Θα αγόραζες αυτοκίνητο απο τον Δήμαρχο που ετοιμάζεσαι να ψηφίσεις;

Το αυτοκίνητο για τους Αμερικανούς του 1960 είναι όπως στους σημερινούς Έλληνες: υπέρτατη αξία!
Ας μην ασχοληθούμε σήμερα με την ψυχαναλυτική προσέγγιση του θέματος και την συναφή του εγκληματικού τρόπου οδήγησης. Το θέμα είναι άλλο.

Κοιτάξτε τι έγινε λοιπόν στην διάρκεια της προεκλογικής περιόδου για τις προεδρικές εκλογές του 1960.

Αντίπαλοι ήταν ο Τ. Κένεντι για του Δημοκρατικούς και ο Ρ. Νίξον για τους Ρεπουμπλικάνους.

Αμφότεροι  γνωστότατοι. Ο μεν Κένεντι νέος ωραίος, εκλεκτός, μοντέλο σχεδόν του πολιτικού σκηνικού με σκοτεινές σχέσεις με την Μαφία, οργάνωσε την αποτυχημένη απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων στην Κούβα του νεαρού επαναστάτη Φιντέλ Κάστρο και άφησε, έπειτα από λίγα χρόνια, σωρό τα ερωτήματα για την δολοφονία του και την όμορφη Τζάκι χήρα να γίνει κυρία Ωνάση αργότερα. Ο δε Νίξον όταν καμιά δεκαετία αργότερα έγινε Πρόεδρος, αφού έκανε το εντυπωσιακό άνοιγμα προς την Κίνα, γνώριζε μια ντροπιαστική παραίτηση έπειτα από την αποκάλυψη του γνωστού σκανδάλου Γουώτεργκεητ από "κακούς" δημοσιογράφους.


Στις εκλογές λοιπόν του 1960, νίκησε ο Κένεντι και οι πολιτικοί αναλυτές ισχυρίζονται ότι μεγάλη συμβολή στην νίκη του αυτή είχε η αφίσα που κυκλοφόρησαν οι υποστηρικτές του τότε και που κοσμεί την σημερινή ανάρτηση. "Θα αγόραζες μεταχειρισμένο αυτοκίνητο από αυτόν;" ρωτούσε τον ψηφοφόρο η αφίσα με το κουτοπόνηρο ύφος του Νίξον. Σου εμπνέει εμπιστοσύνη αυτός ο τύπος για να αγοράσεις το αυτοκίνητό του; Προφανώς και όχι! Πόσο μάλλον να του εμπιστευτείς τις τύχες της οικογένειας σου και γενικά των πολιτών αυτής της χώρας.

Το ερώτημα είναι αμείλικτο. Διότι κανείς δεν ξέρει πιο πολλά από τον ιδιοκτήτη του για ένα αυτοκίνητο και κανείς δεν ξέρει λιγότερα από τον υποψήφιο αγοραστή του. Η πραγματική κατάσταση του οχήματος δεν μπορεί να γίνει γνωστή ακόμα και με εκτεταμένο μηχανικό έλεγχο. Τα προβλήματα της λειτουργίας του έχουν ιστορικό υπόβαθρο που μόνον ο κάτοχος και οδηγός του γνωρίζει.

Η εμπιστοσύνη που εμπνέει ο πωλητής ιδιοκτήτης είναι ο αποφασιστικός παράγοντας και η αφίσα αυτό λέει: Ότι σ’ έναν πολιτικό όπως ο κουτοπόνηρος Νίξον της φωτογραφίας που προφανώς δεν τον εμπιστεύεσαι για αυτά που σου λέει καθώς σου πασάρει το αυτοκίνητό του, δεν μπορείς να αναθέσεις την διαχείριση των υποθέσεων της χώρας.

Το κριτήριο αυτό, της απλής εμπορικής συναλλαγής, είναι πολύ δυνατό για κάθε επιλογή αντιπροσώπου σε κάθε επίπεδο εξουσίας. Στην συγκυρία που περνάμε, ενόψει των Δημοτικών και Περιφερειακών εκλογών, λοιπόν θα αγοράζαμε ποτέ αυτοκίνητο από τους υποψήφιους που μας προτείνονται;

Στις αρχές της δεκαετίας του ΄60 η τηλεόραση δεν ήταν τόσο ισχυρή αλλά η εικόνα και ως αφίσα ήταν. Στην σημερινή περίοδο της τηλεοπτικής κυριαρχίας και του βίντεο, η εικόνα είναι ακόμα πιο ισχυρή.

Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία με την τηλεθέαση έχουν πολλά κοινά: η εξουσία του πολίτη, είτε ως εκλογέα είτε ως τηλεθεατή συγκεκριμένου προγράμματος, κρατούν ελάχιστα αλλά οι συνέπειες είναι παρόμοιες.

Για τον ψηφοφόρο οι συνέπειες της επιλογής του μπορεί να εκτείνονται  σε διάρκεια χρόνου πέρα από την διάρκεια της θητείας της Βουλής. Το αποτέλεσμα της διαχείρισης των δημόσιων οικονομιών ή των διαφόρων επεμβάσεων στο περιβάλλον για "αναπτυξιακούς" λόγους αυτό αποκαλύπτει: αποφάσεις που παίρνει μια Κυβέρνηση μας φορτώνει με ζημιές των οποίων η αποκατάσταση (αν και μερικές φορές όμως η ζημιά είναι μόνιμη!).

Η διαφορά με τον τηλεθεατή είναι  πως ενώ έχει την ψευδαίσθηση της μόνιμης επιλογής από το κάδο ενός άλλου σκουπιδιού-καναλιού στην πραγματικότητα η βλάβη της κριτικής του ικανότητας και η αλλοίωση της αισθητικής του είναι μόνιμες.

Το τελικό αποτέλεσμα πάντως είναι κοινό: και οι δύο σε σπάνιες στιγμές αυτοκριτικής καταλήγουν κοψοχέρηδες και αυτοφασκελώνομενοι.

Προτείνω να σκεφτούμε έναν άλλο τρόπο επιβεβαίωσης του ρόλου μας ως πολιτών, πέρα από αυτόν του καταναλωτή υπηρεσιών τηλεθέασης ή ταχυψηφοφόρου (κατά το "φαστφούντ" = "ταχυφαγείο")  .

Το πολιτικό μας σύστημα είναι αποκλειστικά ένα κομματικό σύστημα. Κάθε εκπρόσωπος πρέπει να εκλεγεί δια μέσου ενός κόμματος. Δεν υπάρχει τρόπος άλλος. Παρόλο που η "εικόνα" του δεν μας εμπνέει εμπιστοσύνη, εμείς πειθόμενοι στις κομματικές επιλογές ένεκα του γενικού καλού, δίνουμε την έγκρισή μας.

Στις τοπικές εκλογές όμως δίνεται η δυνατότητα μιας άλλης πολιτικής στάσης. Μας προσφέρεται μια ευκαιρία απεξάρτησης από την κομματική επιταγή και επιλογής του βέλτιστου. Αρκεί βεβαίως να θέσουμε του δικούς μας όρους όσο αυτό είναι δυνατό και να αξιώσουμε απαντήσεις σε προβλήματα που γνωρίζουμε από πρώτο χέρι.

Η κρίση που ζούμε και που όλο και βαθαίνει απαιτεί να αλλάξουμε τον τρόπο της πολιτικής μας ύπαρξης. Να δώσουμε περιεχόμενο στην ίδια την πολιτική εκπροσώπηση μας.

Αντί να ακούμε απλώς τους υποψήφιους να εκθέτουν τις γενικές απόψεις τους, να τους ρωτήσουμε για τις δικές μας προτεραιότητες που μπορεί να είναι απλές και κατανοητές. Παίρνοντας παράδειγμα από τον δικό μας Δήμο απαριθμώ μερικά από τα προβλήματα, έτσι πρόχειρα και χωρίς προτεραιότητα, για να δώσω σε εσάς το μπαλάκι της συζήτησης:

• ο βιολογικός καθαρισμών των λυμάτων του Δήμου και στο μεταξύ η αποκομιδή των βοθρολυμάτων. Η δημόσια υγεία και η αισθητική. 
• η αποκομιδή και η διαχείριση των απορριμμάτων με τρόπο που δεν καταστρέφει το περιβάλλον. Η εφαρμογή μεθόδων ανακύκλωσης. Η διαχείριση της "πολιορκίας" από τα σκουπίδια του γειτονικού Λεκανοπέδιου.
• η συγκοινωνία,  το οδικό δίκτυο, τα διόδια. Η εύκολη και φτηνή συγκοινωνία (προαστιακός σιδηρόδρομος) με την Αττική.
• η λειτουργία σχολείων και παιδικών σταθμών.
• η αξιοποίηση της ιστορικής κληρονομιά και η ανάδειξη των αρχαιολογικών ευρημάτων (έστω και σε υπερτοπικό επίπεδο).
• η ανάπτυξη πολιτιστικών δράσεων με πρωταγωνιστές τους δημότες.
• η μέριμνα για τους ηλικιωμένους συμπολίτες μας.
• η φιλική προς τους πολίτες, γρήγορη και αποτελεσματική λειτουργία των Δημοτικών υπηρεσιών.
• η συνετή αξιοποίηση της παρουσίας των οικονομικών μεταναστών και η μέριμνα για ένταξή τους στις κοινωνίες μας, για να προλάβουμε τον ρατσισμό που καιροφυλακτεί
• η ενίσχυση της παραγωγικής ικανότητας των επαγγελματιών του Δήμου (αγρότες, οικοδόμοι, καταστηματάρχες, κλπ.) και η υποστήριξη της προβολής τους (γιορτές προβολής τοπικών προϊόντων).
• το έμπρακτο ενδιαφέρον για την ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας (την δημιουργία νέων επιχειρήσεων από ντόπιους ή και άλλους) διότι μόνον έτσι μπορεί να αντιμετωπιστεί η ανεργία.

και άλλα τέτοια. Προφανώς όλα αυτά συνδέονται μεταξύ τους και για αυτό ακριβώς χρειάζεται καλός προγραμματισμός και διαρκής ενημέρωση για την πρόοδο που σημειώνεται.

Τέλος ένα σημαντικό κατά την γνώμη μου κριτήριο είναι το κατά πόσο ο νέος Δήμαρχος θα ενθαρρύνει και θα επιδιώξει την εθελοντική δραστηριοποίηση των δημοτών στην αντιμετώπιση των δημοτικών προβλημάτων και θα περιοριστεί να λειτουργεί "αντ΄ αυτών" ως ηγέτης που "καθαρίζει για πάρτι τους".

Οι θεσμοί της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας  πρέπει να λειτουργούν ως σχολεία για τους πολίτες στην δημοκρατικής κοινωνία και όχι ως θεσμοί δημιουργίας μόνιμων ανεπάγγελτων ή συνταξιούχων επαγγελματιών της πολιτικής.

Διότι τότε υπάρχει το ενδεχόμενο αντί το πρόσωπο του Νίξον στην αφίσα, να κοιτάμε το πρόσωπο μας στο καθρέπτη κάθε πρωί, να θέτουμε το ίδιο ερώτημα και να φεύγουμε τρέχοντας αφού θα φοβόμαστε να ακούσουμε την τρομερή απάντηση.