Πάμε προς την τελική φάση των Δημοτικών εκλογών. Μερικές ημέρες ακόμα μένουν και ακόμα δεν έχουμε ακούσει ή διαβάσει τα προγράμματα και τις διακηρύξεις των υποψήφιων δημάρχων.
Εδώ που τα λέμε, τα προγράμματα θα είναι ίδια διότι είναι απολύτως κοινά και γνωστά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Ας πούμε το θέμα της δημιουργίας αποχετευτικού δικτύου στο Ερημόκαστρο και του βιολογικού καθαρισμού. Δεν υπάρχει κάποιος που να μην συμφωνεί. Τότε γιατί τόσοι υποψήφιοι; Ποιές είναι οι διαφορές τους;
Μια σημαντική διαφορά θα ήταν να μας πούνε το πως ιεραρχούν (χρονικά κυρίως) τα προβλήματα ή την μέθοδο με την οποία θα τα υλοποιήσουν. Αλλά για αυτά πολλά ζητάω. Ρώτησα κάποιον υποψήφιο και η απάντηση που εισέπραξα είναι ότι όλα αυτά ‘θα τα εξετάσουν μετά τη νίκη τους’.
Τι μένει; Μωροφιλοδοξίες αυτών που γευτήκαν την τοπική εξουσία και των άλλων, μια φυσική τάση αντίδρασης στην κακοδιοίκηση, ένα πείσμα ‘να αλλάξει κάτι ρε γαμώτο’ και μια κούφια ελπίδα για νέον αέρα στους οικισμούς μας.
Ένα νέο έργο θέλουμε αλλά οι πρωταγωνιστές που είναι οι ίδιοι θα μετατρέψουν την απόπειρα νέας δημιουργίας σε σούπα και στο αέρα που θα μπαίνει από τα ανοικτό παράθυρο της νέας δημοτικής αρχής θα έρχεται μαζί με τη μπόχα από την σήψη του ντοματόζουμου ή των λυμάτων που χύνονται στους δρόμους μας, η αποφορά των προηγούμενων διοικήσεων που θα είναι πάλι παρούσες και θα χαμογελάνε για την νίκη τους.
Μετά την αποτύπωση των φυλών των υποψηφίων σε προηγούμενο κείμενο, θέλω να δούμε τώρα τους συνδυασμούς υποψηφίων που μας προτείνονται.
Ο ένας συνδυασμός είναι ξεκάθαρα ένας κομματικός συνδυασμός αφού εκπορεύεται από το ΚΚΕ και διαφοροποιείται από γεννησιμιού του, σαφώς, από τους άλλους. Ακούστηκε ότι κάποιος Κοντογιάννης είναι ο υποψήφιος δήμαρχος αλλά αυτό μικρή σχέση έχει.
Η άποψη των κομμουνιστών είναι ότι το παιγνίδι της διοίκησης των τοπικών κοινωνιών, το ελέγχει η κεντρική εξουσία -που είναι εκπρόσωπος των μονοπωλίων- και συνεπώς εκείνο που χρειάζονται οι πολίτες δεν είναι δήμαρχους-διαχειριστές, έστω και καλούς, της σημερινής μίζερης κατάστασης αλλά εκπροσώπους με διάθεση και θέληση να συγκρουστούν με την εξουσία και να διεκδικήσουν περισσότερα κονδύλια για να γίνουν τα έργα που θέλουμε. Που επειδή κονδύλια δεν υπάρχουν θα μείνει η σύγκρουση και η ρητορεία για αυτά που έπρεπε να κάνει ‘το σύστημα’ και δεν κάνει, ενώ ένα άλλο σύστημα, μια ‘λαϊκή εξουσία’, ας πούμε, θα τα έκανε.
Μερικώς ορθή αλλά παντελώς ανεπαρκής άποψη.
Έτσι, μετά τις εκλογές, εμείς μένουμε σ’ ένα γκρινιάρικο παρόν με την νοσταλγία ενός ωραιοποιημένου παρελθόντος που θέλει να γίνει παρόν σε κάποιο ακαθόριστο μέλλον. Αυτοί, τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ, θα έχουν τις αναλύσεις για ‘την μάχη που δώσαμε αλλά σε δύσκολες και αντιφατικές συνθήκες δεν πετύχαμε, σύντροφοι, όλους τους στόχους μας’ κλπ., κλπ.
Γνωρίζοντας τους τοπικούς κομματικούς συσχετισμούς, οι κομουνιστές ξέρουν την δύναμη τους και για αυτό προσβλέπουν μόνο στο ‘ταρακούνημά’ των πνευμάτων έτσι ώστε να ωφεληθεί το ΚΚΕ πολιτικά.
Πολίτες αγανακτισμένοι με όλους και με όλα και που πιστεύουν ότι τίποτα δεν γίνεται αλλά χρειάζεται ένα γενικό ‘μπουρλότοοοοοοο’ -αυτό της Σαπφώς Νοταρά- είναι πιθανοί ψηφοφόροι αυτού του συνδυασμού.
Α, και οι οικογενειακές και φιλικές σχέσεις θα πέσουν στο τραπέζι: ‘εντάξει, μπορεί να μην δέχεσαι την πολιτική του ΚΚΕ αλλά η Μαρία είναι καλό παιδί, είναι ανιψιά σου, είναι δικό μας παιδί, κλπ., δώσε της ένα ψήφο’ και έτσι πάει περίπατο η πολιτική προσέγγιση και η διαμόρφωση συνειδήσεων.
Ο άλλος είναι ο συνδυασμός του Βίτση, ΠΑΣΟΚοχριστός αλλά και με ανθρώπους όλων των πολιτικών αποχρώσεων, τουλάχιστον έτσι όπως τους γνωρίζουμε στα χωριά μας, στο ψηφοδέλτιο.
Αυτό δεν είναι καταρχήν κακό. Το ότι οι τοπικές εκλογές δεν πρέπει να αποτελούν πεδίο ανούσιας κομματικής διαπάλης και χαρακτηρισμών ανέκαθεν το επιθυμούσαμε αλλά αυτό το Βίτσιο συμμάζεμα δεν ξέρω εάν πείθει ότι θα φέρει κάτι καλό.
Σε άλλη περίπτωση, ένα υπερκομματικό ψηφοδέλτιο θα ήταν ευλογία. Τώρα απλώς αυτή η προσέγγιση μπορεί να είναι το ισχυρό χαρτί του Βίτση προς τις εκλογές, εφόσον δεν συζητηθούν ουσιαστικά τα προβλήματα και τυλιχτούν όλα με περιτύλιγμα ‘θα’ και ‘τώρα πρέπει να ολοκληρώσουμε’ και ‘κάνουμε μια καινούργια αρχή’ και οι ψήφοι από σόγια και προσωπικές σχέσεις των συμβούλων τα καλύψουν όλα.
Δεν αμφιβάλλω ότι ανάμεσα στους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους θα είναι και άξιοι, ανιδιοτελείς, ειλικρινείς υποψήφιοι. Είναι όμως λόγος αυτός να λειτουργήσουν οι προσωπικότητες αυτές ως μια τεράστια κολυμπήθρα του Σιλωάμ που θα σβήσει όλες τις πολιτικάντηκες αμαρτίες και τις ανικανότητες νυν και τέως δημάρχων και συμβούλων και θα παραδώσει τον Βίτση ‘θεραπευμένο’ από την αρχομανία του στην πολιτεία μας; Και να το δούμε δεν το πιστεύουμε!
Θα εκτιμήσω εκείνους από τους συμβούλους του συγκεκριμένου συνδυασμού μας εξηγήσουν -και ο χώρος του ΕΡΜΟΥ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗ είναι στην διάθεσή τους- τα κριτήρια που έθεσαν και που ικανοποιήθηκαν για να προσκολληθούν στον συνδυασμό αυτό.
Ακόμα ούτε διακήρυξη δεν έχουμε δει από τον Βίτση. Σε εκείνους τι είπε και τους έπεισε και δεν μας το λένε;
Ο έτερος ρεαλιστικός διεκδικητής είναι η Ανεξάρτητη Κίνηση Πολιτών (ΑΚΠ στα επόμενα για συντομία). Η δημιουργία της προέκυψε μεθοδευμένα από Αλιαρτινούς που ξεκίνησαν με Περιβαλλοντικό Σύλλογο και σιγά σιγά δημιούργησαν την συγκεκριμένη κίνηση. Θα περίμενα, επικοινωνιακά, μια άλλη στάση. Ανοικτή στους δημότες. Θα προτιμούσα οι όποιες συζητήσεις να γίνονταν ανοικτά, στα καφενεία μας, να είναι ένα τίμιο κάλεσμα συμμετοχής νέων ανθρώπων (ηλικιακά αλλά και ως άτομα) στην πολιτική. Ίσως κάνω λάθος, αλλά δεν πρόσεξα ποτέ κάποια πρόσκληση σε συζήτηση στην οποία είχα δηλώσει ότι ήθελα να συμμετάσχω.
Τελικά, από ότι φαίνεται και από ότι ακούω, τουλάχιστον για το Δήμο Θεσπιών και πιο συγκεκριμένα για το Ερημόκαστρο, οι όποιοι υποψήφιοι θα είναι αποτέλεσμα απλοϊκού σχεδιασμού και ρηχής συνεννόησης. Το ερώτημά μου για τον Πελώνη δεν απαντήθηκε. Ίσως απαντήθηκε στους άλλους υποψήφιους και κάποια στιγμή απαντηθεί και σε εμάς. Πιο πιθανόν είναι ότι θα αφήσουν τον λαό να κρίνει και να μιλήσει ψηφίζοντας. Αλλά αυτό δεν έγινε και στις προηγούμενες;
Η ΑΚΠ μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει δείγματα διαφορετικής γραμμής παρόλο που έτσι φάνηκε στην αρχή. Ίσως το κάνει στην συνέχεια αν και πολύ φοβάμαι με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει μάλλον δεν μπορεί και δεν προλαβαίνει.
Με τούτα και με εκείνα πορευόμαστε προς τις εκλογές και είναι σαν μην πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Το μόνο κριτήριο μας θα είναι η προσωπικότητα του υποψήφιου (‘να είναι καλό παιδί’, ‘να είναι καλή κοπέλα’, ‘να είναι ‘δικά μας’ παιδιά’) αλλά είναι εντελώς αδύναμο. Οι πράξεις του νέου Δημοτικού Συμβουλίου και του Δημάρχου θα καθορίζονται από άλλα κέντρα και όπως έγινε κι άλλες φορές στο παρελθόν, οι σύμβουλοι με άποψη είτε θα περιθωριοποιηθούν είτε θα παραιτηθούν, εάν δεν ‘τα βρουν’ με τον Δήμαρχο για κάποια έμμισθη θέση.
Εμείς, θεατές και θύματα αυτής της φαρσοκωμωδίας, αμέσως μετά τις εκλογές θα ξαναρχίσουμε να αγανακτούμε για την κακή μας μοίρα!
Προσωπικά θα ήθελα να είναι όλοι νέοι (κυρίως ηλικιακά) σε αυτές τις εκλογές. Στα ψηφοδέλτια να μην φιγουράρουν ονόματα προσώπων των προηγούμενων διοικήσεων. Κανένας. Να είναι όλοι καινούργιοι και άμαθοι. Αλλά έμεινα με την όρεξη!
Πήρα πολλά μηνύματα ερωτήματα από νέους κυρίως που με ρωτάνε το κλασικό ερώτημα ‘τι να κάνουμε;’
Η απάντησή μου, το ξέρω, είναι απογοητευτική: ‘δεν ξέρω’.
Εγώ ένας απλός σχολιαστής των γεγονότων είμαι και ούτε διάθεση ούτε ικανότητες έχω για πολιτικές πρωτοβουλίες. Η μόνη όρεξη που έχω είναι να υπάρξει λογισμός και σύνεση στις αναζητήσεις μας, χωρίς επαγγελματίες της πολιτικής, ‘χαρισματικούς ηγέτες’ και ξεφωνίζοντες έμπειρους ειδήμονες περί τα αυτοδιοικητικά.
Η πολιτική συζήτηση όχι μόνον στον Δήμο μας αλλά και πέρα από αυτόν ψυχορραγεί. Το νέο τρόπο της πολιτικής πράξης δεν τον έχουμε βρει. Στα σκοτεινά περιπλανιόμαστε.
Εκείνο που ξέρω σίγουρα είναι ότι όσο πιο ‘μουλωχτή’, δηλαδή διακριτική και άλαλη, χωρίς ενημέρωση χωρίς αποκαλύψεις, χωρίς κόντρες για όσα δεν έγιναν και μπορούσαν να γίνουν είναι η τρέχουσα προεκλογική περίοδος τόσο πιο πολλούς ψήφους θα πάρουν οι ‘μουλωχτοί’ σύμβουλοι και δήμαρχοι. Και αυτό σίγουρα δεν είναι καλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου