεύσεων.
ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εφαρμογή των αποφάσεων των Συνελεύσεων είτε πρόκειται για την μελέτη προβλημάτων είτε για εκδηλώσεις είτε για διάφορα έργα κλπ, θα ανατίθεται στις Ομάδες Εργασίας. Οι Ομάδες Εργασίας θα απαρτίζονται από κατάλληλους κάθε φορά δημότες, έμπειρα ή με επιστημονική κατάρτιση μέλη που αμισθί και εθελοντικά θα προσπαθούν να τις υλοποιήσουν.
Η Λαϊκή Συνέλευση θα αποφασίζει και θα εξουσιοδοτεί ευάριθμες κατάλληλες κάθε φορά ομάδες δημοτών για την υλοποίηση των κάθε φορά αποφάσεών της. Οι Ομάδες Εργασίας θα είναι τα εκτελεστικά όργανα μεταξύ δύο Συνελεύσεων. Θα ξεκινήσουν την δράση τους με μικρά έργα που θα γίνουν με εθελοντική εργασία [πχ συντήρηση-αναστήλωση με την βοήθεια ειδικών της Πόρτας στο Ρίζωμα, της Μεγάλης Βρύσης και του υδραγωγείου της, δενδροφύτευση των πρανών στις Θεσπιές, περίφραξη ορισμένων μικρών αλλά σημαντικών δασικών εκτάσεων, πυροπροστασία κλπ.
Η κάθε Ομάδα θα εκλέγει τον επικεφαλής της και θα συνεδριάζει ξεχωριστά ή μαζί με τα μέλη άλλων Ομάδων για την καλύτερη και ταχύτερη διεκπεραίωση της αποστολής τους. Οι Ομάδες Εργασίας θα είναι αρμόδιες για την εκτέλεση μόνο της συγκεκριμένη αποστολής την οποία θα αναλαμβάνουν με απόφαση της Συνέλευσης να φέρουν σε πέρας και θα έχουν την υποχρέωση να ενημερώνουν την Συνέλευση και να λογοδοτούν σε αυτήν.
Για την λειτουργία ενός τέτοιου μηχανισμού είναι απαραίτητος ο κατάλληλος χώρος. Σαν χώρος κατάλληλος φαίνεται να είναι ο χώρος του σημερινού Δημαρχείου, ο οποίος από 1-1-2011 θα έχει διαφορετική χρήση από την σημερινή και ενδεχομένως αντίθετη από αυτήν που θα ήθελαν οι Θεσπιείς.
Αγαπητά ΘΕΣΠΙΑΚΑ καλησπέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τιμάει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον σας. Ως ο πιο σημαντικός δικτυότοπος της περιοχής Θεσπιών νομίζω ότι μπορείτε να λάβετε ουσιαστικές πρωτοβουλίες να μας βγάλετε από την νάρκη και όχι απλώς να στέλνετε "μακρυνάρια" στο τραπέζι μου -δεν κάνω πλάκα!
Τα δύο σημερινά σχόλια σας, θεωρώ ότι είναι μέρος μια πιο ολοκληρωμένης πρότασης, που εάν είναι πράγματι ενδιαφέρουσα, όπως είναι εν γένει οι παρεμβάσεις σας, προϋποθέτει οπωσδήποτε το ουσιαστικό ενδιαφέρον του κόσμου των Θεσπιών.
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, δεν νομίζω ότι είναι θέμα οργανωτικό και υποδομών η πρόκληση του ενδιαφέροντος των συμπολιτών μας. Διότι ακόμα κι αν υπάρχουν "γραφεία" και "αίθουσες πολλαπλών χρήσεων" για να χρησιμοποιηθούν από τους πολίτες για όλα όσα αναφέρατε στο κείμενό σας, πολύ φοβάμαι ότι θα μείνουν άδεια και μετ' ου πολύ, όλα αυτά τα σχέδια θα μείνουν "λόγια" και θα λοιδορηθούν στα καφενεία και στις καφετέριες.
Όσο για τις "επιτροπές", τις "λαϊκές συνελεύσεις" και τις "ομάδες εργασίας", πριν τις ανακοινώσουμε καλό είναι να δούμε αν υπάρχει ενδιαφέρον για συμμετοχή.
Χωρίς να αμφισβητώ την αποτελεσματικότητα όλων αυτών που προτείνετε, πρέπει επίσης να σας πω ότι είμαι "ολίγον αλλεργικός" με τις εκ των προτέρων σχεδιασμένες οργανωτικές δομές και τις αντίστοιχες διαδικασίες. Προτιμώ τις αυτόματες επικοινωνίες, την όσο γίνεται πιο αυθόρμητη συμμετοχή των πολιτών και τις πιο απλές οργανωσιακές λύσεις. Κέφι χρειαζόμαστε και όχι πειθαρχία. Μακάρι να έρθει ο κόσμος κι ας γίνει μπάχαλο στην αρχή!
Σας προτείνω ακόμα, μετά τις εκλογές, να εγκαινιάσετε ένα ειδικό τμήμα του δικτυότοπου σας με τίτλο ας πούμε "τι θέλουν οι Θεσπιείς;" και να αρχίσουμε όλοι μας να λέμε "το μακρύ και το κοντό του" ο καθένας. Η έκφραση αυτή δεν είναι υποτιμητική για τις απόψεις που πρόκειται να εκφραστούν, αλλά πρόταση για να αποφύγουμε σε πρώτο στάδιο την μηδενιστική και μειωτική κριτική. Σε αυτό το πρώτο στάδιο, δεν υπάρχουν "χαζές" απόψεις. Ή να το πω αλλιώς, χαζές θα είναι οι απόψεις που δεν θα διατυπωθούν. Εγώ πάντως, όσο δύναμαι, θα συμμετέχω διαδικτυακώς και φυσικώς!
Μάλιστα έτσι θα αποφύγετε τα "μακρυνάρια" που κουράζουν και είναι βαρετά. Ένας τρόπος που θα βοηθούσε και εκείνους που δεν μπορούν να εκφραστούν ηλεγραπτώς, θα ήταν να κάνετε συνεντεύξεις με τους ανθρώπους κλειδιά του χωριού: πρόεδρο ΘΕΣΠΙΑΚΟΥ, Συνεταιρισμού, Συλλόγου Γυναικών, διάφορους πολίτες που έχουν παίξει ρόλο στην διαμόρφωση του χωριού, κλπ.
Παράλληλα, νομίζω ότι πρέπει να γίνει μια συνάντηση με τον νέο Δήμαρχο και αφού τον συγχαρούμε, να τον ακούσουμε να μας πει το δικό του σχέδιο δράσης. Είναι πιθανόν, όλα τα οργανωτικά μέτρα που περιγράφετε με τόση ακρίβεια, να μπορεί ο Δήμος να τα υποστηρίξει ενεργώς.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί όλα αυτά τα τόσα προφανή που, αν δεν κάνω λάθος, είχαν προταθεί σε τέως δημάρχους, κανένας από αυτούς δεν τα προώθησε. Τι πιο εύκολο και ανώδυνο για ένα δήμαρχο να αξιοποίηση την εθελοντική προσφορά κάποιων δημοτών του. Θα μπορούσε να τα παρουσιάσει στο τέλος της 4ετίας του ως έργο δικό του: αυτός θα χαιρόταν το χειροκρότημα κι εμείς θα λύναμε κάποια προβλήματα που μας ταλανίζουν!
Και αφού δεν απέφυγα κι εγώ το "μακρυνάρι" σας χαιρετώ και σας εύχομαι καλή ψήφό την Κυριακή, αν και νομίζω ότι θα τα πούμε στο καφενείο με την σχετική τσιπουροσυνοδεία !