Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Εικόνα μου είσαι Συνεταιρισμέ μου, αλλά βοήθα με, να μη μας λυπάμαι!



Από τα σχολικά χρόνια προβάλλεται σε όλους μας το αγαθό της συλλογικής εργασίας, της συνεργασίας. Από τα Αμπελάκια των χρόνων της Οθωμανικής κυριαρχίας μέχρι τις σημερινές Ενώσεις Συνεταιρισμών και την ΠΑΣΕΓΕΣ έχει περάσει πολύς καιρός και οι αλλαγές είναι τεράστιες.

Η δημιουργία των Αγροτικών Συνεταιρισμών, άνοιξε τον δρόμο για την αντιγραφή τους από άλλους επαγγελματίες και έτσι βλέπουμε σήμερα τους Συνεταιρισμούς Υδραυλικών, Ηλεκτρολόγων, Καταναλωτών, κ.α.. Το γεωργικό συνεταιριστικό κίνημα στην εποχή του, κυρίως στην δύσκολη μεταπολεμική περίοδο, δημιουργήθηκε από τα πιο προοδευτικά μυαλά αγροτών της εποχής. Είναι ιστορία με τραγικές πλευρές το πως έφτασαν οι Συνεταιρισμοί να καρκινοβατούν σήμερα και να έχουν συσσωρευμένες ζημιές.

Για πολλούς, η καταστροφική αυτή πορεία, ήταν αποτέλεσμα μελετημένων μεθοδεύσεων επιχειρηματικών και κυβερνητικών κύκλων. Ίσως. Αλλά αυτό δεν ήταν αναμενόμενο; Τι περιμέναμε, ότι θα μας έραιναν με τριαντάφυλλα, ειδικά οι πολιτικοί του συγκεκριμένου κράτος που δεν νοιάζεται για εμάς αλλά μόνο για τις ψήφους των αγροτικών περιοχών;

Άρα, έχουμε κι εμείς τις ευθύνες μας. Χάσαμε χρόνο και σπαταλήσαμε χρήμα αλλά δεν χάσαμε ακόμα το μέλλον.


Ο Συνεταιρισμός, ενώ θεωρητικά ήταν και είναι λαμπρή ιδέα και θα μπορούσε να "βάλει πλάτη" στις δυσκολίες μας, χρησιμοποιήθηκε χωρίς επιχειρηματικότητα, περισσότερο ως ιδεολογικό εργαλείο αλλαγής επί το προοδευτικότερο των αντιλήψεων των αγροτών και όχι ως οικονομική μονάδα με σκοπό το κέρδος των μελών του. Οι πολιτικές διαφορές των κομμάτων μεταφέρθηκαν αυτούσιες στον Συνεταιρισμό κι έτσι εμφανίστηκαν "κομματικά" ψηφοδέλτια και αντίστοιχες συγκρούσεις στις αρχιαιρεσίες.

Επιλέγαμε κυρίως τον ομοϊδεάτη και όχι τον ικανό συνεταίρο που θα διοικούσε αποτελεσματικά τον Συνεταιρισμό.

Κι έτσι στα δευτερογενή (Ενώσεις Συνεταιρισμών) και τριτογενή (ΠΑΣΕΓΕΣ) σώματα, πάντα κυριαρχούσαν οι άνθρωποι της "καταστάσεως", των κυβερνητικών κομμάτων,  για να τακτοποιήσουν πολιτικές οφειλές και όχι να κατοχυρώσουν τα οικονομικά μας συμφέροντα. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, είναι η θλιβερή εικόνα που παρουσιάζουν σήμερα οι πάλαι ποτέ σφύζουσες απο ζωή αποθήκες κι εγκαταστάσεις των Συνεταιρισμών και μια -πολύ κακώς- ηθική και πολιτική καταδίκη της εθελοντικής συνεργατικής ιδεολογίας: "βράε, αν δεν υπάρχει αφεντικό που να κάνει κουμάντο, τίποτα δεν γίνεται". Το "βράε" απο το αρβανίτικο "σκότωσέ το", δηλαδή "άσε να πάνε" και "τι να μιλάμε τώρα!", εκφράσεις απελπισίας και όχι απλή απώλεια του σίγμα απο το "βράσε", που θα μπορούσε να είναι το ίδιο αλλά πολύ ηπιότερο.

Μα ποιός το είπε ότι η συλλογική επαγγελματική δράση πρέπει να είναι ανοργάνωτη μάζωξη ανεύθυνων και ανεπαρκών ανθρώπων; Ο καθρέπτης μας, κύριοι συντοπίτες μου αγρότες!

Σε τοπικό επίπεδο επίσης, όπου ο έλεγχος των μελών ήταν πιο άμεσος, η ιδεοληψία ότι η επιχειρηματικότητα είναι κάτι κακό και ότι μόνο η αγωνιστικότητα των μελών του Συνεταιρισμού θα προασπίσει το συμφέρον των μελών του, οδήγησε στην  αποψίλωση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων που είχε εκείνο τον καιρό: να αναπτύξει το εμπόριο λιπασμάτων, υλικών, συστημάτων, εξοπλισμού, φυτοφαρμάκων, σπόρων. Δεν έκανε τίποτα από όλα αυτά διότι με διάφορες προφάσεις, σταματούσε στην πρώτη ευκαιρία.

Όταν εδώ έπρεπε να εκδηλωθεί η αγωνιστικότητα μας, εκείνη προτίμησε να πάει για μπακαλιαράκια στην πλατεία Βάθη, όπου μαζευτήκαμε ουκ ολίγες φορές σε συλλαλητήρια στο τότε Υπουργείο Γεωργίας.

Σε μια κρίση γενναιοδωρίας, "εν χορώ", αποφασίσαμε να εκχωρήσουμε - δωρίσουμε την τέως αποθήκη μας, κοντά στο γήπεδο, στο Δήμο. Μέχρι να γίνει το Διοικητήριο, χάθηκε η Διοίκηση και τώρα απολαμβάνουν το γιαπί αέρηδες, νυχτερίδες κι αράχνες. Μακάρι να το πάρουμε πίσω. Με την πικρή γνώση που αποκτήσαμε κάτι καλύτερο θα το κάνουμε!

Αποστολή του Συνεταιρισμού θα ήταν ο έλεγχος του κόστους για τους παραγωγούς - μέλη του και ίσως και η καλύτερη προώθηση των προϊόντων τους. Αλλά φευ, τίποτα δεν έγινε.  Σήμερα, η ύπαρξη τόσων καταστημάτων με γεωργικά εφόδια στο χωριό αλλά και στην περιοχή, είναι απόδειξη και δείγμα της ανεπάρκειας και της στενοκεφαλιάς μας. Ίσως και η απειρία μας να έπαιξε κάποιο ρόλο σε αυτό αλλά τίποτα δεν είναι επαρκής δικαιολογία. 

Σε άλλες χώρες οι Συνεταιρισμοί εξελίχθηκαν σε οικονομική δύναμη όπως για παράδειγμα η εταιρεία Φρήσλαντ (που παράγει τα γάλατα ΝΟΥΝΟΥ). Τι παραπάνω είχαν οι Ολλανδοί και το κατάφεραν;
Να σας πω: συστηματική και μεθοδική δουλειά πολλών ετών επιδιώκοντας ένα κοινό όραμα για κερδοφόρα υπέρ των μελών τους επιδίωξη. Και όλα αυτά αγνοώντας το εκεί κράτος.

Βέβαια στις χώρες αυτές η αυτοπειθαρχία των μελών ενός Συνεταιρισμού και ο συντονισμός τους είναι αποτέλεσμα κυρίως της παιδείας και δεν έγινε κατορθωτή αυτόματα, σε ένα ή δύο χρόνια. Αλλά, εμάς τι μας εμποδίζει να το προσπαθήσουμε; Είναι πιο πολλά αυτά που θα χάσουμε περιμένοντας από αυτά που θα κερδίσουμε προσπαθώντας και διεκδικώντας μερίδιο στην αξία μέσω της τυποποίησης και της πιστοποιημένης παραγωγής.

Μπερδέψαμε τα μπούτια μας και τα μυαλά μας. Θελήσαμε να κάνουμε τον Συνεταιρισμό όργανο συνδικαλιστικής δραστηριότητας κι όταν είδαμε ότι δεν γίνεται κάναμε τους Αγροτικούς Συλλόγους κι αφιερώσαμε εκεί πολλή περισσότερη ενέργεια από ότι στον Συνεταιρισμό. Αλλά βλέπετε, πάντα εύκολη ήταν μια δικαιολογία: οι Συνεταιρισμοί είναι όργανα της Αγροτικής τράπεζας για την υποδούλωση των αγροτών και άλλες τέτοιες επιπολαιότητες, λες και δεν υπήρχαν ανάμεσα μας αγρότες που δεν είχαν καμία σχέση με την τράπεζα. Εν πάση περιπτώσει ποτέ δεν παρουσιάστηκαν στοιχεία και τεκμήρια αυτής της "μεθόδευσης".

Φαντασιωνόμαστε μια σοσιαλιστική κοινωνία με κολχόζ και σοβχόζ και παραβλέπαμε τις δυνατότητες που είχαμε πρακτικά να κερδίσουμε κάτι σήμερα. Σαν να πιστεύαμε ότι αν πετύχει ο Συνεταιρισμός και εξελιχθεί σε οικονομική δύναμη και γίνει αρωγός στους αγρότες, τότε κάτι στραβό θα συμβεί στο ιδεολογικό μοντέλο που είχαμε στο μυαλό μας. Δεν μας περνούσε από το μυαλό ότι μπορεί το δικό μας ιδεολογικό μοντέλο των "σοβχοζκολχοζ" να είναι λάθος και ακατάλληλο για τα δικά μας δεδομένα.

Ακόμα και σήμερα πιστεύω ότι πολλοί που θα διαβάσουν τις γραμμές αυτές θα τις απορρίψουν με βδελυγμία χαρακτηρίζοντάς της ως θεωρητική μαλακία, για την οποία δεν αξίζει να προσπαθήσεις να γίνει πραγματικότητα.

"Όταν όμως ζεις χωρίς όνειρα, χωρίς όραμα ανάπτυξης, τότε δεν ζεις". Δεν είναι δικό μου αλλά του κ. Βασίλη Μαρκεζίνη στην πρόσφατη ενδιαφέρουσα ομιλία του στην Αθήνα. Κι εγώ μας προτείνω να ζήσουμε!

Διότι υπήρξαν και υπάρχουν Συνεταιρισμοί που εξελίχθηκαν και πηγαίνουν σήμερα οικονομικά πολύ καλά. Και δεν είναι λόγω του μεγάλου μεγέθους τους μόνο ή των μεγάλων σε όγκο παραγωγών τους ή της μεγάλης έκτασης του κλήρου των μελών τους. Γίνανε μεγάλοι λόγω της σωφροσύνης κάποιων από τα μέλη τους που μπορεί να μην είχαν ειδικές γνώσεις αλλά είχαν την στοιχειώδη αυτογνωσία να ζητήσουν βοήθεια από επιστήμονες. Κι εμάς η Ένωση είχε τόσες επιτυχείς δραστηριότητες στο παρελθόν και τώρα ξεπουλιέται σιγά-σιγά και μαραζώνει και ξέρουμε καλά ποιά μυαλά την διεύθυναν όλα αυτά τα χρόνια.

Η ισχύς των Συνεταιρισμών είναι ότι μπορούν να αξιοποιούν τα κοινά στοιχεία των μελών τους και δεν απαιτούν την ισοπέδωσή τους προς τα κάτω: ο εργατικός, ο νοικοκύρης, αυτός που είναι μερακλής με τα χωράφια και τις παραγωγές του, θα ωφεληθεί περισσότερο από τον Συνεταιρισμό. Αντί όμως να προκαλεί το  φθόνο και την καταδίκη από τους "λαϊκούς αγωνιστές και μέντορες" της ισοπέδωσης, θα πρέπει να προβάλλεται και να είναι πρότυπο και για τους υπόλοιπους. Αυτό απαιτεί μια στροφή στο μυαλό μας από εδώ και μπρός: εκείνον που ξεχωρίζει πρέπει να τον ζηλεύουμε και να τον αντιγράφουμε και όχι να κάνουμε ένεκα φθόνου "βουντού" και να επιθυμούμε την καταστροφή του. Η πολιτισμική αυτή αλλαγή που θα γίνει σταδιακά θα είναι και ο βέλτιστος τρόπος για να αξιοποιήσουμε εκείνους από τους συντοπίτες μας που ξεχωρίσουν. Να μάθουμε πρέπει από αυτούς πως θα γίνουμε καλύτεροι για την οικογένειά μας και την κοινωνία μας.

Ιδεοληπτικά κάτι που μας μπέρδεψε, νομίζω ότι ήταν και είναι η αντιμετώπιση των αγροτών ως σκληρά εργαζόμενων μεν, με κάποια περιουσία δε, οπότε "στρατηγικά",  έπρεπε να ακολουθούν τις προτεραιότητες της "εργατικής πρωτοπορίας". Ο όρος "μικρομεσαία αγροτιά" σήμερα μας χαρακτηρίζει και έτσι μαζί με τους "μικρομεσαίους" βιοτέχνες μπήκαμε κι εμείς στον πολιτικό σχεδιασμό για μια διεκδίκηση που ποτέ δεν ασχολήθηκε ουσιαστικά με τις ανάγκες μας και που κατέληγε στο τέλος διαπραγμάτευση - ζητιανιά.

Ποτέ κανείς μας δεν πίστεψε ότι μπορεί να γίνει κάτι διαφορετικό. Θεωρήθηκε παντοδύναμη η επίσημη Ευρωπαϊκή πολιτική που η αντίστοιχη ντόπια κρατική υπαλληλία υλοποιούσε και όλοι φροντίσαμε να πάρουμε όσο το δυνατόν πιο πολλά (ψευδής δηλώσεις παραγωγής) με ένα τίμημα που τώρα αρχίζουμε να το συνειδητοποιούμε.

Ο αντίλογος στην κρατική αγροτική πολιτική που ήταν ένας κακοχωνεμένος εκσυγχρονισμός της παραγωγικής βάσης της γεωργίας, ήταν ο υγιής δυναμικός συνεταιρισμός και όχι η λεκτική καταδίκη των μεσαζόντων που όλοι τους πολεμούσαν και τους κατατρόπωναν στις ένδοξες "μάχες της Λαχαναγοράς" κι αυτοί έβγαιναν πάντα πιο δυνατοί. Ποτέ δεν άκουσα κάποια εξήγηση για αυτή την ικανότητα των εμπόρων που όλοι τους κυνηγάνε αλλά αυτοί πάντα παρόντες "μας ρουφάνε το αίμα" ενώ η αλήθεια είναι ότι παρέχουν υπηρεσίες διανομής των προϊόντων μας που έχουν κόστος και προφανώς επιδιώκουν το κέρδος τους. Κι αν θυμάστε, σε προηγούμενο κείμενο, είχα πει ότι το γεγονός ότι η αξία μεταναστεύει από το χωράφι προς το μαγαζί, το σημείο τελικής κατανάλωσης, είναι αντικειμενικό γεγονός που οι δικοί μας έμποροι, ορθώς το εκμεταλλεύονται.

Είναι τόσο δύσκολο να παραδεχτούμε την μεγάλη και διαρκώς αυξανόμενη σημασία της διανομής των προϊόντων; Κερδίσουμε τίποτα με το να καταγελούμε το κέρδος ως δαιμονικό αντί να το επιδιώκουμε. Κι εμείς, ο καθένας μας ως αγρότης, θέλουμε να κερδίσουμε πιο πολλά αλλά εμείς δεν μπορούσαμε να το πετύχουμε διότι δεν καταφέραμε ποτέ να κάνουμε κοστολόγηση της παραγωγής μας και ούτε είχαμε δεν είχαμε διαπραγματευτική ισχύ. Μείναμε μόνοι και μοναχικοί εύκολη "τροφή" για τους εμπόρους που αξιοποιούσαν τον ελάχιστο επαγγελματικό ανταγωνισμό που υπήρχε μεταξύ μας. Διότι ο καθένας μας, ως ανεξάρτητος παραγωγός, έχει φυσιολογική άποψη υπεροχής για το άτομο του και κάπου βλέπει τους άλλους ως "ανταγωνιστές". Εντός ορίων αυτό είναι ανεκτό. Όχι όμως και να φθονούμε τους συντοπίτες μας εκείνους που τους βλέπαμε να τα καταφέρνουν καλύτερα ως έμποροι παρά ως παραγωγοί! Πιο καλά είναι να μάθουμε από εκείνους, όχι για να τους αντιγράψουμε αλλά για να τους ξεπεράσουμε.

Σε σχόλιο που είχα κάνει σε γειτονικό δικτυόχωρο, για το λεγόμενο Παρατηρητήριο Τιμών που με τυμπανοκρουσίες ανήγγειλε η κυβέρνηση, είχα συμφωνήσει για το ότι κάτι τέτοιο δεν θα έχει αποτελέσματα. Αν όμως ο Συνεταιρισμός λειτουργούσε ολοκληρωμένα και αποτελεσματικά δεν θα είχαμε διαθέσιμα όλα τα στοιχεία για την εξέλιξη των τιμών όλων εκείνων των υλικών που επηρεάζουν καταθλιπτικά το κόστος παραγωγής μας;  Η εμπορία των υλικών αυτών έχει ξεφύγει από τα χέρια μας κι έχει περάσει στα χέρια ανεξάρτητων επιχειρηματιών που με την σειρά τους έχουν γίνει μέρος της αλυσίδας διανομής της μεγάλης ιδιωτικής εταιρείας. Είναι οι εταιρείες που ελέγχουν όλο το κύκλωμα διανομής των υλικών τους και όχι ο πελάτης τους, εμείς δηλαδή.

Ο Συνεταιρισμός, αν δεν μπορεί να εξελιχθεί σε αποδοτική οικονομική μονάδα,  μπορεί όμως να παίξει σημαντικό ρόλο στην συλλογή και διακίνηση πληροφοριών που μας αφορούν. Τα παραδείγματα αντίστοιχων οργανισμών άλλων επαγγελματικών κατηγοριών νομίζω ότι δείχνουν έναν δρόμο.

Είχα ερωτηθεί για το τι προτείνω. Η πρότασή μου είναι να παρακολουθούμε εμείς και όχι η Κυβέρνηση τις τιμές των υλικών αυτών και να μιλάμε με επιχειρήματα. Έστω και χωρίς Συνεταιρισμό - έμπορο και διανομέα, μπορούμε να έχουμε τις πληροφορίες αυτές και να μιλάμε και να απαιτούμε με επιχειρήματα. Κρίσιμη, στην κατεύθυνση αυτή, θα είναι η υποστήριξη από τις τοπικές εξουσίες με ανθρώπινο δυναμικό για τέτοιες εργασίες αλλά και η συνεργασία με επιστήμονες, με τμήματα των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ. Για κάποιο άλλο θέμα τους, οι μελισσοκόμοι το έκαναν εν μέρει, γιατί όχι κι εμείς;

Πολύ σωστά στην Πρόταση τονίζεται η αναμενόμενη αυξανόμενη ζήτηση παγκοσμίως σε τρόφιμα.
Μπορεί σήμερα αυτό να μην το βλέπουμε διότι το μάτι μας δεν φτάνει πέρα από τον τοπικό έμπορο αλλά είναι γεγονός. Δείτε φέτος για παράδειγμα, ενώ οι τιμές των σιτηρών σε όλο των κόσμο έχουν πάρει την ανηφόρα, εμείς πουλήσαμε το στάρι 0,10 ευρώ το κιλό και με το ζόρι! Δεν ξέρουμε πως γίνεται αυτό αλλά μπορούμε να μάθουμε και να δούμε στην συνέχεια πως θα το αξιοποιήσουμε.

Η γειτνίαση μας όμως με τον πληθυσμό των πέντε εκατομμυρίων της Αττικής αλλά και η γεωγραφική μας θέση (εθνικές αρτηρίες, εύκολη πρόσβαση σε λιμάνια και σιδηροδρομικούς σταθμούς) είναι ουσιαστικό πλεονέκτημα που προς το παρόν μένει αναξιοποίητο. Μπορούμε να σκεφτούμε ότι ο πληθυσμός αυτός ίσως αρχίζει να έρχεται προς τα εδώ και δεν χρειαστεί εμείς να πάμε εκεί, αρκεί  να είμαστε έτοιμοι να τον υποδεχτούμε.

Στην προοπτική αυτή, πόσο ουτοπικό είναι να φανταστούμε τον Προαστιακό να έρχεται μέχρι την Αλίαρτο (Αθήνα-Αλίαρτος = διαδρομή 45 λεπτών!) και μετά με τοπική συγκοινωνία, οι επισκέπτες να έρχονται στα χωριά μας, να μας γνωρίζουν εμάς και τα προϊόντα μας και να αγοράζουν; Κι εδώ ο Δήμος και τα τοπικά όργανα διοίκησης μπορούν να μας συμπαρασταθούν εμπράκτως, οργανώνοντας όλη αυτή την επικοινωνία, προβάλλοντας το έργο μας και τα προϊόντα μας

Συχνά ακούω να λένε οι άλλοι αγρότες, μιλώντας για τα διοικητικά του Συνεταιρισμού, πως δεν γινόταν αλλιώς, δεν ξέραμε και άλλα τέτοια που πολύ φοβάμαι ότι και πάλι θα ειπωθούν στις προτάσεις που θα κάνω πιο κάτω. Αν δεν ξέρεις το τρόπο να κάνεις αυτό που εσύ θέλεις και πιστεύεις ότι σου είναι χρήσιμο, τότε ζητάς βοήθεια από ανθρώπους που ξέρεις, παιδιά δικά μας που σπούδασαν και μπορούσαν να μας πουν κάποια γνώμη και γιατί όχι να αναλάβουν και τέτοια εγχειρήματα για λογαριασμό μας.

Βγήκε λίγο μεγάλο αυτό το κείμενο, σκέτο "μακρινάρι" που είπε κάποιος φίλος αλλά δεν γινόταν να το κόψω. Αν αντέξατε μέχρι εδώ, σας ευγνωμονώ. Θα σας ευλογώ ακόμα πιο πολύ όμως, όταν στείλετε τις ιδέες σας είτε εδώ, είτε καλύτερα, στα ΘΕΣΠΙΑΚΑ, στο σχετικό τμήμα για την Πρόταση.

Ξέρω ότι θα ρωτήσετε: Εν τέλει, που πάμε; Δύσκολο να δω με την ομίχλη που μας έχει πλακώσει. Το βέβαιο είναι ότι πρέπει να καταλάβουμε τον τρόπο που το σύστημα παραγωγής και διανομής τροφίμων λειτουργεί σήμερα και εξελίσσεται.

Η καλλιέργεια της γης μπορεί να γίνει η σωτηρία μας αρκεί όμως να την δούμε με άλλο μάτι, και κυρίως να πάψουμε να την βλέπουμε ως κατάρα και μιζέρια αλλά ως ευκαιρία για έναν άλλο ζωογόνο τρόπο ζωής.

Το ξέρετε και το ξέρω ότι πολλοί στα αστικά κέντρα μας ζηλέυουν. Ε, ας κάνουμε την ζωή μας να είναι πράγματι ζηλευτή, και για αυτό -κι αυτό το ξέρουμε επίσης!- δεν είναι τα λεφτά το κίνητρο αλλά όλα τα άλλα που τις μέρες αυτές εξομολογήθηκα και κυρίως η άισθηση δημιουργίας αξίας που οφείλουμε να μεταδίδουμε σε εμάς τους ίδιους, στους άλλους ανθρώπους και στα προϊόντα της γης μας.

8 σχόλια:

  1. Περιμένω να κάνει κρούση κανένας αγρότης πρώτα.

    Απλά πιστεύω ότι η ανάρτησή σου είναι στην σωστή κατεύθυνση. Νομίζω αν ευθυγραμμιστεί με κάποια ενέργεια όπως αυτής της Πρότασης, κάτι μπορεί να προκύψει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επειδή Ερμόλαε όπως καταλαβαίνεις οι αγρότες είναι ακόμα δηλητηριασμένοι με καχυποψία, δυστυχώς δεν είναι έτοιμοι για αλλαγές. Δεν εμπιστεύονται κανέναν και τίποτα. -Αυτό είναι αποτέλεσμα της καταστροφικής πολιτικής που ασκήθηκε στην χώρα τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90. Μίας πολιτικής εθνικού διχασμού με μόνο σκοπό την δημιουργία κομματικών στρατών. (Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε σήμερα με την χρεωκοπία της κοινωνίας μας σε πολλά επίπεδα).-

    Αν θέλουμε λοιπόν κάτι να αλλάξει πιστεύω ότι πρέπει να έχει την μορφή του υποχρεωτικού. Δηλαδή να επιβληθεί από την πολιτεία οποιαδήποτε αλλαγή.

    Η πρότασή μου είναι η εξής: υποχρεωτικά να λειτουργούν συνεταιρισμοί οι οποίοι να έχουν ως σκοπό την καταγραφή όλων των δεδομένων της παραγωγής και την πώληση των προϊόντων με ελάχιστες εγγυημένες τιμές για τους παραγωγούς. Να το εξηγήσω λίγο καλύτερα.

    1. Για να καλλιεργείς πρέπει να είσαι μέλος του συνεταιρισμού.

    2. Για να γίνεις μέλος δεν χρειάζεται να πληρώσεις κάτι.

    3. Οι δηλώσεις ΟΣΔΕ να γίνονται στο συνεταιρισμό.

    4. Από τις δηλώσεις ΟΣΔΕ να αντλούμε στοιχεία για το πόσα στρέμματα ανά καλλιέργεια υπάρχουν για να βγάζουμε χρήσιμα στατιστικά συμπεράσματα.

    5. Αναδιανομή όλων των δικαιωμάτων που παύουν από τα μέλη του συνεταιρισμού πάλι προς μέλη του και όχι καταγραφή τους στο εθνικό απόθεμα.

    6. Πώληση όλων των προϊόντων με τιμολόγια του συνεταιρισμού στο όνομα του κάθε αγρότη ξεχωριστά τα οποία θα παραδίδονται κάθε τρίμηνο στον συνεταιρισμό. Σ΄ αυτά να υπάρχει κατώτερη τιμή προκαθορισμένη για κάθε προϊόν. (και να ακολουθούνται από απλή απόδειξη του τρόπου πληρωμής)

    7. Κατάργηση του φπα στην πώληση αγροτικών προϊόντων, έτσι ώστε να αποφεύγονται τα φαινόμενα διαφθοράς και η απαράδεκτη γραφειοκρατία. (Άλλωστε είναι καλύτερο για τον αγρότη η εγγυημένη κατώτερη τιμή πώλησης από την επιστροφή φπα).

    8. Ηλεκτρονική συγκέντρωση δεδομένων από όλους τους συνεταιρισμούς της κάθε περιοχής (σε επίπεδο ένωσης αρχικά και αργότερα πανελλαδικά)

    9. Οι συνεταιρισμοί να στελεχωθούν με τους τοπικούς γεωπόνους που ανήκουν στην διεύθυνση γεωργίας κάθε νομού και με τους γεωπόνους των δήμων. Στις κατά τόπους ενώσεις να παραμείνουν συγκεντρωμένες οι διοικητικές υπηρεσίες.

    10. Στους σκοπούς αρχικά να είναι ο έλεγχος της παραγωγής ως προς την ποιότητα από τους γεωπόνους και η πιστοποίησή της.

    11. Αναδασμός σε δύο στάδια. Αρχικά σε ομαδοποιήσεις 30-40 στρεμμάτων και αργότερα στις τελικές.

    12. Συγκέντρωση προϊόντων σε σύγχρονη μονάδα αποθήκευσης και συσκευασίας για κάθε είδος. Εγγυημένη απόδοση ελάχιστης προκαθορισμένης τιμής ανά προϊόν, σε περίπτωση μη πώλησής της, μέσω ΕΛΓΑ.

    13. Ιδιαίτερη στρατηγική παραγωγής και προώθησης των παραδοσιακών και των ντόπιων προϊόντων. (Συσκευασία-διαφήμιση-κεντρική διάθεση για αποφυγή απαξίωσης-προσπάθεια για ποπ)

    14. Προστασία των ιδιαίτερων σπόρων της περιοχής, μέσω πιστοποιημένης σποροπαραγωγής από τους τοπικούς γεωπόνους, προς αποφυγήν της εξαφάνισής των ή της αλλοίωσής των.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φίλε GMT να που έσκασε μύτη ο αγρότης, ο Μερικές Σκέψεις (σαν Ινδιάνοι είμαστε με τα ψευδώνυμα πάντως!)

    Αγαπητέ Μερικές Σκέψεις,
    Καταρχήν πρέπει να σου πω ότι είναι πολύ τιμητικό για έναν μεσήλικα να συνομιλεί με έναν νεώτερο του. Και μόνο για αυτό σε ευχαριστώ. Όπως έχω όμως ξαναπεί, κάθε κείμενο έχει μια ανεξαρτησία από το πρόσωπο του συγγραφέα. Από αυτή την άποψη είμαι Πλατωνιστής! Στην μικρή μας κοινωνία, πολύ συχνά η ορθότητα της κουβέντας κρίνεται από το ποιος την είπε κι όχι για το περιεχόμενο της. Με την ανωνυμία νομίζω ότι το ψυχολογικό φράγμα αυτό κάπως το ξεπερνάμε αρκεί να μην μας βασανίζει διαρκώς εν είδει αστυνομικής έρευνας το ποιός είναι ο συγγραφέας.

    Σαν να συζητάμε στου Μπαμπούλα λοιπόν, θα μπω ανάμεσα στα λόγια σου και θα αφήσω τα δικά μου, αλλά . . . σε τρεις συνέχειες.

    ‘Επειδή Ερμόλαε όπως καταλαβαίνεις . . . . την δημιουργία κομματικών στρατών’.

    Πράγματι, οι παλιοί είμαστε δηλητηριασμένοι με καχυποψία αλλά εσείς οι νέοι γιατί να είστε; Δεν βλέπω κανένα λόγο ουσίας, να συνεχίζετε τον αδιέξοδο δρόμο τον δικό μας. Έτσι, πέφτεις στην παγίδα του κομματισμού με την αναφορά σου στις πηγές της σημερινής κατάστασης στο παρελθόν με απόλυτο τρόπο που αποπνέει κομματική χροιά και όχι πολιτική άποψη. Θεωρείς δηλαδή ότι τώρα δεν γίνονται διαρκώς προσπάθειες από όλα τα υπάρχοντα κόμματα για την ανανέωση των κομματικών τους στρατών με μη σκεπτόμενους πολίτες αλλά με οπαδούς; Αντίθετα εγώ πιστεύω ότι η μεθόδευση αυτή είναι απαραίτητη για την συντήρηση του κομματικού φαινομένου και θαυμάζω εκείνους τους ελάχιστους που μπορούν να διατηρούν την νηφαλιότητά τους όντας μέλος κόμματος. Εγώ τουλάχιστον είδα την υγεία της σκέψης μου να θάλλει όταν απεγκλωβίστηκα από όλα αυτά και είδα τους ανθρώπους ως όντα σκεπτόμενα και συναισθανόμενα και όχι ως δούλους και υποτακτικούς. Να, δες την συνέντευξη του Μαρκεζίνη στον Τσίμα (στην παραπομπή στο ΒΗΜΑ ΑΛΙΑΡΤΟΥ) και θα καταλάβεις τι εννοώ.

    ‘Αν θέλουμε λοιπόν κάτι να αλλάξει . . . . οποιαδήποτε αλλαγή’.
    Α, εδώ διαφωνώ εντελώς, οριζοντίως και καθέτως! Άργησα αλλά τώρα πλέον κατάλαβα την δύναμη του φιλελευθερισμού (καμία σχέση με την καρικατούρα που πλασάρει η Κεντροδεξιά στην χώρα μας, που όπως και οι άλλες ιδέες είναι μια χλιαρή νερωμένη σούπα). Το ότι θέλεις να υλοποιηθούν πράγματα που φαίνονται προφανή είναι απολύτως κατανοητό. Το ίδιο ήθελε και ο Στάλιν και ο Χίτλερ στην δεκαετία του ’30 και δημιούργησαν τα γνωστά αμέτρητα θύματα. Ο Συνεταιρισμός ως ιδέα στηρίζει την επιτυχία του στην υποστήριξη των συμφερόντων των μελών του που όμως αντιλαμβάνονται οι ίδιο, εθελοντικά, αυτό κι εντάσσονται σε αυτόν. Για αυτό και αναλαμβάνουν και συνέπειες. Από αυτή την άποψη είμαι υπέρ του να πληρώνει κάτι ο αγρότης (αν χρειάζεται) για να γίνει μέλος του Συνεταιρισμού (τουλάχιστον στην αρχή) γιατί έτσι συμφωνεί και για τα ωφελήματα που θα πάρει. Άρα το δύσκολο είναι να σκεφτούμε αυτά τα ωφελήματα που θα κάνουν τον Συνεταιρισμό ελκτικό.

    Η πρότασή μου είναι . . . .

    1. ..... 2. ....... να πληρώσεις κάτι.

    Αυτές οι δύο προτάσεις ακυρώνουν η μία την άλλη.

    3. Οι δηλώσεις Ολοκληρωμένου Συστήματος Διαχείρισης Επιδοτήσεων (ΟΣΔΕ) να γίνονται στο συνεταιρισμό.

    Σε άλλους καιρούς θα συμφωνούσα. Δεδομένου όμως ότι τώρα η σχετική υποδομή έχει περάσει στην Ένωση δεν βλέπω γιατί θα πρέπει να την φορτωθούμε εμείς (και θα πρέπει να το διεκδικήσουμε αυτό!) για τα επόμενα δύο χρόνια. Αντίθετα θεωρώ απαραίτητη την απρόσκοπτη πρόσβαση στα στοιχεία που αφορούν στα μέλη του Συνεταιρισμού μας. Αλλά για αυτό θα απαιτηθεί η συναίνεσή τους κάτι για το οποίο δεν νομίζω ότι διαφωνούν εφόσον έχουν εθελοντικά και ομόθυμα δηλώσει την ένταξή τους στον Συνεταιρισμό.
    Συνεχίζω . . .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητέ Μερικές Σκέψεις


    4. Από τις δηλώσεις ΟΣΔΕ . . . συμπεράσματα.
    Συμφωνώ. Πρέπει όμως (καθαρά τεχνικά) να δημιουργήσουμε συμβατές βάσεις πληροφοριών

    5. Αναδιανομή . . . απόθεμα.
    Συμφωνώ κι εδώ πάλι είναι θέμα διεκδίκησης - διαπραγμάτευσης - παρέμβασης με μοντέρνο τρόπο στα του ΟΕΚΕΠΕ. Δεν το θεωρώ πάντως ακατόρθωτο.

    6. Πώληση . . . τρόπου πληρωμής)
    Καταρχήν να συμφωνήσουμε ότι η ιδιαίτερη εύνοια, που δήθεν είχε στο παρελθόν ο αγρότης για διάφορα θέματα, πρέπει να αντιμετωπιστεί σε νέα βάση. Ένα τέτοιο είναι η νόμιμη συναλλαγή κατά την διακίνηση της παραγωγής μας. Εδώ νομίζω ότι είναι τεχνικό το θέμα και μάλλον χρειαζόμαστε λογιστή.

    Το αίτημα της ελάχιστης κατώτερης τιμής είναι εντελώς αμυντικό και δεν οδηγεί πουθενά. Για λόγους αρχής με βρίσκει να διαφωνώ στο να μου προσδιορίζει κάποιος, το κράτος π.χ., το ποιά θα είναι η κατώτερη τιμή. Μπορώ εγώ καλύτερα από όλους. Αντίθετα νομίζω ότι δεν χρειαζόμαστε ‘κεχαγιά στ’ α. . . δια μας’ κατά το λαϊκώς λεγόμενο. Όσο πιο λίγο ζητάμε από το κράτος προστασία τόσο πιο μακριά κρατάμε έναν νταβατζή από το σπίτι μας. Πρέπει να σκεφτούμε τρόπους να κάνουμε τα προϊόντα μας πιο ευπώλητα, πιο εμφανίσιμα, πιο ποθητά από την κατανάλωση (νοικοκυρά, εστιατόριο, χώρος εστίασης γενικά) κι εκεί έχω κάποιες σκέψεις αλλά αυτές άλλη φορά. Ίσως εσύ έχεις περισσότερες.

    Συνεχίζω . . .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητέ Μερικές Σκέψεις,

    7. Κατάργηση του φπα . . . επιστροφή φπα).
    Συμφωνά αλλά είναι δύσκολο στην τρέχουσα συγκυρία. Εξάλλου νομίζω ότι κάτι τέτοιο ειδικά για τα ντόπια προϊόντα αντίκειται σε κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

    8. Ηλεκτρονική . . . πανελλαδικά)
    Συμφωνώ, σε συνδυασμό με την δημιουργία κοινής ηλεκτρονικής πλατφόρμας

    9. Οι συνεταιρισμοί . . . υπηρεσίες.
    Πολύ σωστό!!!!!!!! Επίσης μαζί με το 10, να αναπτύξει ο Συνεταιρισμός ‘θεσμική’ συνεργασία με Πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Οι μελέτες μπορεί να μας φέρουν δωρεάν δοκιμαστικές καλλιέργειες και βελτιώσεις! Αυτό ισχύει κυρίως και για το 14.

    10. Στους σκοπούς . . . και η πιστοποίησή της.
    Πολύ σωστό!!!! Να ενταχτούμε σε προγράμματα για χρηματοδότηση της σχετικής υποδομής. Να απαιτήσουμε τέτοια προγράμματα

    11. Αναδασμός . . . στις τελικές.
    Προφανώς κι έχουμε αργήσει. Αλήθεια που διάολο βρίσκεται το θέμα αυτό. Μια ζωή θυμάμαι μελέτες να γίνονται αλλά τίποτα να μην γίνεται επί του πρακτέου.

    12. Συγκέντρωση . . . ΕΛΓΑ.
    Ακριβώς αυτό είχα στο νου μου προηγουμένως. Αλλά για να μπορέσει ο Συνεταιρισμός να προωθήσει οργανωμένα και με επιχειρηματικότητα τα προϊόντα του χρειάζεται αρκετά βήματα που προς το παρόν φαίνονται μακρινά. Στην κατεύθυνση αυτή βλέπω και την συνεργασία του Συνεταιρισμού με τους ντόπιους εμπόρους. Για τον ρόλο του ΕΛΓΑ επίσης συμφωνώ κι επαυξάνω, αλλά κι αυτές οι ασφαλίσεις τώρα είναι δύσκολο να επεκταθούν.

    13. Ιδιαίτερη . . . για ποπ
    Συμφωνώ απολύτως!

    14. Προστασία . . . . αλλοίωσής των.
    Συμφωνά. Το προανέφερα

    Για μια ακόμα φορά σε ευχαριστώ. Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. κατάλαβες πολλά από αυτά που έγραψα διαφορετικά από αυτό που εννοούσα. Δεν έχω μεταδοτικότητα και δυστυχώς έχασαν το νόημα τους κάποιες προτάσεις μου. Π.χ όταν γεννιέσαι γράφεσαι αυτομάτως στο δημοτολόγιο (δεν πληρώνεις κάτι για να γραφτείς, πληρώνεις όμως π.χ δημοτικά τέλη) ή όπως αλλιώς λέγεται αυτό το αρχείο. Έτσι όταν καλλιεργείς αυτομάτως να γράφεσαι στο συνεταιρισμό.
    Θα προσπαθήσω να ξαναγράψω και για τα υπόλοιπα σε σύντομα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. συμπληρώνω τις σκέψεις27 Νοεμβρίου 2010 στις 4:11 μ.μ.

    -οι δηλώσεις του οσδε να γίνονται από τον-τους υπάλληλο του συνεταιρισμού μας, οπουδήποτε βολεύει. Αν όμως είμαστε συνδεδεμένοι online με την ένωση όπως συμφωνούμε στο 8, άρα γίνεται κι εδώ στο χωριό η δήλωση. Το να γίνονται από τον υπάλληλο έχει την έννοια της υπευθυνότητας. Όταν την δήλωση την υποβάλλει όποιος τύχει, γίνονται συχνότατα λάθη και παραλείψεις που κοστίζουν χρόνο ή χρήμα ή οτιδήποτε άλλο.
    -Να συμπληρώσω και κάτι άλλο. Συνεταιρισμός μπορεί να σημαίνει άλλο πράγμα, όμως εγώ το έχω στο μυαλό μου ως το υποκατάστημα της ένωσης σε κάθε χωριό. Αλήθεια η ένωση γιατί λέγεται "ένωση γεωργικών συνεταιρισμών";
    συνεχίζω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. συμπληρώνω τις σκέψεις27 Νοεμβρίου 2010 στις 4:37 μ.μ.

    στο θέμα της πώλησης.
    -ο αγρότης πρέπει να πουλά με τιμολόγιο δικό του που να έχει απαλλαγή από το φπα. Είναι κάτι που λειτουργεί ήδη αλλά μόνο αν το επιλέξει κάποιος αγρότης. Να γίνει για όλους. Το φπα εισπράτεται από το κράτος στην λιανική πώληση οποιουδήποτε προιόντος, άρα είναι καθαρά γραφειοκρατικό θέμα αυτό που προτείνω. Δεν χάνει έσοδα το κράτος.
    -Όταν λέω ελάχιστη τιμή, δεν εννοώ επιβολή της από το κράτος αλλά από τον συνεταιρισμό. Δηλαδή οι αγρότες μεταξύ μας να προστατέψουμε το εισόδημά μας καθορίζοντας το ελάχιστο προσδοκόμενο κέρδος από την παραγωγή μας. Αυτό μπορεί να γίνει ως εξής: όποιος δεν μπορεί να διαθέσει το προιόν του έως αυτή την τιμή να το παραδίδει στις αποθήκες της ένωσης και αν τελικά πουληθεί , να πάρει την αξία της πώλησης, διαφορετικά να πάρει την αποζημίωση από τον ελγα για την μη πώληση του προιόντος.
    συνεχίζω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Διάφορα