Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Αγρότες ταλαίπωροι και πάντα μπερδεμένοι


Μιλώντας για την γεωργική εργασία ή την αγροτική εργασία, δεν μπορώ παρά να κάνω ένα ταξίδι στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν. Δεν είναι αχρείαστη αυτή η αναδρομή. Ίσως μας βοηθήσει να καταλάβουμε πιο καλά το που πάμε και το πώς πρέπει να επιβιώσουμε. Θα εκτιμήσω ιδιαίτερα τις προσθήκες και τα σχόλια που θα μας βοηθήσουν να αντιληφθούμε ότι ο δρόμος που πήραμε και φτάσαμε ως εδώ, δεν ήταν μονόδρομος κι ότι πάντα υπάρχει η δυνατότητα μιας άλλης εξέλιξης.

Για πολλά χρόνια οι πατεράδες μας καλλιεργούσαν τα ίδια χωράφια και παρήγαν τα ίδια προϊόντα: στάρι, κριθάρι, πατάτες, βαμβάκι, φασόλια, φακές, ρεβίθια. Μετά, με την Χούντα έγινε η ανάπτυξη της κρεμμυδοπαραγωγής και ήρθαν τα πολλά λεφτά που γκρέμισαν τα παλιά σπίτια με τις αυλές και τους κήπους και έφτιαξαν αποθήκες. Έτσι το Ερημόκαστρο έγινα σαν τα Λιόσια ενώ τα γειτονικά χωριά που δεν είχαν την οικονομική ανάπτυξη τη δική μας, οι ‘κακόμοιροι’ κράτησαν τους κήπους τους

Όσο μεγάλωναν οι απαιτήσεις για πιο πολλή παραγωγή, τόσο βάθαιναν τα πηγάδια κυνηγώντας τον υδροφόρο ορίζοντα και τόσο αύξαινε η ισχύς των μηχανημάτων άντλησης (ηλεκτρικός κινητήρας + πομόνα) και του τρακτέρ. Στην δεκαετία του ’60 όποιος είχε τρακτέρ με 70 ίππους ήταν δυνατός ενώ τώρα τα τρακτέρ έχουν 200 ίππων και αυτά θεωρούνται συνηθισμένα.

Για πολλά χρόνια, ακόμα και σήμερα, εκείνο που προβλήθηκε ως βασικό κριτήριο παραγωγικότητας ήταν η στρεμματική απόδοση των βιομηχανικών καλλιεργειών: βαμβάκι, σιτηρά, ντομάτα και από κοντά σε όλα τα άλλα και στα κρεμμύδια. Ο αγώνας δρόμου για μεγαλύτερη ποσοτική παραγωγή οδήγησε στην παύση καλλιεργειών αλλά και στην κατάργηση, σχεδόν, καλλιεργειών που δεν κρίνονταν ποσοτικώς συμφέρουσες, όπως το ντόπιο κρεμμύδι. Στο κυνήγι της ποσότητας χάθηκε η ποιότητα που όσο περνά ο καιρός αναδεικνύεται στην ουσία του ανταγωνιστικού -λεγόμενου- πλεονεκτήματος μας.

Το Ερημόκαστρο δεν έχει μεγάλες εκτάσεις ανά αγρότη. Ο αγρότης καλλιεργούσε για πολλά χρόνια περίπου 70 στρέμματα το πολύ και τα καλλιεργούσε εντατικά σε όλη την διάρκεια του χρόνου. Και μόνο τα τελευταία χρόνια μερικοί που απέμειναν μπορούν να νοικιάζουν και να καλλιεργούν 150 και 200 στρέμματα.

Αλλά και αυτή η έκταση είναι μικρή συγκρινόμενη με την έκταση που καλλιεργούν οι αγρότες της Θήβας, στην ανατολική της μεριά, που είναι 2000 και 3000 στρέμματα κι απασχολούν μόνιμα 100 εργάτες Ινδοπακιστανούς.

Η έκταση που καλλιεργούσαμε εμείς έμενε ίδια, αλλά σε αυτή την γη συσσωρεύαμε ιπποδύναμη (ηλεκτρική και μηχανική), χημικές ουσίες μερικές από τις οποίες ήταν δηλητήρια και κάποτε απαγορεύτηκαν και χύναμε αβέρτα νερό με κανόνια και είμαστε περήφανοι για αυτή την σπατάλη.

Θυμάμαι που ήρθαν κάποτε κάποιο πωλητές νέων αρδευτικών συστημάτων (στάγδην άρδευση) κι εμείς τους καταγγείλαμε ότι πάνε να μας φορτώσουν με νέα συστήματα για να μας εξοντώσουν οικονομικά και αντισταθήκαμε βάζοντας τα κανόνια να δουλεύουν πιο πολύ!

Είμαστε ανίκανοι να αντιληφθούμε ότι το εκσυγχρονιστικό δυναμικό του καπιταλιστικού συστήματος δεν είναι κατ’ ανάγκη καταστροφικό σε όλους τους τομείς. Υπάρχουν και προβλήματα που η επιστήμη και η τεχνική μπορεί να τα λύνει και να κερδίσουν και τα δύο μέρη, αλλά εμείς κάτι τέτοιο τα απορρίπταμε αυθωρεί και παραχρήμα. Δεν ‘κολλούσε’ με την εικόνα του καταστροφικού ληστρικού συστήματος που είχαμε στο νου μας και δεν καταλάβαμε ότι όσο το βρίζαμε έτσι χαζά τόσο πιο πολύ γινόμαστε δούλοι του και καταστρέφαμε τη ζωή μας.

Το νερό στον κάμπο μας κι εμείς το δηλητηριάσαμε φίλοι των ΘΕΣΠΙΑΚΩΝ κι όσο δεν το κατανοούμε δεν θα δούμε και τον τρόπο να το ξανακερδίσουμε.

Αν υπολογίσει κανείς το βάρος των χημικών ουσιών ανά τετραγωνικό μέτρο καλλιεργήσιμης γης και επίσης την ενέργεια στην ίδια επιφάνεια και συγκρίνει τα μέτρα αυτά με την καμπύλη του εισοδήματος του αγρότη (ιδιοκτήτη και επενδυτή), θα δει ότι η δεύτερη απομακρύνεται προς τα κάτω καθώς οι δύο πρώτες απογειώνονται.

Δηλαδή με τα λόγια των σύγχρονων μελετητών των βιομηχανικών κλάδων, παρατηρήθηκε μια τρομερή φυγή της αξίας από τον πρωτογενή κλάδο (αγροτική παραγωγή) προς τον δευτερογενή (μεταποίηση) και τον τριτογενή (υπηρεσίες). Η κατεύθυνση αυτή της ανάπτυξης είναι αντικειμενική και δεν ήταν ‘κόλπο’ του συστήματος. Εμείς ‘αντισταθήκαμε’ με σθένος και αρβανίτικη ξεροκεφαλιά μένοντας υπερηφάνως στάσιμοι και τώρα ψαχνόμαστε.

Εκείνη την περίοδο, λίγο μετά τη Μεταπολίτευση, μπήκαμε στην τότε ΕΟΚ και αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τι εστί Κοινή Αγροτική Πολιτική: περιορίσαμε τις καλλιέργειες στην πιο κερδοφόρα και πιο αποδοτική αλλά και πιο ληστρική ως προς τους πόρους (νερό, γονιμότητα γης): κρεμμύδια.

Δεν ψάξαμε τον λόγο και τις αιτίες που δεν είμαστε ανταγωνιστικοί στα όσπρια για παράδειγμα που τα έφερναν από την Τουρκία ή το πως πρέπει να τροποποιήσουμε τη ζωή μας και την παραγωγή μας αλλά  κουρασμένοι τα παρατήσαμε, είπαμε ότι φταίει το σύστημα και περιοριστήκαμε να γερνάμε μαζί με τα χωράφια μας. Ικανοποιημένοι τουλάχιστον που αγωνιστήκαμε, κλείσαμε συχνά τους δρόμους, ακούσαμε πολλές φορές τα τραγούδια του Μπακαλάκου αλλά απολογισμό επί της ουσίας αποφύγαμε να κάνουμε.

Διεκδικούσαμε ότι μας έλειπε από το Κράτος, για να αποδείξουμε ότι αυτό φταίει που πάνε στραβά τα πράγματα. Και λοιπόν; Ποιόν πείσαμε; Διότι όλοι οι συντοπίτες μας αγρότες βιώνουν την απαξίωσή τους αλλά ελάχιστοι ριζοσπαστικοποιήθηκαν. Διότι η καθημερινότητα του κυνηγητού της επιβίωσης είναι πιο πάνω από την αγωνιστική και ιδεολογική καθαρότητα.

Εμείς γερνούσαμε διεκδικώντας ψίχουλα που ανάλογα με την πολιτική καπατσοσύνη και συγκυρία μας δίνανε και μετά, αράζαμε στις ταβέρνες αναλύοντας την στρατηγική μας, παραμελούσαμε την δουλειά μας, δεν ψάχναμε το νέο και τα παιδιά μας έφευγαν. Διότι το ίδιο το σύστημα αυτό ήθελε. Να προσαρμοστεί δηλαδή παραγωγικά αλλά και δημογραφικά η κοινωνία των χωριών μας στην σύγχρονη οικονομική εξέλιξη: ο αγροτικός πληθυσμός έπρεπε να μειωθεί άμεσα, οι αγρότες να γίνουν είτε εργάτες (στις γειτονικές βιομηχανίες που φύτρωναν)  και υπάλληλοι στις ΔΕΚΟ και στο Δημόσιο ή απλοί καταναλωτές, αλλά μοντέρνοι.

Αυτοί, οι εξουσίες, δούλευαν με σύστημα κι εμείς παρακολουθούσαμε τις εξελίξεις αγωνιστικά μεν αλλά αναποτελεσματικά δε. Η παραδοσιακή οικιακή αγροτική οικονομία θεωρήθηκε απο εμάς τους ίδιους, τους οπαδούς της προόδου, μπασκλασαρία και εξαλείφτηκε: οικόσιτες κότες, κουνέλια, κατσίκες και αρνιά, ακόμα και περιστέρια που κάποτε είχαμε στα σπίτια μας τώρα δεν υπάρχουν και τα αγοράζουμε στα σούπερ μάρκετ καθαροί, χαζοχαρούμενοι και όλο και πιο φτωχοί.

Η τηλεόραση δούλευε κι αυτή προς τα εκεί: οι αγρότες που έδειχνε ήταν κάτι εξωπραγματικοί επιχειρηματίες με γκόμενες και τεράστια 4X4 και οι γυναίκες τους σαν αρχόντισσες δεν πατούσαν στα χωράφια. Έτσι και οι δικές μας έπαψαν να πατάνε στα χωράφια κι ευτυχώς που ήρθαν οι Αλβανοί γιατί ακόμα κι οι ελιές αμάζευτες θα έμεναν.

Με την ‘Αλλαγή’ όλα αυτά πήραν πιο εντατικό και αποτελεσματικό χαρακτήρα και το όργανο της διαφθοράς ήταν οι επιδοτήσεις. Μάταια το ΚΚΕ τότε φώναζε, (και για άλλους λόγους βέβαια) και μαζί του κάποιοι αγροτοσυνδιακλιστές, ότι με τον τρόπο αυτό ευνουχίζεται η γεωργική παραγωγική αίσθηση και ηθική. Οι αγρότες απογοητευμένοι, άρχισαν να τσεπώνουν και μερικοί από αυτούς στο διεφθαρμένο πολλαπλάσιο τις περιβόητες επιδοτήσεις, που έγιναν το πιο σημαντικό μερίδιο του εισοδήματος τους. Ξεριζώσαμε τα αμπέλια και παρατήσαμε τους ελαιώνες και η αντίσταση μας εξανεμίστηκε μπροστά στα λίγα αργύρια που τσεπώσαμε.

Κι όμως όλες αυτές οι καλλιέργειες που τις αναφέρει η Πρόταση τώρα, εκτός από την φυτική παραγωγή σηματοδοτούσαν κι ένα πολιτιστικό στοιχείο της συλλογικής μας προσωπικότητας που όμως το παρατήσαμε.

Δεν είναι ποτέ αργά και θα προσπαθήσω να αποδείξω στα επόμενα, ότι και τώρα μπορούν να γίνουν πράγματα. Το παιχνίδι δεν έχει χαθεί. Με την κοινή προσπάθεια και το πάθος ο χρόνος μπορεί να διασταλεί και να νικήσουμε.

9 σχόλια:

  1. Συγχαρητήρια για την εμπεριστατωμένη ανασκόπηση και περιμένω τις προτάσεις σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δηλαδή για να επιβιώσει το σύστημα θα έπρεπε να είχαμε τις κότες τα κουνέλια και τα πρόβατα μέσα στις αυλές μας ? Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί που περνούσες από τις αυλές και βρωμούσε ο τόπος από την κοπριά και τις βρωμιές. Και τι δηλαδή η αγροτική μας παραγωγή και πολιτική πήρε την κάτω βόλτα επειδή οι γυναίκες δεν πηγαίνουν στα χωράφια ? Ξέρω την μάνα μου που ΄σταμάτησε να πηγαίνει στα χωράφια αλλά συνέχισε στο εργοστάσιο και στο σπίτι με τον παππού και την γιαγιά να τους γηροκομεί και να μην παίρνει ανάσα . Βλέπω την μάνα μου να έχει σκεβρώσει πριν την ώρα της από την σσκληρότερη δουλέιά για μια γυναίκα . Ακόμα και σήμερα ξέρω πολλές γυναίκες που δεν είναι αρχόντισσες και δουλεύουν σαν τα σκυλιά για να τα βγάλουν πέρα και να έχουν όλο το σόι να γηροκομήσουν . Μόνο φαλοκρατική είναι η άποψη αυτή και τρομερά αφοριστική . Η κόρη της θα έπερεπε να ακολουθήσει την μοίρα της για να σώσουμε την αγροτική μας κουλτούρα και την λαική μας παράδοση και να μην χαραχτηριστεί ειρωνικά αρχόντισσα από ένα σύστημα που είναι ραμμένο και κομένο στα μέτρα των αρχόντων - αγροτών .Συμφωνώ ότι στα καφενεία που μαζεύονται οι εναπομείναντες αγρότες μέσα στα ούζα και το κουτσομπολιό εκεί παίχτηκε η αγροτική πολιτική της Ελλάδος και κατ΄επέκταση και το μέλλον του κρεμυδιού στις Θεσπιές. Κάνε μια βόλτα στα καφενεία και θα δεις ότι όλοι αυτοί οι αγρότες είναι από το πρωι μεθυσμένοι και όχι μόνο αυτοί .Και το παίζουν και άρχοντες .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το αγροτικό ζήτημα δέν είναι απλό και οι όποιες
    λύσεις προτείνονται είναι ασκήσεις επί χάρτου.
    Είναι χαμένη υπόθεση όταν στην αγροτική ανά-
    πτυξη δέν υπάρχει εισόδημα.Όταν οι τιμές των αγρο-
    τικών προιόντων είναι σε εξευτιλιστικές τιμές κάτω
    του κόστους παραγωγής , λόγω των εμπορικών καρτέλ
    και των ανεξέλεκτων εισαγωγών .
    Αφημένος ο αγρότης, δέν έχει, λόγω παγκοσμιο-
    ποίησης και φιλελευθεροποίησης των αγορών ,που να ακουμπήση.Μας βγάζουν ανίκανους γιατί τάχαμου
    δεν προσαρμοστίκαμε στα νέα δεδόμενα των καιρών,
    για ποιοτκά προιόντα,οικολογικά κλπ,γιατί και
    ποιότικά και ποσοτικά προίντα παράγουμε,μα τι να
    τα κάνεις όταν σου κάνει μια καραβιά εισαγωγή
    και τα πετάμε εμείς η τα χαρίζουμε στα καρτέλ.
    Όταν έχουμε όλο το κρατικό μηχανισμό εναντίον μας , όταν σκοπίμως διάλυσαν τους συνε-
    ταιρισμούς για να δουλεύει ανεξέλεκτα το εμπορο-
    μεσιτικό κύκλωμα,εισαγωγών εξαγωγών,όταν τα αρμόδια υπουργεία είναι πρακτορομεσάζοντες των
    ξένων πολυεθνικών μονοπωλείων,καταστρέφουν την
    αγροτική οικονομία.
    Όταν το σημαντικότερο υπάρχουν ακόμα αγρότες
    που ψηφίζουν ακόμα αυτούς που είναι υπέυθυνοι
    για την καταστροφή τους,όταν γλύφουν τους ληστές του,τι να πεις και πως να αντισταθείς;
    Όταν έχεις και ένα κομματοποιημένο συνδικα-
    λιστικό συνεταιριστικό κίνημα , όταν όλα είναι
    σάπια όλα γύρω σου,πώς και με ποιούς να αντιστα-
    θείς; Θα μου πείς είναι όλα τόσο μαύρα; ναι είναι ΚΑΤΑΜΑΥΡΑ.Ποιός ευθύνεται ; ΟΛΟΙ ΜΑΣ.
    ΜΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο Πάγκαλος χθες μίλησε για αξίες που χάθηκαν, σαν την αιτία που φτάσαμε στην οικονομική κρίση, λόγω της διαφθοράς κ.λ.π.
    Άρα ΕΡΜΟΚΑΣΤΡΙΩΤΗ, ο ευδαιμονισμός σαν επικρατούσα αξία τα τελευταία 30 χρόνια, με πατριάρχη του τον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, -και βοηθό την ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ- , βλέπε ΤΣΟΒΑΛΑ ΔΩΣΤΑ ΟΛΑ για να παιρνάμε όλοι καλά και ας είναι δανεικά μας έφτασε εδώ.
    Σημειώνω ότι ο γιός μου που φοιτά στο Πανεπιστήμιο, όταν χαιρετά τους φίλους του εύχεται ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ-ΜΕ ΚΑΛΑ, δηλαδή, ότι φάμε ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας. Ευτυχώς που ο χαζοπαπανδρέου-υιος μας οδηγεί στο ΤΕΛΜΑ μήπως καταλάβουμε που βρισκόμαστε μπας και ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΜΕ. Βέβαι απ΄πο την ΔΕΞΙΑ δεν περιμένεις και πολλά πράγματα γαιτό και δεν την αναφέρω καν. Κοντολογής για όλα φταίνε οι χαμένες αξίες. Τι πρέπει να κάνουμε. Η απάντηση προσεχώς.
    Ο ΧΑΖΟΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμε 09:30

    Προφανώς το σύστημα επιβίωσε και θέτει την δική μας επιβίωση εν αμφιβόλω.

    Το ότι παρατήσαμε την οικιακή οικονομία και γίναμε καταναλωτές νομίζω ότι είναι σφάλμα και το πληρώνουμε (κυριολεκτικά) ακριβά. Σε άλλες χώρες, τα οικόσιτα ζώα είναι μια πραγματικότητα ζηλευτή στα χωριά σε εμάς έμεινε μόνο η ανάμνηση της μπόχας από τις κοπριές, λες και δεν μπρούμε να έχουμε καθαρά τα σπίτια μας. Αρκεί να δείτε τα σύγχρονα ορνιθοτροφεία. Καμία σχέση με την εικόνα της βρώμας που είχαμε από παλιά. Αλλά για αυτό έχω να πω σε επόμενο κείμενο.

    Προφανώς και οι γυναίκες της προηγούμενης γενιάς τράβηξαν γερό κουπί, πολύ περισσότερο από τις σημερινές. Μάλλον μπέρδεψες αυτό που είπα ότι έτσι, αρχόντισσες δηλαδή, τις παρουσιάζει τις αγρότισσες η τηλεόραση και νόμισες ότι το είπα εγώ. Όχι, συμφωνώ μαζί σου ότι για τη γυναίκα αγρότισσα ήταν διπλό το εργασιακό φορτίο: μετά το χωράφι, την περίμενε η δουλειά στο σπίτι και η προετοιμασία της επόμενης ημέρας κι αν υπήρχε και άρρωστος γέρος τότε το πρόβλημα ήταν ακόμα πιο δυσβάστακτο. Αλλά από καθαρά οικονομική (και όχι κοινωνιολογική) άποψη το θέμα είναι τι έκανε την μάνα σου (και πολλούς νέους άνδρες επίσης) να φύγει από τα χωράφια και να πάει στο εργοστάσιο; Η απάντηση είναι ότι εκεί, στην βιομηχανία, έπαιρνε σταθερά κάθε μήνα και ίσως πιο πολλά λεφτά. Αυτό είναι που με προβληματίζει και που χαρακτηρίζεται ως ‘μετανάστευση της αξίας’ και εμείς όλοι από μικρομεσαίοι αγρότες γινόμαστε όλο και πιο μικροί αλλά αυτά θα τα πούμε σε επόμενο κείμενο.

    Όσο για τους μπεκροπίνοντες αγρότες έχεις δίκιο, η εικόνα δεν μας τιμάει αλλά εγώ προτιμώ να βλέπω σε αυτή μια ένδειξη εγκατάλειψης λόγω ανυπαρξίας ουσιαστικού οικονομικού κινήτρου με τον τρόπου που σήμερα εργάζονται. Η δυσάρεστη αυτή εικόνα είναι μέρος της εικόνας του συστήματος που απαξιώνει σταδιακά την ζωή στις κοινότητες της επαρχίας χωρίς να αντιλαμβάνεται (ποιός είπε ότι το σύστημα τα ξέρει όλα;) ότι πριονίζει το κλαδί που πάνω του κάθεται. Πολλοί από αυτούς τους ζαλισμένους με τσίπουρο, είναι μεσήλικες και με τα υπαρξιακά (ανθρώπινα) ερωτηματικά ή και αδιέξοδα που τους απασχολούν και που είναι ανομολόγητα, θεωρούν (κακώς!) ότι οι ουσίες είναι μια κάποια λύσις.

    Ίσως αν είχαν διαβάσει το βιβλίο ‘το ζεν και η τέχνη της συντήρησης της μοτοσυκλέτας’ να απολάμβαναν τη συντήρηση του τρακτέρ αντί για το τσίπουρο, αλλά μην τα περιμένουμε όλα από αυτούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμε 12:55,
    Να είσαι σίγουρο ότι τίποτα στην οικονομία δεν είναι απλό. Σωστά διαπιστώνεις ότι το εισόδημα των αγροτών του χωριού μας τα τελευταία χρόνια μειώνεται.

    Αυτό ισχύει και για άλλους τομείς της οικονομίας μας. Κάθε κλάδος έχει την δική του πολυπλοκότητα. Αν όμως ξεφύγουμε λίγο από τους αφορισμούς και προσπαθήσουμε να μιλήσουμε συγκεκριμένα και όχι με συνθήματα για τις πραγματικές συνθήκες, τότε ίσως αντιληφθούμε τα όρια για κάθε επιχειρούμενη αντίδρασή μας.

    Γιατί μειώνεται το εισόδημά μας; Ποιός και γιατί διέλυσε τους συνεταιρισμούς; Τον δικό μας τον συνεταιρισμό, ποιος και με ποιον τρόπο τον εξάντλησε; Ποιά είναι τα καρτέλ και με ποιό τρόπο η κυβερνητικές αποφάσεις εξόντωσαν τους αγρότες;

    Όλα αυτά είναι και μένουν ασαφή και για αυτό η γενική πολιτική καταδικαστική πολιτική αντίδραση, αυτή που εκπέμπουν τα κόμματα, δεν πείθει και για αυτό οι συγχωριανοί μας εξακολουθούν να ψηφίζουν τους εκπρόσωπους των κομμάτων που ασκούν την πολιτική εξουσία και στην αγροτική οικονομία.

    Σε επόμενο σημείωμά μου εκείνο που προσπαθώ να κάνω είναι να δω τα πράγματα χωρίς δεδομένες πολιτικές προκαταλήψεις αλλά με επιχειρήματα και συγκεκριμένα στοιχεία.

    Αντί να τα βλέπουμε όλα κατάμαυρα, η δική μου προσπάθεια είναι να φωτίσουμε εμείς το μέλλον μας με ορθολογισμό και όχι με όνειρα που χαλαρώνουν και ωραιοποιούν την κατάσταση. Αυτή η λάμψη της ψευδαίσθησης που θα εκπέμψουμε θα είναι σαν από ούφο και θα μας κοιμίσει ακόμα πιο βαθειά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χαζοκαστριώτη,

    Θα περιμένω την απάντηση σου αλλά μπορώ να πω ότι πράγματι οι αξίες που αλλάξανε φταίνε για πολλά.

    Όμως όσο πιο βαθειά στο τέλμα χωνόμαστε ή μας χώνουν, τόσο πιο πολύ αδρανοποιούμε το μυαλό μας και δεν αντιδρούμε. Ναρκωνόμαστε.

    Πιστεύω ότι σήμερα κιόλας πρέπει να αντιδράσουμε όχι έτσι για να αντιδράσουμε ‘για την τιμή των όπλων‘, αλλά για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη. Προφανώς δεν είναι εύκολο κάτι τέτοιο. Η δυσκολία βρίσκεται στο να μπορέσουμε να δούμε τις ευκαιρίες που η πραγματικότητα -και όχι τα φαντάσματα του νου- δημιουργούν και να προσαρμοστούμε ανάλογα.

    Αντί να κλαψουρίζουμε και να καταριόμαστε τους ιθύνοντες, ας δουλέψουμε μεθοδικά και συλλογικά. Η Πρόταση νομίζω ότι άνοιξε τη συζήτηση. Ας συζητάμε με ειλικρίνεια, χωρίς σχήματα λόγου και ορολογία που αναμεταδίδουμε χωρίς να ξέρουμε το περιεχόμενό της. Ας καταθέσουμε συγκεκριμένες εμπειρίες ο καθένας μας. Κι αν δεν μπορούμε να δώσουμε τεκμηριωμένες απαντήσεις ας διατυπώσουμε ερωτήματα.

    Οι αξίες οι παλιές δεν ξανάρχονται αλλά οι καινούργιες που θα φτιάξουμε, σίγουρα θα αξιοποιήσουν τις καλύτερες αγωνιστικές και παραγωγικές στιγμές των αγροτών μας.

    Τέλος, μόνο χαζός δεν είσαι και μην το λες ούτε ως ένδειξη μετριοφροσύνης γιατί μπορεί να το πιστέψεις και αυτό θα είναι πλήγμα για την συζήτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. k.ερμε καστριώτη,θα ήθελα τα γραπτά σας να είναι
    πιό ταπεινά και να μην έχουν αυτο το πολύξερο ύφος,που μειώνουν τις σωστές θέσεις που προβάλης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. φίλε Ανώνυμε 8:52 καλημέρα,
    θα με βοηθούσες αν μου έλεγες πιο συγκεκριμένα απο που απορρέει αυτό το "πολύξερο" ύφος για να μπορέσω να το διορθώσω. Μπορείς να χρησιμοπιησεις το:
    ermokastriotis@gmail.com

    Σ' ευχαριστώ ποροκαταβολικά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Διάφορα